حوزه    فرهنگ – اجتماعي
موضوع    مراسم هالووين در ايران
تحلیل و استناد

ايران واير:
چرا باید به استقبال هالووین رفت ؟

اما آیا واقعاً هالووین یک جشن وارداتی  است که مورد استقبال عده ای از انسان های از خودبیگانه قرار گرفته؟
پاسخ این پرسش را می توان در لایه های زیرین داستان «نقاب مرگ سرخ» ادگار آلن پو جست. در کشور ما سال هاست که بیماری خطرناکی شیوع پیدا کرده: غرور ملی بی جا، تعصبات مذهبی و تبعیض های قومی.

اطراف ما هم از این بیماری واگیردار مصون نمانده. کافی است به رویدادهای خاورمیانه در ده سال گذشته فکر کنیم، به نسل کشی کردهای ایزدی، جنگ داخلی سوریه و اتفاقاتی که برای افغانستان و عراق افتاد. کافی است به شخصیت هایی مانند «ابوعزرائیل» فکر کنیم که هر چند وقت یک بار تیتر رسانه های داخلی می شوند و معمولاً هم خوانندگان با علاقه خبرهای آن ها را پیگیری می کنند. کافی است که به مراسم گردن زنی در عراق و سوریه فکر کنیم و به لباس های سرخی که تن قربانیان می کنند و با آب و تاب فراوان هم در رسانه ها بازتاب می دهند. این وحشیگری ها آیا همان بیماری «مرگ سرخ» نیست که در خاورمیانه شیوع پیدا کرده ؟

آیا می توانیم به قلعه امنی از فرهنگ به ظاهر خالص ایرانی و شیعی پناه ببریم، در را به روی خودمان ببندیم و احساس امنیت کنیم ؟

ادگار آلن پو در همان داستان «نقاب مرگ سرخ» به ما پاسخ می دهد: شاهزاده پروسپرو، این اشراف زاده خوشگذران با دیدن مردی که کفن خونی پوشیده است، برآشفته می شود. اراده می کند که او را از قلعه بیرون بیندازند، غافل از آنکه مرد کفن پوش، همان مرگ سرخ است که این بار به درون قلعه راه پیدا کرده.

گمان می کنم همه چالش های فرهنگی ما را می توان با این تصویر نشان داد. فرهنگ قلعه ای نیست که بتوان پشت برج و باروی آن پناه گرفت؛ دشتی  است بی انتها با مرزهایی سیال. نوروز همان قدر یکی از جلوه های آن است که هالووین یا والنتاین. اهمیت هالووین در این است که می توان به بهانه آن با «وحشت» شوخی کرد. فقط کسانی که می خواهند وحشت در دل های ما باشد، از هالووین وحشت دارند. اتفاقاً به همین دلیل هم باید به استقبال هالووین رفت: برای دست انداختن وحشتی که به دل های ما انداخته اند.

توصیه و پیشنهاد  :

  1.    در اين يادداشت سردستي، نويسنده با استدلالي کودکانه تعصب قومي و ملي را نفي مي‌کند. پيشنهاد مي‌شود در مقاله‌اي تحليلي به استدلال پوچ او پاسخ داده شود که نگه داشتن تعصبات ملي و وطن‌دوستي لزوماً ارتباطي قتل و کشتار و آنچه در عراق و سوريه رخ داده ندارد... و اين‌که پيشنهاد نويسنده چيست؟ اين‌که در لباس پوشيدن و موسيقي و خوراک و مراسم جشن و عزا و... دنبال سبک جذاب و پرماجراي غربي‌ها برويم براي اين‌که مبادا تعصب کور ورزيده باشيم؟ و در نهايت تنها مشخصه‌ي ايراني بودنمان اين باشد که فارسي سخن مي‌گوييم؟! طبق معمول بايد ياد بگيرند که چگونه مسائل اصلي را از فرعيات تفکيک کنند.

2.    در اين گزارش تصاويري استفاده شده که نشان مي‌دهد در يکي از اين جشن‌هاي کذايي لباس روحانيت به تن کرده‌اند. لازم است مراتب اعترض به اين سايت ارسال شود و مي تواند در بخش نظرات مورد حمله‌ي کامنتي قرار بگيرد. انتشار يا عدم انتشار کامنت‌ها مهم نيست. تعداد زياد اعتراضات باعث انفعال و عدم تکرار اين‌گونه موارد خواهد شد.

3.    پيشنهاد مي‌شود اين مطلب با ذکر منبع در يک سايت داخلي (بدون تصاوير آن) منتشر شود و واکنش‌ها و نظرات کاربران به‌طور ويژه مورد استفاده‌ رسانه‌اي عليه سايت ايران واير قرار گيرد.