حوزه    فرهنگ –  موسیقی
موضوع    بازخوانی خدمات اهالی موسیقی به انقلاب
تحلیل و استناد

فارس نیوز:

من خرمشهر را قبل از آزادی در سمفونی آزاد کردم/ با ارکستر سمفونیک در میادین شهر و جبهه‌ها می‌نواختیم

1.    امروز این حقیقت را باید پذیرفت که اصل خواننده سالاری و نگرش‌های سطحی که خواننده را صاحب تام و تمام یک قطعه موسیقایی می‌داند، آهنگسازان ما را مهجور کرده و باعث شده تا خالقان اصلی موسیقی که نت‌ها را به رشته تحریر درمی‌آورند و از هیچ، همه‌چیز می‌‌سازند، در میان توده مردم -با هر سطح فرهنگی- جایگاه چندانی نداشته باشند. متاسفانه نمی‌توان این حقیقت را کتمان کرد که با وجود خیل گسترده آهنگسازان خلاق این مرزو بوم، تعداد آهنگسازانی که هم‌اکنون در میان مردم کوچه و بازار شناخته می‌شوند، به سختی تعدادشان از انگشت‌های یک دست هم تجاوز کنند. «مجید انتظامی» یکی از همین معدود آهنگسازان است که توانسته در میان مردم شناخته شود و تقریبا کسی نیست که صدای لایت‌موتیف سوت «بوی پیراهن یوسف» و ملودی زیبایش را نشنیده باشد و یا شاید کمتر کسی باشد که موسیقی متن «آژانس شیشه‌ای» یا «بایسیکل‌ران» را با خودش زمزمه نکرده باشد. در یک عصر زمستانی به همراه مدیرعامل خبرگزاری فارس، تنها به قصد دیدار و احوال‌پرسی و نه تهیه گزارش یا مصاحبه به دیدار این موسیقیدان رفتیم. اما کلام شیوا و دوستانه مجید انتظامی و خاطراتی که او برایمان از مقاطع مختلف زندگی‌ هنری‌اش بازگو کرد، ما را برآن داشت تا جهت ثبت در تاریخ، برگی از این گفته‌ها را مکتوب کنیم. ماحصل این دیدار دوستانه همین چند خطی است که در ادامه می‌خوانید:

2.    برش اول: روزهای سخت نوزاندگی در ارکستر سمفونیک
مجید انتظامی وقتی از کنسرواتوار برلین بازگشت، در ارکستر سمفونیک تهران به عنوان نوازنده «ابوا» مشغول کار شد. تا این که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و در ادامه این ارکستر دستخوش تغییرات زیادی شد: «وقتی انقلاب شد، از جمع 70، 80 نفره ارکستر، نزدیک به 60 نفر نوزاندگان خارجی که از کشورهایی چون بلغارستان بودند، با وقایعی که در کشور روی داد، ارکستر را ترک کردند و رفتند. همچینین رهبر ارکستر سمفونیک که آقای مشکات بودند نیز رفتند. ما بیست و پنج نفر مانده بودیم که برای نگه داشتن ارکستر باید چه کار کنیم. ما با همین 25 نفر کنسرت می‌دادیم و در میادین شهر ساز می‌زدیم. خوب یادم هست...اولین میدانی که در آنجا با همراهی ارکستر ساز زدیم، میدان «امام خمینی» بود که 6 صبح یک روز زمستانی به این میدان رفتیم و برای مردم موسیقی اجرا کردیم. حتی مردمی هم که ما را می‌دیدند، تعجب می‌کردند که چگونه ما با این شرایط اجرا می‌کنیم.»

توصیه و پیشنهاد   :

1.    پیشنهاد می شود روی این خاطرات و نکته ها یک فعالیت گسترده انجام شده و در نشریات فرهنگی و هنری مانند سینما رسانه، سایت هفت راه و... منتشر شوند.

2.    پیشنهاد می شود رسانه ها به طور منظم به سراغ تک تک این موزیسین ها رفته و مصاحبه های تفصیلی از ایشان با محوریت بررسی تولید آثار ماندگارشان انجام دهند.