تلاشهای عجیب رئیس جمهور در قبح زدایی از شکستن محدودیتهای رسانه ای ابلاغ شده توسط دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی چه در کنفرانس خبری اخیر خود و چه امروز در جمع مردم یزد سوال برانگیز است.

آیا برای خوشایند یک گروه سیاسی که تعداد زیادی از آنها در فتنه خسارت بار 88 مستقیم یا غیر مستقیم دخیل بوده اند باید یکی از عالی ترین و کلیدی ترین شوراهای کشور زیر سوال برده شود؟

آیا این بر شاخه نشستن و بن بریدن نیست؟آیا جناب روحانی نگران نیست که با همین استدلال منتقدین دولت می توانند تمام جزییات پرونده کرسنت را که دست تعدادی از اعضای کابینه اعتدال در آن دخیلند را منتشر کنند؟تنها به این دلیل که حمایت آنها یکی از عوامل پیروی اعتدالیون در انتخابات 92 بوده است؟

آیا اکنون رئیس جمهور در حال ادای دین به این گروه است؟خطوط قرمز نظام در تعامل با سران فتنه و مواجهه با عوامل تقویت کننده و همراه آن در سال 88 مشخص نیست؟آیا طغیان سران فتنه بر نظام اسلامی بر کسی پوشیده است؟

آیا رأفت نظام در برابر این طغیان-که حکمش در فقه و شرع مقدس اسلام محاربه است- موجب گستاخی فتنه گران و حامیان آنها شده است؟

حالا فرض را بر این می گذاریم که توصیه رئیس جمهور به آشتی و رفع کدورتهای گذشته خیرخواهانه و از بابت تقویت انسجام ملی است.بر این اساس ادبیات تند ایشان خطاب به منتقدینش چه می شود؟

آیا با حمله به کسانی که به هر دلیلی متفاوت با ایشان فکر می کنند با توصیه به وحدت و انسجام سازگاری دارد؟ آیا این اقدامات  او خواسته یا ناخواسته تلاش برای القای حاکمیت دوگانه را  به ذهن متبادر نمی کند؟

روحانی در مصاحبه با یک رسانه اروپایی گفت: توافق هسته‌ای می تواند به روابط بهتر ایران و آمریکا و در نهایت بازگشایی سفارتخانه‌های دو کشور منتهی شود.او ادامه می دهد:  شیوه ای که آنها این توافقنامه را اجرا می کنند می تواند در آینده تاثیر گذار باشد.

در صورتی که آنها این توافق را به خوبی اجرا کنند شرایط برای آغاز دوره جدید در روابط بین دو کشور فراهم خواهد شد روحانی تاکید کرد: انتظار دارد قبل از احیای روابط دیپلماتیک، آمریکا از ایرانی ها عذرخواهی کند.

این اظهارات بی سابقه اما مهم در هیاهوی حوادث پاریس گم شد اما باید توجه داشت این دهن کجی آشکار و بی پروا به سیاستهای اصولی و انقلابی و ضد استکباری جمهوری اسلامی که تنها از سوی رهبر معظم انقلاب تعریف می شود و سایرین ملزم به اجرای آن هستند چیزی جز خسارت برای دولت و شخص روحانی ببار نخواهد آورد.

رهبر حکیم انقلاب طی سالهای عمر دولت امریکا بارها و بارها نه تنها از بی فایده بودن مذاکره با امریکا سخن گفته اند بلکه مضرات متعدد آن را نیز بر شمرده اند که در راس آنها قصد دشمن برای بسترسازی برای نفوذ در ارکان جمهوری اسلامی است. با اینکه شاه مهره هایی همچون نمازی یا ذاکا آنقدر از این خوش خیالی دولتمردان یازدهم سوء استفاده کرده اند که توانسته اند تا مقامات ارشد دولتی را تحت نفوذ خود قرار دهند، اما مشخص نیست روحانی چه هدفی را دنبال می کند؟