☺️یادش بخیر چقدر اوضاع آروم بود...
😘چون اعلیحضرت اصلا آدم جنگ طلبی نبود

😑مثلا یه زمانی انگلیسا زور شده بودن که بحرین را از ایران جدا کنن، اعلیحضرت هم قلبا راضی به این کار نبود اما دید که اگه بخاد مقاومت بکنه ممکنه جنگ بشه و آرامش مملکت به هم بخوره
 
😏برای همینم بیخود مقاومت نکرد و گفت؛ ولشون کن کثافتا رو... بذار هر کاری میخان بکنن ☹️

🤗یعنی نه اینکه از جنگ بترسه ها... نه!!!

🤭اعلیحضرت نمی خواست آرامش زندگی مردم به هم بخوره و از اون مهم تر کلی هزینه داده بود و تسلیحات جنگی خریده بود برای دفاع از خاک وطن که دید اگه بخاد برای حفظ این بحرین فکسنی مقاومت کنه، بیخود باید این تسلیحات رو حروم بکنه

🤔آخه بحرین اصلا جزو خاک وطن نبود که، یه جزیره بود وسط آب

😌واقعنم کار خوبی کرد
😡مث این جمهوری اسلامی، جنگ طلب نبود که بخاطر حفظ چندتا جزیره ی فسقلی و یه رودخونه اروند که صدام دوست داشت مال خودش باشه، بیخود هشت سال مقاومت بکنه و بجنگه و اون همه هزینه بده که

ادامه دارد...
😁😁😁

☺️یادش بخیر چقدر اعلیحضرت برای این مملکت حرص میخورد و دلسوزی!! میکرد

🖐 اصلا نمی گذاشت پولای مملکت حروم بشه و با اینکه روزی چهار، پنج میلیون بشکه نفت میفروخت اما پولاشو جمع می کرد و نمیگذاشت بیخودی خرج بشه تا یه پس اندازی باشه برای روز مبادای مملکت.

😌یعنی میدونست که اگه این پولا رو خرج مردم بکنه مردم بیعار میشن

🙄الان که داریم روزی ۱ میلیون بشکه میفروشیم و جمعیت ۸۰ میلیونه؛ اوضاع طوری شده که دیگه جوونا حال ندارن دو دقیقه تو صف نون وایسن حالا حسابشو بکن اگه اون ۵ میلیون بشکه را قرار بود برای ۳۵ میلیون نفر خرج کنه دیگه چی می شد!!!

😚آخر هم خدابیامرز!! پولا را ورداشت باخودش برد، چون میدونست داره انقلاب میشه و بودن این همه پول تو ایران به صلاح نیست

🤓پولایی که خدا بیامرز باخودش برد اگه می موند، خیلی خطری بود چون اگه به دلار امروز و جمعیت فعلی کشور بخوای حساب کنی به هر نفر ۱۰میلیون تومان میرسید که اگه این پول اون موقع می موند توی ایران، ملت میخوردن و بیعار و بیمار می شدن

😓خدا بیامرز وقتی رفت، همه ی برکت ها رو هم باخودش برد؛ این همه خواننده!! و ده ها حنجره طلای دیگه که تو اون حکومت، حکم دانشمندان هسته ای را داشتن، همه رفتن !!!

ادامه دارد...😁😁😁

☺️یادش بخیر اعلیحضرت خیلی آدم مقتدری بود و‌باج به مردم نمی داد...
😘مثلا ۱۷ شهریور ۵۷ یه عده که خوشی زده بود زیر دل شون، اومده بودن توی میدون ژاله و اعتراض میکردن که به فرمان اعلیحضرت، نیروهای نظامی اومدن توی میدون و همشونو از دم لت و ‌پار کردن و دو سه هزارتاشونو کشتن
😎اعلیحضرت اینجور وقتا دل و جراتش خیلی زیاد بود
😟آخه ریختن خون این همه ایرانی آریایی کار راحتی نبود که
🤗ولی اعلیحضرت چون میراث دار کوروش کبیر و دست آموز رضاشاه بود، جنمشو داشت و این کارا براش عادی بود...

😏مث الان نبود که یه مشت بی عرضه به مملکت حکومت میکنن که بریدن چارتا درخت هم زیر سوال شون میبره

ادامه دارد...
😁😁😁

😉یادش بخیر زمان شاه😁

☺️یادش بخیر توی زمان شاه چقدر آزادی زیاد بود، یعنی همه آزاد بودن هر طور میخان عمل کنن
😘این آزادی از موقعی شروع شد که رضاشاه دستور داد چادر ها را از سر زن ها بکشن تا آزاد باشن
😊جریان آزادی ادامه پیدا کرد تا زمان آریا مهر و اون موقع به اوج خودش رسید، یعنی اون موقع حتی مخالفا هم آزاد بودن
😌مثلا مردم راحت میومدن توی خیابونا و آزادانه اعتراض میکردن
🙃البته نیروهای نظامی هم آزادانه شلیک میکردن
🤗خوب آزادیه دیگه... کاریش
نمیشه کرد!!!
😙اصلا آزادی ایران شهرت جهانی داشت تا جاییکه یه بار روسای جمهور شوروی و آمریکا و انگلیس آزادانه و بدون هماهنگی با شاه، اومدن اینجا برا خودشون یه جلسه گرفتن و رفتن که توی  هیچ کشور دیگه ای نمی تونستن همچین کاری بکنن

🙈بلی!!! این بودیم ما...

ادامه دارد...😁😁😁

معلوم نیست چه مرگمان شده...!

که نه عین ادم عاشق میشویم ...

و نه عین ادم بیخیال...!

دلمان، بعضی وقتها ،

برای یک نفر ،

یه ذره میشود....

ولی گاهی ،

اگر همان یک نفر ، را یک هفته هم نبینیم ،چیزی نمیشود...!

بعضی وقتها ،

لبخند یک نفر ، یک دنیا ، انرژی بهمان میدهد...

و گاهی ، از ته دل خندیدن های ان یک نفر ،

حالمان را بهم میزند...!

انقدر ذره ذره عاشقی کرده ایم ...

و هر ادم جدیدی را به حریم خودمان راه داده ایم....!

که بلد نیستیم عاشق ثابت باشیم...!

بلد نیستیم همیشه دلتنگ و نگران یک نفر باشیم....!

خودمان را تمام ایام سال ....

و تمام نقاط دنیا ، کنار همان یک نفرز، تصور کنیم...!

همیشه ...همیشه...همیشه...

حرف های قشنگی برای زدن داشته باشیم....!

ما انقدر خرد عاشقی کرده ایم....!

و عشق های ریز ریز داشته ایم...

که کلان عاشقی کردن را یادمان رفته .....!

و حالا هرچقدر زور میزنیم نمیشود ... که بشود....!

نمیشود که عشقمان ! همانی باشد که میخواهیم...!

نمیشود که این یکی را با بقیه مقایسه نکرد ...!

الان میفهمم که این ازادی گاهی بدترین درد...

سوال :
سلام من به پسرم از اول آزادی دادم تو خونه تقریبا با تمام وسایل بیخطر بازی کرده . تنها مشکل اینه الان که سه سالشه مثل دیگر بچه ها خیلی قانونمند نیست.

پاسخ :

سلام این آزادی که به فرزندتان دادید خیلی خیلی خوبه ولی چارچوب هم نیاز دارد که با جدا کردن عمل کودک از خودش آن را اعمال می کنیم.
 مثلا وقتی اشغال می ریزد می گویم : "اینجا اشغال ریختی ؟! تو که عزیز منی باید اشغال را در سطل بریزی"
 و در این مورد با اقتدار عمل کنید .

تاریخ نشان داد هر جا مقاومت جای ترس و فرار را گرفت پیروزی هم جای شکست را گرفت. هر جا ترس از مبارزه و تحمل سختی ها در رگ های ملتی رخنه کرد آنجا دشمن شاد شد.

خرمشهر وقتی آزاد شد که ملت ایران باکی از مردن نداشتند. وقتی که خرمشهر تنها از آنِ مردمان آن شهر نبود، بلکه شهر تمام ملت ایران بود، همه دست به دست هم دادند و دشمن را از خرمشهر بیرون کردند، ایستادند و در برابر ظلم اظهار عجز نکردند.

و چه زیبا تاریخ تکرار شد، آزادی حلب برای مردم ایران خاطره آزادی خرمشهر را زنده کرد. حلب نه با مذاکره که با مقاومت پیروز شد. حلب صحنه مبارزه شیعه و سنی با دشمنی بی دین و بی رحم بود. دشمن حتی اگر پای میز مذاکره هم بیاید قولش قول نیست که اگر خوش عهد بود هیچگاه دشمن نبود. این را رزمندگان جبهه مقاومت خوب درک کردند.

این پیروزی ها پیامد ناخوشایندی برای آمریکا و اسرائیل دارد. همه اینها نشان دهنده این است که دوره استعمار و تسلط آمریکا بر خاورمیانه به سر آمده است. نفوذ آمریکا در منطقه تضعیف شده است و این خود انگیزه ای است برای مردم کشورهای خاورمیانه که آمریکا به نوعی در امورات داخلی کشورشان دخالت دارد.

یمن هم که امروز سخت درگیر جنگ با عربستان است به طور غیر مستقیم در حال جنگ با آمریکا است چرا که عربستان تنها یک عروسک خیمه شب بازی است که تکان دهند آن آمریکا است. ملت یمن با شنیدن خبر پیروزی حلب خون تازه ای در رگ هایشان دمیده می شود و وقتی مردم حلب را در می بینند که در خیابان ها جشن پیروزی می گیرند خودشان را می بینند که با مقاومت و مبارزه با عربستان پیروز میدان شوند.

این پیروزی ها یک درس بزرگ هم به عده ای در داخل کشورمان داد که دشمن میز مذاکره اش هم میدان جنگ است و به فکر جمع کردن غنیمت است نه به فکر صلح! و همچنین به این معدود روشنفکران وطنی
آموخت که تکیه بر ملت کشور را به پیروزی و پیشرفت می رساند نه تکیه بر قول و قرار با دشمن!

نشستن پشت میز مذاکره و امیدواری به دستان دشمن راحت تر است از پای کار بودن. دانشمندان هسته ای ما در میدان نبرد بودند، در خط مقدمی که دشمن در آنسویش بود تا مانع پیشرفت علمی و اقتصادی کشور بشود اما دانشمندان ایرانی در برابر تمامی تحریم ها و فشارها مقاومت کردند و به سوخت 20 درصد و نیروگاه آب سنگین دست یافتند.

بعد از این پیشرفت ها بود که دشمن خواستار مذاکره با ایران بود، آمریکا نیازمند این مذاکرات بود اما برای ایران اهمیتی نداشت. ما پیشرفت خودمان را داشتیم و روز به روز بر درصد پیشرفت علمی ایران افزوده می شد حتی با وجود تحریم ها و اوضاع سخت اقتصادی. اما اکنون و پس از مذاکره هنوز تحریم هستیم هم دیگر پیشرفت در زمینه هسته ای و سایر علوم به میزان بسیار نگران کننده کاهش پیدا کرده است.