يکي از فرقه هايي که در مباحث انحراف در مهدويّت از آن ياد شده

«کيسانيه» است.

در مورد علت نام گذاري اين فرقه به کيسانيه،

اختلاف نظر هست؛

برخي نوشته اند اينان پيروان کيسان

مولي اميرالمؤمنين عليه السلام هستند.

کيسان شاگرد محمدبن حنفيه بود،

اما از امام حسن و امام حسين عليهما السلام و از محمد علوم مختلف

- از جمله علم تأويل و باطن و علم آفاق و انفس -

آموخت و سپس به امامت محمد قائل شد

و براي محمد مراتب و درجاتي دانست که

خارج از حدّ وي بود.

برخي نوشته اند کيسانيه پيروان مختار بن ابي عبيده ثقفي هستند؛

زيرا مختار ملقب به کيسان بود،

از اين رو کيسانيه خوانده شده اند.

تمام فرق کيسانيه، داراي عقايدي مشترک هستند که عبارت است از:

اعتقاد به امامت محمدبن حنفيه فرزند علي بن ابي طالب عليه السلام،

عقيده به مسأله بدا،

اعتقاد به تناسخ و حلول،

اعتقاد به رجعت و اعتقاد به نوعي غلوّ درحق ائمه عليهم السلام و پيشوايان خويش.

کيسانيه پس از درگذشت محمدبن حنفيه،

به دو شعبه تقسيم شدند:

دسته اي مرگ محمد را انکار کردند و گفتند وي نمرده و نمي ميرد و زنده است؛

اما غايب شده و در کوه رضوي (کوه رضوي) پنهان است

تا روزي که به او امر شود و ظهور کند.

اين دسته، وي را همان امام منتظر مي دانند؛

از اين رو هيچ کس را پس از وي امام نمي دانند!

گروه ديگر مرگ محمد را باور کرده و پس از وي ابوهاشم عبداللّه بن محمد را به امامت برگزيدند

و اعتقاد به حلول روح محمد در ابوهاشم پيدا نمودند .