بهترین هدیه برای فرزندم

شاید تعجب کنید اگه بگم بهترین هدیه والدین به فرزندشون خاطره است ،

خاطره های خوب و شاد.

خودتون چند لحظه فکر کنید ، به پدر و مادرتون ، به دوران کودکیتون

خیلی کم پیش میاد که ما وقتی میخوایم از خاطرات و خوبیهای والدینمون یاد کنیم

به فعالیتهای روزمره شون اشاره کنیم.

مثلا بگیم عاشق مامانم هستم چون هر روز سه وعده برای من غذا حاضر میکرد.

یا مثلا هزاران بار لباسهای منو شسته و ...

پس به خاطر کارهای روزمره ای که برای فرزندتون انجام میدید

از اون توقع نداشته باشید که عاشقتون باشه .

مغز ناخودآگاه وقتی میخواد از کسی یاد کنه خاطرات خاص رو به خاطر مياره .

مثلا اگه یکروز با مادرتون آب بازی کرده باشید ، یا با کمک همدیگه کیک پختين ،

یا به همراه پدرتون ماشین شستین و حسابی همدیگه رو خیس کردین ،

اینها خاطراتی هستن که همیشه در ذهن کودکان ثبت میشن

و پدر و مادری در آینده در ذهن فرزندشون محبوب و دوست داشتنی تر هستن که

خاطرات شیرین بیشتری برای فرزندشون به یادگار گذاشته باشن .

پس از همین امروز تصمیم بگیرین و بانک ذهن فرزندتون رو با خاطرات شیرین و شاد پر کنید.

تصمیم بگیرید مثلا یک روز در هفته يا یک ساعت در روز (هر چقدر زمان داريد)

رو به خاطره سازی برای فرزندتون اختصاص بديد

و در اون تایم هر کاری کنید که فرزندتون رو شاد کنید.

به طور مثال صبحها خودتون پیاده به مدرسه ببریدش و توی راه بگید و بخندید .

بذارید همون مسیر با یاد و خاطره شیرین براش ثبت بشه

و یا مثلا سر میز غذا ، به صورتش ماست بمالید یا کاسه ماست رو رو سرش خالی کنید

و با هم یه کثیف کاری عالی راه بندازید.

یا شلنگ آب رو باز کنید و اونو خیس کنید و دنبالش بدوید .

توی راه مدرسه هر چیز ساده ای رو بهونه کنید و از ته دل بخندید، مخصوصا به تعریف های نه چندان

بامزه ای که ممکنه براتون تعریف کنه ، از ته دل بخندید .

خودم شخصا این موارد رو روزانه دارم با پسرم کمیل تجربه میکنم

و به نتایج خیلی خیلی خوب رسیدم .
.
 بانک ذهن فرزندتون رو با این خاطرات پر کنید،

در آینده نه چندان دور، زمانیکه فرزندتان به نوجوانی و جوانی نزدیک شد تا پایان عمرش ،

شما برای ارتباط با فرزندتون به سپرده ای که در این بانک گذاشتید

نیاز پیدا خواهید کرد

ابراز محبت و به‌کار بردن کلمات آمیخته با مهربانی از پسر بچه‌ها یک مرد واقعی می‌سازد

تجربه این حقیر در طی 17 سال زندگی مشترک و تجربه 10 ساله پرورش و تربیت فرزند به من آموخت که خیلی از مادران در نحوه تربیت کودکان خصوصا فرزندان پسر در اشتباهند . در اکثر مواقع دختران یک زن و پسران مرد واقعی پرورش پیدا نمیکنند . پدران و مادران آینده ای که در همین زمان فعل شاهد جوانان و نوجوانانی هستیم که اصلا امیدی به آینده مشترک خوب و عالی در آنها نیست . زیرا نه دختران امیدی به پسران دارند که به عنوان یک مرد به آنها تکیه کنند و نه پسران امیدی به دختران دارند که بتوانند در کنار آنها زندگی خوب و استواری داشته باشند .

همه ما که در سنین 30 سال به بالا قرار داریم خوب دهه 50 و شصت را به یاد داریم که دختران و پسران در سنین خیلی پایین توانایی هایی داشتند که جوانان و نوجوانان الان حتی توان فکر کردن به آنها را ندارند . خوب یادم هست که خودم در سن 13 یا 14 سالگی مجموعه ای که کار فرهنگی میکرد را مدیریت میکردم و در سن 16 سالگی توانایی کاملی در کسب درآمد داشتم و خیلی زود توانستم دست به زانو شده و از هزینه های زندگی پدرم کاستم .

به نظر شما الان یه پسر 16 ساله مشغول چه کاریست ؟!

اصلا یک سوال ! شاید خیلیها بگویند الان باید درس بخوانند و آینده خوب داشته باشند و یا اینکه وظیفه پدر و مادر تامین هزینه های فرزندان است .

مگر در سالهای قبل به غیر از این بوده ؟! من و امثال من درس نخواندیم و یا بیکار ماندیم ؟! اصلا چند درصد از ما که در این سن و سال هستیم از گذشته خود از باب کار کردن و ساخته شدن پشیمانیم ؟!

بگذریم قصد این حقیر اصلا نصیحت نبود . قراردادن تجربیاتی اندک اما مفید برای والدین خصوصا مادران عزیز که قطعا دوست دارند فرزندانشان خصوصا فرزند پسر مردی واقعی پرورش یابد .

اغلب والدین تمایل دارند محبت‌شان را نسبت به پسرها محدود کنند اما در عوض، دخترشان را با عشق و محبت در آغوش می‌گیرند.

این والدین معتقدند ابراز محبت و مهربانی به پسران باعث می‌شود از ویژگی‌های رفتاری مردانه دور شوند.

آغوش مادر پناهگاهی امن برای پسران است و اعتماد به نفس یک پسر با گرمای وجودی مادر شکل می‌گیرد.

پسران به فضای بیشتر و منبع ثابت محبت در طول سال‌های نوجوانی نیاز دارند؛ در آغوش گرفتن پسر نوجوان به او ثابت می‌کند یک پشتیبان همیشگی وجود دارد که از او سخت مراقبت می‌کند.

برای داشتن ارتباط سالم میان مادر و پسر به نکات زیر توجه کنید:

آموزش مهربانی و احترام به او

به طور کلی ابراز محبت و به‌کار بردن کلمات آمیخته با مهربانی، از پسر بچه‌ها یک مرد واقعی می‌سازد. به او یاد دهید ادب، مهربانی و احترام به حقوق دیگران هنوز هم در جهان پرمشغله به طور فزاینده‌ای وجود دارد.از همان کودکی به آن‌ها نشان دهید چگونه استفاده از کلمات محبت‌آمیز مانند سحر و جادو عمل کرده و ذهنیت اطرافیان را نسبت به او خوشبین می‌کند. این مدل‌های رفتاری مناسب مادر با فرزندان به او این امکان را می‌دهد که به هوش و شخصیت و مهارت‌های دیگران و نه فقط به ظاهر آنان احترام بگذارد.

نشان دادن احساسات

بسیاری از والدین انتظار دارند همیشه نوعی ثبات در رفتار پسرها ببینند اما حقیقت این است که پسران نیز مانند دختران حق دارند احساساتی مانند عشق، غم، اندوه و ترس‌شان را نشان دهند. هیچ چیزی به اسم احساس‌های زنانه و مردانه وجود ندارد. همچنین اغلب جوامع بر این باورند که پسرها نباید با عروسک بازی کنند، آنها معتقدند پسرها باید در فعالیت‌هایی خشن همراه با جست و خیز زیاد شرکت کنند. اصلاح این باورهای غلط این امکان را به پسران می‌دهد که انواع فعالیت‌ها را کشف و از آن‌ها لذت ببرند و بسیاری از مهارت‌ها را در بازی‌ها یاد بگیرند.

نظم و انضباط عاقلانه

قوانین محکم برای پسران مفید نیست. آن‌ها نمی‌توانند همیشه بین خطوط مشخص شده حرکت کنند.زمانی که نظم و انضباط را به پسرها یاد می‌دهید کلمات را با دقت برای مجازاتشان انتخاب کنید. به خاطر داشته باشید پرخاشگری در آن‌ها نتیجه معکوسی به دنبال دارد و فریاد‌های بیش از حد طولانی و بلند عواطف پسران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. حتی زمانی که او عصبانی می‌شود سعی کنید با حفظ خونسردی درباره آنچه اشتباه انجام داده است، صحبت کنید.

یاد دادن مهارت‌های زندگی

هر مادری لباس‌های نوزادش را تعویض می‌کند و در هر وعده غذایی به کودک خردسالش غذا می‌دهد، اما برخی از مادران این الگوها را برای همه فرزندانشان حتی در سال‌های نوجوانی دنبال می‌کنند اما این رفتارها هیچ منفعتی برای مادر و پسر ندارد. همان‌طور که دخترها در برخی فعالیت‌ها مانند پخت و پز، نظافت و انواع کارهای خانه به مادرشان کمک می‌کنند، لازم است پسرها نیز مهارت‌های زندگی را در دوران کودکی بیاموزند و از این رو استقلال بیشتری را پس از پایان دبیرستان تجربه کنند.


درگیر شدن در فعالیت‌های درسی

برخی از پسران با اختلال بیش فعالی عملکرد نامناسبی در مدرسه از خود نشان می‌دهند. لازم است مادر این‌گونه کودکان با مربی آموزشی او در ارتباط باشد و برای انجام مشق شب به او کمک کند. رسیدگی به این نوع به هم ریختگی‌های درسی باعث می‌شود آن‌ها تحصیلاتشان را با رغبت بیشتری تا پایان دوره تحصیلی دنبال کنند.

او را به مرد خانه تبدیل نکنید

بسیاری از مادران انتظار دارند پسران همه امور خانه را انجام دهند. اگر یک مادر تنها هستید یا همسرتان تمام وقت کار می‌کند هرگز نقش او را با مرد خانواده اشتباه نگیرید. سهم عادلانه او را از کارهای روزمره مشخص کنید و برخی مسئولیت‌های مالی را برعهده‌اش بگذارید سعی کنید تمرکز اصلی کودک بر مسائل تحصیلی و توسعه روابط اجتماعی باشد حتی اگر او بالغ است باز هم نقش مرد خانواده را به او ندهید اگر همه بار سنگین خانواده را بر دوش او بگذارید حتماً خشمگین شده و دنبال راه فرار خواهد گشت.

برنامه‌ریزی زمان برای بازی

مطالعات اخیر نشان می‌دهند بازی و زنگ تفریح با افزایش تمرکز و عملکرد بهتر آنان در مدرسه مرتبط است.پسران در همه سنین روزانه نیاز به فعالیت بدنی و لذت بردن از برخی رقابت‌های سالم دارند.تحقیقات نشان می‌دهد حتی 15 دقیقه بازی به افزایش تمرکز پسران کمک می‌کند از طرفی بازی یک فرصت بزرگ برای برقراری ارتباط اجتماعی آن‌هاست.

تشویق به ورزش

برخی از والدین معتقدند ورزش کردن زمان زیادی از پسران می‌گیرد و نمره‌های درسی شان را کاهش می‌دهد اما اگر آن‌ها رئیس جمهوری هم شوند باز به ورزش نیاز دارند. اگر کودک را مجبور به انجام کاری کنید که دوست ندارد باعث می‌شوید از مدرسه رنج ببرد و نتیجه معکوسی کسب کند.

به حرف‌تان گوش نمی‌دهد، پاها را زمین می‌کوبد و وقتی در برابر خواسته‌اش می‌ایستید، صدای گریه‌اش همه را کلافه می‌کند؟ شاید شما هم مثل بسیاری از مادرها امروزی تصور کنید که جز سکوت و گوش به فرمان بودن هیچ ابزاری برای روبه‌رو شدن با این رفتارها ندارید یا مثل برخی از مادرهای دیروزی، عصبانیت و خشونت رفتاری یا کلامی را چاره این واکنش‌های فرزندتان بدانید اما دست نگه دارید!  شما تنها به مقابله با بدقلقی‌های کودک‌تان در همان لحظه نیاز ندارید بلکه می‌توانید با واکنش درست برای همیشه به این رفتارها پایان دهید.

    مثال:

مامان سارا از او می‌خواهد لباس صورتی‌اش را بپوشد تا به خانه مادربزرگ بروند اما سارا که تازه راه و رسم لجبازی را یاد گرفته در برابر خواسته مادر مقاومت می‌کند و لباس خوابش را از تنش بیرون نمی‌آورد. تلاش‌های مادر با فرار او و بدقلقی‌هایش بی‌نتیجه می‌ماند. مادر سارا چه باید بکند؟ با زور و دعوا او را مجبور به پوشیدن لباس ‌مهمانی کند یا این که به خواسته‌اش تن دهد و با لباس خواب او را همراه خود ببرد؟

    راه حل:

این ها را بگویید: باید درباره قوانین با او واضح حرف بزنید. کنارش بنشینید به چشم‌هایش نگاه کنید و نامش را به زبان بیاورید. بعد درخواست خود را به‌ طور واضح و روشن بیان کنید؛ مثلا «سارا جان وقت خوابه برو لباس خوابتو بپوش.» اگر همچنان مقاومت کرد و نخواست کاری که شما گفته‌اید انجام دهد، باید از استراتژی محرومیت استفاده کنید. یعنی اگر بهانه تلویزیون، بازی و… را برای نخوابیدن می‌آورد، او را از این کارها محروم کنید. تلویزیون را خاموش کنید، اسباب‌ بازی‌هایش را جمع کنید و… البته اگر بخواهید فرزندتان کاری را انجام ندهد باید قبلا یک بار این موضوع را به او گفته باشید.

این ها را نگویید: اگر می‌خواهید کودک از انجام کار خاصی خودداری کند نباید مدام آن را برایش تکرار کنید، یعنی یک‌بار توضیح دهید و دیگر ادامه ندهید. این کار او را در موقعیت لجبازی بیشتر قرار می‌دهد. در صورت شما چه باید ببینید؟ نباید یک روز در برابر لجبازی بی‌تفاوت باشید و روز دیگر از او بخواهید طبق میل و خواسته شما عمل کند. او باید در صورت شما اقتدار و البته آرامش را ببیند.

    مثال:

«آرش جلوی اسباب‌بازی‌فروشی ایستاده و مدام جیغ می‌کشد که ماشین قرمزی که جلوی ویترین گذاشته شده را برایش بخرند. مادر آرش نمی‌داند باید ماشین را بخرد یا نه!»

     راه حل:

این ها را بگویید: وقتی به او بگویید «نه این اسباب‌بازی را نمی‌شه خرید» باید پای نه گفتن‌تان بایستید و اقتدار لازم را داشته باشید. وقتی جیغ می‌زند جلوی صورتش بایستید و بگویید؛ «وقتی جیغ می‌زنی نمی‌فهمم چی میگی. می‌تونی بگی چرا عادی نمی‌تونی حرف بزنی؟» اگر نخواستید اسباب‌بازی برایش بخرید پیشنهاد چیز دیگری به او دهید و بگویید، «می‌تونیم بریم خونه با اون ماشین بزرگت مسابقه بدیم.» به این ترتیب او یاد یکی از اسباب‌بازی‌هایش می‌افتد و در لحظه هیجان این کار را احساس می‌کند.

این ها را نگویید: به هیچ عنوان او را تایید نکنید اما با عصبانیت هم با او برخورد نکنید. به هیچ عنوان به او نگویید، «این اسباب‌بازی مال تو نیست» چون او فکر می‌کند مالکیت همه اسباب‌بازی‌ها با اوست و باید همه انواع اسباب‌بازی را داشته باشد. گفتن «دیگه داری عصبانی‌ام می‌کنی» هیچ کمکی به شما و کودک نمی‌کند چون کودک نمی‌خواهد احساس شما را بفهمد.  در صورت شما چه باید ببیند؟ نباید کودک فکر کند که با جیغ کشیدن مدام شما را مستاصل می‌کند و تسلیم می‌شوید. آرام و منطقی باشید و اگر ادامه داد بی‌توجهی نشان دهید.

    مثال:

«مادر هلیا به او می‌گوید الان نمی‌تواند برایش ماکارونی درست کند، همین موضوع کافی است تا هلیا ساعت‌ها گریه کند. مادر برای پایان دادن به گریه‌های او باید به خواسته‌اش تن دهد؟»

راه حل:

این ها را بگویید: کنارش بنشینید و با او این‌طورصحبت کنید، «آهان پس تو ماکارونی می‌خوای!»، «این غذا رو دوست داری؟» اینها مقدمه‌ای است برای اینکه او بتواند احساسش را با شما در میان بگذارد. به او بگویید، «وقتی گریه می‌کنی من می‌دونم که یه چیزی ناراحتت کرده، حالا بگو ببینم چی شده؟» اگر حین تعریف کردن باز هم گریه کرد به او بگویید که «وقتی گریه می‌کنی نمی‌فهمم چی میگی، اول بگو چی شده!»

 این ها را نگویید: به هیچ‌وجه آمرانه و با تحکم و تشر زدن از کودک نخواهید گریه‌اش را متوقف کند چون این رفتار به جز تشدید کردن مشکل کمک بیشتری نخواهد کرد.

در صورت شما چه باید ببیند؟ نگذارید فرزندتان در صورت شما ضعف یا خشم را ببیند. شما تنها باید بر احساسات مادرانه‌تان چیره شوید و با دور شدن از کودک گریان او را به حال خودش رها کنید.

اهمیت دادن به حرف مردم،
از آنها غولی در ذهن ما می سازد.
 فرزندانمان را فدای این غول خیالی نکنیم.
 این دسته از آدمها همیشه
حرفی برای گفتن دارند.

تفاوت‌های رفتاری دختربچه‌ها و پسربچه‌ها
به‌طور کلی پسر‌ها و دختر‌ها با توجه به طبیعت و جنسیت‌شان ممکن است رفتارهای کاملا متفاوتی داشته باشند، اما نه به این معنی که هر دختر و پسری حتما تفاوت بسیار زیادی با هم دارند و ضرورتا از الگوهای معمول جنسیت خود پیروی خواهند کرد.

معمولا دختربچه‌ها زود‌تر از پسربچه‌ها راه می‌افتند و حتی مهارت بهتری در کنترل تحریکات روده‌ای و مثانه خود دارند. علاوه بر این، نسبت به پسر‌ها اجتماعی‌تر هستند و در یک سال اول تولد بیشتر با اطرافیان رابطه برقرار می‌کنند و رفتار دوستانه‌تر و آرام‌تری نشان می‌دهند درحالی که پسر‌ها بیش از احساسات دیگران به داشته‌ها و وسایل‌شان توجه نشان می‌دهند زیرا آن‌ها ترجیح می‌دهند در خودشان به مکاشفه بپردازند تا احساسات جمعی را درک کنند.

بقيه در ادامه مطلب