( عملیات روانی )

بحثی که پیش اومده اینه که خیلی از دوستان ما هنوز نمی‌دونن طالبان یه شورای رهبری داره که از بین این ۱۰ الی ۲۰ نفر عقیده های مختلفی وجود داره که بیشتر عقیده آنها بر خلاف عقیده طالبان پاکستانه (گروهک های تروریستی مثل جیش الظلم) .
بحث اول اینه ما باید طالبان رو علیه طالبان کنیم یعنی چه ؟

بین اینها فرماندهان و رهبرانی هستن که علیه تفکرات وهابی گری و نزدیک به ایران هستن . بایستی با نفوذ مون در افغانستان به اونا ضریب بدیم و نذاریم تفکرات طالبانی علیه ایران ضریب بگیره .

اگه این کارو نکنیم باید منتظر داعش خراسان باشیم . منتظر عملیات های تروریستی هم باید باشیم مثل شاهچراغ . خود طالبان هم با داعش خراسان مشکل داره و در درگیری ها چقدر از داعشیای خراسان رو به درک واصل کرده و یا در زندان های طالبان ، داعشیان خراسان نیز دیده می‌شن .

ما باید از این دید اونا رو تشویق به درگیری با داعش خراسان کرده و فرمانده های نظامی علیه ایران رو اول ترور شخصیتی کنیم .

طالبان ، خیانت را نمیبخشن . از این حیث می‌تونیم بهشون انگ خیانتکار و مزدور آمریکایی که در طالبان نفوذ کرده بدیم و بعد از ترور شخصیتی فرد مورد نظر در طالبان و بد بین شدن فرماندهان طالبان نسبت به وی ، به ترور فیزیکی وی دست زد .

به هیچ عنوان نباید بزاریم طالبان علیه ایران حتی فکر بکنه چه زسد به زاویه پیدا کردن .

تفکر اشتباهی که ما داریم اینه که آره موشک داریم ، پهپاد داریم و می‌تونیم با داشتن اینا در عرض ۱ ساعت افغاستان را به خاک تبدیل کنیم .
درست ، اما کجای افغانستان را ؟ کوه ها رو ؟

آمریکا چندین سال با اینا جنگید و جز کشته هیچ غنیمتی نگرفت . جنگیدن با طالبان اصلا درست نیست حتی شما مشاهده می‌کنید دشمنای ایران و سلبریتی ها و اصلاح طلب ها ایران رو دعوت به جنگ با طالبان میکنن .

و اما دست کم نگیریم اینا رو که چندین ساله در حال جنگیدن هستن ، عقیده های تکفیری گری بینشان هست ، چندین میلیون افغانی که به طالبان علاقه دارن در کشور حضور دارن .
از اینور دلایل بی شماری هست که میشه گفت جنگ با طالبان یعنی آغاز جنگ داخلی .

فاجعه‌ای که با روی کار آمدن قوم یأجوج و مأجوج در افغانستان روی داده و خواهد داد را با هیچ زبانی نمی‌شود توصیف کرد. احمق‌هایی که به زودی مشخص خواهد شد حکومت‌داری‌شان چگونه است. کسانی که مانع از تحصیل دختران می‌شوند و دانشگاه‌ها را می‌بندند اما برای درمان زنان خود دنبال پزشک زن می‌گردند... در این یک سال از اشغال افغانستان به وسیله عوامل سرویس امنیتی پاکستان شاهد فرار بزرگ سرمایه‌ها از افغانستان بوده‌ایم و این سرمایه‌ها پول نیست، جوان‌هایی هستند که از وحشت حکومت سیاه قوم لوط بر خود فرار را بر ماندن ترجیح می‌دهند.

پاکستان هیچ وقت افغانستانی قدرتمند را نمی‌خواهد که مستقل باشد و برای خودش تصمیم بگیرد بنابراین هر وقت که طالب جماعت هوس چنین چیزی کرد آن وقت خواهید دید که اوضاع بر چه منول پیش می‌رود. ارتش پاکستان طالبان را آن اندازه قدرتمند می‌کند که سایر اقوام و جریان‌های قومی و مذهبی را سرکوب کند، اما اگر خواست سر بلند، سرشان را خواهد زد....

اکثر ۵۴ افغان برای هفته‌ها، یا بیشتر، در هتل سنت رجیس باقی ماندند. اماراتی‌ها به آنها اجازه نمی‌دادند بدون دریافت مجوز هتل را ترک کنند، و حتی پاسپورت‌هایشان را مصادره و ممنوعیت ارتباط با رسانه‌ها را برایشان شرط میزبانی اعلام کردند. مابقی پول نقدی که برایشان باقی مانده بود بین این ۵۴ نفر تقسیم شد. مقداری از آن برای خانواده گاردهای محافظ ریاست جمهوری که هنوز در افغانستان بودند فرستاده شد، مقداری به کارکنان ارشد که در افغانستان مانده بودند اهدا شد، مقداری به کارکنان ارشد برای تهیه بلیط هواپیما برای سفر کشورهای دیگری که تابعیت داشتند، رسید، و بقیه هم میان گروه توزیع شد تا بتوانند هتل سنت رجیس را ترک کنند.

این داستان خیانت غنی و دیگر دار و دسته‌اش بود، کسانی که سر در آخور امریکایی‌ها داشته و با تقلب روی کار آمده بودند و به هر فکری بودند الا نجات افغانستان. غنی بیشتر عمرش را در خارج از این کشور به سر برده بود، مشخص است که دلش برای این کشور نمی‌سوخت! حالا ملت افغانستان گرفتار قوم لوط شده‌اند، قومی به زودی ابعاد بسیار زیاد نفاق و خیانت‌شان مشخص شده و خودشان هم به خودشان رحم نخواهند کرد.

عصر روز بعد، فاضل فضلی و رفیع فضلی دو تن از مشاوران رئیس جمهور، نیز به ترمینالی که غنی، بانوی اول و محب مشاور امنیت ملی در آن اقامت داشتند، احضار شدند و قسمتی از بودجه شورای امنیت ملی را به مقامات ازبکستان دادند تا پرواز آن‌ها به دوحه را ترتیب دهند. یکی از مقامات ارشد می‌گوید، ازبک‌ها می‌گفتند: «همه ما یک روز رفتنی هستیم».

بسیاری از مقام‌های ارشد افغان اذعان کردند که بانوی اول می‌گفت فقط ۸۰۰ دلار پول دارد. بنابر این مقام‌های کاخ ۱۲۰ هزار دلار از پولی که همراه آورده بودند را در اختیار ازبک‌ها گذاشتند تا هواپیمای مسافربری «بمباردیر» قزاق خود را به صورت چارتر برای سفر به ابوظبی در امارات عربی متحده در اختیار آن‌ها بگذارد. این هواپیما ۵۰ صندلی داشت و ۴ نفر دیگر مجبور شدند تمام طول پرواز را در راهروی هواپیما بشینند. آن‌ها شامگاه ۱۶ اوت ازبکستان را ترک کردند و در ابوظبی با استقبال مقامات مواجه شدند و حوالی نیمه شب به هتل سنت رجیس رسیدند. طبق اذعان شاهدان تمامی چمدان‌های و وسایلی که کاروان اشرف غنی از کابل با خود همراه آورده بودند به هتل رسید.

ابتدا هنگامی که سه تا از چهار هلی‌کوپتر در مجموع با ۴۰ سرنشین در ازبکستان به زمین نشستند، به سرعت توسط ماموران امنیتی مسلح ازبکستان محاصره شدند. وقتی آنها متوجه حضور غنی شدند، رئیس جمهور، بانوی اول و محب، مشاور امنیت ملی را تا ترمینال اصلی اسکورت کردند. اندکی بعد چهارمین هلی‌کوپتر ریاست جمهوری که هنگام پرواز سه هلی‌کوپتر دیگر از کاخ ریاست جمهوری در فرودگاه کابل بود، وارد صحنه شد. در این هلی‌کوپتر۱۴ نفر از مهندسان ناوگان هلی‌کوپترهای ریاست جمهوری حضور داشتند.

هم زمان با بازرسی هلی‌کوپترها، همه مسافران و کادر پرواز هم تفتیش شدند. همه چیز از چمدان‌ها و محتویات جیب مسافران گرفته تا گلوله‌های سلاح‌های محافظان رئیس جمهور برای تهیه لیست و عکس‌برداری به مقامات ازبکستان واگذار شد. از همه به طور جداگانه و مکررا در مورد سمتشان و اتفاقات آن روز بازجویی شد. سپس هلی‌کوپترها پلمپ شدند و اکثر گروه شب را در محوطه‌ای که توسط سربازان مسلح ازبک محاصره شده بود گذراندند.

▪️یکی از مقام‌های ارشدی که در هلی‌کوپتر حضور داشت می‌گوید: «هرکسی ۵ تا ۱۰ هزار دلار همراه داشت و هیچ‌کس یک یا چند میلیون دلار همراه نیاورده بود». همچنین غنی و محب بارها در مصاحبه با رسانه‌های مختلف اذعان کردند که آن‌روز با چند میلیون دلار از افغانستان خارج نشده‌اند. اگر این موضوع درست باشد، مجموع پول نقدی موجود در سه هلی‌کوپتر، حدود ۵۵۰ هزار دلار آمریکا بوده است. اما به رغم این مساله، چند ماه بعد محب در مصاحبه با شبکه CBS در پاسخ به این که آیا با خود پول نقدی هم برده‌اند پاسخ داد: «البته که نه، ما فقط خودمان را نجات دادیم».

▪️سفارت روسیه در کابل بارها در رسانه‌های مختلف تاکید کرد که ۱۶۹ میلیون دلار به وسیله این هلی‌کوپترها از افغانستان خارج شده است و ظاهر اغبر، سفیر افغانستان در تاجیکستان، دو روز بعد یک کنفرانس مطبوعاتی این ادعاها را تکرار کرد. اغبر همچنین قول داده بود که برای دستگیری غنی از اینترپل درخواست کند. با این حال، از گفتگو با دفتر بازرسی ویژه آمریکا در امور بازسازی افغانستان یا ارائه هر گونه مدرکی برای اثبات این ادعا امنتاع کرد.

▪️میزان پول نقدی که روسیه ادعا کرده است، وزن و حجم قابل توجهی می‌داشت. اگر همه این ۱۶۹ میلیون دلار اسکناس ۱۰۰ دلاری روی هم چیده می‌شد، بلوکی به طول حدودا ۲.۳ متر (۷.۵ فوت) و عرض و ارتفاع حدودا ۱ متر (۳ فوت) می‌شد و به بیان دیگر تقریبا کمی بزرگتر از یک کاناپه سه نفره استاندارد آمریکایی می‌بود، وزن این بلوک هم چیزی حدود ۱۶۹۰ کیلوگرم (۳۷۲۲ پوند) می‌شد. هلیکوپترهای 17-Mi که گروه با آن‌ها از افغانستان خارج شدند، هیچ محفظه حمل بار مجزایی نداشته‌اند. در نتیجه همه بار باید همراه مسافران و در کابین قابل مشاهده بود و طبق اظهارات شاهدان در گفتگو با بازرس ویژه آمریکا در امور بازسازی افغانستان، هیچ‌کدام محموله‌ دلاری این چنینی در هلی‌کوپترها مشاهده نکرده‌اند.

▪️به محض سوار شدن رئیس جمهور، هر سه هلی‌کوپتر به سمت شمال پرواز کردند. طبق طرح‌های پیشین تخلیه اضطراری کاخ ریاست جمهوری، قرار بود آقای غنی یا به «ننگرهار» که در انتخابات پیشین بیشترین رای را در آنجا آورده بود برده شود و یا به «خوست» برود و تحت مراقبت نیروی مقاومتی که بیشتر از قبیله «تَنَی» هستند، باشد. غنی و محب هردو تایید کرده‌اند که در ابتدا قصد داشتند به سمت خوست پرواز کنند اما سپس دریافتند که مجبور به حرکت به کشور دیگری هستند و برد هلی‌کوپترها عامل محدود کننده برای انتخاب کشور مورد نظر بود.

▪️یکی از مقامات ارشدی که سوار هلی‌کوپتر شده بود خاطر نشان ‌کرد: «زمانی که شروع به پرواز کردیم، خلبان‌ها نمی‌دانستند به کدام سمت باید بروند. یکی از آن‌ها به من گفت که نزدیک ترین مقصد تاجیکستان است. در واقع تا زمانی که در آسمان افغانستان بودیم، از این می‌ترسیدیم که مورد هدف طالبان قرار بگیریم. چون فرار رهبران افغان به ازبکستان سابقه تاریخی دارد و هیچ پیشینه‌ای راجع به تاجیکستان وجود ندارد، انتخاب آقای رئیس جمهور شهر «تِرمِز» در ازبکستان بود. اگرچه من می‌دانستم در برخی موارد ازبک‌ها رهبران ما را حبس کرده‌اند اما آقای غنی معتقد بود که با او منصفانه برخورد خواهند کرد».

▪️درست زمانی که این گفتگوها در هلی‌کوپتر غنی در جریان بود، کارکنان و محافظان ریاست جمهوری در دو هلی‌کوپتر دیگر به هیچ وجه نمی‌دانستند که به چه سمتی مشغول پرواز هستند و بعضی‌ها تنها زمانی که از فراز کوه‌های هندوکش پرواز کردند متوجه شدند که قرار نیست از طریق فرودگاه کابل به سمت دوحه پرواز کنند. در همان زمان بود که آن‌ها تازه متوجه شدند که آقای غنی در یکی از هلی‌کوپترهاست. با این که کادر پرواز در تلاش برای ارتباط با پلیس مرزی ازبکستان ناکام بودند، اما هر سه هلی‌کوپتر در امتداد مرز شمالی افغانستان و به سمت غرب پرواز کردند تا به «ترمز» در ازبکستان رسیدند و چون سوختشان رو به پایان بود، بدون اجازه فرود آمدند.

▪️غنی در همان زمان همچنان امیدوار بود که با وزیر دفاع شخصا دیدار و درباره حفظ امنیت کابل گفتگو کند. حتی دستورکار امنیتی برای دیدار رئیس جمهور از وزارت‌خانه هم به آن‌جا فرستاده شده بود اما با نزدیک شدن نیروهای طالبان به محل وزارت‌خانه این دیدار لغو شد و دستیاران رئیس جمهور به این نتیجه رسیدند که زمان بسیار بحرانی است. همچنان که بانوی اول به همراه مقامات ارشد در هلی‌کوپترها منتظر بودند، محب و کوچی برای بردن رئیس جمهور به محل کاخ بازگشتند. رئیس جمهور در سرسرای کاخ منتظر بود و با اصرار محب و کوچی راضی به خروج شد. خروج آقای غنی آن‌قدر سریع و ناگهانی بود که پابرهنه از کاخ خارج شد و کوچی خود کفش‌هایش را پیدا کرد. رئیس جمهور حتی فرصت یافتن پاسپورتش را نداشت زیرا محب و کوچی می‌ترسیدند که نیروهای گارد محافظ ریاست جمهوری با چرخش به سمت طالبان اشرف غنی را اعدام کنند و به همین خاطر با اتومبیل به محل پرواز هلی‌کوپترها حرکت کردند.

▪️رئیس جمهور، بانوی اول، محب و کوچی به هلی‌کوپتر اول، ۱۰ مقام ارشد دیگر به هلی‌کوپتر دوم و ۲۰ تا ۲۵ محافظ رئیس جمهوری به هلی‌کوپتر سوم سوار شدند اما جا برای همه این نیروها در هلی‌کوپتر سوم وجود نداشت و به گفته یکی از مقامات ارشد: «برخی از افراد کلیدی این نیروها که مسئولیت بخش‌های اطلاعاتی و عملیاتی را بر عهده داشتند، در لیست افرادی که اجازه سوار شدن به هلی‌کوپتر را داشتند، حضور نداشتند و فکر می‌کردند کنار گذاشته شده‌اند.» حتی یکی از نگهبانان پیش از این که هلی‌کوپتر حامل محافظان پرواز کند، «الله اکبر» گویان اسلحه خود را به سمت این هلی‌کوپتر نشانه گرفت. یکی از مقامات ارشد می‌گوید: «پنج درصد احتمال می‌دادم که زنده از این مخمصه بیرون بیایم».

▪️دو هلی‌کوپتر حامل رئیس جمهور و مقامات ارشد درحالی شروع به پرواز کردند که هلی‌کوپتر سوم که پر از گاردهای ریاست جمهوری بود، برای مدت کوتاهی روی زمین ماند تا تعدادی از آنان را تخلیه کند. حتی پس از پیاده شدن چندین مسافر و بیرون انداختن جلیقه‌های ضد گلوله، هلیکوپتر همچنان آنقدر سنگین بود که نزدیک بود در هنگام بلند شدن به درختان برخورد کند.

▪️طبق اظهار همه شاهدان، تعداد چمدان‌هایی که مسافران با خود به هلی‌کوپترها بردند بسیار کم بود. برخی از آن‌ها حاوی وسایل شخصی و بعضی دیگر حاوی پول نقد بودند. بانوی اول که زمان کافی جهت جمع کردن وسایلش برای سفر به امارات داشت، دو چمدان حاوی لباس همراه خود آورده بود. در حالی که ژنرال کوچی، رئیس سرویس محافظ رئیس جمهور، یک چمدان، رفیع فضلی، معاون مشاور امنیت ملی، یک کوله پشتی، مقیم عبدالرحیم‌زی، رئیس ستاد شورای امنیت ملی افغانستان، یک کیف دستی و محب مشاور امنیت ملی یک کاور کت و شلوار و یک کیف لپ‌تاپ همراه داشتند. یکی از مقاماتی که برای مدتی چمدان‌های بانوی اول را حمل کرده بود بر سبک بودن آن‌ها اذعان کرد. تنها بانوی اول و رئیس جمهور بودند که طی این سفر طولانی به ابوظبی با لباس‌های متفاوتی از آنچه زمان سوارشدن به هلی‌کوپتر بر تن داشتند، ظاهر شدند. بانوی اول لباس‌هایش را همراه آورده بود و رئیس جمهور هم با کمک فردی لباس‌ از ازبکستان تهیه کرد.

▪️کوچی در کیف دستی خود بودجه ماهانه نهاد تحت مدیریت خود یعنی سرویس محافظ رئیس جمهوری که حدود ۲۰ میلیون افغانی (۲۵۰ هزار دلار) در آن زمان بود را همراه داشت. البته طبق اظهارات شاهد دیگری، او در آن زمان حدود ۱۰ میلیون افغانی همراه خود داشت. رفیع فضلی، معاون مشاور امنیت ملی، بودجه ماهانه شورای امنیت ملی یعنی حدود ۲۴۰ هزار دلار را که به درخواست محب از اداره مالی شورای امنیت ملی برای فراهم آوردن شرایط سفر تحویل گرفته بود، همراه داشت.

▪️مقامات ارشد کاخ ریاست جمهوری با علم بر این که دولت افغانستان مسئول امنیت کابل است، تلاش کردند با مقامات ارشد وزارت‌های دفاع و کشور افغانستان تماس بگیرند و از آن‌ها بخواهند که در برابر هجوم طالبان مقاومت کنند. یکی از مقامات ارشد می‌گوید: «وزیر دفاع و رئیس ستاد ارتش را پیدا نکردیم. وزارت دفاع به ما اطلاع داد که هیچ کس در ساختمان نمانده است. رئیس جمهور در گفتگو با وزیر کشور و ریاست عمومی امنیت ملی به آن‌ها دستور داد تا کارکنانشان را برای حفظ نظم عمومی به سطح شهر بفرستند. اما آن‌ها هیچ‌کسی را نداشتند. آن روز پلیس‌ها در زیر یونیفرم خود لباس عادی پوشیده‌ بودند.»

▪️رسانه‌های افغان و آمریکایی گزارش دادند، غنی صبح آن روز برای تشکیل جلسه اضطراری دولت تنها نیمی از کابینه را داشت. امرالله صالح، معاون اول رئیس جمهوری و بسم‌الله محمدی، وزیر دفاع هم در بین کسانی بودند که غنی موفق نشد به آنها برسد. یکی از مقامات امنیتی پیشین می‌گوید که غنی به او دستور داد تا هرج و مرج کابل را کنترل کند اما یافتن نیرو برای این امر کار بسیار مشکلی بود.

▪️در همین حال غنی به مقامات ارشد خود دستور داد که به سفر از پیش برنامه ریزی شده خود به دوحه قطر برای مذاکره با طالبان ادامه دهند. اما طی چند دقیقه مشخص شد این سفر و مذاکرات تحت تاثیر هجوم طالبان به کابل قرار گرفته و شکست خورده است. یکی از مقامات ارشد دولتی مذاکر کننده گفت: «ما فراتر از مذاکره برای حفظ جمهوریت رفته‌ایم و اکنون بر سر یک انتقال صلح‌آمیز قدرت مذاکره می‌کنیم». با افزایش گزارش‌ها مبنی بر ورود طالبان به شهر، حتی چشم‌انداز یک انتقال قدرت سازمان‌دهی شده هم از بین رفت. یک مقام ارشد پیشین دولتی گفت: «هرج و مرج چنان شدید شده بود که هر دقیقه می شنیدیم یک منطقه از کابل به دست طالبان افتاده است.»

▪️کارکنان باقی مانده در کاخ ریاست جمهوری که می‌دانستند به زودی باید آن‌جا را ترک کنند، به دنبال پاسپورت‌هایشان بودند. در حوالی ظهر، اشرف غنی با خروج رولا غنی، بانوی اول و پروازش به سمت امارات عربی متحده موافقت کرد اما خیلی زود مجبور شد با خروج تقریبا اکثر مقامات ارشد به غیر از خودش موافقت کند. حتی نیروهای گارد محافظ ریاست جمهوری هم شروع به تعویض یونیفرم‌هایشان کردند. ژنرال قاهر کوچی، رئیس گارد محافظ ریاست جمهوری به همکارانش می‌گفت که رئیس جمهور میلی به خروج ندارد و از آن‌ها تقاضا می‌کرد او را قانع کنند که همراه بانوی اول خارج شود.
▪️حدود ساعت ۲ بعد از ظهر یکشنبه، برخی از رده بالاترین مقامات که هنوز در کاخ باقی مانده بودند به منطقه پرواز هلی‌کوپترها رفتند. آنها در آن موقع فکر می‌کردند رئیس جمهور در کاخ باقی خواهد ماند. سه تا از چهار تا هلی‌کوپتر تدارک دیده شده برای جابجایی اشرف غنی، در آن‌جا حاضر بودند. این سه هلیکوپتر برای حمل و نقل مقامات ارشد طراحی شده بودند و هر کدام حدودا قابلیت جابجایی ۹ مسافر را داشتند. اما هلی‌کوپتر چهارم متعلق جابجایی گروه محافظ رئیس جمهور بود و تا حدود ۲۶ مسافر را در خود جا می‌داد.

▪️هنگامی که بانوی اول به همراه مقام‌های ارشد سوار هلی‌کوپترهایی شد که قرار بود آن‌ها را به فرودگاه کابل ببرند تا از آن‌جا به امارات عربی متحده پرواز کنند، خلبانان گفتند اوضاع امنیتی فرودگاه کابل به قدری بد است که نمی‌توان به سمت آن‌جا پرواز کرد. ژنرال کوچی، رئیس گارد محافظ ریاست جمهوری، محب، مشاور امنیت ملی رئیس جمهور را به بیرون از هلی‌کوپتر برد و به او گفت که اگر اشرف غنی را اینجا تنها بگذارند، دیگر قادر به محافظت از رئیس جمهور نخواهد بود و آقای غنی حتما کشته خواهد شد.

تصمیم گرفتم به نزد مشاور امنیت ملی بروم و بگویم براساس تجربه سال ۱۹۹۶ من حفظ کابل تقریباً غیرممکن و فروپاشی دفاع از کابل قریب الوقوع است.» البته، برخی از مقامات ارشد دولت همچنان فکر می‌کردند چون طالبان با ایالات متحده توافق کرده که تا پیش از زمان درنظر گرفته شده و خروج نیروهای بین‌المللی وارد کابل نشود، این همه وحشت ضروری نیست. با این حال، طبق گزارش گارد محافظ ریاست جمهوری، پیش از ظهر روز یکشنبه ۱۵ اوت طالبان در حال ورود به شهر بود و فرودگاه کابل دیگر امنیتی نداشت. بر اساس گزارش‌هایی که بعدا منتشر شد، طالبان مغایر با توافقش و پیش از خروج کامل نیروهای بین‌المللی وارد پایتخت شده بود.

حال و هوای کاخ ریاست جمهوری در روز یکشنبه مدام بدتر می‌شد. تعداد زیادی از وزرا و معاونانشان پیش‌تر کابل را ترک کرده و هزاران کارمند دولت در حال فرار بودند. تنها تعداد اندکی از حلقه نزدیکان رئیس جمهور و نهاد گارد محافظ ریاست جمهوری باقی مانده بودند. به گزارش خبرگزاری هند، حوالی ساعت ۱۰ صبح، حمدالله محب، مشاور امنیت ملی، در تماسی با فاضل فضلی، رئیس اداره امور از افغانستان، به او دستور داد کارکنان را مرخص کند.

رئیس ستاد ارتش أفغانستان در روز شنبه ۱۴ اوت ۲۰۲۱ نحوه دفاع از کابل در دوهفته پیش رو را برای رئیس جمهور و مقامات دولت شرح داد. انتظار او به وضوح درگیری نظامی و یا مذاکره طولانی مدت بر سر کابل بود. یکی دیگر از مقامات دولت افغانستان می‌گوید، غنی فرض می‌کرد کابل آن قدر خوب محافظت می‌شود که می‌تواند دو هفته مقاومت کند تا روند انتقال دولت به آرامی انجام شود به همین خاطر به کارکنانش دستورالعمل اقامت دوهفته‌ای در پایتخت و آمادگی برای انتقال قدرت را داده بود. رئیس اداره امنیت کابل هم به همین منظور عوض شد اما پیشروی طالبان برگشت ناپذیربه نظر می‌رسید. این مقام ارشد دولتی افغانستان به دفتر بازرسی ویژه آمریکا در امور بازسازی افغانستان گفت: «روز شنبه همه وحشت کرده بودند. ولایت لوگر هم سقوط کرده بود و نیروهای طالبان فشار زیادی بر ولایت ننگرهار وارد آورده بودند. ما درحال گزارش‌ رسانی به رئیس جمهور و اساساً شاهد از هم پاشیدن نیروهای دفاع و امنیت ملی افغانستان بودیم. تمام شنبه شب را نخوابیدم و در ساعت ۳:۳۰ بامداد روز یکشنبه، متوجه شدم ننگرهار سقوط کرده است. /2

▪️یک سال پیش در چنین روزهایی بود که بوی سقوط و خیانت از کابل بیش از پیش به مشام می‌رسید. خیانتی بزرگ که از مدت‌ها پیش طرح و برنامه آن تدارک دیده شده بود و قرار بر آن بود تا عامل سازمان جاسوسی امریکا در کابل به همراه گروهی از نزدیکانش با فرار از پایتخت این شهر را به دست شبه‌نظامیان طالبان داده و عملاً سرنوشت این کشور و مردم آن را در هاله‌ای از ابهام فرو ببرند. یک سال پس از سقوط کابل هنوز هم روایت‌های متعددی در مورد نحوه فرار اشرف غنی که بعدها سر از امارات درآورد نقل می‌شود اما کدام روایت درست است؟

▪️بازرس ویژه ایالات متحده برای بازسازی افغانستان (سیگار) با انتشار گزارشی روایتی دقیق از آخرین روزهای دولت جمهوری اسلامی افغانستان ارائه داده است. روایتی که بر اساس آن خود امریکایی‌ها هم از احتمال سقوط شهر در تعجب بوده‌اند!! با این حال هیچ چیز به اندازه فرار مارمولک کابلی به همراه 54 همراهش باعث تعجب همگان نشد. در ادامه این روایت امریکایی که شاید به حقیقت نزدیک باشد را با هم می‌خوانیم /

با سقوط دولت افغانستان به ریاست جمهوری “اشرف غنی”

و سیطره گروه طالبان بر حکومت افغانستان،

حدود ۱۴ گروه با هدف مبارزه با طالبان

در مناطق مختلف این کشور اعلام موجودیت کرده‌اند.

لازم به ذکر است که بعضی از این گروه‌ها همانند :

داعش و جنبش مقاومت برای عدالت ،

پیش از سقوط دولت اشرف غنی نیز در افغانستان فعالیت داشتند.

لیست و جزئیات گروه‌های ضد طالبان در افغانستان به شرح زیر است:

۱- جنبش مقاومت برای عدالت (تحت فرماندهی عبدالغنی علیپور):
شروع فعالیت در سال ۱۳۹۲.

فعالیت در استان‌های میدان وردک، غور، دایکندی، غزنی، ارزگان و بامیان.

بخشی از نیروهای پیشین حزب وحدت اسلامی

و تحت تاثیر شهید عبدالعلی مزاری. قوم: هزاره.

۲- داعش (شاخه خراسان داعش):

شروع فعالیت: آوریل ۲۰۱۵ میلادی (فروردین ماه سال ۹۴).

فعالیت در مناطق شرقی و شمال افغانستان.

جهادگرایی سلفی و وهابیت.

۳- جبهه مقاومت ملی افغانستان (نیروهای تابع احمد مسعود):

شروع فعالیت ۲۴ مرداد ۱۴۰۰.

فعالیت در استان های پنجشیر، بغلان، کاپیسا و پروان. قوم: تاجیک.

۴- جبهه آزادی افغانستان

(نیروهای تابع ژنرال یاسین ضیاء، رئیس ستاد ارتش حکومت پیشین):

شروع فعالیت ۱۵ بهمن ۱۴۰۰،

فعالیت در استان های تخار، قندوز و بدخشان.

۵- جبهه آزادگان افغانستان:

شروع فعالیت: ۱۸ بهمن ۱۴۰۰.

فعالیت در استان‌های خوست، کاپیسا، کابل، پروان و دیگر استان‌های افغانستان.

این گروه از فرماندهی واحدی تبعیت نمی‌کند

و متحد نیروهای احمد مسعود هستند.

۶- ببرهای آزادی ترکستان

(نیروهای تابع یار محمد دوستم، فرزند ژنرال عبدالرشید دوستم رهبر حزب جنبش ملی افغانستان):

شروع فعالیت ۱۹ بهمن ۱۴۰۰.

فعالیت در استان های جوزجان و فاریاب. قوم: ازبک.

۷- تحریک اسلامی ملی آزادی افغانستان

(نیروهای تابع ژنرال خالد عزیز، از فرماندهان ارتش در حکومت پیشین):

شروع فعالیت ۴ اسفند ۱۴۰۰.

فعالیت در استان های ننگرهار، کنر و هلمند. قوم: پشتون.

۸- جبهه آزادی و مردم سالاری:

شروع فعالیت ۴ فروردین ۱۴۰۱.

فعالیت در مناطق شیعه نشین و استان های مرکزی افغانستان.

تابع تفکرات شهید عبدالعلی مزاری. قوم: هزاره.

۹- شورای عالی مقاومت

(نیروهای تابع عطا محمد نور از رؤسای حزب جمعیت اسلامی):

شروع فعالیت ۵ فروردین ۱۴۰۱.

فعالیت در استان های شمالی و مرکزی افغانستان.

قوم: تاجیک و هزاره.

۱۰- حزب دموکراتیک خلق افغانستان:

شروع فعالیت: ۲۰ فروردین ۱۴۰۱.

در استان کابل. تابع تفکرات کمونیسم.

۱۱- جبهه آزادی خواهان نورستان غربی:

شروع فعالیت ۲۰ فروردین ۱۴۰۱. در استان نورستان.

۱۲- قیام آزادی:

شروع فعالیت: ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۱.

فعالیت در شهرستان سنگ تخت واقع در استان دایکندی.

تحت تاثیر تفکرات شهید عبدالعلی مزاری. قوم: هزاره.

۱۳- ‌قطعه گرگ

(تابع ژنرال عبدالرشید دوستم رهبر حزب جنبش ملی اسلامی افغانستان):

شروع فعالیت: ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۱.

فعالیت در شهرستان برکه در استان بغلان.

۱۴- جبهه وطن دوست:

شروع فعالیت: ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۱.

فعالیت در استان‌های غزنی، کابل و هرات.

آخرین بروز رسانی ۱۴ تیر ماه ۱۴۰۱.

آنچه که این روزها در شبکه‌های اجتماعی دیده میشود

یک عملیات روانی دقیق و برنامه ریزی شده است.

شبکه هایی قدرتمند

در حال وایرال کردن خبرهایی هستند که یا از ریشه دروغ اند

یا اینکه مربوط به زمان های خیلی دورند

هدف‌گذاری هم

ایجاد حساسیت گسترده میان مردم است

می‌خواهند مردم ایران را علیه مهاجرین افغانستانی و مردم افغانستان را

علیه ایرانی ها تحریک کنند

و صد البته که ملت ها، هوشیار تر از آن هستند که در این دامها گرفتار شوند

اما ....‌

اگر این خبر افغانستان اینترنشنال واقعیت داشته باشد

معنایش اینست که طالبان ، آگاهانه در پروسه عملیات روانی یکماه گذشته ،

در حال ایفای نقش هستند

 دشمن در حال پیاده سازی فتنه هیبریدی خطرناکی در ایران است

و میخواهد به اهداف گوناگون چند وجهی دست یابد .

 تخریب آرمان وحدت با اختلاف افکنی بین شیعه و سنی

از طریق سوء استفاده از احساسات پاک مردم

 ترویج روحیه «افغان هراسی» در کشور که از ابتدای سال شدیدا گسترده شده است

 ربط دادن موضوع قتل و شهادت روحانیت در حرم رضوی

به موضوع اخیر حضور زنان در ورزشگاه مشهد

 ربط دادن مسائل اقتصادی کشور با القای نارضایتی گسترده از روحانیت و نظام

 بهره برداری گسترده وهابیت منطقه از اقدام اخیر در حرم رضوی

 از بین بردن روابط اقتصادی ایران و افغانستان که در ماه های اخیر با گسترش بی نظیری روبرو بوده است‌ ؛

بی تردید انشقاق میان ایران و افغانستان هدف راهبردی امریکاست

 رهبر معظم انقلاب به عنوان دیدبان ارشد نظام در 19 بهمن ماه 1400 به زیبایی فرمودند:

 " تهاجم دشمن یک تهاجم ترکیبی است" و ابعاد مختلف آن را تبیین نمودند.

اینک شاهد عملیاتی شدن یکی از قطعات این تهاجم ترکیبی در این حوزه هستیم.

 بدیهی است هر اقدام نسنجیده فعالان مجازی ،

به تقویت این فتنه ترکیبی کمک خواهد کرد و باعث وخیم تر شدن مسئله میگردد ؛

لذا میبایست با دقت بیشتری در این حوزه، تحلیل و موضع گیری نمائیم

تا ناخواسته تقویت کننده فتنه ترکیبی دشمن نباشیم.

بایدن در یک سالگی ریاست جمهوری خود، مطالبی بر زبان راند که اهل فن ،

آن را حمل بر تمایل آمریکا به تجزیه افغانستان کردند.

اما آمریکا، به دنبال تجزیه افغانستان نیست ،

بلکه آنچه که مورد نظر آمریکاست، بردن افغانستان به سمت جنگی جدید است.

تجزیه افغانستان، آنقدر منفعت برای آمریکا ندارد که جنگ می‌تواند منفعت داشته باشد.

وجوهی که می‌تواند موید مدعای فوق باشد به شرح زیر است:

اول : اگر بگوییم که آمریکا به دنبال تجربه افغانستان است ،

باید به این مطلب فکر کنیم که تجزیه افغانستان، چه منفعتی برای آمریکا خواهد داشت؟

در شرایط فعلی، این منفعت، هیچ است و آمریکا برای هیچ، در هیچ معرکه ای هزینه نمیکند.

دوم: آمریکا، تنها بازیگر میدان افغانستان نیست‌ و برای بازی در میدان افغانستان ،

نیازمند همکاری متحدین قدرتمندی همچون پاکستان است.

اگر افغانستان تجزیه شود، معنایش این است که پاکستان نیز دچار فروپاشی شود.

بخش مهمی از افغانستان پس از تجزیه، پشتونستانی خواهد بود

که جمعیت انبوهی از آن در خاک پاکستان زندگی میکنند و از کویته تا پیشاور، سرزمین آنهاست.

بنابراین، پاکستان، با تمام توان، در برابر ایده تجزیه افغانستان خواهد ایستاد.

علاوه بر پاکستان ، سایر بازیگران منطقه ای که مخالف با آمریکا هستند هم

از تجزیه افغانستان استقبال نمی‌کنند.

سوم: یک افغانستان با ثبات که یک حکومت مقتدر در آن حاکمیت داشته باشد تا امنیت ترانزیت کالا

و انرژی میان کشورهای منطقه را تامین کند،

(صرف نظر از شکل حکومت که جمهوری باشد یا امارت یا حکومت ظالم باشد یا عادل)

به همان اندازه که برای چین، روسیه و ایران منفعت دارد، برای آمریکا، خطرناک است.

آمریکا عمیقأ از رشد رقبای خود در اطراف افغانستان نگران است

و برای اینکه بتواند رقبای خود را مهار کند، ناچار است از اتصال اقتصادی آنها به یکدیگر جلوگیری کند

و دست برقضا، این افغانستان است که می‌تواند چهارراه اتصال رقبای آمریکا واقع شود.

بنابراین، ناامنی در افغانستان، احیای راه ابریشم و اتصال قدرت های منطقه‌ای ما

حول افغانستان را با چالش مواجه خواهد ساخت.

چهارم : ایران ، روسیه و چین می‌پنداشتند که طالبان امروز ، همانند طالبان دهه هفتاد ،

گروهی یک دست هستند که قادرند یک حکومت اقتدارگرای باثبات در افغانستان ایجاد کنند .

این حکومت، اگر ویژگی مهم ضد آمریکایی بودن را هم می‌داشت که نور علی نور میشد.

این کشورها به همان دلیل ، کوشش کردند تا به طالبان در تثبیت حاکمیت شان کمک کنند .

اما از این نکته غافل شده بودند که رهبران طالبان در سطوح بالا و میانی ،

طی بیست سال گذشته ، جذب سرویس های امنیتی آمریکا شده اند

و در زمینی بازی میکنند که آمریکایی ها بازی‌گردان آن باشند.

به جرأت می‌توان گفت که رهبران طالبان در سطح عالی و میانی ،

نه تنها دشمن آمریکا نیستند، بلکه متحد استراتژیک و شریک آمریکا هستند

و الا آمریکایی که حاضر نبود امکانات نظامی خود را

پس از تخلیه مراکز نظامی در اختیار حکومت دست نشانده خود قرار دهد ،

با چه منطقی، میلیاردرها دلار تجهیزات فوق پیشرفته نظامی + جغرافیا را

بدون جنگ و به آن آسانی در اختیار طالبان قرار داد؟

پنجم: اگر کشورهای همسایه افغانستان، راه تقابل با طالبان را در پیش بگیرند

و از مخالفین طالبان حمایت کنند ، آمریکا به آسانی به هدف خود

(شعله ور کردن جنگ در افغانستان و ایجاد مانع بر سر راه توسعه اقتصادی قدرت های منطقه ای)

خواهد رسید.

اما اگر جبهه مقاومت نتواند به یک بازیگر قوی بدل شود ،

به این معنا نیست که جنگ هم وجود نخواهد داشت .

بلکه آنگاه نوبت میدان داری به شبکه‌هایی می‌رسد

که سرویس های امنیتی آمریکا طی سالیان گذشته در درون طالبان ایجاد کرده اند.

آنچه که از اختلافات گسترده میان طالبان در نقاط مختلف افغانستان مشاهده میشود ،

به خوبی نشان می‌دهد که این گروه به شدت مستعد چند تکه شدن است

و نگاه داشتن نیروهای طالبان زیر عنوان امارت و پرچم سفید آن، عمر طولانی نخواهد داشت.

ششم: تصور این است که منظور بایدن ، تجزیه افغانستان به دو یا چند کشور با حکومت های مستقل نیست ،

بلکه مقصود او ، تقسیم افغانستان به دو یا چند جزیره قدرت است

که مدام با هم در حال جنگ باشند

و ضمن اینکه جغرافیایی افغانستان را برای همسایگان بلااستفاده میکنند ،

گهگداری از این جغرافیای پر آشوب ، آسیب هایی هم به آن کشورها وارد کنند.

با این وصف ، همسایگان افغانستان ، هرگز از تعامل با طالبان ، نفع نخواهند برد

و حتی اگر از جبهه مقاومت هم حمایت نکنند تا به خیال خود ، درگیر جنگ افغانستان نشوند ،

باز هم از آشوبی که طالبان به نیابت از آمریکا در افغانستان ایجاد خواهند کرد ،

در امان نخواهند ماند.

سخن آخر :

به همین دلایل که گفته شد ، سخنان بایدن ، بیش از آن که بوی تجزیه بدهد ، بوی خون و خونریزی می‌دهد.

پیامد‌های تسلط این گروه بر افغانستان

🔰 یادداشت المیادین در رابطه با تحولات اخیر افغانستان و تسلط طالبان بر تمام استان‌های این کشور:

🔹 نیروهای طالبان غالبا از قوم پشتون هستند که نیمی از جمعیت افغانستان را شامل می‌شود. تحلیل بنیه اجتماعی طالبان و پیشروی نظامی سریع آنها این واقعیت را نشان می‌دهد که طالبان از داخل شهرها خارج شده و بر آن مسلط شدند، نه اینکه از خارج شهر آمده باشند.

🔹 نیروهای طالبان داخل خانه‌هایشان و منتظر زمان مناسب بودند تا شهر را تسخیر کنند، وگرنه تسلط بر ۱۷ ولایت از ۳۴ ولایت در این مدت هیچ تفسیر سیاسی و نظامی دیگری ندارد.

🔹 طالبان در ماههای اخیر تلاش کرده است تا اعتماد روسیه و چین را جلب کرده و ضمانت های لازم برای حفظ منافع آن‌ها را بدهد و در مقابل پکن و مسکو هم به طالبان قول داده‌اند که نقش آفرینی مؤثرش را در صحنه افغانستان به رسمیت بشناسند.

🔹 موضع ایران نیز نزدیک به موضع روسیه و چین است. از این جهت که تلاش دارد تا مانع گسترش تنش در منطقه به خصوص در مرزهای خود با افغانستان شود.

🔹 مشخص است که اروپایی‌ها از تحولات افغانستان رضایت ندارند. آن‌ها قدرت تأثیرگذاری خود را در این کشور از دست داده‌اند. موضوع حضور و تأثیرگذاری در آسیا است که این موضوع مهم از افغانستان شروع می‌شود.

🔹 گروه طالبان در داخل افغانستان به یک امر واقع تبدیل شده است که نمی‌توان آن را دور زد و نادیده گرفت. گروهی که نفوذ اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دارد.

 خروج کامل نیروهای نظامی آمریکا از افغانستان، فرصت‌ها و تؤأمان تهدیداتی برای سیاست‌های منطقه‌ای ایران خواهد داشت:

فرصت‌ها

1️⃣ کاهش حضور نظامی آمریکا، یکی از مهم‌ترین اهداف سیاست منطقه‌ای ایران مبنی بر حفظ امنیت منطقه توسط دولت‌های منطقه را تسهیل خواهد کرد.

2️⃣ از منظر قدرت نرم، تبیین بی‌مسئولیتی و عهدشکنی آمریکا، حتی در قبال دولت‌های متحد و تحت سلطه‌اش، موقعیت اِعمال نفوذ این دولت در دیگر کشورهای منطقه را با چالش مواجه خواهد کرد.

3️⃣ امکان بهبود روابط دوجانبه تهران و کابل در حوزه‌های سیاسی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی افزایش خواهد یافت.

تهدیدات

1️⃣ خروج غیرمسئولانه آمریکا در شرایطی که نهادهای نظامی و امنیتی افغانستان در دوران اشغال، به مرور ضعیف‌تر شدند، احتمال سرایت ناامنی‌ها به مرزهای ایران را ممکن می‌سازد.

2️⃣ افزایش مهاجرت افغانستانی‌ها به ایران، معضلات اقتصادی و اجتماعی ایران را افزایش می‌دهد و نوع مواجهه با آن‌ها بر قدرت نرم ایران در سطح منطقه مؤثر است.

3️⃣ نوع مواجهه ایران با طالبان، ظرافت خاصی می‌طلبد به گونه‌ای که از تشدید نبرد نظامی در افغانستان بین گروه‌ها و طوایف جلوگیری شده و حفاظت از شیعیان این کشور نیز ضمانت شود.

✅ با توجه به موارد مذکور، دیپلماسی هوشمند و چندبُعدی در ابعاد امنیتی، نظامی، سیاسی و اقتصادی در کنار روابط چندجانبه با بازیگران منطقه‌ای و آسیایی، برای جلوگیری از تشدید بحران افغانستان و تسری تبعات آن به کشور ضروری است.

وضعیت در مرزهای پیرامونی ما به شدت بغرنج است. اطلاعات دست اولی دارم که رژیم‌های باکو، ترکیه، انگلیس و رژیم صهیونیستی در میان ضعف حاکمان ارمنستان و بی‌خیالی مسوولان امر در تهران قصد دارند با اشغال مناطق مرزی ایران و ارمنستان، مسیر ما به سمت اوراسیا را قطع کنند. ترکیه و شخص اردوغان نه یک رقابت، که یک دشمنی علنی را با ملت ما شروع کرده که پیش از این مواضعش در سوریه را دیدیم که چقدر هزینه کرد تا مسیر تمدنی ما به دریای مدیترانه با حکومت داعش و القاعده بسته شود.

در افغانستان هم، همانگونه که پیش‌بینی می‌شد، طالبان دارد یکی یکی شهرستان‌ها و استان‌ها دور و نزدیک را اشغال می‌کند، ارتش پفکی دولت کابل نه انگیزه‌ای برای مقابله دارد و نه دستوری، گله‌ای تسلیم می‌شوند به این امید که کشته نشوند. به نظر رایزنی‌ها با طالبان برای محدود کردن حرکت این گروه مسلح ناکافی بوده است. خدمت دوستان باید بگویم در روزهایی که شما سرگرم قبضه قدرت در تهران هستید، راه زمینی ایران به شهرهای شمالی افغانستان که محل حضور دوستان ما است قطع شده و انگار اتفاقی نیفتاده است!!

طرح مذاکرات صلحی که ترامپ برای افغانستان چیده بود، اکنون توسط دولت بایدن با چالش های جدیدی مواجه شده است و  دولت آمریکا اعلام کرده که به هیچ وجه به مذاکرات و توافقات قبلی دولت آمریکا پایبند نخواهد بود.

گزاره های خبری

۱. طبق مذاکراتی که دولت قبلی آمریکا با طالبان صورت داده بود، نیروهای آمریکایی باید تا ۱۱ اردیبهشت به مرور از افغانستان خارج شوند. اکنون دولت آمریکا اعلام کرده که به این توافق پایبند نیست و قصد ندارد نیروهای آمریکایی را از این کشور خارج کند. در مقابل طالبان نیز اعلام کرده چنانچه دولت آمریکا پایبند نباشه به توافق پایبند نخواهند بود.

۲. با توجه به این فعل و انفعالات اکنون دولت آمریکا مترصد تغییر رویه توافق صورت گرفته از خروج نیروهای آمریکایی به تشکیل یک دولت فراگیر است. بر همین مبنا آمریکایی ها اخیرا طرح تشکیل دولت مشارکتی را مطرح کرده اند. دولتی که از هر نظر در صورت تشکیل با چالش های مختلفی مواجه خواهد بود. همچنین براساس پیشنهادهای ارائه شده طالبان به هیچ وجه چنین دولتی را به رسمیت نخواهد شناخت و خواستار امارت  اسلامی است. در مقابل دولت افغانستان نیز طرح طالبان برای تشکیل امارت اسلامی زا نخواهد پذیرفت.  بنابراین اکنون بحث دولت مشارکتی از سوی آمریکایی ها مطرح شده است.

گزاره راهبردی

آمریکایی ها برای فرار از توافق صورت داده با طالبان و در جهت باقی ماندن در افغانستان طرح تشکیل دولت مشارکتی را ارائه نموده که هدف آن از مطرح کردم جنین طرحی دو هدف است:
الف) تنش و نوک پیکان حمله طالبان را به سمت دولت افغانستان نشانه رود.
ب) از تنش یه وجود آمده در جهت منافع خود استفاده کند.
سناریو بدین گونه خواهد بود که آمریکا با طرح تشکیل دولت مشارکتی جنگ بینابینی خود با طالبان را به جنگ درونی طالبان با دولت داخلی تبدیل خواهد کرد و از سوی دیگر برای جلوگیری از خروج طالبان از توافق نامه صلح و در امان ‌ماندن از اقدامات عملیاتی این گروه، تنها راه باقی مانده را ایجاد یک دولت مشارکتی ناهمگن می داند. دولتی که در نهایت از یک سو با چالشی همچون عدم تجانس روبرو است و از سوی دیگر با چالش های داخلی متعدد دست و پنجه نرم خواهد کرد. بر همین مبنا این امر منجر به وقوع موارد امنیتی در داخل افغانستان خواهد شد و همین خلا امنیتی توجیهات حضور آمریکا را فراهم خواهد کرد.

فاجعه‌ای که چند روز قبل در منطقه "میرزااولنگ" از توابع فرمانداری "صیاد" در استان "سرِپل" افغانستان رخ داد و طی آن ده‌ها نفر از شیعیان این منطقه در عملیات جنون‌آمیز مشترک داعش و طالبان، به شهادت رسیده و صدها نفر که بیشتر آنان از زنان و دختران بوده‌اند به عنوان اسیر و بردگان جنسی ربوده شده‌اند، از اهمیت فراوانی برخوردار است.

رخ دادن چنین جنایتی در فضای فرهنگی و اجتماعی افغانستان، می‌تواند به مثابه بمبی امنیتی عمل کند که تبعات آن تا سال‌ها دامنگیر شیعیان و مردم این کشور شود و انتظار می‌رود رسانه‌‌های کشور ما از پیگیری این جنایت غافل نشوند.

🔴در این راستا چند محور زیر برای اقدام رسانه‌ای پیشنهاد می‌گردد:

- بررسی و معرفی ابعاد و جزئیات فاجعه توسط کارشناسان حوزه افغانستان و مسؤولان محلی و ارائه آمار دقیق از قربانیان و مجروحان و اسرا

- برگزاری میزگرد و نگارش گزارش، یادداشت و مقاله درباره فعالیت داعش در افغانستان و خطرات آن در آینده برای این منطقه و ایران

- پرداختن به موضوعیت این جنایت و عدم برجسته‌سازی شیعه‌بودن قربانیان و پرهیز از دامن‌زدن به اختلاف شیعه و سنی در افغانستان

- تهیه بسته‌های گزارشی و خبری روزانه از وضعیت میرزااولنگ و میزان رسیدگی دولت و ارتش و هلال احمر افغانستان به خانواده‌های قربانی

- تماس‌های مکرر با مسؤولان دولت افغانستان و سفارت افغانستان در تهران و ایجاد فشار رسانه‌ای با هدف پاسخگوسازی دولت این کشور در قبال این جنایات

- مقابله با خط رسانه‌ای ضد انقلاب مبنی بر اینکه فاطمیون باید به جای سوریه، به کشور خودشان برگردند و از نوامیس‌شان دفاع کنند. (این خط بظاهر عوام‌پسند، در درازمدت تأثیر مخربی بر فضای انقلابی شیعیان افغان بر جای خواهد گذاشت و لذا می‌بایست با طرح نکاتی مانند اینکه افغانستان به تعداد کافی شیعه مبارز دارد که برای دفاع، محتاج بازگشت نیروهای فاطمیون نباشد و این نکته که ساکنان مسلح میرزااولنگ سال‌هاست در حال دفاع در مقابل تجاوزات تکفیری‌ها هستند و... با این توطئه مقابله کرد.)

حوزه    فرهنگ - فرهنگ بين الملل
موضوع    افغانستان و شبكه هاي اجتماعي
تحلیل و استناد

بي بي سي فارسي:

سومین نشست سالانه کابران شبکه‌های اجتماعی در افغانستان، از روز یکشنبه ۲۶ میزان (مهر)، برای سه روز در شهر کابل آغاز شد.

در این نشست که در باغ بابر، یکی از مکان‌های تاریخی کابل، برگزار می‌شود، بیش از ۷۰۰ نفر از ۲۷ ولایت افغانستان شرکت کرده‌اند. برگزارکننده نشست کاربران شبکه‌های اجتماعی در افغانستان، موسسه ایمپشن (Impassion) است.

آلین گیو، از این نهاد به بی‌بی‌سی گفت که آنها کسانی را به نشست امسال دعودت کرده‌اند، که بیشتر از دیگران در افغانستان از شبکه‌های اجتماعی و تکنولوژی استفاده می‌کنند.

به گفته خانم گیو، هدف از برگزاری این نشست ایجاد شبکه‌ای از این کاربران در بیرون از دنیای مجازی و همچنین آموزش شیوه‌های استفاده بهتر و موثرتر از شبکه‌های اجتماعی به آنها است.

در نشست امسال، علاوه بر سخنرانی، کارگاه‌های آموزشی، نمایشگاه‌های مختلف و غرفه‌هایی برای معرفی محصولات برخی از شرکت‌های تجاری نیز برگزار خواهد شد.

یکی از این نمایشگاه‌ها به ماجرای زجرکشی فرخنده در قالب نقاشی پرداخته است. در آخرین روز سال گذشته خورشیدی، مردان خشمگین در مرکز کابل، فرخنده را با این اتهام که قرآن را آتش زده است، زیر مشت و لگد کشتند که این رویداد به صورت گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی افغانستان انعکاس یافت و بسیاری از عاملان قتل او نیز از طریق صفحات اجتماعی، شناسایی و ردیابی شدند.

قرار است در آخرین روز برگزاری این نشست، نخستین جایزه شبکه‌های اجتماعی در افغانستان نیز در ده بخش به افراد برگزیده اهدا شود. بهترین خبرنگار، بهترین شهروندخبرنگار و بهترین کارزار در شبکه‌های اجتماعی از جمله بخش‌هایی است که به آنها جایزه تعلق خواهد گرفت.

به گفته خانم گیو کابران شبکه‌های اجتماعی برای شرکت در بخش مسابقه می‌توانند خود و یا فرد دیگری را نامزد کنند و افراد برگزیده از طریق رأی‌گیری آنلاین و همچنین ارزیابی فعالیت‌های آنها از سوی گروهی از متخصصان افغان و خارجی شبکه‌های اجتماعی انتخاب خواهند شد.

در سال‌های اخیر با پیشرفت تکنولوژی و خدمات اینترنتی در افغانستان به شمار کاربران شبکه‌های اجتماعی مختلف مانند فیسبوک، توییتر و اینستاگرام به میزان قابل‌توجهی افزوده شده است.

توصیه و پیشنهاد :

   1.    از سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي خواسته شود كه در اين حوزه فعاليت جدي خود را تعريف كند؛ متاسفانه اين سازمان در زمينه فضاي مجازي علي رغم فعاليتهاي خوبي كه در دولت دهم انجام شد، فعاليت خاصي نداشته است.

2.    لازم است تا با همكاري چهره هاي ايراني و افغانستاني محبوب در اين حوزه براي راه اندازي كمپينهاي مختلف فرهنگي اجتماعي آموزشي تلاش كرد.

3.    تهيه يادداشت و گزارش از ظهور و نفوذ رسانه هاي جديد در افغانستان و مطالبه براي تامل درباره آن ضروري است.

4.    طراحي همايشي مشابه براي برادران و خواهران افغانستاني حاضر در ايران به شرط آنكه برداشت تقليد نشود، مناسب است.