✍️در ادامه یادداشت گذشته در باب بررسی جایگاه و نقش آخرین قطب فرقه گنابادی, در این مختصر , نیم نگاهی می افکنیم به آنسوی قضیه, یعنی حال و روز کنونی منصب قطبیت.

پس از مرور رویکرد و اعمال نورعلی تابنده و آثار آن بر ماهیت و هویت فرقه و رقم خوردن شرایط کنونی, جا دارد از منظر مقابل به این امر بنگریم. پرسش, آن است که مجموعه تحولات رخ داده در فرقه گنابادی, چه اثری بر مفهوم و جایگاه نقشی به نام قطب(مراد)در فرقه گذاشته است.

نیک واقفید که در مرام درویشی گری و بالاخص, فرقه نعمت اللهی گنابادی, قطب , مراد یا پیر,  از جایگاهی معنوی و بسیار پراهمیت برخوردار است. لزوم تجسم صورت مرشد در هنگام نماز یا سجده در برابر وی در آداب تشرف و از همه مهم تر, قطب را ولی وقت دانستن, شاهد بارز این مسیله است.

اما به نظر می رسد این نگرش نیز همچون ماهیت و هویت درویشی گری, دستخوش تغییر و دگرگونی شده, قطبیت امروز با دیروز قابل قیاس نیست.
اگرچه همگان در ظاهر , دم از عشق به مولا می زنند لیکن نه رفتارها نشانه این عشق است و نه سرسپردگی ها دیگر آن سر و جان دادن های سابق.

امروز, قطب همچنان بر صندلی قطبیت تکیه زده, فرمان فقری صادر می کند اما مدعیان, آشکارا و پنهان, تمرد قطب نموده, در حال تلاش برای جا دادن خویشتن بر اریکه زعامت فرقه اند.

در این کوشش و رقابت نیز هدف, وسیله را توجیه می کند, لذا هر جا اقتضا نماید برای تخریب حریفان, اقوال قطب را تحریف شده,  اعمالش را دیکته شده, شرایط امنیتی خاصش را "حصر" خوانده و در یک کلام, وی را فاقد اراده و توان تصمیم گیری عنوان می کنند.

از بیماری های گوناگونش یاد کرده و وی را متاثر این و آن می خوانند. جرگه ای نیز به ابراز ارادت ها و عشق های ظاهری بسنده کرده, با این شگرد در پی جلب توجه مریدان اند.

⁉️به راستی، این قرایت از قطبیت چه سنخیتی با معنای سابق دارد؟
 امروز, مدعیان بی توجه به وجود قطب در حال رقابت اند. به تعبیری, بودن یا نبودن قطب, هنگامی "مسیله است" که از این دنیا رخت بربندد تا در نهایت, یکی از رقبا پیروز میدان شود. البته اگر در انتها چیزی برای حکومت باقی بماند!

👈القصه, قطبیت در فرقه گنابادی نیز چونان مرام و هویت درویشی گری در سراشیبی تحول مفهومی و کارکردی قرار گرفته که جهات و پیامدهایش در آینده مشخص خواهدشد.