فردی چندین سال شاگرد نقاش بزرگی بود و تمامی فنون و هنر نقاشی را آموخت ، استاد به او گفت که دیگر شما استاد شده ای و من چیزی ندارم ک به تو بیاموزم

شاگرد فکری به سرش رسید، یک نقاشی فوق العاده کشید و آنرا در میدان شهر قرار داد ، مقداری رنگ و قلمی در کنار آن قرار داد و از رهگذران خواهش کرد اگر هرجایی ایرادی می بینند یک علامت × بزنند و غروب که برگشت دید که تمامی تابلو علامت خورده است و بسیار ناراحت و افسرده به استاد خود مراجعه کرد

استاد به او گفت :
آیا میتوانی عین همان نقاشی را برایم بکشی؟ شاگرد نیز چنان کرد و استاد آن نقاشی را در همان میدان شهر قرار داد ولی این بار رنگ و قلم را قرار داد و متنی که در کنار تابلو قرار داد این بود که : "اگر جایی از نقاشی ایراد دارد با این رنگ و قلم اصلاح بفرمایید"

غروب برگشتند دیدند تابلو دست نخورده ماند!

استاد به شاگرد گفت : "همه انسانها قدرت انتقاد دارند ولی جرات اصلاح نه "

ارسالی از شاگرد نقاش

همسرداری

قبل ازهرانتقادی ازهمسر ،

ازخودبپرسید آیاگفتن این حرف به رابطه‌تان کمک میکند یابه آن آسیب میزند ؟!

اگرشک داشتید اصلا بحث رامطرح نکنید

یا راه محبت آمیزی برای ابراز آن پیدا کنید

انتقادهای پشت سر هم موجب می شود که

همسرتان احساس کند شما فردی عیب جو بوده

و فقط به دنبال نقص های او می گردید

به وجود آمدن این احساس موجب می شود

او گرایش دوستانه ای را که در انتقاد هست ، حس نکند

این روزها دولت هر روز که پیش می‌رود انتقاداتش از دولت پیشین بیشتر می‌شود. رئیس جمهور و دیگر اعضای دولت به ویژه تیم اقتصادی دولت تدبیر و امید در سخنانشان بیشتر سعی دارند مشکلات اقتصادی را به ارث رسیده از دولت دهم معرفی کنند.
سخنان بسیاری در همین زمینه گفته شده است. کار دشوار است. شرایط بسیار سخت است. اوضاع بد اقتصادی از دولت پیشین به ما رسیده است … بسیاری سخن دیگر.
اکنون در همین باره چند پرسش به میان می‌آید.
-دولتی که پس از پیروزی آقای روحانی بر سر کار آمد از اوضاع اقتصادی خبر نداشت؟
هنگام تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری بیشتر نامزدها بر سر مسائل اقتصادی وعده می‌دادند. این وعده‌ها از سوی آقای روحانی بیشتر هم بود. اکنون چرا درباره مسائل اقتصادی بیشتر بر روی ضعف و عملکرد دولت پیشین سخن گفته می‌شود؟
آیا دولت هر چند که دو ماه از عمر آغاز کارش می‌گذرد و زمان زیادی دارد تا بتواند برنامه‌های خود را اجرا کند،اما آیا برنامه اقتصادی روشن، تاثیر‌گذار و مناسبی را در دست ندارد؟
دراین اوضاع اقتصادی که همه دولت سعی دارند بیشتر آن را بر گردن دولت پیشین بیندازند چه عاملی از همه بیشتر بر اقتصاد کشور تاثیر گذاشته است؟
مسکن مهر از سوی یکی از اعضای دولت اعتدال به عنوان یکی از عوامل تاثیر‌گذار بر تورم معرفی شد. آیا واقعاً اینگونه است؟
طرح هدفمندی یارانه‌ها که بیش از ۲ سال است اجرا می‌شود و یکی از طرح‌های مهم و سخت برای هر دولتی بوده است، از سوی دولت احمدی نژاد اجرا شد و او همه تبعات آن را به جان خرید و در هر ماه هم توانست سهم هر خانوار را بپردازد و سهم بخش‌های دیگر را هم در نظر بگیرد. اکنون این طرح که با همفکری دولت دهم و مجلس شورای اسلامی و بر اساس قانونی که نمایندگان آن را تصویب کردند و دولت هم اجرا کرد مورد نقد دولت کنونی است. دولت یازدهم می‌گوید طرح هدفمند کردن یارانه‌ها با این شیوه و روش مناسب نیست و باید آسیب شناسی شود. آنها اعتقاد دارند که پرداخت یارانه باعث افزایش نقدینگی و تورم شده است. هر چند دولت گفته است این طرح بدون تغییر تا پایان سال اجرا می‌شود اما طرح تازه خود را برای فاز دوم آن اعلام نکرده است. طرح دولت تدبیر و امید در این زمینه چیست؟
آقای روحانی هفته گذشته در گردهمایی ائمه جمعه کشور با اشاره به اینکه برخی مصوبات دولت برای حل مشکلات اقتصادی در کوتاه مدت است گفت: این دولت نه ید بیضاء دارد و نه عصای موسی و نه شخصی که با یک اشاره بتواند همه مشکلات را حل کند.
رئیس جمهور محترم باید توجه داشته باشند که همه می‌دانند دولت نه ید بیضا دارد و نه عصای موسی و نه شخصی که با یک اشاره بتواند مشکلات را حل کند، دولت‌های پیشین هم نداشتند و توقعی هم از آنها نمی‌رفت که بتوانند مشکلات کشور را یک شبه حل کنند. مردم هم چنین توقعی ندارند اما مردم خوب می‌دانند که برای حل مشکلات اقتصادی و دیگر مشکلات برنامه ریزی کوتاه مدت و بلند مدت نیاز است. برنامه کوتاه مدت برای جلوگیری از آنچه که دولت اعتقاد دارد به خاطر عملکرد دولت پیشین است. برنامه ریزی بلند مدت برای اجرای آنچه که دولت اعتقاد دارد برای بهبود شرایط باید اجرا شود تا در چند سال آینده نتیجه آن به ثمر برسید.
چارچوب برنامه‌های اقتصادی در سند چشم انداز و برنامه‌های پنج ساله چیده شده است و از همه مهمتر توصیه‌های رهبر معظم انقلاب است که سال‌های متمادی را با اقتصاد گره زدند و از سال‌ها پیش از این برای هر سال یک نام اقتصادی پیشنهاد دادند که اگر دولت‌ها به آن توجه می‌کردند مشکلات کمتر می‌شد اکنون که در سال جهاد اقتصادی قرار داریم بیشتر توجه دولت برای پیاده شدن این خواسته رهبری باید معطوف باشد. جهاد اقتصادی عزم ملی می‌خواهد عزمی که بتواند تولید ملی و کار و تلاش ایرانی را به ظهور برساند.عزمی که بتواند اقتصاد کشور را از وابستگی به نفت نجات دهد.

توقع از دولتی که خود را ژنرال می‌داند بیشتر از دولتی است که یک ژنرال و چند سرباز دارد. دولت یازدهم به گفته رئیس جمهور فرصت آزمون و خطا ندارد. اکثر وزرای دولت کارکشته و با تجربه هستند و از آنها هم توقع می‌رود که کارکشتگی و تجربه خود را به کار گیرند.
مردم و رهبری هم پشتوانه دولت خواهند بود تا برنامه‌های دولت به شکل مناسبی اجرا شود. اگر دولت نهم و دهم پر تلاش بود و پر کار و پر تحرک اکنون که دولت با تجربه بر سر کار آمده است شاید از آن تحرک خبری نباشد، اما تفکر که انتظار می‌رود؟!

جواني دوران شيرين و البته سرنوشت‌سازي براي همه آدم‌ها محسوب مي‌شود. وقتي به دنياي يك جوان نگاه مي‌كني با كوله‌باري از دغدغه‌هاي متعدد مواجه مي‌شوي. پدر‌ها و مادر‌ها در مديريت اين دوران از زندگي فرزندشان به واقع نقشي محوري بازي مي‌كنند و به نوعي جهت دادن به اين دغدغه‌هاي جوانان تا حد زيادي بر عهده والدين است. صرف‌نظر از فاصله‌اي كه والدين با فرزندانشان دارند و البته تاكيد مي‌كنيم كه بايد با اتخاذ راهكارهايي اين فاصله به نوعي كم شود، اما باز هم شرايط و موقعيت‌هايي پيش مي‌آيد كه والدين بر پايه تجربه‌اي كه دارند، متوجه اشتباهاتي در جوانانشان مي‌شوند كه انتقاد از آنها امري بديهي مي‌شود.

قدم اول: انتقادات بايد منصفانه باشند

اين جمله را قطعا همه ما به دفعات شنيده‌ايم كه پدر و مادر خير و صلاح فرزندانشان را مي‌خواهند، اما مگر پذيرفتن اين اصل كافي است؟ قطعا پاسخ اين سوال منفي است. چرا كه مفهومي كه همه ما به عنوان خير از آن تلقي مي‌كنيم، مي‌تواند روش رسيدن به آن كاملا شخصي و متفاوت باشد. تصور كنيد كه مادري از انتخاب همسر آينده دخترش كه در دانشگاه همكلاس اوست ناراضي است و با اين ديدگاه كه خير و صلاح دخترش را مي‌خواهد، سعي مي‌كند او را از انتخابش منصرف كند و ابتدا با يك انتقاد و سپس با اعمال فشار رواني به مقاصدش مي‌رسد. در واقع مادر گمان مي‌كند كه به صلاح دخترش فكر مي‌كند و نه چيز ديگري، اما همه ما قطعا مي‌دانيم وي سخت در اشتباه است. پس نتيجه مي‌گيريم كه در قدم اول انتقادها بايد اصولي و منطقي و از همه مهم‌تر منصفانه باشد. ما به عنوان پدر و مادر بايد اين واقعيت را بپذيريم كه زمانه كاملا تغيير كرده و ايده‌آل‌هاي جوان امروز با دوران جواني ما كاملا متفاوت است و نمي‌توانيم همه ديدگاه‌هاي خودمان را به عنوان راه‌هاي طلايي به جوانان‌مان ديكته كنيم و از آنها تنها اطاعت بي‌چون و چرا طلب كنيم.

قدم دوم: انتقاد كردن از جوان راه دارد

در گام اول در انتقاد هرگز شخصيت جوان را زير سوال نبريد، بدين معنا كه اگر مرتكب فعلي اشتباه شده دليلي ندارد كه شخصيت و شعور وي كوچك شمرده شود و با رفتاري خشن وي را محكوم كرده و شخصيتش را حتي پيش بقيه اعضاي خانواده خرد كنيم. همچنين از مقايسه جوانمان جدا پرهيز كنيم. بزرگ‌ترين سرمايه جوانان غرورشان است و هرگز نبايد با يك مقايسه ساده غرور وي را خدشه‌دار كنيم. بايد بپذيريم كه فرزندمان در حقيقت يك شخصيت مستقل از همه جوانان عالم است و بايد با او مستقل از همه آدمهاي ديگر برخورد كنيم، چرا كه فرزندمان جزئي از وجود خودمان است.

به اعتقاد بسياري از روان‌شناسان وقتي از كسي انتقاد مي‌كني گويي شخصيت وي را جراحي مي‌كني، پس قبول كنيد در نگاه اول هيچ‌كس از انتقادكردن خوشش نمي‌آيد، بنابراين هرگز در انتقاد از جوان به شخصيت وي يورش نبريد و تنها همان مورد خاص را كالبدشكافي كنيد و مورد بحث و بررسي قرار دهيد.

در ضمن سعي كنيد در انتقاداتتان تنها باشيد و ساير اعضاي خانواده را وارد موضوع نكنيد. اين‌كه به طبع شما هر كسي به خودش اجازه دهد كه جوان را مورد نصيحت و پند قرار دهد براي جوان دشوار است و به همين دليل هم هرگز انتقاداتتان كارساز نخواهد بود.