براساس تجربۀ پژوهشیم در حوزه جامعه‌شناسی شهری، چند گزاره انتخاباتی دربارۀ انتخابات شورای شهر رو می‌گم و می‌دونم موافقان و مخالفانی داره که خوشحال می‌شم بشنوم.

🔅 شهر پیکره‌ای از «کالبد، اقتصاد و جامعه» است، پس با منش سیاسی و مذهبی نمی‌شود فعالیت تخصصی در این حوزه انجام داد.

🔅 مفهومی به نام «مدیریت شهری» در جامعه ما وجود ندارد، چرا که شهر ایرانی مدیر ندارد. شهر ایرانی نهادهای قانون‌گذار و تصمیم‌گیر متنوعی دارد.

🔅 شهرداری و شورا «محدودیت‌ها مالی، سیاسی و قانونی» دارند، پس دست اعضا برای انجام هر کاری، حتی در حوزۀ شهری باز نیست.

🔅 ما نیاز به متخصص خبره برای نظارت و مشورت داریم، لذا نباید سیستم و ساختار شورا و مدیریت شهری، هزینۀ «عدم تخصص، رشد و بالندگی افراد» را بدهد.

🔅 نمایندگی یعنی نظر مردم توسط یک نفر ارائه شود؛ نه اینکه نظر، «غرض و انگیزۀ شخصی» یک نفر بر مردم قالب شده و حرف حرف خودش باشد.

🔅 فناوری با معنای نوین انسانی خود، عنصر مغفول در «مشارکت از پایین» در شهرهای امروزی است و به نظرم در اغلب موارد با امکان دریافت نظرات همه اعضای شهر یعنی شهروندان، سیستم‌های شورایی سنتی معنایی نداره.

🔅 «دغدغۀ شهری» افراد برای عضویت در شورای شهر قابل احترام است ولی این دغدغه‌ها باید در چارچوب و بستر شهر و شورای شهر قابل رصد، پیگیری و اجرا باشد.

🔅 اکثر دغدغه‌ها، حرف‌ها و شعارهای افراد برای عضویت در شورای شهر سابق بر این نیز طرح شده است، مسئله طرح آنها نیست، مسئله «توانمندی برای اجرا، پیگیری و پیاده‌سازی» آنها است.

🔅 باید از «رأی لیستی» اجتناب کرد، چرا که لیست‌ها کارشناسی نیست و درصورت انتخاب تنوع آرا و تضاد منافع به‌وجود نخواهد آورد، پس بهتر از فردی متخصص از بین هر لیست انتخاب کنیم.

🔅 وقتی حرف از خبره و متخصص زده می‌شود، «صفات جمعیت‌شناختی» عضو شورا همچون زن و مرد، جوان و پیر و ... رنگ باخته و اولویت نیست.

🔅 به نظرم «اقتصاددان، جامعه‌شناس، حقوق‌دان، شهرساز و برنامه‌ریز شهری» برای عضویت در شورای شهر ضرورت و کفایت می‌کند و باقی تخصص‌ها در این مرتبه لازم نیست و حتی ممکن است مضر باشد.

🔅 گروه شورایی یک تعداد اندک هستند و این خوشه‌های جمعی پیرامونی فعال آن است که نقش بسزایی در تعالی شهر دارد. پس اعضای شورای شهر باید در استفاده از «شوراهای محلی، کارگروه‌ها، مشاوران و تقویت نخبگان پیرامون» فعال باشند.

سلام . صبح به خیر
پس از پرونده فيش هاي نجومي ، سلسله اي از شبه افشاگري ها توسط يك یا چند كانال تلگرامي خاص به راه افتاده كه در هيچ كدام حقيقت حتي شباهتي به آنچه ادعا مي كنند ندارد.
از تلاش براي اتهام زدن به ذاكران امام حسين ، تا املاك واگذار شده در تعاوني هاي شهرداري و اينك ماجراي يك قاري قرآن.
حقيقت در هيچكدام از اين موارد البته در پرده نخواهد ماند اما من در اين انديشه ام كه همه اين بازي ها - و بازي هاي ديگري كه عن قريب از راه خواهد رسيد- براي پنهان كردن كدام راز مهيب و يا مقدمه سرهم كردن كدام دروغ بزرگ است؟
تا چند روز ديگر حكم پرونده كرسنت اعلام خواهد شد و هنوز نام رشوه گيرنده بزرگ كه يك قلم ١٥ ميليارد دلار روي دست ملت گذاشته فاش نشده است.
آن كانال كذايي هم وصل به كساني است كه كرسنت فقط يكي از پرونده هاي نجومي آنهاست.
اضافه كنيد چند ماه ديگر انتخاباتي در پيش است كه در آن حسن روحاني مي خواهد با كارنامه صفر شاگرد اول شود.
سوال : آيا ميان اينها ربط و نسبتي وجود دارد ؟ 🤐