حوزه    فرهنگ –  موسيقي
موضوع    عرق ايراني عليزاده
تحلیل و استناد
هفت راه:
نمی‌خواستم«سرباز فرانسوی موسیقی ایران»باشم/عاشق مردمی هستم که هویتم از آنها می‌آید

حسین علیزاده در جمع دانشجویان دانشگاه شیراز گفت: من عاشق مردمی هستم که هویتم از آنها می‌آید و همین نام حسین علیزاده برایم کافی است، من نمی‌خواستم “سرباز فرانسوی موسیقی ایران” باشم.

حسین علیزاده بعد از ظهر امروز در جمع دانشجویان دانشگاه شیراز اظهار داشت: سال گذشته پس از عدم پذیرش جایزه شوالیه فرانسه نامه‌ای به مردم فرهنگ‌دوست ایران و فرانسه نوشتم و دلایل خود را عنوان کردم، اینکه تاکنون سکوت اختیار کرده‌ام بدین خاطر است که نیاز نبود به هرجایی توضیح دهم زیرا در آن یادداشت همه دلایلم به‌روشنی آمد و در آن نامه از اعتقاد و از اهمیتی که به مردم سرزمینم می‌دهم گفتم.

وی افزود: من عاشق مردمی هستم که هویت من نیز از آنها می‌آید و همین نام حسین علیزاده برایم کافی است، من نمی‌خواستم «سرباز فرانسوی موسیقی ایران» باشم و فکر می‌کنم این دلیل به اندازه کافی محکم باشد.

نوازنده شهیر تار و سه تار، موسیقی را در جامعه کنونی ایران دارای حرمت بالایی دانست و خاطرنشان کرد: با اینکه شرایط موسیقی در حال حاضر با انتقادات زیادی روبه‌روست اما باید پذیرفت که شرایط به مراتب مناسب‌تر از وضعیت موسیقی قبل از انقلاب است، چرا که در گذشته کمتر به اهالی موسیقی احترام گذاشته می‌شد و بسیاری از خانواده‌ها تمایلی به حضور فرزندانشان در عرصه موسیقی نداشتند.

علیزاده ضمن اشاره به علاقه همگانی مردم به موسیقی، تصریح کرد: هر پدیده‌ای جنبه‌های مثبت و منفی با خود دارد، اما باید توجه کرد که حتی قرائت قرآن یا مداحی مذهبی خالی از بعد موسیقی نیست.

این هنرمند با اشاره حضور گسترده هموطنان مقیم خارج از کشور در کنسرت‌های خارجی خود ابراز داشت: هموطنان‌ با حضور در کنسرت موسیقی سنتی، بوی ایران را از آن استشمام می‌کنند و چنین علاقه‌ای در بین مهاجرین هیچ یک از کشورها به چشم نمی‌خورد...

توصیه و پیشنهاد   :

1.    پيشنهاد مي‌شود اين اظهارات در ساير رسانه‌هاي انقلابي پوشش داده و منعکس شود.

2.    پيشنهاد مي‌شود در يادداشتي ضمن تجليل و غنيمت شمردن اين روحيه‌ي حسين عليزاده در قياس با ساير هنرمندان عرصه‌ي موسيقي، نظر وي درباره‌ي شرايط موسيقي قبل انقلاب و بعد انقلاب مورد تفسير و تبيين قرار گيرد.

3.    پيشنهاد مي‌شود ترتيبي داده شود تا گروهي از دانشجويان يا هنرمندان انقلابي (مثلاً دست‌اندرکاران جشنواره‌‌ي عمار) در نامه‌اي از اين موضع‌گيري شرافتمندانه‌ي عليزاده تجليل و تشکر نمايند.

4.    اين که يک هنرمند مسائل کشور را تنها از دريچه‌ي حرفه و دغدغه‌هاي شخصي و حرفه‌اي خود نمي‌نگرد، جاي بسي خوشحالي و نشان‌دهنده‌ي بلندنظري او است. پيشنهاد مي‌شود در يادداشتي اين ويژگي‌ها تحليل و مورد تحسين قرار گيرند.