🔻برای به نتیجه رسیدن گاهی اوقات باید صبوری کرد؛ اتفاقاتی می‌افتد و روندهایی در سطح جهان شکل می‌گیرد که همه تابعی از همدیگر هستند. ده‌ها بار اینجا نوشتم و گفتم که معادلات جهان بر پایه قدرت است؛ اگر شما قدرتمند نباشید، اگر نتوانید از خود دفاع کنید، اگر قابلیت دفاعی و تهاجمی قوی نداشته باشید، اگر به دانش روز و فنآوری‌های نوین دسترسی نداشته باشید و به عبارتی بهتر و ساده‌تر، اگر در معادلات قدرت در سطح جهان مداخله نداشته باشید و بازی‌گری را در سطح یک بازیگر هوشمند در نظر نگیرید، دچار خسران خواهید شد.

🔻ایران در طول چند دهه گذشته در یک مسیر ثابت و تعریف‌شده برای رسیدن به سطح مهمی از اقتدار حرکت کرد و در این مدت فشارهای متعددی را تحمل کرد؛ هوشیاری به خرج داد و با زیرکی از تهدیدها، فرصت ساخت و از آنچه دشمن فکر می‌کرد می‌تواند با آن ایران را تحت فشار برای امتیازدهی قرار دهد، مسیری قابل قبول برای پیشبرد سیاست‌هایش ساخت. این موضوع را می‌توان در حوزه‌های مختلف درک کرد که شاید عالی‌ترین نمونه آن برنامه هسته‌ای کشور است که تقریباً از هیچ شروع شد و امروز به «همه چیز» رسیده است.

🔻در دنیای امروز؛ قدرت حرف اول را می‌زند. اگر توانستید اعمال قدرت کنید در همه حوزه‌های دیگر نیز ناچار خواهند شد با شما محترمانه و بر اساس اصل برابری رفتار کنند. مفهوم «قدرت» بسیار گسترده و دارای تعاریف متعددی است که هر اندیشمند و هر نظریه‌پردازی آن را بر اساس الگوهای فکری و برداشت‌های علمی خود تجزیه تحلیل می‌کند. با این حال اصلی‌ترین وجه قدرت در جهان امروز علاوه بر قدرت نظامی و اقتصادی، شراکت در نهادها و ارگان‌های قدرت‌ساز است. غربی‌ها در قالب ناتو این مفهوم را برای خود ایجاد کرده‌اند.

🔻اما در سمت دیگر؛ در جهانی که در حال چندقطبی شدن است نهادهای جدیدی خارج از تعاریف معمول غربی‌ها در حال شکل‌گیری است که هر کدام از آن‌ها اهمیت خود را دارند. سازمان‌های منطقه‌ای که تحت نفوذ غرب نبوده و نیستند و برای کشورهای عضو «قدرت‌سازی» می‌کنند. سازمان‌هایی مانند «بریکس» و «شانگهای» که در ترکیب با قدرت نظامی و اقتصادی هر یک از اعضا می‌توانند به «قدرت» آن‌ها ضریب دهند. داشتن یک سیاست خارجی منسجم، تعریف‌شده و دارای چارچوب‌ در نهایت منجر به پیروزی در همه عرصه‌ها خواهد شد.

🔻در طول سه سال گذشته، ایران در حوزه سیاست خارجی با شکل منسجم و دقیق گام‌های اساسی و مهمی برداشت و تلاش کرد تا قدرت نظامی و ظرفیت اقتصادی خود را که به شدت تحت تحریم‌های کمرشکن بود در یک ساز و کار جدید به کار بگیرد که در نهایت خروجی مهم و اساسی از آن گرفت. قدرت‌نمایی ایران در برابر امریکا و پیروزی در نبردهای طولانی‌مدتی که از سال 2011 تا 1021 منطقه غرب آسیا را در خود فرو برده بود، باعث بازتعریف جایگاه کشورمان در عرصه جهانی شد. این پیروزی‌ها و مقابله گرم با امریکایی‌ها باعث پذیرش ایران به عنوان یک بازیگر مهم در جهان گردید.

🔻بدون شک اگر قدرت نظامی کشورمان و ایستادگی در برابر امریکا و پیروزی‌های متعدد در منطقه نبود؛ عضویت کامل در شانگهای به دست نمی‌آید و اگر نبود پایداری اقتصادی کشور (باوجود هزار و یک مشکل) در برابر تحریم‌ها، شک نداشته باشید که ایران به سادگی عضو بریکس نمی‌شد. این‌ها یک وجهه داستان است، اما حمله سنگین و گسترده ایران به رژیم صهیونیستی در عملیات «وعده صادق» محملی جدید و نو برای عرض اندام ایران در سطح جهان بود؛ این قدرت‌نمایی باعث شد تا همه طرف‌ها بپذیرند که ایرانِ امروز ایران ربع قرن پیش نیست و باید آن را در معادلات جدید جهانی پذیرفت.

🔻حمله موشکی پهپادی به رژیم صهیونیستی که باوجود مشارکت 10 کشور برای کمک به این رژیم صورت گرفت موفقیتی بی‌نظیر برای ایران به شمار می‌آمد و باعث جابجایی کلان محاسبات قدرت در سطح جهان شد. این مساله در کنار دیپلماسی فعال و پیگیری درست همه پرونده‌های موجود باعث شد تا موفقیت‌ها یکی پس از دیگری برای کشور رقم بخورد و ما شاهد رویکردهای نوینی در سطح جهان باشیم. این قدرت‌نمایی ایران بود که باعث اثرگذاری در بسیاری از تعاملات حقوقی گردید و بدون شک این رویه در آینده هم ادامه پیدا خواهد کرد.

🔻امروز ایران باجود مشکلاتِ معمول همه کشورها که در مورد کشور ما به دلیل فعالیت شدید دشمن ضریب چند برابری می‌گیرد (اگر هر کشوری بی‌بی‌سی فارسی، یهودی اینترنشنال، صدای امریکا، رادیو فردا و ده‌ها رسانه ریز و درشت دیگر و هزاران خائن و وطن‌فروش دیگر داشته باشد نیز چنین خواهد بود) توانسته خودش را در سطح جهان تعریف کند که نمونه عینی و عالی آن را می‌توان در رای دادگاه کانادیی در مورد سرنگونی هواپیمای اوکراینی دید. این رای به لحاظ فنی و سیاسی بسیار مهم است و باید بیش از پیش در مورد آن نوشت.

خوشبخت بودن و داشتن زندگی خوب و آروم حاصل مهارتیه که

با تمرین به دست میاد .

تمرینی که گام اول اون مهربون بودن و ابراز محبت کردنه .

مثلاً ؛

اگه همسرمون ناراحت و خسته‌اس ، به احساسش احترام بذاریم .

هروقت به تنهایی احتیاج داریم و می‌خوایم با خودمون خلوت کنیم

به همسرمون بگیم و مطمئنش کنیم که بزودی پیشش برمی‌گردیم.  

در حضور دیگران به همسرمون احترام بذاریم و از خوبی‌هاش بگیم.

در مناسبت‌های خوب زندگی مثل سالروز ازدواج یا تولد

مطلبی کوتاه بنویسیم

و در اون به همسرمون ابراز عشق و علاقه کنیم.  

سعی کنیم رفتارهامون با اون مثل روزهای اول آشنایی باشه.  

صمیمت رو چاشنی زندگی کنیم

و به جای این که روبروی هم باشیم کنار همدیگه حرکت کنیم.  

تو کارامون از همدیگه نظرخواهی کنیم

و به کارهای روزانه‌ همسرمون علاقه نشون بدیم.

گاهی با تهیه یه هدیه کوچیک یا زنگ زدن به محل کارش

از حال همسرمون با خبر بشیم.   
 

گرم‌ترین خانه،
خانه ‌ایست که در آن
"مردِ خانه"
محترم شمرده شود
و "زنِ خانه"
محبوب باشد،
فقط همین!
مرد تشنه احترام است
و زن عاشق محبت

کسی که به موقع می یاد و برا با کلاس بودن 

عده ای رو منتظر نمیذاره ،

احمق نیست ،

منظم و محترمه !

تو اینو بفهم بی شعور

🔺 رازدار باشید

🔻 مقایسه نکنید

🔺 مدام غر نزنید

🔻 مستقل تصمیم‌گیری نکنید

🔺 به یکدیگر احترام بگذارید؛ مخصوصا در مقابل دیگران

⭕️‍ زن ها نمی دانند نیازهای شش گانه مرد چیست ؟

✔️ نیازهای شش گانه مرد واقعا همین شش مورد است:

1- اعتماد
2- باور داشتن
3-قدردانی
4-تحسین
5-تأیید
6-تشویق

اما گاهی زن ها به اشتباه، آن چه خود نیاز دارند را به همسرانشان عطا می کنند.


⭕️ مردها نمی دانند نیازهای شش گانه زن چیست ؟

✔️ نیازهای شش گانه زن واقعا همین شش مورد است:

1-علاقه
2-درک
3-احترام
4-عشق ورزی
5-اعتبار
6-اطمینان خاطر

اما گاهی مردها به اشتباه، آن چه خود نیاز دارند را به همسرانشان عطا می کنند.

احترام به کودک یکی از عوامل مهم پرورش شخصیت کودک به‌‌ شمار می‌آید. وقتی کودکی مورد احترام والدین و اطرافیان خود قرار می‌گیرد، از رفتار آن‌ها تقلید می‌کند و به دیگران و پدر و مادرش احترام می‌گذارد. متأسفانه برخی از والدین احترام به کودک را مخالف شأن خود می‌دانند و می‌گویند: «اگر به بچه ها احترام بگذاریم لوس می‌شوند و دیگر به ما احترام نمی‌گذارند». در اینجا چند شیوه ی احترام به کودک را عنوان می کنیم:

۱. برخاستن و استقبال از فرزند به هنگام ورود او به مجلس

پیامبر اکرم (ص) به طور معمول به هنگام ورود افراد به مجلس به احترام آن‌ها می‌ ایستاد و برای آن‌ ها جا باز می‌کرد، اما در برابر فرزندان خویش، حسن و حسین (ع) و فاطمه (ص) علاوه بر آن، چند قدم به استقبال می‌ رفت. روایت شده است: «پیامبر (ص) نشسته‌ بود. حسن و حسین (ع) به طرف آن حضرت آمدند. پیامبر (ص) وقتی آن‌ها را دید به احترام ایشان ایستاد. چون به کندی حرکت می‌کردند، پیامبر (ص) به استقبال آنان رفت و ایشان را بر دوش خود سوار نمود و فرمود: چه مرکب خوبی دارید و چه سواران خوبی هستید».

۲. سلام کردن به کودک

از اخلاق پیامبر گرامی اسلام (ص) این بود که وقتی در راه به کودکان می‌رسیدند، به آنان سلام می‌کردند. این تصور باطلی است که برخی پدران و مادران فکر  می‌کنند اگر به کودک سلام کنیم، لوس می‌شود. او با سلام بزرگترها در خود احساس شخصیت  می‌کند.

۳. دست دادن به کودک

از جلوه‌ های احترام این است که به کودک دست بدهیم و در میان جمع با او مصافحه کنیم تا گمان نکند که او را به حساب نمی‌آوریم. برخی افراد وقتی وارد جمعی می‌شوند به همه دست می‌دهند و زمانی که نوبت به کودکی می‌رسد با او دست نمی‌دهند واین رفتار باعث می‌شود که کودک خود را حقیر و بی‌ ارزش به‌ شمار آورد.

۴. اجازه خواستن از کودکان برای گذشت از حقوقشان

برای رسول خدا (ص) نوشیدنی آوردند. حضرت از آن نوشیدند. در سمت راست او نوجوانی نشسته بود و در سمت چپ او ریش سفیدانی. پیامبر (ص) برای احترام به ریش سفیدان خواست شربت را به آن‌ها بدهد؛ به نوجوان فرمود: اگر به من اجازه می‌دهی این نوشیدنی را به آنان بدهم؟ نوجوان عرض کرد: من سهم خود را غیر از تو به هیچ کس نمی‌دهم. پیامبر (ص) نیز نوشیدنی را در اختیار او قرار داد. در این جا شاید پیامبر (ص) به سبب احترام به بزرگان می‌خواسته  ابتدا نوشیدنی را به بزرگتر ها بنوشاند، ولی این امر باعث نشده که به یک نوجوان بی‌ احترامی نماید و حق او را نادیده بگیرد. از او اجازه می‌ خواهند و چون اجازه نمی‌دهد نوشیدنی را به او می‌دهند تا احترام او رعایت شود.

۵. پذیرش دعوت کودکان و دعوت از آنان برای میهمانی

هر گاه به شما چیزی را تعارف می‌کنند، یا می‌خواهند برای شما کاری انجام دهند- و مانعی وجود ندارد- با کمال میل بپذیرید. برای میهمانی‌ ها از آن‌ها نیز دعوت‌ کنید و در میهمانی مانند یک بزرگسال برای او تدارک ببینید. مثلا برای کودکان ظرف غذای مستقل قرار‌دهید و از آن‌ها پذیرایی کنید.

۶. جای‌ دادن کودکان در صفوف جماعت

بسیاری از مواقع رفتار نادرست بزرگترها در مورد کودکان در مسجد سبب عدم گرایش آنان به مسجد و نماز جماعت می‌شود. بهتر است رفتار خود را عوض‌کرده و به کودکانی که در صف جماعت قرار می‌گیرند احترام بگذاریم. امام باقر (ع) درباره‌ی کودکانی که در صف جماعت حاضر می‌شوند، می‌فرمایند: «آن‌ها را به صف آخر نفرستید، بلکه بین آن‌ها‌‌، به وسیله‌ی بزرگان، فاصله ایجاد کنید».

۷. با احترام صدا کردن

پس از این‌که برای فرزند خود نام مناسب انتخاب کردید همواره سعی‌کنید هنگام صحبت با آن‌ها از الفاظ نیک (آقا، خانم و …) استفاده کنید. در سیره‌ی معصومین (ع) آمده‌است که فرزندان خود را با لفظ (یا بُنَیّ، فرزند عزیزم) مورد خطاب قرار‌می‌دادند. در حدیث شریف کساء نیز می‌خوانیم که حضرت فاطمه (س) فرزندان خود را با لفظ (یا قُرَّهَ عَینی، ثَمَرَهَ فُؤادی: ای نور چشم من، ای میوه‌ی دلم) صدا می‌زدند. آیت الله سید علی قاضی طباطبایی (ره)، از علمای بزرگ، پدری مهربان و دلسوز بود. نام فرزندان خود را با تجلیل و احترام و با مهر، با لفظ آقا و خانم صدا می‌زد. فرزندان به اتاق که وارد می‌شدند، پدر به احترامشان بلند می‌شد تا هم آن‌ها ادب را یاد بگیرند و هم دیگران برای فرزندانشان عزت و احترام قائل شوند.

۸. شخصیت دادن به کودکان

از طریق گفتگو کردن با آن‌ها، گوش‌دادن به حرف‌ها و توضیحاتشان، شرکت‌دادن در جلسه‌ی دعا برای آمین گفتن (دعا کنید و از آن‌ها بخواهید اجابت آن را برای شما از خداوند بخواهند)، مشورت کردن با آن‌ها (مخصوصاً در مواردی که مربوط به خودشان می‌شود) و موارد مشابه دیگر، می‌توان به کودک شخصیت داده و ارزش و کرامت او را در نظرش بالا ببرید.

۹. هم‌بازی شدن با کودک

به فرموده‌ی پیامبر (ص) آن‌کس که کودکی دارد باید با او کودکی کند و جلوه‌ ای از این کودکی کردن هم‌بازی شدن با اوست. رسول اکرم (ص) با همه‌ی شأن و عظمتی که داشتند نه تنها با امام حسن و امام حسین (ع) بلکه با بچه‌های دیگر نیز بازی می‌کردند.

۱۰. وفای به عهد

در دین اسلام یکی از ویژگی‌های مؤمن وفای به عهد شمرده شده‌است. علاوه بر این که وفای به عهد وظیفه‌ای اسلامی و انسانی است، این عمل سبب نوعی ادای احترام به کودک است. وقتی شما به فرزند خود قول می‌دهید که او را به پارک خواهید‌ برد و به آن عمل می‌کنید، فرزند شما در درون خود نوعی احساس ارزش می‌کند و از این‌که قرارتان با او برایتان مهم بوده خوشحال می‌شود. اما در مقابل وقتی به قولتان عمل نمی‌کنید، فرزندتان احساس می‌کند برای او ارزشی قائل نیستید و ناراحت می‌شود. همواره سعی کنید قول و قراری با کودک نبندید که قادر به برآوردن آن نباشید. وقتی به قولی که داده‌اید عمل نمی‌کنید نه تنها به شخصیت کودک احترام نمی‌گذارید، بلکه به او دروغ‌ گویی را آموزش می‌دهید.

۱۱. بخشش اشتباه او

لازم است برای رعایت احترام کودک وقتی که اشتباهی را مرتکب شد با بلند نظری از او بگذرید و ضمن هشدار دادن و متذکر شدن خطایش، او را ببخشید.

اگر فرزندتان از شما پرسيد بدترين كاري كه می‌تواند انجام بدهد چيست ؟

بگوييد اين است كه بدون فكر كردن سخن بگويد ....!!

به گل آب بدهی گلاب می‌دهد. یعنی همان چیز، بهترش را به شما برمی‌گرداند. خدا دوست دارد مثل گل باشیم، یعنی هر کس به ما محبتی کرد با محبت بیشتر پاسخ بدهیم.
هنگامی که شما را احترام کردند شما زیباتر احترام کنید.

 الاکلنگ دو طرف دارد. یک طرف یکی نشسته است که خود را پایین می‌کشد تا طرف مقابل بالا برود ؛ آن‌گاه طرف مقابل هم متقابلاً چنین رفتاری خواهد کرد . یعنی هر کدام تلاش می‌کنند تا دیگری را بالا ببرند، و اینجاست که بازی معنا پیدا می‌کند و لذت‌بخش می‌شود .
می‌خواهم بگویم زندگی همچنین وضعیتی دارد. چه یک زن و شوهر، چه دو تا رفیق چه دو تا همکار ، اگر هر کدام تلاش کند دیگری رشد و ارتقاء پیدا کند ، آن دیگری هم همین کوشش را خواهد کرد ؛ یعنی احترام احترام می‌آورد ، همان‌طور که بی‌حرمتی هم بی‌حرمتی به دنبال خواهد داشت .

    والدين ضمن اين که مقداری از خصايص خود را به فرزندانشان بطور موروثی منتقل می کنند، بايد بکوشند شخصيت آنها را طوری شکل دهند که آنان به آسودگی با محيط اطراف و مردم اجتماع خويش سازگاری بيابند و در زندگی روزمره خود دچار مشکلات اساسی نباشند؛ البته اين موضوع حائز اهميت است که از يک پدر و مادر دارای شخصيت متعادل اجتماعی انتظار می رود فرزند را از مراحل اوليه تولدش چنان پرورش دهند که در تمام مراحل زندگی دارای شخصيتی انسانی و روحيه متعادل روانی باشد. ما در اين مطلب نيز به مواردی که می تواند در رشد و تکوين شخصيت کودک تاثير بگذارد اشاره می کنيم، اميد است مفيد واقع شود.

    ****

    شخصيت از ديدگاه علم روان شناسی به اين شکل تعريف شده است؛ شخصيت عبارت است از کل خصوصيات انسان، پس همه افراد در هر سن و موقعيتی دارای شخصيت هستند. به گفته پاره ای از روان شناسان شخصيت از ابتدای تولد تا خاتمه عمر در حال شکل گرفتن و تکامل است و به همين دليل، هيچ گاه نمی توان از آن بعنوان حالتی ثابت و غيرقابل تغيير سخن گفت، در رشد و تکامل شخصيت کودک، عوامل زيادی موثرند و ميزان تاثير اين عوامل به ميزان توانايی کودک به درک اهميت اين عوامل در ارتباط آنها با خودش بستگی دارد.

    رشد شخصيت در کودک از 2 سالگی به بعد آغاز می شود. در ماههای اوليه زندگی يک طفل، رشد چشمگير شخصيتی او قابل توجه است، البته اين سرعت رشد در کودکان مختلف متفاوت است.

        کودک شخصيت دارد.

    انسان خواه خردسال يا بزرگسال، به خود و شخصيت خويش علاقه مند است. می خواهد همواره مورد احترام ديگران قرار گيرد. شخصيت او خواه در محيط خانه يا مدرسه يا اجتماع محفوظ باشد. اين علاقه به حفظ شخصيت در تمام افراد اجتماع ديده می شود. شخصيت طلبی جزو ذات هر انسانی است و همه به آن پايبند هستند.

    هرگز نبايد گمان کنيم کودکان کم سن اين گونه چيزها را نمی فهمند و به آن توجهی ندارند؛ بنابراين بايد بپذيريم کودکان هم به نوبه خود مقام و احترام و شخصيتی دارند و بزرگ ترها بخصوص والدين بايد اين شخصيت را محترم بشمارند. و در حضور دوست و همکلاسی آبروی او را نبرند و به او توهين و جسارت نکنند.

    اسلام نيز در جمع قوانين خود شخصيت و احترام همه مسلمانان بويژه کودکان را محفوظ داشته است.

    در بسياری از روايات اسلامی به بزرگسالان تاکيد شده است شخصيت کودکان را رعايت کنيد و هر گاه که بتوانيد بايد شخصيت کودکان را رشد و تعالی بخشيد. بزرگسالان بايد در رفتارشان با کودکان دقيق باشند و بکوشند شخصيت فرزندان را رعايت کنند و نبايد به عناوين گوناگون آنان را کوبيد يا پرده دری کنند و با نگهداشتن حيثيت و مدارا کردن در پرورش و تربيت آنان گام های موثری بردارند.

        پدر و مادرها الگو هستند.

    اگر پسری صاحب پدری با شخصيت، مومن و انديشمند و اجتماعی باشد و اگر مشاهده کند که همه به خاطر مقام والا و سجايای اخلاقی که در پدرش مشاهده می شود به او احترام می گذارند، بدون شک او نيز سعی خواهد کرد همسان پدر شو. دخترها نيز به همين ترتيب هستند. آنها بسياری از کارهای مادرشان را تقليد می کنند و مادری که دارای رشد شخصيتی مناسب و خوبی باشد دخترش نيز فردی همچون او خواهد شد. البته تاثيری را که محيط و توارث در رشد شخصيتی دارد نبايد از ياد برد. تجربه نشان داده است بچه ای که پدر و مادرش، آدم های بسيار خوب، بامحبت، پرهيزکار و مورد احترام جامعه بوده اند. وقتی در محيط بد و نامناسب بزرگ شده اند، تمام صفات خوب ايشان را از ياد برده و در عوض آنچه را از اطرافيان آموخته بودند در زندگی خود ملاک عمل قرار داده و به کار گرفته اند. اين نکته حائز اهميت است که کودک در سنين آغازين و تا رسيدن به مراحلی از تکوين و رشد شخصيت همچنان پدر و مادر و معلم خود را الگو و نمونه برای عمل خود قرار خواهد داد.

        چگونه کودک را با شخصيت بار آوريم.

    بسياری از والدين پيوسته می پرسند رفتار مناسب با کودک بايد چگونه باشد تا شخصيت بطور مثبت در او رشد و نمو کند. در اينجا ما مواردی را که الهام گرفته از احاديث ائمه طاهرين عليهم السلام و گفته های روان شناسان است. فهرست وار مطرح می کنيم تا با اتکا به مکتب پربار اسلام در رشد صحيح شخصيت کودکان خود، توفيق حاصل کنيم.

    چه بايد کرد؟

        احترام گذاری

    اساسی ترين و ثمربخش ترين راه برای رشد شخصيت کودک و برخورداری از استقلال فکری و اعتماد به نفس در زندگی احترام به اوست. کودک از وقتی به دنيا قدم می گذارد، با اولين محيط اجتماعی يعنی خانواده روبه رو می شود. او بتدريج با اعضای اين جامعه يعنی پدر و مادر، برادر و خواهر آشنا می شود.

    اگر کودک از ابتدا احساس کند که در اين محيط اجتماعی کوچک احترام افراد محفوظ است، توهين و تحقير و جسارت در کار نيست، بزرگ تر به کوچکتر و کوچکتر به بزرگتر احترام می گذارد. کم کم علاوه بر اين که اهميت احترام گذاری را درک می کند، خود به خود انسانی محترم و با شخصيت نيز بار خواهد آمد.

    اگر می خواهيد فرزندان به شما توهين نکند، بايد شما نيز به او توهين نکنيد. متاسفانه بسياری از پدران و مادران از اين نکته غافلند و توقع دارند فرزندشان کاملا" احترام آنان را نگه دارد، در حالی که خود هرگز به فکر احترام و شخصيت او نيستند، دائم او را سرزنش و تحقير می کنند و در برابر دوست، همکار و همکلاسی اش کوچکش می کنند. بايد بدانيم آنچه به کودک می دهيم همان را پس می گيريم.

        واگذاری امور کوچک

    کودک نيز مانند ديگران دوست دارد در خانه و محيط های ديگر، خود را عضوی فعال و موثر احساس کند. او از طفيلی بودن و سربار جامعه بودن بدش می آيد. از اين رو بايد بخصوص در محيط خانه برای او هم حسابی باز شود، به او نقشی داده و مسئوليتی به عهده اش واگذار شود تا از اين طريق احساس شخصيت کند و خود را بی اثر نبيند.

    از اين رو لازم است پدران و مادران محترم، در محيط خانه بعضی کارهای ساده و جزيی را به کودکان خردسال واگذار کنند و از آنان مسئوليت بخواهند. اين عمل نقش موثری در احساس شخصيت کودکان دارد، آنها را متعهد و مسوول بار خواهد آورد و در امور زندگی ورزيده می سازد و به ترتيب در مسووليت های بالاتر نقش بهتری ايفاد می کند و تجربيات خود را به کار می اندازد.

        رعايت ادب

    برخورد مودبانه با فرزندان، اگر چه کم سن باشد نقش مهمی در رشد شخصيت و احترام فرزندان دارد. متاسفانه بسياری از پدران و مادران از اين نکته غافل هستند و به خصوص در کلام، رعايت ادب را نسبت به فرزندان خود نمی کنند.

    به پدران و مادران محترم که خواهان عزت و سربلندی فرزندان خود هستند سفارش می کنيم با کودک خود همانند يک شخص محترم و يک دوست واقعی برخورد کنيد. با او با کمال ادب سخن بگوييد. وقتی می خواهيد خطا و اشتباهی را تذکر بدهيد، بکوشيد با نرمی و ملاطفت بيان کنيد؛ چرا که در اين صورت حرف شما تاثير بيشتری خواهد داشت. در حضور ديگران هرگز کودک خود را مورد توبيخ قرار ندهيد و به اين وسيله او را گرفتار عذاب روحی نسازيد. از به کار بردن الفاظ رکيک و زشت جدا" خودداری کنيد، چرا که اين روش نه تنها شخصيت و احترام خود شما را نابود می کند بلکه علاوه بر آن، کودک را نيز انسانی پست و زبون و لاابالی بار خواهد آورد.

        لباس مناسب و زيبا

    يکی ديگر از عوامل موثر در رشد و تکامل شخصيت کودک، چگونگی پوشاک را بايد نام برد. لباس های زيبا و رنگينی که بزرگسالان می پوشند برای کودک خردسال بسيار جالب و فريب انگيز است و او آرزو دارد هر چه زودتر از همان لباس ها بپوشد؛ چنانکه وقتی کودک لباس و کفش نو می پوشد فورا" به اطرافيان خود می گويد: " نگاه کنيد کفش من تازه است و.." اگر کودک لباس جالب و مقبول بپوشد در ميان دوستان خود مورد تقدير و تحسين قرار خواهد گرفت و در نتيجه احساس برتری خواهد کرد و همين احساس و تصور در رشد و تکامل شخصيت کودک تاثير خواهد داشت. والدين توجه کنند که همواره برای فرزند خود، پوشاکی تهيه کنند که مورد علاقه او و پذيرش همسالانش باشد نه اين که خودشان دوست دارند.

        نام نيک برای کودک

    روان شناسی می گويد: " نامی که هنگام تولد يا بعد به کودک گذاشته ميشود ممکن است يک خطر روانی برای او داشته باشد. " اين اصل تنها نام واقعی کودک را شامل نيست، بلکه لقب يا نامی است که والدين و اطرافيان کودک از راه محبت به او می دهند؛ مثلا" " حوريه " را " حوری " يا " حسين " را " حسی " می نامند همان تاثير روانی را خواهد داشت. از اين رو بهتر است نام کودک را از ميان نامهای معمولی و رايج هر جامعه و فرهنگ آن انتخاب کرد. کودکی که نام و لقب خود را بپسندد همواره احساس برتری خواهد کرد و بر عکس اگر از نام و لقبش خشنود نباشد، شرمسار و ناراحت خواهد شد و اين هر دو احساس در چگونگی رشد شخصيت کودک موثرند.

        مشورت و نظر خواهی

    کودکان و نوجوانان نيز همانند بزرگ ترها دوست دارند در امور مربوط به خودشان با آنان مشورت شود و آنان نيز نظر بدهند. اين کار خود موجب می شود آنان احساس شخصيت بيشتری کنند و برای نظر و رای خود ارزش و ارجی قائل باشند. والدين محترم خوب است از اين نکته غافل نباشند و حتی بدون درخواست کودک، خود به اين کار اقدام کنند و از اين راه به کودک خود شخصيت بدهند. پس از مشورت و نظر خواهی نيز    حتی الامکان نظر فرزند را عملی کنند و برای عقيده او احترام قائل باشند و اگر هم نظر ناصحيحی داشت با ملاطفت و مهربانی او را متقاعد سازند يا اين که وی را کاملا" متوجه اشتباه و خطا در فکر و آثاری که در انجام نظر او احتمالا" هست بکنند که هم او تجربه کافی را به دست آورد و هم اين که در گفتارهای آينده خود تامل بيشتر کند؛ اما اگر بدون دليل و آگاهی او را بکوبيد حتی آثار مختلفی از جمله حقارت در او تجلی خواهد کرد. طبيعی است اين برخورد ثمرات سوء در آينده خواهد داشت.

        عدالت در ارتباط با کودک

    فرزندان بايد طعم عدالت را بچشند و خوبی عدالت را لمس کنند و احساس نمايند عدالت لازمه زندگی و جامعه است. حتما" در  کوچکترين امور هم باز اجرای عدالت لازم است.

        وفا به عهد کودک

    کودک به دليل آن که تمام خواسته های خود را از طريق والدين قابل تحقق می داند و اتکای شديد به آنان دارد، پس اعتماد و توکل او بر پدر و مادر خواهد بود. يکی از عواملی که می تواند اين اعتماد را پيوسته حفظ کند و مايه قوت شخصيت و ثبات کودک باشد اين است که در عهد و پيمان خود با کودکان ( حتی سخنی که می دانند ) وفادار باشند و هيچگاه با فرزند خلف وعده نکنند و رفتارشان، خلاف گفتارشان نباشد.

        آشنايی کودک با سختی ها

    امام موسی بن جعفر(ع) فرموده است: " بهتر است طفل در کودکی با سختی و مشکلات اجتناب ناپذير حيات که غرامت زندگی هستند، روبه رو شود تا بردبار و صبور بار آيد و در جوانی و بزرگسالی اهل استقامت باشد." دانشمند بزرگ اسلامی خواجه نصيرالدين طوسی می گويد: " بايد کودک را به سختی ها معتاد کرد، از جامه نرم و اسباب راحتی باز داشت، خواب بسيار را اجازه نداد. چون مشکلات زندگی فکرشان را قوی می سازد. بعلاوه لذتی که از حل مشکل عايد ايشان می شود، بالاترين لذت هاست."

        بوسيدن کودک

    بوسه از مهم ترين نشانه های ابراز علاقه و محبت به کودک است. "بوسه" هم نشان می دهد که والدين درباره فرزندان خود مهربان و دلسوز هستند و فرزندان را از اين علاقه و محبت پدر و مادر، آگاه و خشنود می سازد و هم درخت مهر را در وجود کودکان ريشه دار می کند.

        رفتار کودکانه با کودک

    در ارتباط با کودک بايد همچون خود او، با او رفتار کند و مانند خودش با او حرف بزنند، زيرا کودک با کودکان يا انسان های کودک نما بهتر انس می گيرد و همراه می شود.

        احترام فرزند

    با فرزند بايد رفتاری مودبانه داشته باشيم و او را اکرام و احترام کنيم. فرزند نبايد در خانواده خويش تحقير و مورد بی احترامی واقع شود. تا آن که شخصيتش بطور سالم شکل گيرد. رسول خدا (ص) می فرمايد؛ " به فرزندان خود شخصيت داده آداب نيکو را در آنان پرورش دهيد. "

        سلام کردن به کودک

    کودک در عين حال که کودک است و بازيگوش، اما احترام و توجه را مدنظر دارد و سلام کردن ديگران را به خود با ديده احترام می نگرد. پيامبر خدا (ص) می فرمود: 5 چيز است که تا لحظه مرگ آن را ترک نمی کنم... يکی از آنها سلام گفتن بر کودکان است. در انجام اين رفتار مراقبت دارم تا بعد از من به صورت يک سنت ميان مسلمين بماند که بدان عمل کنند. "

احترام شوهر

هر كسى به شخصيت‏خويش علاقه‏مند است.خودش را دوست‏دارد.دلش ميخواهد ديگران به شخصيت او احترام بگذارند.هر كس‏شخصيت او را محترم بشمارد محبوبش واقع ميشود. ازتوهين كنندگان‏متنفر است.خانم محترم حب ذات و علاقه به احترام يك امر غريزى است ‏ليكن همه كس حاضر نيست احساس درونى شوهر شما را اشباع كند و به‏وى احترام بگذارد. در خارج منزل با صدها افراد گوناگون و بى‏ادب‏ برخورد ميكند و بسا اوقات مورد توهين قرار ميگيرد.و به شخصيتش لطمه‏ وارد ميشود.از شما كه يار و غمخوارش هستيدانتظار دارد اقلا در خانه‏احترامش كنيد و شخصيت تحقير شده‏اش را زنده گردانيد. بزرگداشت او شما را كوچك نميكند ليكن به او نيرو و توانايى مى‏بخشد و براى كوشش ‏وفعاليت آماده‏اش ميگرداند. خانم گرامى به شوهرت سلام كن. هميشه بالفظ شما او را مخاطب قرار بده. موقع سخن گفتن كلامش را قطع نكن. جلو پايش برخيز و به او احترام كن.با ادب حرف بزن. بر سرش داد نزن. اگر با هم به مجلسى ميرويد او را مقدم بدار. او را با اسم صدا نزن بلكه بانام فاميل و لقب مخاطب قرار بده. در حضور ديگران از او تجليل و تعريف‏كن. به فرزندانت‏ سفارش كن از پدرشان احترام كنند. و اگر بى‏ادبى كردند توبيخشان كن. در حضور مهمانها نيز احترام شب گذار و باندازه آنها بلكه‏زيادتر از او پذيرايى كن. مبادا در مجلس مهمانى وجود شوهرت را ناديده بگيرى و تمام توجهت ‏به مهمانها معطوف باشد. وقتى درب منزل را ميزند سعى كن خودت درب را باز نموده با لب خندان و چهره باز به استقبالش ‏بروى. آيا ميدانى همين عمل كوچك چه اثر نيكويى در روح شوهرت‏خواهد گذاشت؟ شايد در خارج منزل با دهها مشكل مواجه بوده و با روح‏ پژمرده وارد منزل شود.استقبال كردن شما با لب خندان روح تازه‏اى دركالبد خسته او دميده دلش را آرامش ميدهد. ممكن است‏خانمها از اين‏سخن تعجب نموده بگويند: چه پيشنهاد عجيبى! زن باستقبال شوهر برود وخوش آمد بگويد! شخص بيگانه وغريبى نيست تا احتياجى باستقبال وخوش آمد داشته باشد.
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: وظيفه زن اين است كه تادرب خانه به پيشواز شوهرش برود و به وى خوش آمد بگويد. (مستدرك ج 3 ص 551)
امام صادق عليه السلام فرمود: هر زنى كه از شوهرش احترام كند وآزارش نرساند خوشبخت و سعادتمند خواهد بود. (بحار ج 103 ص 253)
پيغمبر اسلام فرمود: زن موظف است ‏براى شوهرش طشت و حوله‏حاضر كند و دستهايش را بشويد. (مستدرك ج 2 ص 551)