از آن‌جا که تشکیل فرقه‌ بابیت، با توطئه و حمایت استعمار از آن بوده است، لذا از ابتدای شکل‌گیری، همواره شاهد حمایت‌های اربابان علی‌ محمد باب، از این جریان وابسته بوده‌ایم. پیشوای بابیت نیز در مقابل، برای اثبات خوش‌خدمتی به اربابانش، صراحتاً پیروان خود را به جاسوسی برای اطلاع از جزئیات امور حکومتی فراخواند؛ همچنان که گفته است: «واجب است بر هریک از اهل بیان که با دقت، احاطه پیدا کنند به دارایی هر پادشاه، از خانه و کتاب و حدود و ملک و قشون و تمام اشیای قیمتی و گران بهای او».[1]

وی پیروان خود را به خدمت به حامیانش فراخوانده است: «هریک از حضرات ملوک وفقهم الله که بر حفظ این حزب مظلوم قیام فرماید و اعانت نماید، باید کلّ (: همه) در محبّت و خدمت به او از یک‌دیگر سبقت گیرند. این فقره فرض است بر کلّ».[2] در این صورت، از آن‌جا که شکل‌گیری و امتداد جریان بابیت و بهائیت با حمایت مستقیم روس‌تزار، انگلیس، آمریکا و اسرائیل بوده است؛ آیا می‌توان جمع‌آوری اطلاعات حکومتی و خدمت به حامیان اربابان این فرقه‌ها را چیزی جز جاسوس‌پروری نامید؟!

پی‌نوشت:
[1]. ابوتراب هدائی، بهائیت دین نیست، ص 163.
[2]. همان.