همه در وادی سرگشتی گام بر می‌دارند و من حیران روزگارم...

قصه‌های ما بی‌پایان است و حکایت نبرد ما از قرار معلوم آخرش را کسی تعریف نکرده است . آنچه برای ما بر جای مانده ، مسیری است که باید طی کنیم و برویم تا به مقصد برسیم و آدم چه می‌داند تا رسیدن چقدر فاصله دارد و تا لحظه آخر چقدر زمان برای نفس کشیدن باقی مانده است .

ما در گیر و دار این نبرد نفس‌گیر ، بارها و بارها پشت دشمن را به خاک مالیدیم اما شیطان را فقط خداوند می‌تواند شکست دهد و هر بار که شکست می‌خورد به شکلی دیگر و با ظاهری نو خودش را در مقابل ما قرار می‌دهد ...

ما از حاج قاسمها و باقریها و دیگر شهدا ، یاد گرفتیم که نباید شکست را پذیرفت ، یاد گرفتیم که نباید ماند و تاخیر کرد ، یاد گرفتیم که باید اصرار کرد و نخوابید و جنگید و نترسید و از قرار معلوم دو گلوله چیز زیادی نیست و ما هم قرار نیست از دو گلوله بترسیم ... ( کلامی از حاج قاسم در یک کلیپ مستند) باید به مسیر ادامه داد و تا رسیدن به سرمنزل مقصود فاصله زیاد نیست ، می‌دانم همت می‌خواهد و کمی هم دقت ؛ هر چند دشمن تمام راه را مین‌گذاری کرده است .

در مقاله‌ای که یک *اندیشکده یهودی* به تازگی چاپ نموده، عنوان کرده است:

وقتی یک ژنرال ایرانی شیعه به نام "قاسم سلیمانی" *می‌تواند ارتشی نیم‌سری و نیم‌نظامی چریک را در سطح خاورمیانه آماده سازی و تا آمریکای جنوبی و افریقا گسترش دهد که هیچ ارتشی درسطح جهانی تاب مقابله با آن را نداشته باشد،*

یا وقتی در مانورها بهترین ارتشهای جهان همچون ارتش آمریکا و اسرائیل مقابل آنها قرار می‌گیرند، به سمت نبرد فرسایشی پیش می‌روند و در نهایت درمانده و خسته، یا باید آتش‌بس استراتژیک، و یا شکست مذبوحانه را پذیرا باشند، می‌توان گفت: *اگر در سطح جهانی فقط ۱٠٠ نفر نه ۳۱۳ نفر، از این چنین افرادی را شخصی در اختیار داشته باشد می‌تواند، ادعای رهبری و حکومت بر کل گیتی را داشته باشد!!!*

*همین اندیشکده* عنوان کرد:

در زمانی که "داعش" به کردستان عراق یورش برد، کردستان عراق ۹٠ هزار نیرو و انواع سلاح‌های سبک، نیمه‌سنگین، و سنگین را در اختیار داشت، که *در عرض فقط چند ساعت شکست خورد!* و ناچاراً در آخرین لحظات سقوط، دست به دامان سردار ایرانی "حاج قاسم سلیمانی" شدند، *او فقط با ۴٠ نیرو برای مقابله با اشغالگران داعشی وارد کردستان عراق شد،* خودِ سرکرده کردهای عراق *"آقای بارزانی"* می‌گوید:

وقتی او و چهل نیرویش را دیدم، پاهایم سست شده بود و گفتم: *فقط همین چند نفر؟!*

*اما وقتی خبر حضور "حاج قاسم" به گوش داعشی‌ها رسید، در نهایت ناباوری دیدیم که با شنیدن خبر حضور "حاج قاسم"،* چند کیلومتر عقب نشینی استراتژیک نمودند!

جالب آن‌که این چهل نفر، *هر کدام متخصص یک قسمت از امور نظامی بودند؛* مثل:

▪️ اطلاعات،
▪️ خمپاره انداز،
▪️ بی‌سیم‌چی،
▪️ نقشه خوان،
▪️ طراح جنگهای درون شهری،
▪️ طراح جنگهای چریکی و شبانه،
▪️ طراح جنگهای نامنظم و خط شکن
▪️ و...

بعد از پیروزی بر "داعش" بود که بارزانی می‌گوید: *تازه فهمیدم چرا همه جا صحبت "لشکر یک نفره" در میان است!* مابا ۹٠ هزار نیرو *در چند ساعت شکست خورده بودیم* و "کردستان عراق" طومارش داشت در هم می‌پیچید،
*ولی یک نفر با ۴٠ نیروی زبده داعشِ تا بن دندان مسلح* را عقب راند و کردستان را باز پس گرفت!

*نکته:*

تنها سردار ایرانی که، *"آیت‌الله سیستانی"مرجع عالیقدر عراق* با شنیدن خبر شهادتش گریست و پیام همدردی و اعلام عزای عمومی نمود *"حاج قاسم"* و "دوستش *ابومهدی المهندس"* بود!

آری وقتی خداوند وعده منجی را با حضور۳۱۳ یار می‌دهد،

منظورش من و امثال من نخواهد بود، بلکه آنانی که در خود باوری به اعلا درجه رسیده باشند و خداوند را با چشم دل مشاهده کرده باشند، آنچنان فرماندهی و سربازی کنند که از صفر تا صد سربازی تا فرماندهی آنان فاصله‌ای کمتر از دو چشم از هم باشد، سر سپرده و تابع امر ولی زمانه خویش.

*وقتی سردارانی از جنس شهدا، تابع امر ولی فقیه و همسو با آرمان‌های والای مهدوی،* همچون سلیمانی‌ها هستند، آن زمان به این ادراک خواهیم رسید

*که با۳۱۳نفرمی توان درزیر پرچم امام زمان(ع)* دنیا را از تمام امراض، گرفتاری ها وبی عدالتی ها نجات داد.

نوری کامل محمد حسن المالکی سیاستمدار شیعه عراقی که 72 سال از خداوند عمر گرفته است. او در شهر کربلاء مقدس به دنیا آمده و می‌توانید سوابقش را در نت پیدا کنید و بخوانید. در جوانی عضو حزب الدعوه عراق شد و به دلیل سیاست سرکوب و ترور رژیم بعث صدام از این کشور فرار کرد. قصد آن ندارم که در اینجا تاریخ بنویسم و از گذشته بگویم، اما نوری المالکی پس از سقوط رژیم بعث صدام به دلیل جایگاهی که در حزب الدعوه داشت وارد عرصه سیاست عراق شد و به دلیل استحکام مبانی فکری خیلی زود به عنوان نخست‌وزیر برآمده از انتخابات در عراق برگزیده شد. دوران 8 ساله نخست‌وزیری المالکی را باید دوران تجدید حیات و بازسازی دوباره عراق برشمرد.

المالکی به دلیل قدرت تصمیم‌گیری و داشتن اراده کافی در مقام نخست‌وزیری که از سال 2006 تا سال 2014 ادامه یافت، موفقیت‌های بسیاری در عرصه سیاسی، اقتصادی و حتی فرهنگی و اجتماعی عراق به دست آورد. در دوره هشت ساله نخست‌وزیری او میزان مداخله‌های خارجی در امور داخلی عراق بسیار اندک شد و اشغالگران هم از عراق بیرون رانده شدند.

نوری المالکی کسی بود که ارتش عراق را احیا کرد و قراردادهای بزرگی برای بازسازی ارتش بست. تلاش‌های او برای سرکوب گروه‌های شبه‌نظامی مسلح برای بازگرداندن امنیت و آرامش در داخل عراق از اهمیت بسیاری برخوردار بود. در دوره او بهای نفت به شکل قابل توجهی بالا رفت و درآمدهای هنگفتی وارد خزانه این کشور شد، این درآمدها باعث شد تا دست المالکی برای پیشبرد بسیاری از پروژه‌ها باز باشد و همین درآمد هم دلیلی شد تا او توجه بسیار کمتری به امریکایی‌ها داشته باشد. اقدامات المالکی عامل بسیار مهمی در نارضایتی شدید کاخ سفید از او بود.

نزدیکی قابل توجه المالکی به ایران و اعتمادی که به کشورمان در تامین نیازهای عراق داشت باعث گردید تا در دوره اوباما که فشار اقتصادی ناشی از تحریم‌های ناجوانمردانه امریکا به شکل روزافزونی زیاد می‌شد، روند صادرات کالاهای ایرانی به عراق شدت بگیرد و عراق به عنوان نقطه تجات اقتصاد ایران عمل کرد. سالانه میلیاردها دلار کالای ایرانی در حوزه‌های متنوع به عراق صادر می‌شد و بسیاری از شرکت‌های ایرانی از خطر ورشکستگی نجات پیدا کردند و این همان دلیلی بود که امریکایی‌ها کینه المالکی را به دل گرفتند.

یکی از مهمترین اقدامات او در دوران نخست‌وزیری‌اش، سرکوب اقدامات خارج از قانون عناصر مسلح وابسته به مقتدا صدر بود. هر چند جیش المهدی به عنوان یکی از اصلی‌ترین بازوهای ضدامریکایی در عراق فعالیت می‌کرد، اما به مرور زمان رفتارها و خواسته‌های غیرقابل قبول مقتدا صدر باعث شد تا عناصر وابسته به او در مناطق وسیعی از جنوب این کشور دست به شورش مسلحانه بزنند، المالکی با اقتدار کامل (با کمک یگان‌های تازه‌تشکیل شده ارتش) عناصر وابسته به مقتدا صدر را متفرق کرد و خود مقتدا هم با پادرمیانی کشورمان راهی قم شد تا تحصیلات خود را در حوزه علمیه این شهر ادامه دهد.

این اتفاق، باعث بروز یک نقطه مهم اختلافی در داخل بیت شیعی در عراق شد که هنوز هم ادامه دارد. سرکوب مقتدا صدر، باعث شد تا این روحانی نه چندان تنظیم عراقی کینه المالکی را به دل بگیرد، کما اینکه این اختلافات یک بعد دیگر هم داشت و آن نیز میان نجفی‌ها و کربلایی‌ها بود! در حالی که نجف پاتوق کمونیست‌ها و بعداً بعثی‌ها شد، کربلا وجهه دینی خود را حفظ کرد تا جایی که امروز بیشتر نزدیکان مقتدا صدر را بعثی‌های سابق تشکیل می‌دهند.

المالکی پس از شکل‌گیری گروهک‌های تروریستی در سوریه و تلاش برای سرنگونی دولت این کشور، نقش تاریخی بسیار مهمی را ایفا کرد، نقشی که کمتر کسی تا به امروز به آن دقت و توجه کرده است. از سال 2011 تا 2014 که بالاخره داعش در عراق هم حرکت کرد تا پازل را تکمیل کند، المالکی با قدرت در کنار ملت، دولت و ارتش سوریه ایستاد و با مستحکم کردن مرزها، اجازه عبور و مرور از داخل خاک عراق به سوریه را نداد و همین مساله هم باعث شد تا مدت‌ها شرق سوریه با وجود دور بودن از دمشق، بیشترین مقاومت را در برابر تروریست‌ها داشته باشد.

این موضوع دیگری بود که کینه دشمنان دولت سوریه و حامیان گروهک‌های تروریستی را به بار آورد. در حالی که امریکایی‌ها ظرفیت بسیار بزرگی را در داخل عراق برای شکل‌دهی به واقعیت جدیدی در عرصه سیاست و جغرافیای منطقه با سازماندهی کردن عناصر بعثی سابق و عناصر وابسته به القاعده در زندان بوکا تدارک دیده بودند، مقاومت المالکی در باز گذاشتن مرزها با سوریه به محور مقاومت فرصت سازماندهی و پاکسازی اطراف دمشق را داد.

در یک کلمه، مقاومت المالکی در دادن امتیاز به امریکا، محور عربی و سنی – که حالا ترکیه رهبری آن را به دست گرفته بود – و تلاش برای برقراری روابط نزدیک با ایران، چین و روسیه باعث شد تا محور مذکور برای انهدام مرکز سیاسی عراق دست به کار شود. همانگونه که گفته شد، ائتلاف صورت گرفته میان افسران بعثی که عمدتاً هم از عناصر استخبارات ارتش صدام معدوم بودند، توسط امریکا تدارک دیده شد و در نهایت در سال 2014 با سقوط موصل خودش را نشان داد.

هدف این ائتلاف که از حمایت بی‌چون و چرای نظامی، اقتصادی و حتی سیاسی برخوردار بود، اشغال بغداد و روی کار آوردن دوباره یک قدرت سنی در این کشور بود. اینجا هم این نوری المالکی بود که باوجود رکب خوردن در حوزه امنیتی و اطلاعاتی به فتوای مرجعیت عمل کرد و پس از صدور فرمان تشکیل حشد الشعبی به مدت چند هفته‌ای که در جایگاه نخست‌وزیری و فرماندهی کل قوای عراق بود، همه امکانات موجود را در اختیار آن‌ها گذاشت تا این نهالِ نوپا به سرعت شکل بگیرد و رشد کند، اگر اقدامات و دستورات چند هفته اول المالکی نبود، حشد الشعبی قدرت امروز را نداشت.

به هر حال، المالکی در هشتم سپتامبر سال 2014 در حالی که به شدت هدف حملات شدید رسانه‌ای قرار گرفته بود و به دلیل بی‌عرضگی دولت وقت ایران که می‌خواست توافق هسته‌ای را امضا کند، از قدرت کناره‌گیری کرد تا یکی از بی‌عرضه‌ترین و بی‌خاصیت‌ترین اعضای حزب الدعوه در بغداد نخست‌وزیر شود. در حقیقت، اشتباه که چه عرض کنم، کوته‌بینی و بلاهت آن روز تصمیم‌گیران در تهران باعث شد تا اصلی‌ترین و مهمترین گزینه در تشکیل یک عراق قوی که دوست و نزدیک ایران هم باشد، از صحنه کنار برود.

پس از کناره‌گیری المالکی در سال 2014 تا به امروز، باوجود عرض ارادت‌های نخست‌وزیرهای مختلف عراق (به جز عادل عبدالمهدی) روابط تهران و بغداد به شکل سابق بازنگشت. العبادی که فردی ضعیف‌النفس بود و باجناقش که بیش از سه سال است همچنان در مقام موقت نخست‌وزیری مانده، سرسپردگی ویژه و عجیبی به امریکا و کشورهای عربی داشتند. نقش‌آفرینی مستقیم مصطفی الکاظمی در ترور حاج قاسم دیگر بر کسی پوشیده نیست اما او وقیح‌تر از این حرف‌ها است که در این مورد بخواهد به روی خودش بیاورد و معمولاً با پررویی تمام در این رابطه رفتار می‌کند.

گرفتن امضای حکم اعدام صدام ملعون بود. اعدام صدام یعنی خاک کردن تمام آمال و آرزوهای بعثی‌ها و کسانی که امیدوار بودند به هر شکل ممکن او را اگر هم از زندان آزاد نکنند، به عنوان پدر معنوی خود در زندان زنده ببینند. المالکی نه تنها صدام را اعدام کرد، بلکه کل جانیان دوره رژیم بعث را که دستشان به خون مردم این کشور آلوده بود، به پای چوبه دار برد.

دیگر اقدام مهم المالکی، بعثی‌زدایی از ساختار سیاسی، نظامی و امنیتی عراق بود. این مساله پناه بردن بسیاری از این بعثی‌ها به دامن افرادی مانند مقتدا الصدر شد و گروهی دیگر نیز به داعش پیوسته و بسیاری هم راهی ترکیه، اردن، یمن و عربستان شدند تا طرح‌ها و نقشه‌های بعدی خود را هماهنگ کنند. این اقدام المالکی باعث شده تا همانگونه که در ادامه می‌خوانید، بازمانده‌ها و ایتام صدام علیه او دست به قلم و شکایت شوند، مساله‌ای که نیاز به دقت و هوشیاری در برخورد دارد.

متاسفانه جریان‌های سیاسی در داخل هسته قدرت ایران هستند که به شکل غیرقابل توجیهی هنوز به دنبال بقای قاتل حاج قاسم هستند و این افراد به شکل ناپخته و عجیبی در بازی تعریف شده توسط مقتدا صدر بازی می‌کنند. گفتن خیلی از مسائل اینجا درست نیست و بخشی از مسائل مملکتی است، اما جمهوری اسلامی ایران یک فرصت تاریخی دارد تا با حمایت 100درصدی از نوری المالکی بار دیگر او را در عرصه قدرت حاضر کند. آن دستی که موفق شد تا دگر مقتدا صدر جفتک‌پرانی را کم کند، بدون شک این توانایی را هم دارد.

این روزها در عراق و در شبکه‌های تلویزیونی وابسته به محور عربی، عبری و غربی به شکل غیرقابل باوری علیه نوری المالکی کار می‌کنند و برخی از رسانه‌های ضدایرانی و ضدمحور مقاومت که متاسفانه در ایران هم به صورت رسمی دفتر و دستک دارند، در تولید محتوا در این زمینه نقش‌آفرینی می‌کنند. اینکه چرا ما باشد شاهد چنین رویدادهایی باشیم، خود جای سوال دارد، اما سوال بزرگ‌تر این است که آیا منافع یک عده خاص، بر منافع ملی ارجحیت دارد؟ چرا این عده این همه علیه منافع ملی کار می‌کنند؟

بزرگ‌ترین دشمنان نوری المالکی در عراق، توله‌های افسران بعثی (مانند همین خانم نماینده عضو فراکسیون صدر که کارت شناسایی پدرش را می‌بینید!) هستند که این روزها مانند موش خرما در اطراف مقتدا صدر گرد آمده و علیه او طرح شکایت می‌کنند. اگر گوشه‌ای از سوابق این افراد به ویژه کارنامه پدران آن‌ها را نگاه کنید متوجه خواهید شد که همگی در سرکوب شیعیان، به ویژه از بین بردن پدر همین مقتدا صدر مشارکت داشته‌اند اما قدرت و نفوذ چنان او را به خود مجذوب کرده که حاضر نیست این موارد را ببیند. بدون شک بین نوری المالی و دیگر نوری‌ها و نوریان‌ها تفاوت بسیار است و هر نوری هم نور نیست!

قوه عاقله جمهوری اسلامی ایران همانگونه که گفته شد باید از فرصت نهایت بهره را برده و پس ساکت کردن عناصر داخلی ضدِ منافع ملی، در عراق هم مشاوره‌های خوب و عملیاتی به دوستانش بدهد تا بتوانند روند قدرت در این کشور همسایه را حفظ کنند. عراق برای ما از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و امثال مقتدا صدر،  الکاظمی،  العبادی و ... نمی‌توانند در جایگاهی باشند که این منافع را تامین کنند، چه اینکه آن‌ها عرضه تامین منافع مردم عراق را هم نداشته و ندارند.

همانگونه که گفتم، یک دستی در کشور ما در جریان است تا به هر شکل ممکن نوری المالکی را بزند و از اینکه نظام بخواهد از او حمایت کند، جلوگیری کند. من به خوبی اتاق فکر این‌ها را می‌شناسم و می‌دانم که چه کسانی هستند اما نیاز به گفتن نیست. این‌ها همان کسانی هستند که سابقه پرونده درست کردن برای من را هم دارند اما این بار قرار است ما پرونده آن‌ها را بپیچیم. به حاکمیت، به حلقه اول قدرت در کشور هشدار می‌دهم در بازی این اوباش سیاسی و فرصت‌طلبان گرفتار نشوید...

اینکه بیاید و بگویید که فقط با یک فایل صوتی دیگر نوری المالکی صلاحیت نخست‌وزیری ندارد کجا و اینکه از قاتل حاج قاسم و ابومهدی المهندس گزینه مطلوب بسازید کجا؟ یک قاتل صلاحیت دارد اما کسی که آن همه خدمت کرد، صلاحیت ندارد؟ من به این افراد به شدت مشکوکم و باید همه کسانی که در این حوزه مسوولیت دارند یک بار مورد ارزیابی دقیق و کامل قرار بگیرند و یک جابجایی کامل در میزهای مطالعاتی و مسوولیت‌ها صورت بگیرد تا منافع ملی نابود نگردد.

عزیزی با ذکر خاطره‌ای درباره شهید همدانی گفت : عملیات تمام شده بود در گوشه‌ای خسته نشسته بودم ،

دیدم بچه‌ها دارند می‌گویند ابووهب آمده .

تا آن زمان ابووهب را ندیده بودم و نمی‌شناختم چه کسی است ؟

وقتی که خوب چشمانم را دقیق کردم سردار شهید حاج حسین همدانی را در مقابل خود دیدم .

تا من را دید گفت : فلانی اینجا چه کار می‌کنی ؟

گفتم سردار شما اینجا چه کار می‌کنی ؟ من هم به همان دلیل اینجا هستم .

خندید و در آغوشم گرفت .

این عزیز ادامه داد و گفت :  سردار همدانی زمانی فرمانده من بود و من فرمانده یکی از گردان‌های ابووهب .

اما تا آن موقع نمی‌دانستم که کنیه ایشان در سوریه ابووهب است .

بعد از مدتی یک ایرانی در خط دیده بودم و بسیار از این موضوع خوشحال .

با سردار صحبت کردیم و گفتیم و خندیم به طوری که خستگی‌ام به کلی از یادم رفت .

موقع ناهار رسیده بود ، به همراه سردار همدانی شروع به خوردن ناهار کردیم ،

وقتی غذایم تمام شد ، یک لحظه متوجه شدم سردار قسمتی از غذایش که از قبل جدا کرده بود را

در گوشه کاغذی ریخت .

تعجب کردم و به خودم گفتم سردار غذا رو کجا می‌بره ؟ گفتم شاید غذا را برای کسی می‌خواد ،

اما دیدم ابووهب به سمت مرغی می‌رود که پایش شکسته و نمی‌تواند به دنبال غذا بگردد ،

شهید همدانی غذا را در نزدیکی مرغ ریخت و مرغ هم شروع به خوردن کرد ،

با خود گفتم چگونه می‌شود یک نفر به حدی از کرامت انسانی برسد که به حیوانات نیز

در بحبوحه جنگ توجه کند

و از آن طرف نیزآدم‌ها به حدی از قساوت برسند که به انسان و همنوع خود رحم نکنند! .

«إِنَّ الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَ یَقْتُلُونَ الَّذِینَ یَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ» [۱]

مرحوم علامه سیدمحمدحسین طباطبایی، در تفسیر گرانسنگ المیزان، درباره‌ی آیه‌ی یاد شده تصریح کرده است:

این آیه مربوط به اهل کتاب و مخصوصاً «یهود» است. از دو کلمه‌ی «یقتلون» و «یکفرون» در آیه، استمرار و تداوم مستفاد می‌شود. […] کفر ورزیدن به آیات الهی، عبارت از کفری است که از روی ظلم و ستم، پس از بیان کافی و شافی باشد؛ هم‌چنین «قتل انبیاء» که کشتن به غیر حق است. [یعنی یهود نه از روی نادانی بلکه با علم بر این‌که آنان پیامبر خدا هستند دست به قتل آنان می‌زدند] و کشتن کسانی که دعوت به عدالت و نهی از ظلم و ستم می‌کنند. تمام این‌ها عادت جاریه و سیره‌ی مستمر این جماعت است. چنان‌چه تاریخ یهود شاهد روشنی بر این مطلب می‌باشد. آنان افراد زیاد و عده بسیاری از انبیای خود را کشتند و مردان نیکوکاری را که امر به معروف و نهی از منکر می‌کردند به قتل رساندند. [۲]

مرحوم شیخ عباس قمی در منتهی الامال درباره‌ی قاتل حضرت امیر (ع) نقل کرده‌اند که وقتی شمشیر بر فرق مبارک امام فرود آمد و تا موضع سجده را شکافت، حضرت فرمودند: «سوگند به خدای کعبه که رستگار شدم» و صیحه شریفه‌اش بلند شد که: «فرزند یهودیه ابن ملجم مرا کشت، او را بگیرید.» [۳]

با این حال جای تعجب است که بسیاری از تاریخ‌نگاران و سیره‌نویسان، از ابن ملجم صرفاً به‌عنوان عضو یک فرقه‌ی انحرافی (خوارج) یاد می‌کنند!

درباره‌ی رحلت پیامبر اعظم (ص) نیز روایت شده است که «زینب» بنت «حارث» همسر «سلّام بن مِشکَم» یهودی آن حضرت را مسموم کرد. رسول خدا (ص) خود نیز در بستر بیماری خطاب به «اُمِّ بِشر» دختر «براء بن مَعرور» که به عیادت آن حضرت آمده بود، به‌صراحت به این موضوع اشاره فرمودند؛ زیرا پدر این دختر بر اثر همان سم، پیش از آن مسموم شده و وفات یافته بود.

متن کامل را در ادامه مطلب مطالعه بفرمائید

سردار اسماعیل قاآنی از فرماندهان خراسانی دفاع مقدس

و جانشین فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی محسوب می‌شود

که در طول جنگ تحمیلی، فرماندهی لشکرهای ۵ نصر و ۲۱ امام رضا(ع) را عهده‌دار بود .

وی پس از شهادت سپهبد حاج قاسم سلیمانی به‌ عنوان جانشین وی منصوب شد .

متن کامل را در ادامه مطلب مطالعه بفرمائید

به راستی چه فرآیندی در زندگی یک انسان طی می­‌شود که او را در قامت یک مکتب ، فرازمند می­‌کند ؟

چه اتفاقاتی رخ می­‌دهد که یک انسان به تنهایی یک مدرسه درس­‌آموز می­‌گردد ؟

پاسخ روشن است.

هرگاه انسان از مدار فردیت خویش خارج گردد و سعه وجودی او آنقدر گسترش یابد که بر نفوس انسانها تأثیری قابل توجه در مسیر کمال بگذارد

او در واقع تبدیل به یک مکتب شده است.

آنگاه که منظومه‌ای منسجم و جامع و متشکل از اجزای یک شخصیت رشدیافته

در ابعاد مختلف و زمینه­‌های گوناگون شکل می­‌گیرد

او به عنوان یک مکتب و یک الگو و یک مدرسه درس­‌آموز رخ می­‌نماید.

و سردار دلها و قاسم عزیز ملت‌­های آگاه و آزاده این ­چنین بود.

همان­گونه که یار مخلص و همراه مؤمن و شجاعش ابومهدی مهندس «که درودبی­کران الهی بر او باد» این ­چنین بود.

اکنون به تبیین برخی از ویژگی‌های برجسته مؤسس و پایه­گذار این مکتب می­پردازیم که همانا بیانگر مؤلفه­‌های این مکتب می­‌‍باشد.

متن کامل را در ادامه مطلب مطالعه بفرمائید

۱. کاملا حساب شده بوده و دقیقا به قصد انتشار، قبل از انتخابات ضبط شده

۲.ظریف شدیدا به سردار سلیمانی حسادت میکرده و از ایشون کینه داشته  و هنوز هم اون عقده ها ادامه دارن

۳.ظریف و تیم دولت، حفظ برجامو از حفظ تمام مقدسات و شخصیتهای مملکت بالاتر میدونن

۳.احتمال اینکه ترور شهید سلیمانی با هماهنگی داخلی ها بوده باشه بسیار بالاست.

۴. ظریف شخص خودشیفته ای هست و مصاحبه کننده و دست اندرکاران به این موضوع کاملا واقفن

۵.تخریب روابط بین ایران و روسیه از اهداف اصلی انتشار این صوت هست.

۶. نیروهای انقلابی رو نوچه های روسیه نشون دادن برای حذفشون از چرخه‌ رقابت انتخاباتی از اهداف اصلی این مصاحبه هست.
۷.ظریف عمیقا شیفته‌ غرب و آمریکاست

حوزه    فرهنگ –  اجتماعي
موضوع    پديده‌ي تتلو
تحلیل و استناد
خبرگزاري دانشجو (snn) :
کسی می‌داند «تتلو» دقیقاً چند-چند است؟!

از آرزو برای سربازی در رکاب حاج قاسم تا شال و کلاه برای خروج از ایران! از دعای نیمه شب برای سعادت کشور تا اجرای ترانه‌های آنچنانی آن هم در زیر زمین موسیقی! نخستین بار که در گشت و گذار مجازی صفحه او را می‌بینید احتمالاً از شدت محبوبیتش جا خواهید خورد! نزدیک دو و نیم میلیون نفر پیجش را در یک شبکه اجتماعی دنبال می‌کنند. محبوبیت، جذابیت و یا زیرزمینی بودن؛ راز این همه فالووِر چیست؟ قسم حضرت عباس(ع) یا دُم خروس؟ کسی می‌داند «تتلو» دقیقاً چند-چند است؟!

امیرحسین مقصودلو با نام مستعار "تتلو" خواننده زیرزمینی ترانه‌های پاپ و خواننده معروفی است که با 29 سال سن قصد بازی در تیم‌های سطح یک فوتبال جهان را دارد! در حاشیه‌سازی در امور مختلف استاد است و در مکتبش درس‌های بسیار می‌توان آموخت! می‌گوید روزی پنج ساعت ورزش می‌کند. چهار بامداد هر روز پُستی برای همراهان خود می‌گذارد و شماره ۷ را به عنوان نمادی برای مقاصد خود معرفی کرده است.

باور کنید اطلاعات روشنی از رفتار او وجود ندارد. یک روز در پست‌هایی که برای مخاطبانش می‌گذارد، می‌گوید: «بارها گفتم كه هم منفى باش، هم مثبت؛ جُفتش!! ما ايرانى هستيم و اگه جايى ببينيم يه سرى بى ادب دارن به فرهنگمون لطمه ميزنن دقيقا همون قدر بى ادب مي‌شيم و عين خودشون و شايد خيلى هم بدتر ميزنيم پدرشون رو هم در مياريم(!) گفتم كه اگه بخواد زووور باشه ميمونم توى راه يه تن، كم كم داريم ياد ميگيريم پُشت هم باشيم و گول اونايى كه دارن تو خارج حالشون رو ميكنن و كنار گود نشستن و به ما ميگن "لنگش كن" رو نمي‌خوريم» و روز دیگر می‌گوید: «دورم خلوت بود، خلوت‌تر شد ! ورزشم هميشه بود، بيشتر شد!

به اندازه كافى خوندم و به اندازه كافى بيدار موندم! وقته يه تحول جديده و يه شروع جديد!! خيليا خنديدن بهم و خنده‌هاشون رو يادم نرفته!! ميخواستن مغزمو بتركونن؛ اما خدا هميشه بود و همه جا و هر بار يه جورى نجاتم داد. خدايا شُكرت! دوست دارم قيافه‌ى بُهت زدشون رو ببينم وقتى منو تو ليگ برتر ميبينن!!

اما نه بُهت بد بلكه يه بُهتِ قشنگ، همراه با شرمندگي و عشق!! منم كه همون اول بَخشيدمشون، اون موقع هم يه لبخند بزنم و بگم عيب نداره داداشى مهم اينه كه بالاخره رسيديم و مهم اينه كه عشق جارى شد بيدار و بيدار و بيدار تا اون روز.»

توصیه و پیشنهاد :

   1.    اين‌گونه شخصيت اگرجه ممکن است با داشتن تمايلات ميهن‌پرستانه يا باورمندي به نظام براي ما خوشايند باشند، اما آسيب فرهنگي اين دوگانگي بيش‌تر از يک عنصر کاملاً معاند است. پيشنهاد مي‌شود اين يادداشت در ساير رسانه‌هاي انقلابي منعکس شود و نسبت به نوع اين شخصيت بي‌اصالت، موضع‌گيري شود.

2.    يکي از آسيب‌هاي ديگر اين شخصيت که نمونه‌هاي آن زياد است، عوام بودن و وجهه‌ي جاهلي او است. اگرچه در شخصيت‌هاي اينچنيني بعضي خصلت‌هاي مثبت وجود دارد، اما هرگز نبايد اجازه داد چنين پديده‌هايي به عنوان الگوهاي اجتماعي مطرح شوند و مردم از آن‌ها بشنوند و ایده بگيرند. پيشنهاد مي‌شود در خصوص اين پديده و آسيب‌هاي آن با يکي از کارشناسان اجتماعي مانند دکتر رزاقي مصاحبه‌اي صورت گيرد.

3.    پيشنهاد مي‌شود نسبت ميان اين شخصيت و طرفدارانش در قالب کاريکاتوري به هجو کشيده شود. با نماد کسي که خود نمي‌داند به کجا مي‌رود و ديگراني که شيفته‌ي او شده‌اند...

شايد از سر همين بهت است كه يكي از مقامات بلندپايه ارتش امريكا عاجزانه مي‌گويد: «من اگر او را ببينم،

خيلي ساده از او خواهم پرسيد كه از ما چه مي‌خواهد؟!»