پس از اعلام قطع روابط دیپلماتیک با ایران از سوی رژیم سعودی،بحرین نیز به دنباله روی از ارباب خود به همین اقدام دست زد.سودان نیز سفیر ایران را اخراج کرده است.

در خبرها گفته شده جیبوتی هم، چنین اقدامی را در پیش گرفته است.اینکه مجموع وزن سیاسی همه این کشورها در نظام بین الملل چقدر است و چنین اقدامات احمقانه ای آیا تاثیری بر نفوذ روزافزون ایران اسلامی در عرصه منطقه ای و جهانی و حتی در میان ملتهای دنیا دارد یا نه موضوع این نوشته نیست،می خواهیم از زاویه ای دیگر به ماجرا نگاه کنیم.

هر چه بنگریم در خواهیم یافت نتیجه بدون شک عقب نشینی و مدارای بیجا با دشمن نه تنها او را آرام نخواهد کرد بلکه گستاخی او را خواهد افزود.

دولت یازدهم که مدعایش مهارت و تبحر در سیاست خارجی با رویکرد تنش زدایی و تعامل است چه پاسخی برای چنین پدیده  دیپلماتیکی دارد؟سوابق سیاه اقدامات دولت سعودی در حق ایران از جمله کاهش شدید قیمت نفت و یا دست داشتن در حمله به سفارت ایران در لبنان که منجر به کشته شدن دهها تن گردید با چه پاسخی از سوی دولت ایران مواجه شد؟آیا نتیجه مطلوب بود؟

این راهبرد همیشگی امام راحل و رهبری حکیم انقلاب بوده که در برابر دشمن باید ایستاد،نباید منفعل بود.شاید این رخدادهای اخیر یکبار دیگر حقانیت راهبرد انقلابی در سیاست خارجی را به اثبات رسانده باشد.

حمله و هجمه به حرکت خشمگینانه عده ای از معترضین به شهادت شیخ نمر در حمله به سفارت و کنسولگری عربستان نقل سخنان برخی مسئولین و غیر مسئولین شده است.آن مسئولین اعم از دولتی و غیر دولتی بجاست ابتدا عملکرد خود را در مقابل اقدامات عربستان بررسی کنند که آیا به درستی به وظایف خود عمل کرده اند یا نه؟اگر پاسخشان مثبت بود-که بعید است- آنگاه حق دارند در این برهه به این حمله مبهم و مسئله دار معترض شوند.

سفر آمانو به تهران برخلاف تصور نه‌تنها فقط برای دیدوبازدیدهای دیپلماتیک و یا حتی حضور در کمیسیون برجام بلکه برای بررسی پارچین بوده است.متأسفانه سازمان انرژی اتمی در رویه‌ای عجیب این بازدید را تشریفاتی عنوان کرد.مشخص نیست این سازمان در پی پنهان کردن چه چیزی از افکار عمومی است و چرا دست به چنین کاری می‌زند.اکنون مشخص‌شده هفته گذشته نمونه‌برداری‌هایی از پارچین نیز صورت گرفته است.

بازدید آمانو از یک مجتمع نظامی هرچند هم تشریفاتی بوده باشد که نبوده،در افکار عمومی متعارض با مواضع پیشین مسئولین به‌ویژه نظامیان است.آنجا که گفته‌شده بود پاسخ درخواست بازرسی از مراکز نظامی را با سرب داغ خواهیم داد.

این نخستین بار نیست که اقدامات عملی کاملاً متعارض با برخی مواضع تبلیغاتی مسئولین رده‌بالای نظام به‌پیش می‌رود.

از طرفی این وضع نشان‌دهنده آن است که مراحل برجام بدون توجه به تصویب شدن یا نشدن در ایران در حال پیاده‌سازی است. حال این سؤال پیش می‌آید که نقش کمیسیون برجام در این میان چیست؟آیا بررسی موافقت‌نامه‌ای که مراحل اجرایی آن به‌دقت در حال پیاده شدن است می‌تواند معقول باشد؟همه این‌ها در حالی است که علیرغم تصریح قانونی،دولت هنوز حاضر به ارائه لایحه دراین‌باره نیست.