در برخورد با کسی که تو خیابون تراکت یه رستوران رو پخش می‌کنه ، می‌تونی بی‌توجه عبور کنی . می‌تونی تراکت را بگیری و کمی دورتر – جایی که اون نمی‌بینه – بندازي تو سطل زباله . اما به نظر من يه كار بهتري هم هست كه ميتوني انجامش بدي ..
می‌تونی وقتي که تراکت را از اون می‌گیری ، بپرسی : « بهترین غذای این رستوران کدومه ؟». شاید پاسخ رو ندونه . اما احتمالاً تحقیق ميكنه و فردا به دیگر رهگذرا ، همزمان با ارایه اون تراکت ، ميگه : « اگه به رستوران رفتين ، شیشلیک رو سفارش بدید . خوشمزه تر از باقی غذاها شونه و سالمتره ».
اون پسر، دیگه یه روبوت مکانیکی پخش کاغذ نیس . اون یک مشاور تغدیه اس ! یک جمله بیشتر نگفتید اما حال خودتون و حال اون رو بهتر کردید و به زندگی اون پسر و خودتون ، معنا دادين . به نظر من با معنا دادن به زندگي ديگران ، آدم به زندگي خودش معنا ميبخشه .
موضوعات مرتبط: دل نوشته ها
برچسب‌ها: معنا بخشيدن , زندگي , ديگران , مشاور تغذيه