نرم‌افزار پیام‌رسان چند ملیتی با عنوان «۴۰» و با شعار

«ارتباطی نو برای مسلمانان»

در آستانه اربعین حسینی منتشر شد.

پیام رسان ۴۰!

40 ، یک پیام‌رسان مبتنی بر اینترنت است که مسلمانان جهان، مخاطبین اصلی آن را تشکیل می دهند.مأموریت چهل تسهیل ارتباط مسلمانان و ارائه محصولی مبتنی بر سلایق آنان است.این پیام‌رسان تلاش دارد به ارتباط و اتحاد مسلمانان سراسر جهان کمک کند.با چهل می توانید تصاویر، اصوات، ویدئوها و فایلهای خود را به اشتراک بگذارید؛ گروه یا کانال اختصاصی خود را بسازید و از ارتباطی رایگان، امن و سریع لذت ببرید.

برای دسترسی به توضیحات بیشتر و دریافت این محصول جدید ، می توانید سری به پایگاه اینترنتی آن را به نشانی www.40.me بزنید.

وعده صلح سوچی و رشد جنایت علیه مسلمانان میانمار

آنگ سان سوچی روز چهارشنبه با بیان این که میانمار به یک فرصت استثنایی برای پایان دادن به تنش های قومی در چندین نقطه از کشور دست یافته است، وعده داد در مذاکرات تاریخی صلح که دولت تحت رهبری وی ایجاد کرده، حقوق برابر و احترام تمام گروه ها تضمین شود.

رهبر میانمار این سخنان را در آغاز نشست پنج روزه موسوم به "کنفرانس اتحاد صلح" با هدف پایان دادن به دهه ها ناآرامی جدایی طلبان ایراد کرد که تاکنون هزاران قربانی گرفته است.

نمایندگاه ۱۷ الی ۲۰ گروه محلی عمده که حدود ۴۰ درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند، در این نشست حضور دارند.

این کنفرانس "پانگلانگ قرن ۲۱" و به یاد "توافق پانگلانگ" نامگذاری شده است؛ توافقی که در سال ۱۹۴۷ و طی نشستی به میانجیگری ژنرال آنگ سان پدر آنگ سان سوچی و قهرمان استقلال در این شهر حاصل شد. آن زمان میانمار (برمه سابق) هنوز توسط بریتانیا اداره می شد.

با وجود گفته های خانم سوچی در چند ماه اخیر خشونت علیه مسلمانان، که سال گذشته تنها به ایالت غربی راخین محدود شده بود، امروز در سرتاسر کشور میانمار گسترش یافته است.

 گروه‌های مهاجم خشمگینی از بودایی‌ها، که برخی با جنبش نظامی "9 6 9" كه به معنای «ويژگی‌های نه‌گانه بودا، شش راه بودا و ويژگی‌های نه‌گانه رهبانيت» است در ارتباطند، در شهرهای میکتیلا، نایپیادا، باگو و به تازگی نیز یانگون، بزرگ‌ترین شهر این کشور، به مسلمانان حمله‌ور شده‌اند. بسیاری از مسلمانان یانگون، باگو و دیگر شهرهای بزرگ جرأت رفتن به مسجد، وارد شدن به فروشگاه‌های مواد غذایی مسلمانان یا نشان دادن مسلمان بودنشان خارج از خانه‌ها و مغازه‌هایشان را ندارند. در دوسال گذشته، دستکم 100 هزار مسلمان آواره، و هزاران مسلمان دیگر نیز کشته شده‌اند.

واکنش‌ها درباره بزرگترین فیلم تاریخ سینمای ایران همچنان ادامه دارد. یک منتقد معتقد است: محمد رسول الله فیلمی است که یک مسلمانِ معتقد، پیش و بیش از هر کس برای همکیشانِ خود ساخته است؛ فیلمی که در نمایش چهرۀ رحمانیِ پیامبرِ بزرگوارِ ما بسیار موفق است.

تسنیم: از همان ابتدا و پیش از اکران فیلم هم واضح بود که بخشی از حضرات روشنفکر وطنی و سلبریتی های فیسبوکی عَلَمِ مخالفت با آخرین ساختۀ مجیدی، محمد رسول الله (ص)، را بر می دارند. از آن هم واضح تر بود که بخش عمده ای از این مخالفت صرف این خواهد شد که فیلمِ مجیدی را با فیلمِ «پیامِ» مصطفی عقاد مقایسه کنند و از برتری های فیلمِ عقاد داد سخن بدهند. اما آیا فیلمِ مجیدی فیلمِ بدی است؟

محمد رسول الله (ص) فیلمی است در ژانر تاریخی که داستان آن در حجاز 1400 سال پیش می گذرد. فیلم از روزهایِ پایانیِ حصر پیامبر اکرم (ص) و یارانِ ایشان در شعب ابی طالب آغاز می شود و با ماجرای خورده شدنِ عهدنامۀ مشرکین مکه توسط موریانه در کعبه و شکسته شدنِ حصر پایان می پذیرد. داستانِ اصلیِ فیلم اما سال های ابتداییِ زندگِ حضرت پیامبر است که در خاطراتِ جنابِ ابوطالب روایت می شود. هنگامی که ابو سفیان به جناب ابوطالب می گوید که اصحابِ شعب باید بین جنگ یا تسلیم یکی را انتخاب کنند، او به شعب بر می گردد و پیش از این که به محضر پیامبر (ص) برسد و پیغام را به ایشان برساند، دمی درنگ می کند و به مرور خاطرات خود مشغول می شود.

خاطراتی که از عام الفیل و حملۀ سپاه ابرهه و شکستِ آنان از ابابیل و سپس تولد پیامبر (ص) آغاز می شود و با یکی از معجزات پیامبر، یعنی شکستنِ بتی در کنار ساحل و سپس امواج خروشانی که برای مردمانِ گرسنۀ کنارۀ ساحل ماهیِ فراوان به همراه می آورد به پایان می رسد. در همین نقطه است که انگار جناب ابوطالب به خاطر به یاد آوردن همین معجزه از رفتن به نزد پیامبر اجتناب می کنند؛ پیامبری که در کودکی گرسنگانی بت پرست را سیر کرده است، چگونه ممکن است یاران وفادارِ خود را در زحمت و سختی نگاه دارد؟ در همین لحظه است که حضرت پیامبر جناب ابوطالب را به محضر خویش می خوانند و به او خبر می دهند که از عهدنامه جز نام خدای عزوجل باقی چیزی نمانده است و با شکسته شدنِ حصر، فیلم به پایان می رسد.

اولین انتقادها به فیلم اما ابتدا از جانب علمای دانشگاه الازهر و برخی دیگر از علمای اهل تسنن و سپس برخی از مورخان شیعه بود. برخی به نمایش بدن و صدای پیامبر در فیلم اعتراض داشتند و برخی نیز به این که این فیلم تنها به نمایشِ چند معجزه پرداخته که سندی معتبر نیز ندارند. در این یادداشت اما از بحث دربارۀ این انتقادات می گذریم و قضاوت دربارۀ آن را به عهدۀ علما و مورخان می گذاریم که آنان در این امر تواناترند. دغدغۀ ما در این یادداشتِ کوتاه دربارۀ این است که گذشته از ان‌قلت‌های تاریخی، آیا محمد رسول الله به عنوان یک فیلم، پدیده ای در خور توجه است یا نه.

از همان ابتدا، چیزی که بیش از هر چیز توجه مخاطبان را به خود جلب می کند صحنه پردازی ها و جلوه های سینمایی، خصوصاً در معجزات است. هیچ کس نمی تواند قوت فنیِ فیلم را زیر سوال ببرد، خصوصاً در جلوه های ویژه و فیلم برداری و موسیقی متن که عوامل آن از بهترین های جهان و بعضاً از برندگان اسکار بودند. اولین قدرت نمایی فیلم جایی است که سپاه ابرهه به سمت کعبه می آیند تا آن را خراب کنند و ما پیش از آن با سیل عظیمی از پرندگان مواجه می شویم که ابتدا به دور خانۀ کعبه طواف می کنند و بعد از آن به سمتِ سپاهِ فیل سواران می روند و آنان را هزیمت می کنند.

پس از آن، چیزی که بیش از باقی صحنه ها مخاطب را بر جای خود میخکوب می کند و گاه اشک از چشمانش سرازیر می کند آخرین معجزه ای است که از پیامبر نمایش داده می شود، یعنی همان صحنه که موج هایی بلند به ساحل می آیند و ماهی هایی فراوان برای اهالیِ ساحل به ارمغان می آورند. برتری فنی فیلم بیش از هر چیز مدیون فیلم برداریِ خیره کنندۀ فیلم تحت نظارت ویتوریو استورارو و همین طور موسیقیِ  درخشانِ آی. آر. رحمن است.

نکتۀ دیگری که در فیلم برجسته است بازی های درخشانِ برخی از بازیگران – و البته نه همۀ آنان – است. از بین آن ها، می توان به بازی خیره کنندۀ علیرضا شجاع نوری در نقش جناب عبدالمطلب پدربزرگ حضرت پیامبر، محسن تنابنده در نقش ساموئل یهودی و ساره بیات در نقش حلیمۀ سعدیه اشاره کرد. بازیِ دیگر بازیگران را نیز هر چند نمی توان ضعیف قلمداد کرد، حتماً در مقابل بازیِ کسانی که نامِ آنان برده شد رنگ می بازند.

اما آیا فیلم نقطۀ ضعفی نداشت؟ متاسفانه چرا. بزرگ ترین نقطه ضعفِ فیلم، فیلم نامۀ ضعیف آن است که احتمالاً مقصرِ آن بیش و پیش از هر کس دیگر خودِ مجیدی است. مجیدی – و البته کامبوزیا پرتوی – در بهترین حالت فیلم نامه نویسانی اجتماعی محسوب می شوند و احتمالاً خود بیش از هر کس دیگر به این ضعف خود واقف اند و انتظار می رفت که مجیدی، هنگامی که چنین پروژه ای با این ابعاد را به دست گرفته و از عوامل فنی ای در سطح جهانی استفاده کرده است، نگارش یا حداقل بازنویسی فیلم نامه به فیلم نامه نویسی در ابعاد جهانی می سپرد تا بتوان فیلم را با خیال راحت به بازارهای جهانی عرضه کرد.

اما این مسئله چه جاه طلبی شخصی باشد چه چیز دیگر، باعث شده که کیفیت فیلم افت کند. اولین و البته بزرگ ترین نقص فیلم نامه شخصیت پردازی های ضعیف آن است. اگر شخصیت عبدالمطلب که نسبتاً خوب از کار درآمده است را کنار بگذاریم، باقی شخصیت ها اصلاً جا نیفتاده اند و به همین دلیل مخاطب را اصلاً بر نمی انگیزند. واضح ترین مثالِ این مسئله شخصیتِ جناب ابوطالب است.

واضح است که با توجه به تاثیر عظیم و البته شخصیتِ درخشانِ جناب ابوطالب در صدر اسلام، در فیلم نامه جای فراوانی برای پرداختن به او وجود داشت و می توانست خود به وزنه ای برای تعادل کل فیلم تبدیل شود، اما تنها کاری که مهدی پاکدل در نقش ابوطالب می کند این است که این طرف و آن طرف برود و گاهی قیافه ای نگران به خود بگیرد و گاهی هم لبخندی بزند.

یا مثلاً می توان شخصیت ابولهب اشاره کرد که می توانست قدرت مانور فراوانی به فیلم نامه نویس بدهد، اما چیزی شبیه به شخصیت های زن ذلیلِ سریال های آبکیِ صدا و سما درآمده است. ایراد دیگر و مهم تر این است که احتمالاً فیلم تنها برای مسلمانانی که با تاریخ پیامبر اسلام آشنایی دارند قابل فهم است و اگر کسانی که مسلمان نیستند یا با تاریخ خود آشنا نیستند به تماشای فیلم بنشینند، درک درستی از فیلم و حوادثِ آن دوران نخواهند داشت.

این هم به نوعی به خاطر آشفتگی فیلم نامه است که از ضعف فیلم نامه نویسان در جمع کردنِ حوادث برمی آید و هم به خاطرِ این که نویسندگان تلاش کرده اند تا جایی که می توانند معجزات بیشتری از پیامبر اسلام به تصویر بکشند. شاید اگر فیلم نامه محدودتر و حوادثی که در آن روایت می شود محدودتر بود، با فیلم نامۀ یکدست تر و قابل قبول تری روبرو بودیم. البته ایراداتِ فراوان دیگری می توان به فیلم نامه وارد ساخت – و در واقع وظیفۀ دشوارتر این خواهد بود که نقطۀ قوتی در فیلم نامه بیابیم. اما به همین جا بسنده می کنم.

اما آیا ایراداتی که تا کنون به این فیلم گرفته شده از این دست است؟ به دشواری می توان چنین گفت. به نظر می رسد بیشترین ایرادی که به جانب فیلم روان شده این است که فیلمی است احساسی و به دنبالِ برانگیختنِ احساسات مخاطبان. این که انگیزۀ سازندگان فیلم چه بوده بر ما پوشیده است، اما یک نکته را نمی توان از نظر دور داشت که این فیلم را یک مسلمانِ معتقد به پیامبرش ساخته و نه یک کمپانیِ هالیوودی، و لذا به نظر نمی رسد که بتوان این مسئله را نقطه ضعفی بر فیلم دانست.

در واقع ، بر مبنای آن چه از مجیدی می دانیم و آن چه خود تا کنون گفته است ، او دقیقا ًبه دنبال همین تاثیر بوده و احساساتِ برانگیخته شدۀ مخاطبان فیلم در سالن های سینما مهر تاییدی است بر این که او در این امر کاملاً موفق بوده است. از این جهت این فیلم را باید متفاوت با فیلمِ مصطفی عقاد دانست. محمد رسول الله فیلمی است که یک مسلمانِ معتقد، پیش و بیش از هر کس دیگر برای همکیشانِ خود ساخته است؛ فیلمی که در نمایش چهرۀ رحمانیِ پیامبرِ بزرگوارِ ما بسیار موفق عمل کرده است.

اقدام نظامی آمریکا علیه سوریه که در قطعی بودن آن تردیدی نبود تا اطلاع ثانوی یا شاید برای همیشه به تعویق افتاده است. در این میان گمانه‌زنی‌های زیادی درباره علل و عوامل این تأخیر یا تعطیل مطرح شده ولی کمتر به علت واقعی آن پرداخته شده است.
واقعیت این است که عملیات نظامی نه بخاطر اختلاف نظر کنگره آمریکا با دولت این کشور یا بخاطر اختلاف نظر دو حزب دمکرات و جمهوری خواه و یا بخاطر بروز اختلاف نظر دو حزب حاکم و یا مخالفت مؤسسات و شخصیت‌های اثرگذار آمریکا به تأخیر یا تعطیل کشیده شده است و نیز واقعیت این است که عملیات نظامی علیه سوریه نه بخاطر عدم وجود اجماع در شورای امنیت سازمان ملل و یا عدم اجماع در میان کشورهای غرب و متحدان آمریکا در تجاوزهای مشابه و یا عدم همراهی انگلیس و فرانسه با آمریکا با تأخیر یا تعطیل مواجه شده است و واقعیت دیگر این است که آمریکا برای عملیات در سوریه نیازمند بررسی‌های جدید میدانی نیست و نقاط کور سبب نشده تا آمریکا برای عملیات به روشن شدن آن‌ها احتیاج داشته باشد. البته این به آن معنا نیست که در آمریکا درباره اقدام نظامی علیه سوریه اجماع وجود دارد و یا به آن معنا نیست که در غرب بر سر حمله به سوریه اجماع وجود دارد و نیز به این معنا نیست که آمریکا در سوریه هیچ نقطه کور اطلاعاتی و عملیاتی ندارد سخن بر سر این است که کدام عامل بعنوان «عامل مسلط» نقش اصلی در این تأخیر یا تعطیل دارد. در خصوص این بحث گفتنی‌هایی وجود دارد:

بقيه در ادامه مطلب

جنایت فجیع تروریستها در روستای حطله سوریه

در این حادثه روستای محاصره شده الحطله در استان دیر الزور و نزدیک مرزهای عراق به حمله تروريستهاي جبهه النصره قرار گرفت و در نسل کشي آنان، سید ابراهیم السید روحانی سرشناس سوريه، همراه همسر و پسرانش به شهادت رسیدند و اجساد آنان مثله شد.
این روستا ۲۰۰۰ نفر جمعیت داشته و تا پیش از حضور حاج سید ابراهیم السید در این روستا، اهالی آن تابع مذهب شافعی بودند. پس از حضور سید ابراهیم السید، بسیاری از اهالی این روستا به مذهب تشیع مشرف شدند.
با محاصره این روستا در چند ماه اخیر، اهالی روستا مسلح شده و به دفاع از روستا پرداختند. پس از آزاد سازی القصیر، جبهه النصره در اقدامی تلافی جویانه با استعداد ۱۰۰۰ نيرو به این روستا حمله کردند و پس از کشتن ۱۵۰ نفر از جوانان مدافع روستا، وارد آن شدند که در اثر آن شیعیان روستا هدف جنایات فجیعی قرار گرفتند.

در اثر این حمله، بسیاری از شیعیان روستا به شهرها و روستاهای اطراف گریخته اند و پس از ورود شورشیان النصره به روستا، مساجد و حسینه های روستا به آتش کشیده شد و حدود ۶۰ نفر دیگر از جمله سید ابراهیم السید و همسر ایشان و چند روحانی دیگر به شهادت رسیدند. در این جنایت هولناک، چهار پسر سید ابراهیم که کوچکترین آنها ۱۲ تا ۱۳ سال داشت، به شهادت رسیده و به دست شورشیان مثله شدند.

انقلاب خشم

http://ftp4.nasrtv.com/uploads/video/flv/nasr_video_5014ecda974fd.flv.flv

يك كليپ زيبا ، پيشنهاد مي كنم ببينيد