تلاشهای عجیب رئیس جمهور در قبح زدایی از شکستن محدودیتهای رسانه ای ابلاغ شده توسط دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی چه در کنفرانس خبری اخیر خود و چه امروز در جمع مردم یزد سوال برانگیز است.

آیا برای خوشایند یک گروه سیاسی که تعداد زیادی از آنها در فتنه خسارت بار 88 مستقیم یا غیر مستقیم دخیل بوده اند باید یکی از عالی ترین و کلیدی ترین شوراهای کشور زیر سوال برده شود؟

آیا این بر شاخه نشستن و بن بریدن نیست؟آیا جناب روحانی نگران نیست که با همین استدلال منتقدین دولت می توانند تمام جزییات پرونده کرسنت را که دست تعدادی از اعضای کابینه اعتدال در آن دخیلند را منتشر کنند؟تنها به این دلیل که حمایت آنها یکی از عوامل پیروی اعتدالیون در انتخابات 92 بوده است؟

آیا اکنون رئیس جمهور در حال ادای دین به این گروه است؟خطوط قرمز نظام در تعامل با سران فتنه و مواجهه با عوامل تقویت کننده و همراه آن در سال 88 مشخص نیست؟آیا طغیان سران فتنه بر نظام اسلامی بر کسی پوشیده است؟

آیا رأفت نظام در برابر این طغیان-که حکمش در فقه و شرع مقدس اسلام محاربه است- موجب گستاخی فتنه گران و حامیان آنها شده است؟

حالا فرض را بر این می گذاریم که توصیه رئیس جمهور به آشتی و رفع کدورتهای گذشته خیرخواهانه و از بابت تقویت انسجام ملی است.بر این اساس ادبیات تند ایشان خطاب به منتقدینش چه می شود؟

آیا با حمله به کسانی که به هر دلیلی متفاوت با ایشان فکر می کنند با توصیه به وحدت و انسجام سازگاری دارد؟ آیا این اقدامات  او خواسته یا ناخواسته تلاش برای القای حاکمیت دوگانه را  به ذهن متبادر نمی کند؟