آنقدر پیش این و آن از خوبی هایش گفتم

که وقتی سراغش را می گیرند

شرم دارم بگویم تــنــهایــم گذاشت …

بسم رب الشهدا

اين روزا اصلا حالم خوش نيست ، كلافم و نميدونم چه مرگمه ... !

خستم . خيلي خستم . نياز شديد به استراحت دارم يا بهتر بگم دلم آسمون ميخواد ...

خيلي وقته ابرا آسمون دلمو سياه كردن ، بي مروتا قصد باريدنم ندارن ...

خيلي وقته سياهي ابرا جولوي تابش نور آفتاب رو به دلم گرفته ... !

خدايا يه كاري كن و يه مددي بهم بده تا ترك كردن رو ياد بگيرم

دلم آرامش ميخواد ...

دلم ميخواد مدتها بدون هيچ مسئوليتي و بدون هيچ نگراني آرام بگيرم ..

مثل يه ماهي قرمز حوض كه مدتهاس آروم رو آب خوابيده ....

بسم رب الشهدا

امروز داشتم براي كاري يه تيكه ورق از اين حلبياي روغن رو ميبريدم .

مجبور بودم با قيچي يه شكلي به اين تيكه حلبي بدم .

لبه خيلي تيزي داشت كه اگه رو دست كشيده ميشد خيلي بد برش ميداد .

يه باره ياد حرفاي يه مادر عربي تو منطقه فتح المبين افتادم كه داشت تعريف ميكرد :

دم در خونه ما يه جوون پاسدار رو جلو عروس و داماد با همين حلباي روغن سر بريدن .

نميدوني چه دست و پائي زد تا شهيد شد ....

يادمون نره آسايش امروزمون ، مرهون ايثار و فداكاري شهد است
خدا كنه برا فرداي قيامت جلوشون يه حرفي داشته باشيم و شرمنده نشيم !

انشاالله

گردش فصل‌ها برای حیات مادّی یک امرِ طبیعی است ، ولی انسان می‌تواند انتخاب کند که همیشه

در بهار باقی بماند و هیچ‌ گاه فصل زمستان را در روح خود تجربه نکند

دوران پیری ، زمستان جسم انسان است ولی می‌توان بهار باطراوات جوانی را در دل حفظ کرد ؛

تنها چیزی که دل آدم را پیر می‌کند، دوست داشتن دنیا است‌

وقتی دلت برا یه کار خوب تنگ می‌شه

حتماً به سراغ اون کار خوب برو و انجامش بده !

امّا وقتی دلت برا یک کار بد تنگ شد اون رو به تأخیر بنداز

و سعی کن از زیر حرف دلت فرار کنی!

این مهمترین رمز موفقیت در تعالی روح

و مبارزه با هوای نفسه ؛

هوس‌های خوب دل ما ، الهامات الهی هستن
 

شاید این دست

که از آن من است

روزی از خاک برون آمده

بر دامن تو چنگ زند

شاید آن دست ، که از آن تو است

روی این دست برون آمده از خاک

سنگ زند

این پاسخ معرفت است

که بر آن

دست برون آمده از خاک زند

برایم مهم نیست از بیرون چگونه به نظر می آیم ...

کسانی که درونم را می بینند برایم کافیند ...

برای آن هایی که از روی ظاهرم قضاوت میکنند حرفی ندارم ...

با خود می گویم بگذار همان بیرون بمانند ...

اگه كسي بهتون قولي داد وفاي به عهدش رو از خدا بخوايد ،

اگه كسي بهتون خيانت كرد جبرانش رو از خدا بخوايد


اگه كسي به شما يه خدمتي داشت تشكرش رو از خدا بكنيد .


البته از خود افراد هم وفا و جبران بخوايد و از خود افراد هم تشكر كنيد


ولي هميشه طرف اصلي خودتون رو خدا بدونيد كه شما رو خيلي دوس داره

پینو کیو کجایی ؟؟؟؟

این روزها دماغها کوچکتر

و دروغها بزرگ تر می شوند،،،،

بنا بود مصرف ترس در انسان این باشد که از همۀ خطرها بترسد

و مانند کودکی که به مادر پناه می‌برد

به خدا پناه ببرد و سپس با تکیۀ به او از چیزی نترسد!

اما هم از خطراتِ اصلی حیات نترسیدیم ،

و هم هر گاه ترسیدیم به خدا پناه نبردیم ؛

حالا از پناه بردن به خدا می‌ترسیم ،

یعنی نمی‌توانیم به او توکل کنیم.

اونقدر خستم كه حاضرم سرم رو روي تيكه سنگي بذارم و بخوابم

ولي به ديوار وجود خيلي از آدما كه بارها رو سرم آوار شدن

تكيه نكنم

می خندم...

ساده می گیرم...

ساده می گذرم...

بلند می خندم و با هر سازی میرقصم ...

نه اینکه دل خوشم!

نه اینکه شادم و از هفت دولت آزاد!

مدتی طولانی شکســــتم، زمین خوردم،

سخــــتی دیدم، گــــریه کردم و حالا ...

برای " زنده ماندن" خودم را به "بيخيالي" زده ام ...!

روحم بزرگ نیــــست! دردم عمیــق است ...

می خندم که جای زخــم ها را نبینی.

سخت میترسیدم از اینکه من از نژاد شیشه باشم و شکستنی

او از نژاد جاده باشد و رفتنی

آری روزها گذشت ،

همان شد ، او رفت ، من شکستم

گریــــه همیشه زبان ضعـــف نیست

شاید کودکــانه .. شاید بی غــرور …

اما هر وقت گونه هــــایم خیس می شــود

می فهمــم نه ضعیفم .. نه کودکم .. بلکه پر از احساســم …

قصه بودن من و تو  ...
يه برگيه از دفتر افسانه اي راز بقا
دل آدم اگه ميشكنه !
گل اگه ميميره !
اگه باغ به خودش رنگ خزون ميگيره !
همش يه هشداره براي تو
جون من سخت نگير
زندگي كوچ كردن همين چلچله هاس . . .
به همین قشنگي !
به همین کوتاهی !!

زهی خیال باطل

چه ساده لوح اند

آنان که می پندارند

غبارزمان تو را از یادم خواهد برد

نمیدانند تو بسان روح در کالبدمی

وخیال تو بردیوار دلم آویخته تا آخرین

تپـــــــش ...

رنجت را به‌ کسی نگو ...

لاشخوران منتظر خوردن کسانی هستند که‌ از درد مینالند !!!

افتــــــادم ...

بسان آن برگ زرد ، که درخت از حضورش خسته شد

سقوط من از زردی نبود

سبز بودم وگرم ، که آفت زده شدم و ...

افتـــــادم ...