كودكان زمین می‌خورند ، احساس درد می‌کنند و شیون و زاری به راه می‌اندازند ، خیلی سریع شکلاتی کف دست آن‌ها می‌گذارند و انگار نه انگار که زمین خورده‌اند ، یا جایی‌شان درد می‌کند ، و آرامِ آرام می‌شوند . هیچ فکر کرده‌اید چرا ؟
چون اهل حساب و کتاب‌اند ، و با خود می‌گویند : درست است زمین خوردم و درد دارم ، ولی توی دستم یک شکلات است و آن به این در .
می‌خواهم بگویم منشأ آرامش آن‌ها این است که بلا و نعمت را با هم می‌بینند ، و چون با هم می‌بینند آرام می‌شوند . و این ساده‌ترین راه برای رسیدن به آرامش است .
هر کسی در زندگی خود اگر بلا و رنجی را احساس می‌کند ، نعمت‌هایی هم در کف دارد که اگر هر دو را ببیند ، بی‌تاب و بی‌قرار نخواهد شد .
این است که قرآن کریم از ما می‌خواهد که نعمت‌های خداوند را به یاد بیاوریم .
به یاد آورید نعمت‌هایی را که به شما داده‌ام .
مثل نیمکت‌نشین‌ها !
یادت باشد به همان تعدادی که در زمین چمن بازی می‌کنند ، به همان تعداد هم نیمکت‌ نشین‌اند و تمام نگاه نیمکت‌ نشینان به مربی است و تمام توجه مربی به بازیکنان.
همین که یک بازیکن خوب بازی نکند ، مربی او را از زمین بیرون می‌آورد و دیگری را جایگزین می‌کند .
می‌خواهم بگویم تا دلت بخواهد و تا چشم کار می‌کند خدا نیمکت‌ نشین دارد . پس هر یک از ما در هر موقعیت مناسب و خوبی که قرار می‌گیریم اگر خوب نقش خود را ایفا نکنیم ، سریع دیگری را جایگزین خواهد کرد ، و توفیق را از ما خواهد گرفت .