گاز گرفتن كودك تنها وسيله دفاع از خود وقت عصبانيت است كه بعدا به مشت و لگد تبديل ميشه. اين موضوع كاملا طبيعي ست. اما ما بايد محكم و استوار و بدون هيچ گذشتي جلوي كودك بايستيم. و تنها رفتار ما اين است كه نگذاريم گاز گرفتن اتفاق بيفتد.

اگر کودک با بچه هاي ديگه اين رفتار رو ميكنه بايد تمام مدت مراقبش باشيم تا اين بحران رو پشت سر بگذاره. تا دو سالگي فقط بهش نه رو بگيد. خودتون رو ناراحت نشون بديد و كودك رو يك تا سه دقيقه در همون حالت نگه داريد تا اروم بشه اما مقابله به مثل نكنيد.

اگر شما هم به کودک بگيد بيا گازت بگيرم دردشو ببيني تنها براي او الگو ميشيد تا اون كار رو راحتتر انجام بدهد.

همیشه روزهایی هست که
انسان در آن کسانی را که دوست می‌داشته بیگانه می‌یابد ...

قدیما نمك، سنگ بود. برنجِ چلو را ساعتى با نمك‌سنگ مى‌خوابانديم تا كم‌كم شورى بگيره
 غذا را چند ساعتى روى شعله‌ى ملايم چراغ خوراك‌پزى مى‌نشانديم تا جا بيفته
يخ‌كرده و تكيده كنار علاءالدين و والور مى‌نشستيم تا جون‌مون آروم گرم بشه
عكسِ يادگارىِ توى دوربين را هفته‌اى، ماهى به انتظار مى‌نشستيم تا فيلم به آخر برسه و ظاهر بشه آهنگِ تازه‌ى آوازه‌خوان را صبر مى‌كرديم تا از آب بگذره و كاست بشه و در پخشِ صوت بخونه
 
قلك داشتيم؛ با سكه‌ها حرف مى‌زديم
تا حسابِ اندوخته دست‌مون بياد
 
حليم را بايد حليم مى‌بوديم تا جمعه‌ى زمستانى فرا برسه و در كام مون بشينه
هر روز سر مى‌زديم به پست‌خانه، به جست و جوىِ خط و خبرى عاشقانه، مگر كه برسه
 
گوش مى‌خوابونديم به انتظارِ زنگِ تلفنِ محبوب: شبى، نيمه‌شبى، بامدادى، گاهى، بى‌گاهى؛
انتظار معنا داشت
دقايق سرشار بود
 
هر چيز يك صبورى مى‌خواست ،تا پيش بياد
تازمانش برسه.تا جا بيفته. تاقوام بياد: غذا، خريد، تفريح، سفر، خاطره، دوستى، رابطه، عشق
انتظار مارا قدردان ساخته بود

حالا فهمیدی چرا این روزها کسی قدردان نیست؟

تو برو پیچک من ، فکر تنهایی این قلب مرا هیچ مکن ،

رو پیشانی من چیزی نیست ، غیر یک قصه پر از بی کسی و تنهایی

 چند دهه قبل در خانه‌ها عموماً سه قابِ عکس در طاقچه اتاق نشیمن قرار داشت: الله، علی (ع) ؛ آقاجون! در جامعه‌ای که مرد محورِ امور بود تنها عکس پدر خانواده می‌توانست در طاقچه قرار گیرد و بعد از الله و علی(ع)، از آن بالا به ما نگاه کند. با گذشت زمان و وقتی‌که زیارت، خانوادگی شد به‌تدریج عکس‌های خانوادگی هم روی دیوارها و در طاقچه‌ها جا باز کردند؛ همان عکس‌هایی که اعضای خانواده بدون هیچ لبخندی، دست بر سینه در کنار آرامگاه امام رضا (ع) ایستاده بودند. در این عکس‌ها هم غالباً پدر خانواده در مرکز عکس قرار داشت. با تغییر جامعه و گسترش مدرنیسم اجتماعی، به‌تدریج عکس‌های خانوادگی آتلیه‌ای (با محوریت زن و شوهر) روی دیوارها جا باز کردند. زن و شوهرها عکس دونفره می‌گرفتند، قاب می‌کردند و به دیوار می‌چسباندند.

 عکس‌ها بیشتر شدند و آلبوم وارد خانواده‌ها شد. معمولاً خانواده‌ها یک آلبوم عکس داشتند که با عکس عروسی پدر و مادر شروع می‌شد. وقتی آلبوم را ورق می‌زدید گویی دارید یک سریال تلویزیونی تماشا می‌کنید. این آلبوم عکس بود که سرگذشت خانواده را روایت می‌کرد. آدم‌ها وقتی دلشان می‌گرفت آلبوم می‌دیدند و درباره آدم‌ها حرف می‌زدند.

وقتی مهمان می‌آمد آلبوم‌ها آورده می‌شد، تخمه می‌شکستند و دور هم عکس می‌دیدند و خاطرات را مرور می‌کردند. آدم‌ها برنامه‌ریزی می‌کردند که فلان روز به آتلیه بروند. برای همین قبل و بعد از عکس گرفتن در آتلیه، خوش بودند. عکس گرفتن به معنای یک روز خوب بود. یکی از خاطرات خوب زندگی هم حرف زدن از فیگورهای عکاس‌ها موقع گرفتن عکس بود. دوربین‌های شخصی که آمد با آن فیلم‌های 12 ، 24 و 36 تایی، دوره انتظار پر شدن حلقه و بردن به عکاسی و گرفتن از عکاسی را با خودش آورد. همه دوربین نداشتند.

خیلی اوقات پیش می‌آمد که آدم ها عکس‌هایی از خودشان می‌دیدند که خودشان نداشتند. در مراسمی عکس گرفته بودند و طبیعتاً فقط صاحب دوربین عکس‌ها را داشت. هر خانواده معمولاً یک آلبوم داشت و آدم‌ها با ازدواج می‌توانستند آلبوم عکس جداگانه‌ای داشته باشند. داشتن آلبوم عکس به معنای مستقل شدن از خانواده بود.

 دوربین‌های دیجیتال که آمد، انقلابی بر پا شد و موبایل‌های دوربین‌دار که آمد انقلابی دیگر! امروزه بااینکه هر کس در ماه شاید صدها عکس بگیرد دیگر آلبومی وجود ندارد.  عکس‌ها گرفته می‌شوند ولی حتی یک‌بار هم نگاه نمی‌شوند. عکس‌ها مانند پودر رخت‌شویی فقط مصرف می‌شوند. همه عجله می‌کنند تا لحظه‌هایشان را با عکس ثبت کنند ولی چون این جمله باب شده است که  در لحظه زندگی کنید معمولاً به هیچ لحظه‌ای پس از ثبت شدن با عکس، رجوع نمی‌شود. لحظه‌ها فقط ثبت می‌شوند! جالب آنکه برخی از آدم‌ها عکس‌های قدیمی‌شان را هم اسکن می‌کنند تا از بین نرود درحالی‌که به‌ندرت هزاران عکسی را که به‌تازگی گرفته‌اند، می‌بینند. فقط عکس روی عکس است که انباشته می‌شود. با تحولات جامعه، عکس‌های اقوام و فامیل کمتر و عکس با دوستان بیشتر شده است. دیگر از برخی از فامیل هیچ عکسی نداریم.

 حتی یک عکس. "عکس‌های امام رضایی" کم شده و "عکس‌های آنتالیایی" جای آن‌ها را گرفته‌اند. دیگر در اتاق نشیمن عکسی دیده نمی‌شود. عکس‌های زن‌وشوهری به اتاق‌خواب و عکس‌های خانوادگی به روی یخچال منتقل شده‌اند. عکس گرفتن بیشتر از عکس دیدن مهم شده است.

آدم‌ها دیگر هم خوب عکس می‌اندازند و هم خوب عکس می‌گیرند. تلفن‌های همراهِ دارای دوربین‌های قوی دو پیامد داشت: آن‌هایی که پشت دوربین بودند احساس کردند که استعداد عجیبی در عکاسی دارند و آن‌هایی هم که جلوی دوربین بودند با دیدن عکس خودشان از زمانه گلایه کردند که چرا هنوز به‌عنوان یک مدل کشف نشده‌اند. در مقایسه با قدیم، امروزه وقتی عکسی می‌گیریم اول خودمان را چک می‌کنیم. عکس‌هایی را که خوشمان نمی‌آید فوراً حذف می‌کنیم. امروزه عکس‌ گرفتن در موقعیت طبیعی باب شده است ولی هیچ‌کس طبیعی عکس نمی‌گیرد. از کوچک تا بزرگ می‌دانند که چطور باید عکس بگیرند.

 همه از نحوه لبخند زدن تا نحوه قرار دادن پاها جلوی دوربین از قبل ممارست کرده‌اند تا در موقعیت طبیعی مجبور نباشند فیگور عکس گرفتن بگیرند!  به نظر می‌رسد امروزه دوره عکس گرفتن با دوستان هم در حال سپری شدن است. عکس‌ها تکی شده‌اند. خیلی از آدم‌ها فقط از خودشان عکس می‌گیرند: من چقدر بی‌نظیرم!

قصه را تمام کنم. از لنز دوربین‌های قدیم " ما " بیرون می‌آمد ولی از لنز دوربین‌های امروز " من " متولد می‌شود.

کاش یادتان بیاید که نذری را در کاسه‌های چینی و لعابی می‌آوردند در ِ خانه‌هامان. خبری از این همه ظرف نایلونی و پلاستیکی نبود؛ چون موضوع «کثرت» نبود، «کیفیت» بود. کاسه‌ی شله‌زرد بهانه‌ی معاشرت بود. دستی بود که دراز شده بود به دوستی. سلامی بود که مزه‌دار شده بود و فرستاده شده بود در ِ خانه.
برای همین هم «جواب» لازم داشت این سلام. می‌گفتیم «یک دقیقه صبر کن» و بدوبدو می‌رفتیم توی آشپزخانه، کاسه را می‌شستیم، خشک می‌کردیم و تویش را از جواب پر می‌کردیم: شیرینی و شکلاتی، شاخه نباتی، برگ گلی حتی. به رسم ادب و مهربانی. کاسه را پر برمی‌گرداندیم؛ یعنی که بله، بسم‌الله؛ ما هم هستیم. ما هم چیزی داریم که بگذاریم سر سفره‌ی این دوستی یا همسایگی. ما هم اگر پای معرفت در میان باشد، از همان دست که بگیریم می‌دهیم.

حالا اما انگار نذری دادن مسابقه است. مسابقه نبود، ما این‌جورش کردیم. مثل ده‌ها چیز دیگر که داریم تویش مسابقه می‌دهیم؛ بی‌دلیل، بی‌هدف، بی‌لذت. مثل صدها چیز دیگر که خالی از معناشان کردیم و با صورت و عدد خود را فریفتیم، کاسه‌های نذری را هم از معنا تهی کردیم تا راحت‌تر مسابقه بدهیم. دیگر کسی موقع نذری دادن چینی‌های گل‌دارش را بیرون نمی‌کشد. دیگر کسی درِ خانه‌ی همسایه را نمی‌زند و برای گشوده شدن در صبوری نمی‌کند. دیگر کسی موقع دادن و گرفتن به چشم‌های آن دیگری خیره نمی‌شود. و دیگر کسی کاسه‌ی طرف دیگر را برنمی‌گرداند؛ پر، یا خالی حتی.

آمار شهدای دفاع مقدس 188 هزار و 15 نفر است که از این تعداد 171/235 نفر در جبهه های جنگ و 16/708 نفر بر اثر حملات هوائی و توپ خانهای دشمن به شهرها و مناطق مسکونی به شهادت رسیدهاند.

تعداد 132/770 نفر از شهدا مجرد (71%) و مابقی متأهل بودهاند ـ 44% شهدا در گروه سنی 16 تا 20 سال و 30% در گروه سنی 21 تا 25 سال ـ 8% در گروه سنی 26 تا 30 سال و ما بقی در سایر گروههای سنی قرار دارند.

میانگین سن شهدا در زمان شهادت در حدود 23 سال بوده است و شهدای 20 ساله نسبت به سایر سنین بیشترین نسبت را داشتهاند.


از شهدای دفاع مقدس 64% درصد بسیجی و نیروهای سپاه (وظیفه و کادر) 23 درصد نیروهای کادر و وظیفه ارتش 8/2 درصد از نیروهای انتظامی و 3/1 درصد از نیروهای جهاد سازندگی بوده اند.

وضعیت شغلی شهدا در زمان شهادت به این گونه بوده است:
45/3 درصد شهدای دارای شغل نظامی و انتظامی
9/2 درصد مشاغل کشوری
18/5 درصد دانش آموز
1/3 درصد روحانی
18/1 درصد مشاغل آزاد
2/1 درصد دانشجو

نظرم اینه : یه خبر نگار بره تو سطح شهر با یه ماشین حساب
به مردم بگه حالا به هر شکل و روشی که خودشون میدونن
به مردم بگه 188000 رو در عدد 4500 ضرب بکنن و جوابشو بلند بخونن

ﺯﻧﺎﻥ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﭘﺮﻧﺴﺲ ﻫﺎﯼ ﺩﯾزنی لند و ﺑﺎﺭﺑﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ...
ﺷﺒﯿﻪ ﻭﺍﻗﻌﯿﺘﻦ ...
ﺷﺒﯿﻪ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﯿﺴﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﺍﻣﻨﺶ ﭘﺎﮎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،
ﻭﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﺵ ....
ﻧﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ...
ﻧﻪ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻻﮎ ﺯﺩﻩ ...
ﻧﮕﺮﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺷﺪﻥ ﺭﮊ
ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ....
ﺯﻧﺎﻥ ﺯﯾﺒﺎ ،
ﺯﻧﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ
ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ،
ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻭ ﻋﺰﻡ ﯾﮏ ﺯﻥ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻃﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ،
ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺩﺭ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻨﻔﺴﺶ ﺍﺯ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﺄﺕﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ،
ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ،
ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .

ﺑﺮﺍﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺭﺍ ﭼﻨﯿﻦ ﺯﻧﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ...

کودکت احترام نمی ذاره!
زیرا صدات رو واسش پایین نمی‌آری!

کودکت همیشه عصبیه!
زیرا ازش تعریف نمی کنی.

کودکت بخیله!
زیرا باهاش همکاری نمی‌کنی.

کودکت به دیگران پرخاش میکنه!
 زیرا تو خشن و سختگیری.

کودکت ضعیفه!
زیرا همش تهدیدش می‌کنی.

بچه ها دروغ نمی گویند
حرفهایی رو اشتباهی می زنند
دروغ بار حقوقی دارد، باقصد و برنامه قبلی بوده برای مقاصد شخصی
که باعث آسیب به دیگران میشود
اما بچه ها قصد دروغ گفتن ندارند

وقتی فرزندت را به هوا پرت می کنی، میخندد. زیرا با وجود ترسی که احساس می کند، ایمان دارد تو او را قبل از افتادن خواهی گرفت که دستان قدرتمندت پناه اوست، که چشمانت در آن لحظه جز او را نخواهد دید.
زندگی فرزندانت در همین خلاصه شده است او از زندگی کردن نخواهد ترسید وقتی دستان قدرتمندت پناهش باشد.
کاش به گونه ای باشیم که فرزندانمان به ما ایمان داشته باشند، که در لحظه سقوط، دستهای ما پناه آنها خواهد شد نه سد راهشان.

بدون بازی کردن با کودک و فراهم کردن زمینۀ بازی برای او
 راه‌های دیگر ابراز محبت، کارآیی لازم را نخواهد داشت.

1)عاشقتم
2)بهت افتخار میکنم
3)متاسفم
4)من میبخشمت
5)بهت گوش میدم
6)این مسئولیت توست
7)میتونی از پسش برآیی

( نامه ای جالب و سرشار از عشق و محبت )

نمیدونم این پفک کیه ، اما خوش به حال پفک و مخاطب اصلی نامه

و اما نامه :

یکی از تلخترین اتفاقات زندگی من صبح روز عرفه سال 93 اتفاق افتاد
آنقدر برام سنگین بود که تا یه مدت افسرده شده بودم
بعد از ظهر اون روز رفتم مراسم دعای عرفه حاج آقا قاسمیان ، مسجد دانشگاه شریف
خیلی گریه کردم . خیلی زیاد . انقدر که تا فرداش چشمام پف داشت و سرخ بود
موقع دعا به خدا گفتم خودت همه چیز رو میدونی . خودت تنهایی و بی پناهیم رو میبینی . کسی رو جز تو ندارم . دادرس و پناهی غیر از خودت ندارم . من کسی رو نفرین نمیکنم . من ازت نمیخوام حال کسی رو بگیری . برای هیچکس بد نمیخوام . فقط ازت میخوام این تلخی ها رو برام جبران کنی . روی این زخمها ، مرهم بذاری و دردهای ناگفتنیم رو التیام ببخشی
هرچقدر گریه میکردم سبک نمیشدم
روزها و هفته ها گذشت تا حالم بهتر شد و کمی از بار غصه هام کاسته شد
هیچ وقت نتونستم اون ماجرای تلخ رو فراموش کنم اما سعی کردم کمتر بهش فکر کنم و به عنوان یه تجربه عبرت آموز بهش نگاه کنم
من حواسم نبود اما خدای مهربون ، حواسش به من بود و به زیبایی و ظرافت تمام زمینه رو فراهم میکرد تا من رو با قشنگ ترین و اسرار آمیزترین اتفاق زندگیم مواجه کنه
 روز عرفه سال بعد یعنی شهریور 94 ، وقتی مَحرَم بابا جونت -عشق اول و آخرم- شدم یادم اومد که روز عرفه سال قبل چه عذابی کشیدم و یادم اومد که حتما خدا برای جبران همه سختی هایی که کشیدم و همه اشکهایی که ریختم بهترین مردِ دنیا رو سر راهم قرار داده تا بهش تکیه کنم و زیر سایه ش طعم آرامش و عشق رو بچشم
مردِ مهربان و پرغرورِ من ، جبرانِ تمام نداشته ها و درمانِ تمام دردهای منه
مردی که در کنارش ، خنده هام از ته دل هست و لحظه هام لبریز آرامش و تمام وجودم سرشار از عشق و خوشبختیه
خدا رو بخاطر داشتنش شکر میکنم و دعا میکنم سایه پرمهرش روی سرم مستدام بمونه

🔴 محورهای 3 بهمن ماه

🔵1- انتقاد از روزمرگی و خمودگی دولت:
یکی از محورهایی که از سوی رسانه های اصلاح طلب طرح و بیان شده و فلش انتقادات را به سوی دولت متوجه کرده، ناتوانی، بی انگیزگی و ناکارآمدی برخی از وزرای دولت دوازدهم است.
بررسی ها نشان می دهد که رسانه های این جریان با انتقاد از عدم تحرک کافی از سوی بدنه دولت به ویژه ژنرال های آن تاکید دارند که دولت دچار خمودگی ای شده که عملا افق امید نسبت به فعالیت های دولت دوازدهم را کاهش داده است.
⏪⏪در این زمینه محورهای انتقادات شده نسبت به دولت عبارتند از:
- وضعیت بودجه و تاکید بر لحاظ نشدن کارشناسی دقیق در این زمینه که موجب شده وزرا نسبت به عدم تامین بودجه مناسب برای خود ناامید باشند
- عدم تغییرات مناسب در دولت دوازدهم و حضور وزرایی در کابینه که به لحاظ توان کاری بی انگیزه شده و به روزمرگی دچار شده اند
- تشدید فشارهای خارجی و زیر ضرب رفتن اقتصاد ایران و عدم حضور سرمایه گذاری خارجی
- شخصيت حسن روحانی و این که  حرف آخر، حرف حسن روحاني است كه هژموني‌ او در دولت شايد به تغيير همه‌چيز در نهايت بنا به خواست و نظر فردي او منجر مي‌شود
- عدم ارتباط گیری مناسب روحانی با بدنه مدیران خود
⏪⏪در این زمینه با توجه  به مطالب گفته شده پیشنهاد می شود
1- انتقاد اصلاح طلبان مبنی بر خمودگی، بی انگیزی دولت ضریب گرفته و در رسانه ها و شکبه های مجازی برجسته شود
2- انتقاد اصلاح طلبان نسبت به ناتوانی و ناکارآمدی برخی وزرا مورد توجه قرار گیرد
3- تاکید شود که دولتمردان تمام هم و غم خود را به سرمایه گذاری خارجی بار کرده و اصولا تلاش و مجاهدات و بهره گیری از توان داخلی را در حاشیه قرار داده اند

🔵2- بررسی و چرایی افزایش قیمت ارز:
یکی از محورهایی که در حوزه اقتصادی این روزها مطرح می شود افزایش قیمت دلار است. در شرایطی مدیران بانک مرکزی از مدیریت این حوزه سخن به میان می آورند اما واقعیت موجود عرصه اقتصاد نشان می دهد که یا دولت توان مدیریت این موضوع را ندارد و یا این که خود مایل به افزایش قیمت دلار است.
⏪⏪در این زمینه لازم است که برای روشن سازی فضای کنونی اقتصاد و بازار ارز، محورهای مورد تاکید اقتصاددان ها مورد توجه قرار گیرد. این محورها اما عبارتند از:
1- دلار به صورت انحصاری در اختیار دولت است و بانک مرکزی آن را نمایندگی و مدیریت می‌کند. بنابراین افزایش یا کاهش نرخ ارز مقوله‌ای است در اختیار دولت و دولت در جریان و اطلاع نرخ دلار است که چطور آن را مدیریت کند تا این افزایش صورت بگیرد و درآمد حاصل از آن به نوعی در طراز دولت مورد استفاده و بهره‌برداری قرار بگیرد
2- چون ارز فاقد بازار است، اینکه گفته می‌شود نرخ ارز را بازار تعیین می‌کند، یک اشتباه استراتژی کامل است که متاسفانه بعضا دولت از آن استفاده می‌کند و یا احیانا این موضوع در جاهای دیگر هم گفته می‌شود در صورتی که مکانیزم بازار قواعد خاصی را در علم اقتصاد دارد که آن قواعد اصلا در این مورد، وجود خارجی ندارد
3- دولت و بانک مرکزی که نماینده اوست، در شرایطی که بحث تقاضا برای این حوزه افزایش پیدا می‌کند باید ارز را به بازار تزریق کند و آنچه در ماه‌های گذشته و بخصوص در چند روز اخیر شاهد هستیم، ناشی از عدم تزریق ارز به بازار است.در بازاری که تقریبا انحصار کامل در اختیار دولت و بانک مرکزی است چه کسان دیگری باید ارز را به بازار تزریق کنند؟ اما از آنجا که شرایط هیجانی و التهاب‌آور است، از طرفی گزینه مناسبی برای سودآوری و سرمایه‌گذاری وجود ندارد، به ناچار مقصر دولت است که با عدم تزریق ارز باعث شده تعدادی هم به دلالی ارز ورود پیدا کنند و آن مقداری هم که عرضه می‌شود را از چرخه گردش خارج کرده و در منازل خود ذخیره کنند. به هر حال چون شرایط التهابی، احساسی و هیجانی است، بازار به سمتی پیش می‌رود که گفته مسئولان اقتصادی و بانک مرکزی هم تاثیری بر این قضیه نداشته است

4- ماه‌هاست که توسط ارکان اقتصادی کشور و بانک مرکزی گفته می‌شود نرخ ارز در فلان ماه پایین می‌آید! ما بحث سفر اربعین را داشتیم و ارز بالا رفت، بعد از آن بالا رفتن نرخ ارز را به مسافرت‌های ژانویه نسبت دادند و اخیرا گفته می‌شود که در بهمن و اسفند پایین خواهد آمد. اما موضوع فراتر از این حرف‌هاست. به نظر می‌رسد مدیریت ارز از دست دولت خارج شده و عده‌ای هم که منافعشان در این حوزه است، کالاهایی را با ارزهای ارزان وارد کرده‌اند که می‌توانند با قیمت بالاتری عرضه کنند. موردی که برای خودرو وارداتی پیش آمد و به یکباره با قیمت‌های سرسام‌آوری مواجه شد، در حالی صورت گرفت که برخی مطلع بوده و اقدام به خرید و انباشت خودرو کرده بودند تا در این شرایط که قیمت بالا می‌رود به فروش برسانند. متاسفانه این موضوع به بحث عدم صحیح مدیریت ارزی کشور برمی‌گردد که این التهاب را به بازار تزریق کرده و تا زمانی که اعتماد مردم به برنامه‌های اقتصادی دولت افزایش پیدا نکند این روند می‌تواند اشکالات بسیار جدی‌تری را هم به‌وجود بیاورد
5- لازم و ضروری است که در این‌باره دولت جلسه اضطراری تشکیل دهد تا از التهابی که وجود دارد با سیاقی که قابل ترمیم است، بکاهد و اجازه ندهد بهانه دیگری هم مطرح شود که تعطیلات نوروز و سفرهای خارجی مردم هم به این زمینه‌ها به آن دوخته شود و قیمت ارز به مرحله‌ای برسد که آسیب‌های جدی به اقتصاد وارد کند
6- از آنجا که دولت با کسری بودجه مواجه است، برای جبران بخشی از کسری بودجه خود و چون ارز را هم تقریبا به صورت انحصاری در اختیار دارد، می‌خواهد تامین منابع مالی کند. این یک واقعیت است هرچند که پاسخ می‌دهد به دنبال افزایش نرخ ارز نیستیم ولی از رفتار اقتصادی و رفتاری که روی ارز می‌شود و به متقاضیان توصیه می‌شود که ارزهای متقاضی و نه آزاد تهیه کنند و بعضا این ارز آزاد را هم بانک مرکزی به بخش‌های متقاضی می‌دهد. این نشان‌دهنده این است که چون دولت از افزایش نرخ ارز منتفع می‌شود و نتوانسته کسری بودجه را از طرق دیگر جبران کند به ارزی که در اختیار خودش است، گرایش پیدا کرده و تصمیم‌گیری در مورد افزایش و کاهش آن هم در اختیار خودش است. همان‌طور که کاهش نرخی در اقتصادمان ندیدیم اصولا در مورد نرخ ارز هم همین حالت وجود دارد. میل به افزایش هم به طریقی است که دولت ارز کمتری تزریق می‌کند و به‌گونه‌ای رفتار می‌کند که بتواند یک منبع درآمدی برای دولت بخصوص در ماه‌های پایانی سال تلقی شود

🔴 محورهای 2 بهمن ماه

🔵1- تلاش برای حمله به تریبون های حاکمیتی جهت انفعال آن ها:
- یکی از محورهایی که به طور همزمان مورد تاکید و توجه رسانه های جریان اصلاح طلب و دولتی قرار گرفته، انتقاد و هجمه به دو تریبون حاکمیتی یعنی رسانه ملی و تریبون های نماز جمعه است.
بررسی ها در این زمینه بیانگر آن است که این جریان در چارچوب متهم کردن صداوسیما و تریبون های نمازجمعه به جانبداری سیاسی و نیز عدم پرداختن به آنچه آنان توفیقات دولتی می خوانند، به دنبال آن است که علاوه بر یه سکوت واداشتن این تریبون ها در تلاش است که بی اعتباری و بی اعتمادی به آن ها را در اذهان عمومی جا انداخته و از جانب دیگر محتوای بیان شده از سوی این تریبون ها را فاقد اصالت و ارزش تعریف و تفسیر کنند.
در این زمینه می توان گفت محورهای القایی علیه صداوسیما و تریبون های نماز جمعه عبارت است از:
- جانبداری صداوسیما از جریان مخالفان دولت
- تاثیرپذیری رسانه ملی از نهادهای خاص
- تلاش صداوسیما برای سیاه نمایی علیه دولت
- تاثیرپذیری ائمه جمعه از بولتن های نهادهای خاص
- عدم حضور ائمه جمعه از سایر جریان های سیاسی
- عدم تخصص لازم برخی ائمه جمعه در حوزه هایی که اظهار نظر می کنند
- تلاش برای برجسته سازی پیشینه سیاسی ائمه جمعه
⏪⏪در این زمینه به نظر می رسد اولین گام می بایست سناریوخوانی مخالفان و در گام دوم سناریوسوزی راهبردهای آنان باشد.از جانب دیگر باید استانداردهای دوگانه جریان اصلاحات- دولت مورد تاکید قرار گیرد که چگونه است که آنان نسبت به پیام رسان خارجی دست ساز بیگانگان حساسیتی نداشته اما نسبت به تریبون های نظام بیشترین هجمه ها و تخریب ها را سازماندهی می کنند
همچنین باید تاکید شود که ترییون های نمازجمعه همواره محلی برای بیان انتقال دیدگاه های مردم به مسئولان بوده و حتی در شرایطی هم امکاناتی برای حضور مسئولین در خطبه های پیش از نمازجمعه برای بیان دیدگاه هایشان مطرح شده است.

🔴2- ادعای نقش سپاه و بسیج در ماجرای فساد موسسات مالی:
یکی از محورهای مهمی که از سوی جریان اصلاحات- اعتدال طرح دنبال می شود، تاکید بر بررسی موسسات مالی و نقش آن در اعتراضات اخیر می باشد.
بررسی ها نشان می دهد در این زمینه عباس آخوندی می کوشد تا ضمن شکل گیری فساد و کلاهبرداری عظیم در موسسات مالی 2 محور را مورد مورد القا قرار دهد. وی در محور می کوشد موسسات مالی را حاصل سیاست های دولت احمدی نژاد دانسته و در محور دوم به کلاهبرداری و فساد شکل گرفته در موسسات مالی مورد حمایت نهادهای نظامی و انقلابی اشاره کند.
⏪⏪در این زمینه با توجه به تلاش ها برای بررسی شبهات این موضوع از سوی مراجع ذیصلاح پیشنهاد می شود در چارچوب نقد برخی دیگر از اظهارات آخوندی خبر زیر مورد تاکید و توجه قرار گیرد.
(محمدرضا تاجیک در پاسخ به این پرسش که  «آقاي آخوندي گفتند كه مفسدان بزرگ با اتكا بر ميل به اعتراض در مردم جرقه ناآرامي‌ها را زده و خود نظاره‌گر شدند. نظر شما در مورد اين تحليل چيست؟»، اظهار داشت: بايد استدلال ايشان را جويا شد و چون اين استدلال را نمي‌دانم ناظر بر اظهارات ايشان سخن نمي‌گويم. اما اگر چنين بورژواي فاسدي در جامعه وجود دارد، حاصل مديريت امثال ايشان است. اينها كه از آسمان نيامده‌اند. مديراني كه نان پوزيسيون را مي‌خورند و اداي اپوزيسيون را در‌مي‌آورند در جامعه مناسباتي را جاري و بستري را مهيا كرده‌اند كه در دامان آن چنين گروه‌هايي روييده و منافع خاص خود را با توسل به هر حشيشي دنبال مي‌كنند. اگر ايشان چنين چيزي را فهم مي‌كنند و اگر نسبت به آنچه فهم مي‌كنند مطمئن و مسوول هستند لطفا حركت را از خود شروع كرده و تلاش كند كه خود و دولت متبوعه‌اش را به حركت درآورده و جلوي چنين فساد و فاسداني را بگيرند. حداقل سهم خود را در اين حركت آشكارا و جدي ادا كنند)

🔴3- هم افزایی داخلی و خارجی برای کشاندن ایران به پای مذاکرات منطقه ای و موشکی:
روزشنبه در خبرها آمده بود که وزیر امور خارجه فرانسه گفته است که «با ایران در مورد موشک‌های بالستیک ومسائل منطقه‌ای مذاکراتی داشته‌ایم؛میخواهم در مورد نفوذ مخرب نظامی ایران در منطقه با آنها مذاکره کنیم».
این اظهارات وزیر امور خارجه اما در حالی صورت می گیرد که رسانه های جریان اصلاح طلب و دولتی کوشیدند تا در مطالب مختلفی به بهانه رفع تهدیدات ترامپ و ماندگاری برجام، کارسازی جهت مذاکرات با اروپا را کلید بزنند.
اصلاح طلبان و دولتی ها در این زمینه با تاکید بر این که « نبايد تصور شود كه اروپايي‌ها هيچ خواسته، ميل و موضع مشخصي ندارند. اروپا براي مواضع مستقل خودش، حساب و كتاب مجزايي از واشنگتن دارد»، توجه به این مساله را بسیار مهم ارزیابی می کنند.
در این رابطه سیدعلی خرم در یادداشتی می نویسد: «رابطه ايران و اروپا نمي‌تواند رابطه‌اي يك‌طرفه و يك‌جانبه باشد. نمي‌توان انتظار داشت در هر موقعيت سياسي كه ايران به اروپايي‌ها نياز داشت، آنها براي حمايت از ايران حاضر باشند. هر رابطه ديپلماتيكي مبتني بر بده- بستان است، همان‌گونه كه ايران از اروپايي‌ها انتظاراتي دارد، اروپايي‌ها هم يك به يك ممكن است هر كدام خواسته‌هايي از ايران داشته ‌باشند. بسياري از كشورهاي اروپايي، علاقه‌مند به داشتن نوعي رابطه بده- بستان با ايران هستند، مثلا بريتانيا در رابطه دوجانبه خود ممكن است انتظارهايي از ايران داشته‌ باشد يا فرانسه، در برابر حمايت‌هايي كه از ايران مي‌كند، يا در برابر تسهيل سرمايه‌گذاري در اقتصاد ايران، ممكن است انتظار داشته‌باشد در يك پرونده منطقه‌اي مانند لبنان، ايران هم با آنها همكاري كند. در يك رابطه مبتني بر منافع متقابل است كه اروپايي‌ها از برجام حمايت مي‌كنند. اگر قرار باشد كه ايران فقط به مقتضاي خواست خود با اروپايي‌ها رابطه داشته‌باشد و خواست آنها را هيچگاه عملي نكند، در اين صورت اروپايي‌ها هم ممكن است آنگونه كه بايد و شايد از برجام حمايت نكنند».
خرم همچنین در بخش دیگری از یادداشت خود دلخوش کردن اروپا از ایران را مورد اشاره قرار داده و توصیه می کند که ایران باید برای رضایت اروپا جهت دفاع از برجام اقداماتی را صورت بدهد.
وی در استدلال پیشنهاد خود می نویسد:« اگر امريكا تهديد كند و بگويد كه با استفاده از تسلطش بر اقتصاد جهاني، اروپايي‌ها را در صورت عدم اجراي تحريم‌ها، تنبيه خواهد كرد، اگر اروپايي‌ها دل خوشي از ايران داشته‌باشند، جلوي امريكا ايستادگي خواهندكرد. نه تنها احياي مصوبات پيشين اتحاديه اروپا، براي مقابله با اثر تحريم‌هاي فرامرزي ممكن است دوباره اجرايي شود، بلكه اين گزينه نيز وجود دارد كه اروپايي‌ها به سازمان تجارت جهاني مراجعه كنند و از تصويب قوانين تحريم فرامرزي از سوي امريكا شكايت كنند. سازمان تجارت جهاني هم مي‌تواند امريكا را محكوم و حتي جريمه كند. اما اينكه اروپا تا چه حد حاضر به ايستادگي در برابر امريكا باشد، كاملا به دلخوشي و رضايت اروپا از روابط با ايران بستگي دارد...مسوولان ما بايد حواس‌شان را جمع كنند، نبايد تصور كنيم كه اروپايي‌ها بر اساس وظيفه و تعهد ذاتي، محض رضاي خدا از برجام حمايت خواهند كرد. بايد با يك برنامه منسجم اروپايي‌ها را در كنار روسيه و چين حفظ كنند تا اجازه ندهند امريكايي‌ها وارد رويارويي با ايران شوند، تحريم‌هاي يك‌جانبه را رعايت نكنند و اجازه ندهند تحريم‌هاي بين‌المللي يا حتي شوراي امنيت دوباره عليه ايران اجرا شود. بخش عمده واكنش آينده اروپا، بستگي به رفتار و سياست جمهوري اسلامي ايران خواهد داشت».
⏪⏪در این رابطه به نظر می رسد رسانه های جریان انقلابی می بایست:
- در ابتدا نسبت به سناریوی هماهنگ شده اروپا و آمریکا برای وادار ساختن ایران برای تن دادن به مذاکرات منطقه ای و موشکی اشاره داشته و از جانب دیگر از هم افزایی جریان داخلی برای کارسازی جهت انجام این پروژه پرده برداری کنند
- باید نسبت به فرجام برجام مطالب مختلفی نگاشته شده و تاکید شود که برجام در حالی با چشم پوشی برخی ایران از برخی منافع و محدودسازی برخی از فعالیت های هسته ای خود همراه بود که عملا آورده متناسبی در این خصوص برای ایران حاصل نشده و در شرایطی که تجربه برجام به عینه در اختیار است، گام برداشتن در مسیر مذاکره جدید خلاف حتی هزینه- فایده است
- باید تاکید شود که مذاکراتی در شرف انجام است که هدف آن تثبیت برجام است و این مذاکرات عملا باج دهی به طرف غربی ای می باشد که هنوز در انجام تعهدات خود نسبت به برجام کوتاهی کرده و در این میان چه ضمانتی برای بی تعهدی دوباره از سویی و فراخ تر شدن مطالبات از ایران از جانب دیگر وجود خواهد داشت؟