چمستان - الیمالات

دریاچه چمستان در ۸ کیلومتری نور در مسیر جاده نور به چمستان قرار دارد و فاصله آن از جاده اصلی نور به چمستان حدود ۳ کیلومتر است.این دریاچه که در دل جنگل واقع شده است و به عنوان گردشگاه، مورد استفاده قرار می گیرد.

 

وقتی برای اولین‌بار بعد از طی‌کردن و دور زدن در جاده‌ای پر درخت به دریاچه می‌‌رسید و وارد محوطه‌اش می‌شوید، شکوه طبیعت آن شما را می‌گیرد و باورتان نمی‌شود که با چنین منظره‌ای روبه‌رو هستید.

این دریاچه آنقدر زیباست که گویی ‌جنگل‌ را در آغوش گرفته است. در آنجا همه چیز برای چند ساعت تفریح و البته آرامش مهیاست.

 

اتومبیل را که پارک کردید با شوق مسیری پنج دقیقه‌ای را پیاده‌روی ‌کنید و بعد از طی این مسافت از بلندی به سمت پایین که دریاچه آنجاست هدایت می‌شوید. پلی زیبا شما را به آنجا وصل می‌کند. نمای زیر پل سدی است که بعضی وقت‌ها پر آب است. پس از پشت‌سر گذاشتن چند پله به سنگ‌های زیبای کنار رودخانه نزدیک می‌شوید.

می‌توانید روی سنگ‌های کنار رودخانه بنشینید و ساعت‌ها به جنگلی که دریاچه را بغل کرده است نگاه کنید و از انعکاس آن همه درخت در آب، آن را سبز ببینید. بعد از آن وقتی به خود می‌آیید که زمان‌‌خیلی زیادی گذشته و به غروب آفتاب نزدیک می‌شوید و این توقف زمان برایتان از آن لحظه‌هایی است که بسیار کم در زندگی پیش می‌آید.

 

قایق‌ها برای رفتن به دریاچه منتظر شما هستند؛ قایق‌های پدالی و موتوری‌ که برای مسافران پهلو گرفته‌اند و با هر بادی که می‌وزد کمی در جایشان تکان‌تکان می‌خورند و موج کوچکی را در اطرافشان ایجاد می‌کنند.

 

دریاچه الیمالات در مسیر جاده ارتباطی نور به چمستان قرار دارد و در قسمت جنوبی دوراهی روستای کارگرکلا جای گرفته است.

ارس

ارس که در شمال غربی ایران قرار دارد، یکی از بکرترین مناطق ایران برای سفر است. این منطقه 51 هزار هکتار وسعت دارد و با جمهوری های ارمنستان، آذربایجان و جمهوری خودمختار نخجوان همسایه است.

 

ساحل رودخانه ارس از جلفا تا خداآفرین با کوه های سرسبز و سر به فلک کشیده، دشت های زیبا، رودهای خروشان، جنگل های انبوه، حیات وحش کم نظیر میزبان گردشگران نوروزی است.

آب و هوای مناسب و پوشش گیاهی متنوع شامل نی زار، بوته زار، درختچه های گز و انار، افرا و نسترن، بید، زرشک، گردو، گیاهان مرتعی و دارویی توجه هر گردشگری را برای سفر به این منطقه جلب می کند. در دشت های این منطقه زیبا حیواناتی چون آهو، مارال، قوچ، میش، بز، پلنگ و خرس قهوه ای در سرزمین زیبایی ها می تازند و سیاه خروس، کبک، عقاب طلایی، اردک، حواصیل، اگرت و بوتیمار، قرقاول، طرلان و بالابان در پستی و بلندی زمین سبزش می خرامند.

 

دهدز

دهکده توریستی زراس یکی از مناطق بسیار زیبا و خوش آب و هوا در منطقه ایذه به خصوص در فصل زمستان و بهار است.

 

این دهکده تفریحی توریستی به مساحت 206هکتار، 250 کیلومتری شمال شرقی شهرستان اهواز در 69کیلومتری جنوب شرقی شهرستان ایذه ، 14 کیلومتری جنوب شهر دهدز و 39 کیلومتری سد کارون 3 است.

آبشار شیوند که روبه‌روی دهکده قرار دارد، بسیار زیبا و دیدنی بوده و می‌تواند خاطره‌ای به یاد ماندنی برای دوستداران طبیعت بر جای بگذارد. در کنار این دهکده، کوه‌های منگشت و طبیعت برف گیر و جنگل‌های بکر آن واقع شده است که می‌توان با برنامه‌ریزی مناسب یک کوهنوردی و طبیعتگردی به یاد ماندنی در آن داشت.

 

ورزش‌های آبی، قایق‌سواری، رستوران آبی، سوییت‌ها و کافی شاپ‌های آبی از امکانات تفریحی این دهکده به شمار می‌روند.

جهان نما

 

جهان نما یک دهکده‏ ییلاقی در جنوب شهرستان کردکوی استان گلستان است. این منطقه  منحصربه  فرد در میان رشته کوه های البرز قرار دارد که   بر فراز ارتفاع آن می توان دشت گرگان و دریا را نظاره کرد. چشم‌اندازهای زیبا و در عین حال ناشناخته این روستا در همه فصول پذیرای گردشگران زیادی است.

این منطقه توریستی، به دلیل داشتم چشم اندازهای زیبا و مشرف به تمام نقاط جلگه ای از جمله کردکوی، گرگان، خلیج گرگان، میان کاله، بندر ترکمن و سایر روستاها، طبیعت زیبا، برخورداری از آب و هوای مناسب از جمله مناطق جالب و منحصر به فرد کشور است.همچنین این دهکده ییلاقی در داخل منطقه حفاظت شده قرار دارد. دهکده با برخورداری از طبیعت و چشم اندازهای زیبا، جنگل های پهن برگ و سوزنی برگ، جانوران وحشی از منابع اکوتوریستی با ارزش استان گلستان است

یکی از جاذبه های زیبای دهکده ییلاقی جهان نما مکانی است درشمال این دهکده که به چکل آتشان معروف است. وجود چشمه های فراوان، وسعت دشت، درکنار گل ها وگیاهان دارویی وجنگلی وکوهستانی زیبایی خاصی به این دهکده بخشیده است.

 

برای رفتن به دهکده جهان نما می توانید از مسیر کردکوی به سمت پارک جنگلی کردکوی روستای درازنو و رادکان و حاجی آباد و دهکده ییلاقی جهان نما بروید. این جاده 70 کیلومتر است که 30 کیلومتر آن خاکی است و بهتر است با ماشین مخصوص بروید. یک راه دیگر هم از دامغان دارد: دامغان- چشمه علی- دیباج– چمن ساور– حاجی آباد.

دریاچه کوه گل

 

دریاچه‌ کوه‌ گل‌ در شمال‌ شهرستان‌ بویراحمد و در شمال‌ شرقی‌ شهرتوریستی‌ سی‌ سخت‌ در دهانه‌ انبری‌ گردنه‌ مشهور بیژن‌ و در کنار تپه‌های‌ کوه‌ گل‌ واقع‌ شده‌ است‌. محل‌ استقراردریاچه‌ یکی‌ از زیباترین‌ نواحی‌ استان‌ است‌ که‌ در فصل‌ بهار و تابستان‌ از انواع‌ گل‌های‌ شقایق‌ و گیاهان‌ وحشی‌ وهمچنین‌ آویشن‌ خوش‌ عطر کوهستانی‌ مملو می‌شود. در فصل‌ تابستان‌ ، تجمع‌ پرندگان‌ مهاجر همراه‌ با پرندگان‌ بومی‌ در سواحل‌ و کنار دریاچه‌، زیبایی‌ حیرت‌انگیزی‌ پدید می‌آورد. از پرندگان‌ مهاجری‌ که‌ در دامن‌ این‌ دریاچه ‌اتراق‌ می‌کنند، می‌توان‌ به‌ انواع‌ مرغابی‌ و اردک‌ کله‌ سبز، لک‌ لک ‌، حواصیل، درنا، خروس‌ کولی‌ و چنگر اشاره‌ کرد.

 

این منطقه زیبا که در فاصله 8 کیلومتری شرق سی سخت و 44 کیلومتری مرکز استان قرار دارد و از سه مجموعه دریاچه زیبای کوه گل، دشت های لاله های واژگون و آبشار زیبای تنگ نمک با نمای بسیار طبیعی و آب و هوای مطبوع تشکیل شده است. در کنار این مجموعه زیبای گردشگری، منطقه حفاظت شده دنا قرار دارد که باعث افزوده شدن چشم انداز زیبا طبیعی این منطقه شده است. این منطقه گردشگری یکی از مهمترین مراکز توریستی در سطح کشور است.

چشمه کانی گراوان

 

چشمه کانی گراوان یکی از جاذبه های مهم گردشگری شهرستان سردشت است که در فاصله 2 کیلومتری شهرستان ربط و 12 کیلومتری شمال شرقی شهرستان سردشت واقع شده است. کانی‌ گراوان از چشمه های آب معدنی است که املاح محلول در آن حداقل یک گرم در لیتر است، چشمه در کنار روستایی به نام کانی گویز در جنوب شرق حوضه زاب قرار گرفته که آب جوشان از آن بیرون می آید، در کل این چشمه معدنی و گازدار است و حتی در امور پوست درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.

 آب چشمه پس از جریان در سطح زمین از خود موادی برجای می گذارد و به دنبال آن روز به روز بر حجم توده مخروطی شکل و زیبای آن افزوده می شود.

 

چشمه گراوان علاوه بر این ویژگی های منحصر به فرد در طبیعتی زیبا و کنار رودخانه هرمزآباد واقع است. توده ای زیبا از جنگل های بلوط و چشمه  پر آب کانی کُردان نیز در نزدیکی آن قرار دارند

هر ساله با فرا رسیدن فصل بهار چشمه گراوان طبیعت زیبای منطقه را چشم اندازی زیباتر می بخشد و رودخانه هرمز آباد (که در مجاورت آن قرار دارد) پر آب می شود، دشت های مجاور آن پر گل و جنگل های همجوارش هم سرسبز می شوند.

جزیره هنگام

 

در جنوبی ترین نقطه ایران پهناور، جزیره ای کوچک و دیدنی با نهایت زیبایی خودنمایی می کند که هنگام نام دارد. جزیره مرجانی هنگام در جنوب جزیره قشم واقع شده است. آب های نیلگون خلیج فارس و انواع گونه های جانوران دریایی که با کمی دقت می توان به وفور آن ها را در جزیره پیدا کرد، معروف ترین آن ها دلفین ها هستند که از جاذبه های گردشگری این جزیره به حساب می آیند.

از نقاط دیدنی جزیره تاسیسات بندری انگلیسی‌ها است. تماشای دسته‌های دلفین اطراف جزیره یکی از دیدنی‌های این جزیره به شمار می‌رود. شنا و غواصی در سواحل پیرامون جزیره و تماشای لاکپشت های دریایی، سواحل زیبای صخره‌ای و شنی از جمله جاذبه های دریایی اطراف هنگام و طبیعت منحصر به فرد، آهوان و تنها پارک کروکودیل کشور از جاذبه‌های داخل جزیره هنگام محسوب می‌شوند.

 

برای رفتن به جزیره هنگام باید از راه کناره جنوبی جزیره قشم به سمت روستای شیب دراز رفت و از آن جا قایق ها به صورت دربست شما را به گشت دور و داخل جزیره می برند.

دره نی گا، «گراند کانیون» زیبای ایران

در امتداد دریاچه گهر، رودخانه‌اى به نام سفید‌آب جریان دارد که پس از طى چند کیلومتر وارد یک درهٔ نیمه صخره‌اى با عرض تقربى ۵۰۰ متر مى‌شود. این تنگه باریک که رود سفید آب در قعر آن جارى است داراى دیواره‌هاى صخره‌اى بلندى است که فقط پیاده مى‌توان در آن راهپیمایى کرد.

 در امتداد رودخانه انواع درختان میوه‌اى خودرو همچون گردو، انجیر، سیب، بادام، توت و... روییده‌اند. این دره‌ صخره‌اى به دره نی گاه معروف است و همراه با منطقه عمومى اشترانکوه و دریاچه گهر از سوى سازمان حفاظت محیط ‌زیست به عنوان منطقه حفاظت شده حیات‌وحش اعلام شده است.

 

در امتداد تنگه تاپله به دریاچه گهر می رسیم که بعد از دریاچه تنگ نی گا بزرگ شروع می شود که تا بنار پنبه کار ادامه پیدا می کند. علت بزرگ نامیدن آن وسعت پهنای این قسمت از تنگه است. در شمال نی گا بزرگ اشترانکوه قرار دارد.

نی گاه کوچک نیز چون عرض از نی گا بزرگ بسیار کمتر است به این نام شهرت یافته است. این تنگ از بنارپنبه کار شروع می شود و تا روستای «تی» ادامه دارد. در شمال تنگ ارتفاعات زیبای پریز قرار دارد. دره نی گا کوچک مجموعه ای از دیواره های عظیم و ناشناخته و زیبایی است که به حق می توان از آن به نام «گراند کانیون» ایران نام برد.

مرگور - سیلوانا

 

دهستان مرگوراز توابع بخش سیلوانای ارومیه، با مساحتی بالغ بر 442.5کیلومترمربع، یکی از مناطق نادر ایران از نظر شرایط اقلیمی و موقعیت جغرافیایی و تنوع زیستی گونه های مختلف گیاهی است که در بین رشته کوه های زاگرس محصور بوده و امتداد سلسله کوه های زاگرس مانند حصاری این منطقه را در برگرفته است.

دهستان مرگور از نظر وجود قله های بلند، دره های عمیق وسرسبز، چشمه های آب گرم، دریاچه های مرتفع، باغ های زیبا، رودهای کوچک و بزرگ، آبشارهای طبیعی، روستاهای زیبای کوهپایه ای و صدها منظره طبیعی دیگرنه تنها در شمال غرب کشور بلکه در تمام کشور کم نظیر است.

 

مهمترین جاذبه های مرگور عبارتند از: دره زیبا و سرسبزبنار، روستاهای واقع در کوهپایه همچون کچله ونوی، آبشار روستای  سوله دوکه ل (سلوک که چشمان هر بیننده ای را به خود خیره می کند)، معنی سوله دوکل در کردی، آبشار دودآلود است، چرا که این آبشارهنگام برخورد با سنگ ها، ذرات آب در اطراف آبشار فضای مه آلودی را به وجود می آورد که چشمان هر بیننده ای را خیره می کند. دریاچه های طبیعی  گه رزیرین و مامه شیخ، چشمه های آب روستای چریک آباد که همچون آب معدنی سیلوانا در شهرستان معروف است وآب آن برای بیماران کلیوی توصیه می شود.

روستای سیلوانا هم که در ۳۰ کیلومتری شهر ارومیه در میان 2 دره واقع شده است یکی از پاک ترین هواها را دارد.

 

در این روستا درختان گردوی کوهی، درختان سیب و درختان جنگلی زیادی چهره روستا را بیش از پیش زیبا کرده است.

دره های سرسبز بنار و ملیان و چشمه های متعدد آب شیرین مانند چشمه کانی تابر و چشمه چل آشان زیبایی خاصی را برای این روستا به ارمغان آورده.

خانه های روستای سیلوانا معماری جالبی دارند و به شکل پلکانی ساخته شده اند. در این خانه ها اهالی خانه های بالادستی می توانند از سقف خانه هایی پاین دستی به عنوان حیاط استفاده کنند.

روستای سرخس

 

مناظر شهرستان سرخس در انتهای شمال شرقی مشهد در مرز ترکمنستان و ایران، با آب شدن برف ها بهار کم کم خود را از لابلای رود، دشت، درخت و دریاچه عبور می دهد و سرسبزی، شکوفه و گل به همراه آواز پرندگان را به ارمغان می آورد.

بهار سرخس به واقع دیدنی است، صدای دل انگیز آب خروشان چشمه ها، زیبایی خیره کننده دریاچه آبی رنگ، گاو و گوسفندان و سیاه چادرهای عشایر که به ییلاق آمده اند، شکوفه های درختان و لباس سبزی که دشت و دمن بر تن می کند، بوی بهشت را با تمام وجود احساس می کنی.

 

لباس بهاری دشت و ییلاقات شهرستان سرخس پر از گل های لاله است، وجود این گلها در انتهای سلسله کوه های هزار مسجد، زیبایی خیره کننده ای دارد به طوری که نوروز هر سال بسیاری از بومیان منطقه و مسافران ترکمنی و ایرانی به شوق چیدن گل به این دشت سرازیر می شوند.

شهرستان سرخس تابلویی از زیبایی فصل بهار است به گونه ای که دشت، دمن، کوه، دریاچه، رود، چشمه و جنگل همه با هم همزمان با تولد بهار، لباس نویی به تن می کنند و طرحی زیبا از طبیعت در این تابلو می آفرینند

کوه ها و رودها تقریبا برای هر کس جذابیتی دارد. لذت از طبیعت، ورزشی عالی، ماجراجویی، مبارزه طلبی و عاملی الهام بخش است. در کنار این لذت ، همیشه خطراتی در کمین است. هر شخص به قصد طبیعت به بیرون می رود باید این خطرات را بداند و برای مقابله با آنها آماده باشد.

در اینجا سیستم مبانی ده گانه بسیار کارآمد بوده و در عین سادگی، نکات قابل توجهی را به همراه دارند که یادآوری آنها حتی برای کوهنوردان حرفه ای مفید می باشد.

سیستم مبانی ده گانه چیست ؟!

به طور ساده مجموعه اقلامی هستند که مفید بودن آنها ثابت شده و برای هر سفر به طبیعت توصیه می شود، حال چه در مسیر های مشخص حرکت کنید و چه به طبیعت وحشی بروید.

کوه نوردان با تجربه معمولا این موارد را همه اوقات در کوله هایشان قرار می دهند و هر عضو گروه مال خودش را حمل می کند.برخی از موارد موجود در فهرست سیستم چیزهایی هستند که همیشه می خواهید داشته باشید.هر کس برای اینکه بدنش پیوسته فعال باشد به آب و غذا نیاز دارد.لباس فوق العاده مهم است چون هوا ممکن است در یک لحظه تغییر کند. از بردن یک لباس اضافی نترسید.

اقلام دیگر را ممکن است همیشه نیاز نداشته باشید اما باز هم همراه داشتن آنها ضرری ندارد.وسایل جهت یابی برای جاهای ناآشنا مفید هستند, ولو اینکه قصد داشته باشید در مسیرهای مشخص حرکت کنید. چراغ دستی یا روشنایی های دیگر ممکن است بدرد بخورند, چون معمولا در کوهستان هوا زودتر تاریک می شود.و هر چند هوا ابری به نظر می آید , محافظت در برابر خورشید می تواند به اجتناب از آن اشعه های ماورابنفش که گاهی اوقات از لایه های ابر نفوذ می کنند کمک کند.

در آخر، چند مورد فهرست چیز هایی هستند که هیچ وقت امیدی به استفاده از آنها ندارید و نیازی به توضیح زیاد ندارند.کیت کمک های اولیه برای بریدگی ها، زخم ها، گزیدگی حشرات. چادر اضطراری و آتش در صورت شرایط پیش بینی نشده، کیت تعمیرات اگر بند یا تسمه، چادر یا بند کفش پاره شود.

این اصول اولیه که در اینجا توضیح داده می شوند صرفا جهت یادآوری مطالب رایج طبیعت گردیست، برای تضمین حداکثری صعودهای فنی و حرفه ای، سوال بپرسید و با کوه نوردان با تجربه تر مشورت کنید، اطلاعات کسب کرده و مهمتر از همه با تمرکز و دقت کوله پشتی خود را ببندید و حرکت کنید.

۱) جهت یابی

داشتن یک نقشه و قطب نما و دانستن روش استفاده از آنها فکر خوبی است. ولو اینکه قصد ندارید از مسیر مشخص بیرون بروید , با این حال آماده بودن ضروری است.

۲) محافظت در برابر خورشید

عینک آفتابی, کرم ضد آفتاب و کلاه مواردی هستند که همراه داشتن آنها در تمام طول سال مفید است.با اینکه فواید آنها آشکار است , این موارد به هنگام راه پیمایی در برف یا در آسمانی ابری که اشعه های ماورابنفش ممکن است باز هم نفوذ کنند, در برابر تابش شدید و آفتاب سوختگی مفید هستند.

۳) پوشاک

 با انتظار داشتن بدترین شرایط احتمالی که ممکن است با آن مواجه شوید , لباس اضافی با خود ببرید. هوا می تواند در یک لحظه تغییر کند , و درجه حرارت و ( بارش ) به طور قابل توجهی در ابتدای مسیر و ارتفاعات بالاتر متغیر است.اگر هوشمندانه انجام شود این موارد وزن چندان زیادی را به کوله های شما اضافه نخواهد کرد.

اقلامی که باید همراه خود ببرید ( از جنس پنبه ای دوری کنید) :

·        لباس گرم پشمی

·        لایه ضد آب ( مانند نایلون یا گورتکس )

·        کلاه اضافی ( پشمی )

·        دستکش ۵ انگشتی یا ۲ انگشتی

·        جوراب اضافی( جنس مصنوعی یا پشمی )

۴) روشنایی

به یاد داشته باشید که معمولا در کوهستان هوا زودتر تاریک می شود, پس داشتن چراغ قوه یا چراغ پیشانی مفید است .چراغ های پیشانی این مزیت را دارند که دست ها آزاد می مانند. بهتر است از باتری های قابل شارژ استفاده کنید. مطمئن شوید که چراغ قوه خود بخود روشن نشود, و آن را دم دست بگذارید تا به هنگام تاریکی هوا آن را به راحتی پیدا کنید.

۵) کیت کمک های اولیه

ضرورتی ندارد که کیت کمک های اولیه بزرگ و حجیم باشد و احتمالا بسیاری از آنها را می توانید در خانه پیدا کنید. بسته به طول سفر و اندازه کوله تان می توانید محتوا را به میزان لازم تنظیم کنید.

موارد اساسی کیت کمک های اولیه :

باند – گاز استریل – چسب نواری – مو چین کوچک – باند کشی ورزشی – یک یا چند باند سه گوش – پماد ضد باکتری –  مسکن – آنتی هیستامین – در صورت مصرف دارو , به اندازه دو روز مصرف.


۶) آتش

درجه حرارت می تواند بطور قابل توجهی در طول شب کاهش یابد و داشتن وسیله ای برای روشن کردن آتش فوری , این اطمینان را به شما می دهد که در صورت نیاز گرم خواهید ماند. کبریت های ضد آب , اجاق های گازی و شروع کننده های آتش ( مانند شمع , الکل جامد) می توانند قابل اطمینان باشند. اگر به جایی می روید که در آنجا هیزم بسیار کمی ممکن است پیدا شود , یک اجاق فوق سبک , منبع خوب حرارت اضطراری است.

۷) کیت تعمیرات و ابزار

شامل چیزهایی است که برای تعمیر وسایلی که با خود همراه خواهید داشت لازم است. علاوه بر چاقوی ارتشی سویسی استاندارد وسایل چند کاره زیادی در بازار وجود دارد.موارد دیگری که باید در نظر داشته باشید: بند کفش, سنجاق قفلی , نخ و سوزن , سیم و …

۸) تغذیه

اگر چه فقط به صورت یک روزه عازم پیاده روی هستید , تغذیه عامل مهمی در سلامت شماست . علاوه بر ناهار و غذاهای سبک , مقداری مواد غذایی فشرده همراه خود ببرید تا در صورتیکه بطور غیر منتظره برنامه طولانی شد از آن استفاده کنید.غذاهای آماده را انتخاب کنید: انجیر خشک , پنیر, میوه های مغز دار( مانند فندق , گردو , بادام , پسته و غیره ), شکلات …
همچنین در صعودهای زمستانی، همراه داشتن یک فلاسک با عایق مطمئن از ابتدای صعود الزامیست چرا که بر خلاف پیش بینی کوهنوردان، گاهی امکان تهیه آتش در میانه مسیر وجود نداشته ضمن اینکه یک فنجان نوشیدنی گرم تاثیر بسزایی در حفظ گرمای بدن در دماهای بسیار پایین دارد و خطر سرمازدگی را تا حد زیادی کاهش میدهد.

۹) آب

آب اضافی، بسیاری افراد فراموش می کنند که همه ما هر روز به مقدار زیادی آب نیازمندیم. بویژه زمانیکه بدنمان انرژی اضافی را مصرف می کند. ۱ لیتر مقدار حداقل برای پیاده روی کوتاه در روز است؛ ۲٫۵ لیتر برای پیاده روی تمام روز. گرمی هوا و سختی برنامه را در نظر بگیرید. حرارت یا تلاش بیشتر به معنی آب مورد نیاز بیشتر است. عاقلانه نیست که تنها به منابع آب کنار مسیر اتکا کنید. اگر مجبور به استفاده از این منابع هستید، سیستم تصفیه آب قابل اعتمادی را همراه داشته باشید.

10) پناهگاه اضطراری

بسیاری از کوه نوردان یک روزه نیازی به همراه بردن چادر ندارند. بهرحال، همراه داشتن یک سر پناه اضطراری فکر خوبی است. اکثر اینها که در بازار موجود می باشند این قابلیت را دارند که با  تا کردن می توان آنها را به اندازه یک کیف بغلی رساند.برای کسانی که از نظر مالی در مضیقه هستند کیسه زباله های بسیار بزرگ را هم می توان برای در امان ماندن از باد و باران مورد استفاده قرار داد.

خسته نباشي كوهنورد

آقاي رئيس جمهور در كوهنوردي

همچنانكه مي دانيم هدف از ورزش كردن و تربيت بدني پرورش جسم و توسعه كامل قواي فكري و اخلاقي و آماده ساختن افراد مفيد براي جامعه مي باشد . و از آنجا كه هيچ عمل مثبتي خالي از نتايج مربوطه نيست ، كوهنوردي نيز مي تواند بهترين فوايد تربيتي و پرورشي را در راستاي اهداف تربيت بدني فراهم كند . لذا بطور مختصر به اين فوايد اشاره مي كنيم : · فوايد تربيتي ( رواني - اجتماعي ) • جمع گرايي ( تعاون ) و ايجاد صميميت در شرايط سخت • ايثار و از خود گذشتگي • صبر و مقاومت • اتكاء به نفس • تزكيه نفس • تكميل اوصاف و خصائل اخلاقي و كسب ملكات فاضله • پرورش توان مديريت ، سرپرستي و رهبري • پرورش و پذيرش احترام به قوانين گروهي و اجتماعي · فوايد پرورشي ( جسماني ) منظور از همه ورزشها و بازيها جلوگيري از خمودگي ، افسردگي و پيري زود رس بوده ولي اندام و ماهيچه هاي ورزيده كه در ورزشهاي ايستا بدست مي آيد كافي نيست

، بلكه شادابي تن و روان بايد با هم باشد كه اين مهم در ورزش كوهنوردي و كوهپيمايي حاصل مي شود . • رشد و نمو قوا و برقراري سلامت ( تقويت قواي جسماني بدن ) • تناسب اندام ( حفظ تناسب ) • چالاكي و مهارت • تنفس هاي با ارزش ( تنفس عميق و منظم ، تنفس هواي پر اكسيژن ) • تقويت عضلات دست و پا و بدن سازي • فراگيري حفظ تعادل در شرايط سخت • تقويت و آرامش اعصاب ( ايجاد هماهنگي بين اعصاب و عضلات ) • تنظيم دستگاههاي گردش خون ، هاضمه ، تنفس • ايجاد استقامت در برابر فشارهاي جسمي و كمبودها در شرايط سخت

تغذیه و آب
در کوهنوردی تهیه و مصرف غذا و آب مسئله بسیار مهمی  می باشد. اصطلاح معروفی است که می گوید: ما زنده ایم به غذایی که می خوریم به همین دلیل ما باید بدانیم، چه مواردی را قبل و در طول برنامه باید استفاده نماییم و مقدار هر کدام از آنها، چقدر باید باشد و تأثیر هر کدام از این مواد بر روی بدن ما چگونه است؟ متأسفانه حجم کم کوله پشتی و توان و بنیه محدود ما اجازه نمی دهند که همه مواد غذایی را که در زندگی روزمره استفاده می نماییم با خود به کوه ببریم، بنابراین شناخت ما از مواد غذایی و این که چه موادی را مصرف یا با خود به کوه ببریم، نکته بسیار مهمی است. انرژی ای که ماهیچه ها از آن استفاده می کنند به شکل چربی و هیدراتهای کربن می باشد. هیدراتهای کربن پس از ذخیره شدن در بدن برای یک فعالیت 2 تا 3 ساعت کافی هستند و بعد از آن ذخیره چربی می باشد که سوخت لازم را برای بدن تأمین می کند. در یک کار معمولی هیدراتهای کربن و چربی به طور مساوی مورد استفاده قرار می گیرند. در زمستان بدن ما به چربی بیشتری احتیاج دارد چرا که بخشی از آن باید صرف تولید گرما بشود. در یک برنامه کوهنوردی تقریباً همه چربی ای که از طریق خوردن کره یا سرخ کردن نیمرو و یا ماهی جذب بدن می شود، صرف سوخت و ساز بدن می شود.

تعیین روش صحیح راه پیمایی با عوامل متعددی از جمله قدرت جسمی، میزان بار، مسافت و زمان، در ارتباط می باشد. لذا برای راه پیمایی صحیح در مناطق گوناگون نمی توان به روشی واحد و یکسان دست یافت اما عوامل اساسی و مهمی که در راه پیمایی صحیح نقش تعیین کننده ای دارند را می توان به ترتیب زیر بیان کرد:

الف :  تعیین سرعت راه پیمایی و درستی آن
  ب : اتخاذ روشی که به وسیله آن سرعت راه پیمایی تنظیم و انرژی بدن ذخیره می گردد
  ج : استراحتهای لازم در خلال راه پیمایی
  د : سرعت راه پیمایی: توجه به 2 قسمت از بدن که کنترلهای جداگانه ای را بر روی اندامها اعمال می نماید به ما کمک می کنند تا به درستی به سرعت قدم زدن خود پی ببریم. در درجه اول قلب زیرا هرفرد به همان سرعتی می تواند حرکت کند که ضربان قلبش اجازه میدهد. هنگامی که قدم برداشتن مستلزم تلاش زیاد همراه با افزایش ضربان قلب است این امر نشان دهنده این واقعیت است که راه پیمایی زیاد است. دوم ریه ها چون شخص می تواند آن مقدار سرعت داشته باشد که ریه هایش اجازه می دهند. مسلما وقتی که ریه ها با ناامیدی و تلاش زیاد دنبال هوای تازه هستند می توان نتیجه گرفت که سرعت زیاد است. وجود هر یک از نشانه های فوق باعث می شود که از سرعت راه پیمایی بکاهیم. لذا به خاطر ارتباط مستقیم توان پاها در راه پیمایی با میزان ضربان قلب و تنفس ریه هاارتباط دارد، معروف است که پاهای کوهنورد قلب دوم او می باشد. سرعت در خلال راه پیمایی متغیر است در شروع راه پیمایی مخصوصا در صبح ها بهتر است که آهسته حرکت کنیم تا بدن بتواند به خواسته ها آگاهی یافته و هماهنگی در بین فعالیت اعضای مختلف از جمله چشم، پا، ریه و قلب ایجاد گردد.در شروع راه پیمایی مخصوصا در صبح ها بهتر است که آهسته حرکت کنیم تا بدن بتواند به خواسته ها آگاهی یافته و هماهنگی در بین فعالیت اعضای مختلف از جمله چشم ، پا، ریه و قلب ایجاد گردد
  ذ : تنظیم سرعت و ذخیره سازی: برای آشنایی با نحوه حرکت صحیح در شیبها، تصور نمایید که در پایین پلکانی با تعدادی پله ایستاده اید برای شروع زانوهایتان را حتی المقدور به عقب متمایل نموده و مفصل زانو را تا حد امکان باز و در یک راستای مستقیم و عمود بر زمین قرار دهید سپس یک قدم به جلو برداشته و پای عقب را همانگونه راست و به حالت ثابت نگه دارید بعد از قرار دادن پا روی اولین پله پای دیگرتان را حرکت داده و قدم بعدی را بردارید این بار پایی را که روی اولین پله قرار گرفته می باید به حالت راست و ثابت نگه دارید این تعویض پاها می باید در تمام طول راه پیمایی رعایت گردد تا بدین ترتیب سنگینی وزن شما مستقیما بر روی استخوان ها قرار گرفته و فشارهای حاصل حتی المقدور به زمین منتقل گردد. بدین ترتیب هر یک از پاها در حین قدم برداشتن برای لحظه ای فرصت استراحت پیدا می کنند. بهتر است این حرکت را بر روی پله تمرین نموده و سپس آن را در کوه نیز تجربه نمایید. در راه پیمایی گام ها باید به صورت موازی برداشته شود و ابتدا کف پا و سپس پاشنه پا بر روی زمین قرار گیرد.عضلات پا وظیفه به حرکت درآوردن اهرمها و مفاصل را به عهده دارند و نه تحمل سنگینی و فشار حاصل از وزن بدن، به خاطر همین توجه به اندازه گامها و فاصله آن با زمین در راه پیمایی بسیار مؤثر است. در انجام حرکات ورزشی اندازه های طبیعی بدن نقش به سزایی داشته و به تجربه ثابت شده که اندازه گامهای هر شخص در راه پیمایی برابر با اندازه طبیعی کمر وی می باشد. فاصله گامها از زمین نبایستی از قوزک پا بیشتر باشد چون در غیر این صورت عضلات در هنگام جا به جایی و قدم برداشتن انرژی بیشتری مصرف می کنند و زودتر خسته و ناتوان می شوند. دقت بر مسیر راه پیمایی از طریق چشم بسیار حائز اهمیت است و نمی تواند به صورت یک عادت و عمل عادی درآید
  ر: استراحت در خلال راه پیمایی : در طول ساعات اولیه روز وقتی که هنوز بدن خسته نشده توقفها باید خیلی کم و کوتاه باشد. برای استراحت بهتر است در حالت ایستاده قرار گیرید و با تکیه بر یک درخت یا تخته سنگ کوله را از دوش خود بردارید و روپوشی به تن کنید و تنفس عمیق انجام دهید و در طول ساعات راه پیمایی بدن نیاز به استراحت کامل دارد و در این حال راهپیمایان می توانند در یک جای مناسب نشسته و در حالی که پاها صاف و کشیده بر روی زمین قرار دارد، شخص می تواند خوردنی و نوشیدنی از نوع قندی میل کند.چگونگی حرکت در راه پیمایی های طولانی در کوه پیمایی، قدمهای متعادل و آهنگ ثابت سرعت یکنواخت رکن اساسی می باشد. چنانچه یک روش کوه پیمایی بسیار مهم را تعیین کنیم که در آن سرعت راهپیما؛ تنظیم و انرژی ذخیره به طور متعادل مصرف گردد آن روش، قدم برداشتن توأم با استراحت می باشد.راه پیمایی در کوهستان همراه با صرف انرژی زیاد است، لذا پاها و ششها احتیاج به یک زمان کوتاه استراحت در خلال حرکت دارند و در قدم آهسته همانطور که در هر گام یک لحظه استراحت و مکث وجود دارد، تعداد تنفس می باید با این جریان تطبیق داده شود. به طور مثال درشرایط معمولی هر 3 یا 4 گام یک عمل دم و هر 3 یا 4 گام دیگر با عمل بازدم هماهنگ می گردد. در این مثال گامها سریع تر از ریه ها شخص عمل می کند و در واقع گامها باید در مکث به وجود آمده استراحت کنند. بدین ترتیب در ارتفاعاتی که هوا رقیق است ریه ها احتیاج به مکث دارند و در ازای هر 2یا 3 نفس یک قدم برداشته می شود.در ارتفاعات بالا کوهنورد باید آگاهانه نفس عمیق، سریع و پشت سر هم بکشد و در ارتفاعات پایین عضله های پا هستند که احتیاج به زمان بیشتری جهت کسب انرژی دارند. یک عامل مهم در راه پیمایی توأم با استراحت، هماهنگی فکری و روحی می باشد. اگر هنگام حرکت دچار تنگی تنفسی بشویم و نتوانیم به راحتی لااقل برای مدت یک ساعت با دیگران صبحت نماییم می توان نتیجه گرفت که سرعت قدم برداشتن، زیاد است. قدم برداشتن آهسته و متعادل نیز احتیاج به سرعت ثابت و ایستادن کمتری دارد و بهتر از قدم برداشتن سریعی است که نیاز به استراحت بیشتری دارد. به قول معروف: رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود رهرو آن نیست گهی تند و گهی آهسته رودیک کوه پیما باید بدون نیاز به استراحت لااقل برای مدت یک ساعت راه پیمایی نموده و بتواند در روی شیبهای تند با هماهنگی قدم برداشته و تنفس خود را کنترل نماید. یک فرد مبتدی نباید بیشتر از 10 کیلومتر در روز راه پیمایی نماید، مخصوصا در شرایطی که ارتفاع بیشتر از 1500 متر می باشد البته در مناطق برفی و سنگلاخی این ساختار به تناسب کاهش می یابد.

صعود از كوه ورزشي توأم با راه پيمايي است كه ركن و پايه اصلي آن حركت است. آيا مي توان در كوه به راحتي قدم برداشتن در خيابانهاي شهر حركت نمود؟

آيا در اين جا نيز مي توان پاي خود را به زمين ساييده و يا يك پاي را جلوي پاي ديگر قرار داده و به عبارتي سر به هوا قدم برداشت؟ مسلماً خير.
فرق عمده اين است كه مسيرهاي كوهستاني خيلي به ندرت داراي سطح صاف و هموار است و از اين جهت شخص مي بايد قدمهاي خود را كنترل و تنظيم نمايد. گامهاي متعادل از خستگي زودرس جلوگيري و انرژي شما را حفظ مي نمايد. در اين نوع حركت هيچ وقت نبايد پاي را به زمين ساييد يا استخوانها و عضلات را بي جهت به حركت درآورد. حفظ تعادل بايد به صورتي عملي شود كه در صورت احساس سستي زمين زير پا، بلافاصله خود را به عقب كشيده و حركات بعدي بدن را تحت كنترل درآورد. اينجاست كه به اهميت راه پيمايي صحيح در كوهستان واقف مي گرديم.


عوامل مؤثر در راه پيمايي
تعيين روش صحيح راه پيمايي با عوامل متعددي از جمله قدرت جسمي، ميزان بار، مسافت و زمان در ارتباط مي باشد. لذا براي راه پيمايي صحيح در مناطق گوناگون، نمي توان به شرايطي واحد و يكسان دست يافت ولي عوامل اساسي و مهمي كه در راه پيمايي صحيح نقش تعيين كننده اي دارد را مي توان به ترتيب زير بيان نمود.

الف ـ سرعت راه پيمايي و تعيين درستي آن.
ب ـ اتخاذ روشي كه بر اساس آن سرعت راه پيمايي تنظيم و انرژي بدن ذخيره گردد.
ج ـ استراحت هاي لازم در خلال راه پيمايي.

الف : سرعت راه پيمايي
توجه به دو قسمت از بدن كه كنترلهاي جداگانه اي را بر روي اندام اعمال مي نمايند به ما كمك مي كنند تا به درستي سرعت قدم زدن خود پي ببريم، در درجه اول : «قلب»، زيرا هركس به همان سرعتي مي تواند حركت كند كه ضربان قلبش اجازه مي دهد، هنگامي كه قدم برداشتن مستلزم تلاش زياد و همراه با افزايش ضربان قلب است اين امر نشان دهنده اين واقعيت است كه سرعت راه پيمايي زياد است. دوم: «ريه ها»، چون شخص مي تواند آن مقدار سرعت داشته باشد كه ريه هايش اجازه مي دهند، مسلماً وقتي كه ريه ها با نااميدي و تلاش زياد دنبال هواي تازه هستند مي توان نتيجه گرفت كه سرعت زياد است. وجود هر يك از نشانه هاي فوق باعث مي شود كه از سرعت راه پيمايي بكاهيم. لذا به خاطر ارتباط مستقيم توان پاها در راه پيمايي با ميزان ضربان قلب و تنفس ريه ها، معروف است كه پاهاي كوه نورد قلب و ريه دوم او مي باشند. سرعت در خلال راه پيمايي متغير است.

در شروع راه پيمايي مخصوصاً در صبحها بهتر است كه آهسته حركت نمائيم تا بدن بتواند به خواسته هاي ما آگاهي يافته و هماهنگي در بين فعاليت اعضاي مختلف از جمله چشم، پا، قلب و ريه ايجاد گردد. بعد از مدتي راه پيمايي شخص آمادگي بيشتري يافته و با نشاط و قدرت بدني خوبي حركت مي نمايد. در واقع ارتباط چشم، پا، قلب و ريه به نحو مطلوبي برقرار گشته و پا به جريان افتادن خون در بدن عضله ها و اعصاب مربوطه نرم گشته و تحرك بيشتر و بهتري براي عكس العمل نشان مي دهند.

ب : تنظيم سرعت و ذخيره سازي انرژي
براي آشنايي با نحوه حركت صحيح در شيبها، تصور نماييد كه در پايين پلكاني با تعدادي پله ايستاده ايدبراي شروع زانوهايتان را حتي المقدور به عقب متمايل نموده و مفصل زانوها را تا حد امكان باز و در يك راستاي مستقيم و عمود بر زمين قرار دهيد. سپس يك قدم به جلو برداشته و پاي عقب را همان گونه راست و به حالت ثابت نگاه داريد. بعد از قرار دادن يا روي اولين پله پاي ديگرتان را حركت داده و قدم بعدي را برداريد. اين بار پايي را كه روي اولين پله قرار گرفته مي بايد به حالت راست و ثابت نگهداريد.

اين تعويض پاها مي بايد در تمام طول راه پيمايي رعايت گردد. تا بدين ترتيب سنگيني وزن شما مستقيماً بر روي استخوانهاي پا قرار گرفته و فشار حاصل حتي المقدور به زمين منتقل گردد. بدين ترتيب هر يك از پاها در حين قدم برداشتن براي لحظه اي فرصت استراحت پيدا مي كنند. بهتر است كه اين حركت را بر روي پله تمرين نموده و سپس آن را در كوه نيز تجربه نماييد. در راه پيمايي گامها بايد به صورت موازي برداشته شود وابتدا كف پا و سپس پاشنه پا بر روي زمين قرار گيرد.

بنابراين نبايد پنجه پا را از قسمت خارجي و يا ابتدا از پاشنه آن بر روي زمين قرار داد. عضلات پا وظيفه به حركت درآوردن اهرمها و مفصلها را به عهده دارند، نه تحمل سنگيني و فشار حاصله از وزن بدن، بدين خاطر توجه به اندازه گامها و فاصله آن با زمين در راه پيمايي بسيار مؤثر مي باشد. در انجام حركات ورزشي اندازه هاي طبيعي بدن نقش به سزايي داشته و به تجربه ثابت شده كه اندازه گامهاي هر شخص در راه پيمايي برابر با اندازه طبيعي كمر وي مي باشد. فاصله گامها از زمين نبايستي از قوزك پا بيشتر باشد چون در غير اين صورت عضلات در هنگام جابجايي و قدم برداشتن انرژي بيشتري مصرف نموده و زودتر خسته و ناتوان مي گردند. دقت بر مسير راه پيمايي از طريق چشم بسيار حائز اهميت است و نمي تواند به صورت يك عادت و عمل عادي درآيد. كوهستان محيطي است كه تحت تأثير نيروهاي طبيعي فراواني قرار دارد و به عنوان مثال مسيري كه يك بار قبلاً تجربه كرده ايم ممكن است بر اثر ريزش كوه، جاري شدن سيل، فرود آمدن بهمن و ده ها عوارض ديگر دگرگون شود. ناديده گرفتن نكات ياد شده فوق ممكن است باعث صدمه ديدن عضلات و مفاصل گردد.

ج : استراحت در خلال راه پيمايي
در طول ساعات اوليه روز وقتي كه هنوز بدن خسته نشده توقفها بايد خيلي كم و كوتاه باشد. براي استراحت كنندگان بهتر است در حالت ايستاده قرار گيرند و با تكيه بر يك درخت يا تخته سنگ كوله را از دوش خود بردارند و روپوش به تن كنند و تنفس عميق انجام دهند و در طول ساعات بعدي راه پيمايي بدن نيازمند استراحت كاملتر است و در اين حال راه پيمايان مي توانند در يك جاي مناسب نشسته و در حالي كه پاها صاف و كشيده بر روي زمين قرار دارد، شخص مي تواند خوردني و نوشيدني از نوع قندي ميل نمايد. از نظر رواني بهتر است كه در بالاي شيب استراحت نماييد نه در پايين آن و سعي كنيد محلي را انتخاب نماييد كه مشرف به مناظر خوبي باشد و امكان عكس برداري را براي شما فراهم سازد. انجام اين كار، فكر شما را از پاها و عضلات خسته تان باز مي دارد. در مناطق مشرف به باد استراحت ننماييد چون وزش باد و هواي سرد عضلات شما را به سرعت مي بندد.

در كوه پيمايي، قدمهاي متعادل و آهنگ ثابت و سرعت يكنواخت ركن اساسي مي باشند. چنانچه يك روش كوه پيمايي بسيار مهم را خواسته باشيم تعيين كنيم كه بر اساس آن سرعت راه پيما تنظيم و انرژي ذخيره و به طور متعادل مصرف گردد آن روش قدم برداشتن توأم با استراحت مي باشد. راه پيمايي در كوهستان همراه با صرف انرژي زياد است لذا پا و ششها احتياج به يك زمان كوتاه استراحت در خلال حركت پيدا مي كنند. در قدم آهسته همان طور كه در هر گام يك لحظه و مكث وجود دارد، تعداد تنفس مي بايد با اين جريان تطبيق داده شود.


به طور مثال در شرايط معمولي هر سه يا چهار گام يك عمل دم و هر سه يا چهار گام ديگر با عمل بازدم هماهنگ مي گردد، در اين مثال گامها سريعتر از ريه هاي شخص عمل مي كند و در واقع گامها بايد در مكث بوجود آمده استراحت كنند لكن در ارتفاعاتي كه هوا رقيق است ريه ها احتياج به مكث دارند و در ازاء هر دو، سه، يا پنج نفس يك قدم برداشته مي شود.

در ارتفاعات بالا كوه نوردان مي بايد آگاهانه نفس عميق و سريع و پشت سر هم بكشند در ارتفاعات پايين عضله هاي پا هستند كه احتياج به زمان بيشتري جهت كسب انرژي دارند. يك عامل مهم در راه پيمايي توأم با استراحت، هماهنگي فكري و روحي مي باشد. وقتي كه قله همانطور دور و غيرقابل دسترس به نظر مي رسد. شخص مي بايد به اين روش اعتماد نمايد كه مسافتهاي باقي مانده را به كندي ولي پيوسته پشت سر بگذارد. در اين نوع حركت گامها مي بايد آهسته تر از مواقع معمولي برداشته شود، به نحوي كه نفس كشيدن مانع صحبت كردن نشود.

اگر در هنگام حركت دچار تنگي نفس بشويم و نتوانيم براحتي با ديگران صحبت نماييم مي توان نتيجه گرفت كه سرعت قدم برداشتن زياد است. قدم برداشتن آهسته و متعادل، احتياج به استراحت ثابت و ايستاي كمتري پيدا مي نمايد و بسيار بهتر از قدم برداشتن سريعي است كه مستلزم تعداد استراحت بيشتري مي باشد يك كوه پيما مي بايد بدون نياز به استراحت، لااقل براي مدت يك ساعت راه پيمايي نمودن بتواند بر روي شيبهاي تند با هماهنگي قدم برداشته و تنفس خود را كنترل نمايد. يك نفر مبتدي نبايد بيشتر از ده كيلومتر در روز راه پيمايي نمايد مخصوصاً در شرايطي كه ارتفاع بيشتر از 1500 متر باشد. در مناطق برفي و قلوه سنگي اين مقدار به تناسب كاهش مي يابد.

نحوه حركت در سرازيري

اولين مرحله آمادگي هنگام حركت در سرازيري اين است كه داخل پوتين جوراب ضخيم و نرم ديگري پوشيده و با بستن محكم بندكفش از حركت اضافي پا در پوتين جلوگيري نماييم.

مراحل چهار گانه حركت در سرازيري

1. قدمهاي برداشته شده در سرازيري مي بايد متعادل تر از قدمهايي باشد كه تنها تحت تأثير قوه جاذبه قرار مي گيرد و بي اختيار برداشته مي شود.

2. پا در هر قدم با زانوي شكسته بر روي زمين قرار مي گيرد و پاها مرتب و متواتر در كنار يكديگر حركت مي نمايند. راه پيمايي در سرازيري هيچ كجا به اندازه راه پيمايي در سربالايي مشكل نيست ولي نبايد شدت جراحات وارده را در سرازيري ناديده گرفت.

3. در سرازيري است كه خراشهاي پوستي ايجاد مي شود و مفصل زانوها جابجا شده مچ پا مي پيچد، لذا سرعت راه پيمايي در سرازيري نبايد خيلي بيشتر از سرعت سربالايي باشد.

4. در سرازيري شخص بايد گامهاي خود را با اختيار و كنترل شده بردارد و به دليل همين كنترل حركت است كه شخص بايد به ميزان سرعت خود دقت نمايد. معروف است كه كاميون با هر دنده اي كه در سربالايي مي رود حداكثر با يك دنده سبكتر از آن در سرازيري به آن توجه كند و همچنين به استراحت در سرازيري به همان اندازه استراحت در سربالايي اهميت دهد.

تنفس صحيح در كوه

تنفس بايد عميق و به طريقه صحيح صورت گيرد برخلاف آن چه اكثر اشخاص انجام مي دهند حجم ششها نبايد از طرفين افزايش يابد در اثر اين نوع تنفس غلط حجم قفسه سينه افزايش مي يابد.

در تنفس صحيح حجم ششها از ناحيه تحتاني افزايش يافته كه اين امر با افزايش حجم شكم همراه است. اين شكل تنفس در ناحيه شكم به صورت ضربان مشخص و روشني قابل رؤيت مي باشد.

لذا از نظر راحتي هيچ وقت نبايد كمر را محكم با كمربند و مانند آن بست، كمربند مي بايد در پايين ترين حد ممكن بسته شود، در اين روش بايد سعي گردد هواي دم به تحتاني قسمت ريه ها هدايت و انباشتگي ريه ها از هواي دم انجام پذيرد. عمل بازدم بعد از يك مكث چند ثانيه اي و حداقل سه ثانيه به دنبال عمل دم با فشار پرده ديافراگم به قسمت تحتاني ششها به طور كامل با حداكثر تخليه صورت بگيرد.