باب‌المندب تنگه آبی در قسمت جنوبی دریای سرخ به اقیانوس هند. تنگه‌ باب‌المندب آبراهی است بسیار استراتژیک که راه کشتی‌های کالاهی و تجارتی وهم همچنین مسافرتی «در دوران قدیم» از دریای عرب و اقیانوس هند به درون دریای سرخ هدایت می‌دهد وسپس از گذر از کانال سوئز به سوی دریای مدیترانه ادامه می‌دهد.

این آبراهه بسیار مهم در فاصله ۳۶ کیلومتری ناحیه جنوب روستای ذباب در کرانه خلیج عدن واقع شده‌است، ودر حدود ۸۴ کیلومتر از شهر ساحلی مخا فاصله دارد. مؤرخ وتاریخ نویس «الویسی» می‌گوید که «تنگه باب ‌المندب» یکی از تنگه‌های بسیار مهمی است که دریای عرب و دریای هند را به دریای قُلزُم رسانده، وسپس به دریای «روم» متصل می‌کند.

کوه‌های متعددی بر فراز این تنگه پراهمیت قرار دارند. این تنگه از پایه کوه «جبال المندب» گذر می‌کند. ارتفاع این کوه در حدود ۳۰۰ متر از سطح دریا می‌باشد. سپس کوه «شیخ سعید»، ودر پایه همین کوه نیز روستایی به همین نام وجود دارد که تعداد ساکنانش بیش از ۶۰ نفر نیست.

در سمت مشرق آن کوه «منهلی» است که ارتفاعش در حدود ۳۱۰ متر است، و کوه «جبل مراد» و کوه «العقد» می‌باشد. در کرانه تنگه باب‌المندب روستا المندب واقع شده‌است وجعیتش در حدود ۸۰۹ نفر می‌باشد. در بعضی از آثار وسنگ نبشته‌ها آمده‌است که تاریخ روستای «المندب» به دوران پادشاهی سبا و ذوریدان می‌رسد.

همچنین در سمت جنوب روستای المندب، روستای دیگری بنام «بیت الفقیه» وجود دارد ودارای ۸۳۹ نفر جمعیت می‌باشد، ساکنان این روستا به صید و ماهی گیری اشتغال دارند.

شمال اقیانوس هند و خلیج عدن و باب المندب یکی از بزرگترین راههای آبی دنیا است که بیش از یک سوم تجارت جهانی دراین منطقه انجام می شود؛ یعنی عبور و مرور تمام کالاهای آسیای جنوب شرقی به سمت خلیج عدن، باب المندب، دریای سرخ، کانال سوئز، مدیترانه و اروپا و از جبل الطارق به سمت قاره آمریکا. این مسیر عبور کالا است. بنابراین این مسیر اصلی عبور و مرور کالا به اهمیت این منطقه می افزاید.

از سال ۸۶ بحث تروریسم دریایی و دزدی دریایی در این منطقه بوجود آمده و این امر در بعد اقتصادی ضربات زیادی به بدنه اقتصاد جهان وارد کرده است.
این تنگه راه آبی باریکی است که بین یمن در شبه جزیره عربستان (در خاورمیانه) و جیبوتی و اریتره در شاخ آفریقا واقع شده است. این تنگه دریای سرخ را به خلیج عدن متصل می کند و از این طریق یک پیوند استراتژیک بین دریای مدیترانه و اقیانوس هند ایجاد کرده است.

به تنگه باب المندِب، تنگه مندِب یا مندَب هم گفته می شود.اصطلاح «باب المندب» به معنای دروازه غم و اندوه و یا دروازه اشک ها است. نام باب المندب به خاطر مخاطرات هدایت کشتی ها در این تنگه به آن داده شده. طبق یک افسانه عرب هم زلزله ای که آسیا را از آفریقا جدا کرد باعث غرق شدن کشتی ها در این منطقه شد در نتیجه نام باب المندب بر روی این تنگه گذاشته شد.

تنگه باب المندب 20 مایل (32 کیلومتر) عرض دارد و به وسیله جزیره پریم (Perim)  به دو کانال تقسیم می شود. کانال غربی 16 مایل (26 کیلومتر) و کانال شرقی 2 مایل (3 کیلومتر) عرض دارد. با ساخت کانال سوئز، تنگه اهمیت استراتژیک و اقتصادی زیادی یافت. کانال سوئز دریای مدیترانه را به خلیج سوئز که شاخه‌ای از دریای سرخ است متصل می‌کند. کانال سوئز سریع ‌ترین مسیر کشتی‌ رانی بین اروپا و آسیا محسوب می شد.برآورد می شود که روزانه 8/3 میلیون بشکه نفت خام و فرآورده های نفتی تصفیه شده از طریق تانکرها از میان تنگه باب المندب عبور داده می شود. بسته شدن تنگه باب المندب می تواند تانکرهایی که از خلیج فارس خارج می شوند را مجبور به انحراف از مسیر کند و به زمان و هزینه حمل و نقل بیفزاید.

خاک و جزایر یمن نقش مهمی در امنیت این تنگه مهم بازی می کند. (برای همین دولتی که در یمن بر سر کار می آید برای بسیاری از کشورها از جمله همسایگان و قدرت های جهانی اهمیت دارد. به ویژه این که می تواند اجازه استقرار نیروی هوایی و دریایی کشوری دیگر را در این منطقه استراتژیک بدهد.)

طبق فرضیه های اخیر، تنگه باب المندب احتمالاً مکانی بوده که اولین مهاجرت های انسان امروزی از قاره آفریقا در تقریباً 60000 سال پیش از طریق آن انجام شده است. این فرضیه می گوید که در آن زمان، سطح اقیانوس ها بسیار پایین تر از حالا بوده و تنگه باب المندب بسیار کم عمق یا خشک بوده است. همین امر اجازه این قبیل مهاجرت را داده است.

درباره خلیج فارس و تنگه هرمز به عنوان شاهرگ انتقال نفت در خاورمیانه و نقش استراتژیک آن در معادلات بین الملل زیاد صحبت شده است. لشکرکشی اعراب با حمایت غرب و اسرائیل به یمن، بهانه ایست تا بیشتر با باب المندب، تنگه ای که اگر اهمیتش بیش از هرمز نباشد، کمتر از آن نیست آشنا شویم.

۴۰ درصد، ۴۰ درصد. هر دو تنگه، شاخص چهل درصدی را یدک می کشند. تنگه هرمز، ۴۰ درصد تجارت نفت و تنگه باب المندب سهمی ۴۰ درصدی از کل ترانزیت دریایی را داراست. با توجه به اینکه ۹۰ درصد کل ترانزیت کالا در دنیا از طریق دریا انجام می گیرد، می توان به اهمیت این شاخص پی برد.

باب المندب از هرمز تنگ تر بوده و عرضی کمتر از ۳۰ کیلومتر دارد. وضعیتی که در صورت تهدیدات نظامی، این تنگه را در زمره شکننده ترین مسیر ها قرار می دهد. هر چند به خاطر حمله دزدان دریایی، هم اینک نیز از آرامش کامل برخوردار نیست.
به لحاظ تاریخی، بخش یمنی این تنگه توسط انگلیس و بخش جیبوتی از طریق فرانسه مدیریت میشده است. امروز انگلیس در سواحل یمن حضور نظامی ندارد در حالی که اخیرا آمریکایی ها در کنار فرانسویان در بخش مربوط به جیبوتی پایگاهی احداث کرده اند.

اگر ترانزیت دریایی در باب المندب مسدود شود، کشتی ها برای اتصال بین آسیا و اروپا مجبورند از دماغه امید نیک در سواحل صخره ای آفریقای جنوبی عبور و مرور کنند. در این صورت کانال سوئز ارزش خود را از دست خواهد داد و ۱۴ روز به طول زمان دریانوردی کشتی ها افزوده خواهد شد.

اما در وضعیت ژئواستراتژیک فعلی و رقابتی که بین ایران و متحدین شیعی منطقه از یک سو و اسرائیل و اعراب در سوی دیگر در جریان است، باید این نکته را متذکر شد که نیمی از تجارت کالا در اسرائیل از باب المندب عبور می کند و در صورت استیلای انصارالله در بیدا، در بخش جنوبی یمن و عدن، ایران قادر خواهد بود با اشراف بر مهمترین شاهرگ های امنیتی- اقتصادی خاورمیانه و جهان، از وزنه سیاسی به مراتب سنگین تری برخوردار شود. در حالی که رژیم صهیونیستی قافله ای دیگر را خواهد باخت و بیش از پیش در موقعیت ضعف و تهدید مستقیم جمهوری اسلامی ایران قرار خواهد گرفت.

از زمان به قدرت رسیدن انصارالله در یمن، اسرائیل رسما به همه کشتی های خود هشدار داده است هنگام عبور از تنگه، به شدت تمام تمهیدات امنیتی لازم را رعایت کنند و آماده هرگونه حمله ای باشند.
جدا از تنش های فعلی و دو دستگی شیعه- سنی در منطقه، سعودی ها به خاطر ترانزیت نفت به آسیا و مصری ها به دلیل حراست از ارزش اقتصادی و سیاسی کانال سوئز، کسب اطمینان از نحوه مدیریت امنیتی باب المندب را برای خود حیاتی می دانند.

در اوج تنش بین اعراب ورژیم صهیونیستی فرمانده وقت نیروی دریایی رژیم صهیونیستی اعلام کرده بود تسلط مصر بر کانال سوئز تنها یکی از کلید های دریای سرخ را در اختیار قاهره قرار می دهد در حالیکه کلید دوم که از لحاظ راهبردی مهمتر می باشد ، تنگه باب المندب است کلیدی که به احتمال قریب به یقین در دست (اسرائیل) قرار خواهد گرفت.

الیاهو سالیبتر نویسنده صهیونیست در مقاله ای در رابطه با استراتژی رژیمش در دریای سرخ هم نوشت : متخصصان امور دفاعی در تل اویو به خوبی اهمیت تهدیدهای موجود در دریای سرخ را درک کرده اند از این رو اهمیت بسیار ویژه ای به روابط با کشورهای غیر عرب حوزه این دریا در شرق آفریقا می دهند.

به اعتقاد این نویسنده رژیم صهیونیستی از تحولات به وجود آمده بعد از سال 1990 (سقوط اتحاد جماهیر شوروی سوابق ) کمال استفاده را برده وموفق شد جو و شرایط مناسبی را برای راهبردهای امنیتی خود در این منطقه به وجود آورد.

هبه عبدالعزیز روزنامه نگار مصری نیز در شماره 19 اکتبر سال گذشته  روزنامه الوفد هم با اشاره به این مسئله می نویسد: اهمیت استراتژیک تنگه باب المندب برای امنیت ملی مصر صرفا به دلیل تاثیر گذاری مستقیم آن بر کانال سوئز نیست بلکه به دلیل عبور و مرور کشتی های صهیونیستی است که  خط ترابری آن بندر ایلات را از طریق این تنگه به جهان خارج متصل می کند ویکی مهمترین دلایل تهاجم سال 1967 رژیم صهیونیستی به مصر محسوب می گردد.
این روزنامه نگار مصری با توصیف انصار الله به عنوان یکی از شاخه های محور مقاومت تاکید می کند، در صورت تسلط این گروه بر یمن وبه تبع آن باب المندب نه تنها امنیت ملی رژیم صهیونیستی بلکه امنیت ملی مصر هم تهدید می گردد!! زیرا می تواند به اهرم فشاری برای گروه مقاومت بر این نقطه حیاتی از جهان تبدیل شود.

برخی از کارشناسان جغرافیای سیاسی نیز اهمیت این تنگه 30 کیلومتری را در چارچوب معادلات بین المللی در سطح واندازه دستیابی یکی از طرف ها به بمب هسته ای می دانند.