ربیع رو بالاخره تبریک بگیم یا نگیم؟
عزاداری رو ادامه بدیم یا ندیم؟

پیامهایی از دیروز در حال انتشاره که ربیع رو تبریک نگید. عزاداری‌هارو ادامه بدید تا ۸ ربیع. چون تو این روز‌ها حمله به خانه حضرت زهرا هست. شهادت حضرت محسن هست. ایام غصب خلافت امیرالمؤمنین هست و یا مثلا دهه محسنیه راه بیاندازیم و عزاداری کنیم.

پاسخ
۱_یه قاعده‌کلی : هر وقت پیامی دیدید که داره یه چیز جدید یا یه کار جدید رواج میده مخصوصا تو مسائل دینی، حتما قبل از انتشار، دربارش تحقیق کنید.

۲_بله از لحاظ تاریخی برخی از این روزا مصادفه با موارد بالا. البته تاریخ حمله اصلی و شهادت حضرت محسن در اوایل ربیع نیست. اما آیا اینارو علما و بزرگان ما نمی‌دونستن؟ که عزاداری نمی‌گرفتن. و بعد ماه صفر عزاداری‌هارو تعطیل می‌کردن؟ ما تازه فهمیدیم؟ بله این روزها، روزهای حزن است باید حرمت این روزهارو خوب رعایت کنیم. ولی این‌که بخوایم مراسم جداگانه بگیریم خیر.

۳_اگر بخوایم این‌طوری به قضایا نگاه کنیم تمام سال سالروز یک جنایت یا یک خیانت به اهل بیت هست. آیا اجازه داریم هر روز مردم رو به عزاداری توصیه کنیم؟

۴_قطعا هر دهه‌عزاداری به مراسم ما اضافه بشه مثل دهه محسنیه یا هرچیز دیگه‌ای اولین آسیبی که داره اینه که دهه مهمی مثل محرم رو تحت‌الشعاع قرار میده و از اهمیتش کم می‌کنه. دومین آسیبش اینه که مردم بعد از دوماه عزاداری این دهه جدید رو همراهی نخواهندکرد و قطعا بی احترامی‌هایی به اهل بیت بوجود خواهد آمد. کما این‌که همین الان هم مذهبیا متهمن به اینکه کل سال توعزادارین و شادی ندارن و اسلام دین اینطوریه و....

۵_منظور از اینکه میگیم عزاداری نکنیم فراموشی این اتفاقات نیست. شیعه سرش کلاه نمیره و این اتفاقات رو قطعا فراموش نمی‌کنه. ما کل روزها وکل سال‌ها از سقیفه و غصب جانشینی پیامبر حرف می‌زنیم. و تو همه روضه‌ها در هر روز سال روضه حضرت زهرا می‌خونیم. کمااینکه در روزهایی که از آخر صفر گذشت در روزهای شهادت پیامبر و امام حسن بیشترین روضه‌ای که خونده شد روضه حضرت‌زهرا بود. و در ماه‌های بعد ایام فاطمیه هم مجدد تکرار خواهد شد. اضافه شدن دهه‌هایی مثل دهه محسنیه قطعا ایام فاطمیه رو خراب می‌کنه.
افراط در هرکاری در انتها به تفریط خواهد رسید.

۶_در مسائل دینی خیلی باید مراقب بود تا تحریف، بدعت و یا وهن در دین بوجود نیاد. این موضوعات معمولا از طرف شیعیان انگلیسی پیشنهاد میشه که ترویجش بسیار خطرناکه. در مسائل دینی چشم ما به علما، بزرگان و در راس آن‌ها ولایت‌فقیه باید باشه نه دیگران.

درجمعی سوالی پرسیده شد به این مضمون :

چرا این عزاداری‌ها فقط مخصوص امام‌حسین(ع) است؟ چرا برای پیامبر(ص) که بزرگترین و محبوب‌ترین انسان نزد خداست این عزاداری‌ها وجود ندارد؟

پاسخی که به ذهن بنده رسید:

۱_اسلام را پیامبر پدید آورد ولی آنچه باعث بقای اسلام بود، امام حسین (ع) بود
《الاسلام محمدی الحدوث و حسینی البقاء》

پس باید از عامل بقای اسلام زیاد صحبت کنیم و یادش را زنده نگه بداریم، تا در زمان‌های مختلف اسلام زنده بماند.

۲_امام حسین به واجبی عمل کرد که نه معصومین قبلی آن را انجام دادند نه معصومین بعدی. برای معصومین قبلی این موقعیت پیش نیامده بود که قیام علیه باطل و انحراف انجام بدهند و کشته شوند. وقتی امام حسین قیام کرد این تکلیف از معصومین بعدی هم برداشته شد (بنقل از کتاب انسان ۲۵ساله_مقام معظم رهبری)

پس امام حسین کاری کرد که هیچ‌کدام از معصومین انجام ندادند. پس طبیعی است که امام‌حسین با تمام معصومین فرق داشته باشد. و ما هر کاری میتوانیم باید انجام بدهیم تا آن حرکت زنده بماند. کما اینکه خود اهل بیت هم همیشه و به هر بهانه‌ای یاد امام حسین را زنده نگه می‌داشتند.

امام سجاد(ع) سال‌های سال گریه می‌کردند. شاید در نگاه اول این گریه احساسی و بخاطر آن جنایات باشد. بله قسمتی از گریه‌های حضرت به همین دلیل است و دلیل دیگر آن بخاطر زنده نگه‌داشتن حرکت و قیام اباعبدالله بوده است تا در یادها بماند.

۳_نحوه درگذشت پیامبر و امام‌حسین هم بسیار باهم متفاوت است. امام‌حسین ویارانش به فجیع‌ترین وضع به شهادت رسیدند و خانواده‌شان به اسارت رفتند.

۴_بنابرروایات خود پیامبر و حضرت زهرا هم برای امام حسین و واقعه کربلا گریه کردند.

البته مسلمانان سالروز رحلت(شهادت) پیامبر را به سوگ می‌نشینند و عزاداری می‌کنند. بنقل تاریخ غمناک‌ترین روز مدینه در طول تاریخ روز وفات(شهادت) پیامبر بود. و دومین روز غمناک مدینه  روز بازگشت بازماندگان بنی‌هاشم از کربلا.