هر آنکس ادعای پیروی از راه خمینی کبیر را دارد نه به مردم بخاطر رای و اعمال سلیقه سیاسی شان اعتراض می کند و نه از آنسو از اقبال مردم به سوی خود ذوق زده شده و رقیب  و حامیان او را نادیده می گیرد.

در این روزها شاهدیم از هر دو طرف هم عده ای به دلیل آنکه مردم تهران تنها به لیست اصلاح طلبان و حامیان دولت اقبال کرده اند،آنها را سرزنش کرده و القاب ناشایستی حواله آنان می کنند، از آنسوی دیگر برندگان انتخابات تهران بدون توجه به نتایج سایر کرسیهای مجلس باد پیروزی به خود می گیرند و نوعی تمامیت خواهی را به رخ مردم می کشند  و طوری وانمود می کنند که انگار پیروز مطلق انتخابات و تشکیل دهنده اکثریت مجلس هستند.

حناب روحانی بدون اینکه درباره رتبه خود در انتخابت خبرگان با توجه به جایگاهش تامل کند، در صدد مصادره پیام مردم از حضور در انتخابات است و در جایگاه آنان نشسته و از سوی آنان سخن می گوید. بدون شک سطح محبوبیت او و جریانش در کشور آنقدر روشن هست که اگر همین امروز قرار بر انتخابات باشد بعید است بتواند دوباره رئیس جمهور شود،اما با بی پروایی سخنانی طعم دار می گستراند.اگر چه او در ایام گذشته نشان داده از صبر و تحمل زیادی برخوردار نیست و منتقدان خود را از بیانات تند و صریح و گاه توهین آمیز بی نصیب نگذاشته است اما ظاهرا گذشت زمان تاثیری در او نداشته و می خواهد همان راه را ادامه دهد.

نتیجه انتخابات هر چه باشد پیروزی دولت و حامیانش نبوده چه اینکه اکثریت کرسیها به رقبای او رسیده است.پس مشخص نیست او از چه سخن می گوید.