سلام بر خرمشهر،‌ سلام بر خونین شهر،‌ سلام بر علی صیاد شیرازی، سلام بر احمد کاظمی، سلام بر تمام امیران و سرداران و سربازان و جانبازانی که برای آزادی وجب به وجب این خاک خون دادند تا امروز این عرصه گسترده، این پهنه پاک و پیوسته در نگاه ما و آیندگان چون فرشی زرین از جان عاشقان بافته به چشم آید و ما باشیم و ایران ما ایران زیبای ما ایران عزیزتر از جان ما....

سلام بر خرمشهر و مردانی که در صدها روز اسارتی که به دست انیران کشید برای آزادی‌اش جان دادند، سلام بر مردانی که خالص‌ترین نگاه‌ها را بر پیراسته‌ترین شکل بر خاک تفتیده خوزستان به رقص آوردند تا امروز ما باشیم و خاطراتی که ۴۲ سال پیش در گذر زمان دست به دست چرخید تا به ما برسد و امروز ما هستیم و آنچه بر این آب خاک گذشته به تو گویی خوابی بلند بود که تفسیرش به تعبیرش به این می‌ماند که «خدا خرمشهر را آزاد کرد»

سلام بر محمود اسکندری، سلام بر تمام خلبانان و تیز پروازانی که پرنده آهنین بال خود را بر فراز خاک وطن و در برابر آتش سهمگین دشمن به پرواز درآوردند تا در این حماسه سترگ و در این عزم بزرگ نامشان در تاریخ ایران عزیز جاودانه به یادگار بماند.‌ سلام بر تمام شهدا و سلام بر ایران.

ما جنگ را بعد از آزادی خرمشهر ادامه دادیم

چرا که بر این باور بودیم صدام غیر قابل اعتماد است

و هرگونه آتش‌بس ایجاد فضایی برای دیکتاتور عراق است

تا ارتش خود را بازسازی کرده و دوباره به جنگ باز گردد.

حالا جریان یمن و آل سعود است.

آمریکا دنبال آتش‌بس در یمن است

تا احیاناً میادین نفت عربستان آسیب نبینند

و قیمت طلای سیاه بیشتر نشود.

این مسئله کاملا بر خلاف مصالح و منافع ما و حتی ملت یمن است

که در این شرایط با چنین آتش بس

و سکونی که بر جبهه‌های جنگ حاکم است

و در آن یمنی‌ها هیچ بهره‌ای از این آتش‌بس نبرده‌اند تداوم پیدا کند.

اینکه در سران کشورهای عرب

با بایدن حاضر در جده گفتند دنبال درگیری با ایران نبوده

و می‌خواهند رابطه خود با ایران را گسترش دهند

صرفاً تلاشی برای خرید زمان است.

آن‌ها به آرامش نیاز دارند

تا در این آرامش برنامه‌های خود را پیش ببرند

و اعتماد به آنها می‌تواند آینده و مهمتر از همه زمان را از ما بگیرد.‌

این بر عهده تصمیم‌گیران است

تا در این مورد فکر کنند که باید چه کار کنند...

نباید بر دشمن خونخوار ترحم کرد

و فکر کرد که آدم شده است.

بن سلمان، همان صدام است ...

تاریخ نشان داد هر جا مقاومت جای ترس و فرار را گرفت پیروزی هم جای شکست را گرفت. هر جا ترس از مبارزه و تحمل سختی ها در رگ های ملتی رخنه کرد آنجا دشمن شاد شد.

خرمشهر وقتی آزاد شد که ملت ایران باکی از مردن نداشتند. وقتی که خرمشهر تنها از آنِ مردمان آن شهر نبود، بلکه شهر تمام ملت ایران بود، همه دست به دست هم دادند و دشمن را از خرمشهر بیرون کردند، ایستادند و در برابر ظلم اظهار عجز نکردند.

و چه زیبا تاریخ تکرار شد، آزادی حلب برای مردم ایران خاطره آزادی خرمشهر را زنده کرد. حلب نه با مذاکره که با مقاومت پیروز شد. حلب صحنه مبارزه شیعه و سنی با دشمنی بی دین و بی رحم بود. دشمن حتی اگر پای میز مذاکره هم بیاید قولش قول نیست که اگر خوش عهد بود هیچگاه دشمن نبود. این را رزمندگان جبهه مقاومت خوب درک کردند.

این پیروزی ها پیامد ناخوشایندی برای آمریکا و اسرائیل دارد. همه اینها نشان دهنده این است که دوره استعمار و تسلط آمریکا بر خاورمیانه به سر آمده است. نفوذ آمریکا در منطقه تضعیف شده است و این خود انگیزه ای است برای مردم کشورهای خاورمیانه که آمریکا به نوعی در امورات داخلی کشورشان دخالت دارد.

یمن هم که امروز سخت درگیر جنگ با عربستان است به طور غیر مستقیم در حال جنگ با آمریکا است چرا که عربستان تنها یک عروسک خیمه شب بازی است که تکان دهند آن آمریکا است. ملت یمن با شنیدن خبر پیروزی حلب خون تازه ای در رگ هایشان دمیده می شود و وقتی مردم حلب را در می بینند که در خیابان ها جشن پیروزی می گیرند خودشان را می بینند که با مقاومت و مبارزه با عربستان پیروز میدان شوند.

این پیروزی ها یک درس بزرگ هم به عده ای در داخل کشورمان داد که دشمن میز مذاکره اش هم میدان جنگ است و به فکر جمع کردن غنیمت است نه به فکر صلح! و همچنین به این معدود روشنفکران وطنی
آموخت که تکیه بر ملت کشور را به پیروزی و پیشرفت می رساند نه تکیه بر قول و قرار با دشمن!

نشستن پشت میز مذاکره و امیدواری به دستان دشمن راحت تر است از پای کار بودن. دانشمندان هسته ای ما در میدان نبرد بودند، در خط مقدمی که دشمن در آنسویش بود تا مانع پیشرفت علمی و اقتصادی کشور بشود اما دانشمندان ایرانی در برابر تمامی تحریم ها و فشارها مقاومت کردند و به سوخت 20 درصد و نیروگاه آب سنگین دست یافتند.

بعد از این پیشرفت ها بود که دشمن خواستار مذاکره با ایران بود، آمریکا نیازمند این مذاکرات بود اما برای ایران اهمیتی نداشت. ما پیشرفت خودمان را داشتیم و روز به روز بر درصد پیشرفت علمی ایران افزوده می شد حتی با وجود تحریم ها و اوضاع سخت اقتصادی. اما اکنون و پس از مذاکره هنوز تحریم هستیم هم دیگر پیشرفت در زمینه هسته ای و سایر علوم به میزان بسیار نگران کننده کاهش پیدا کرده است.