حوزه    فرهنگ –  اجتماعي
موضوع    نشانه‌هاي مردمي بودن دو جريان معارض کشور
تحلیل و استناد

عموم رسانه‌ها در خصوص شهادت سردار همداني و برگزاري تشييع او گزارشات کافي ارائه کرده‌اند و جمعيت بسياري که در تهران و سپس در همدان براي اين مراسم گرد آمدند، واقعاً جاي تعجب دارد. چرا که سردار همداني اگر چه چندان ناشناس نبود، اما يک چهره‌ي رسانه‌اي و محبوب هم در ميان مردم نبود.

اما اين نکته اساسي مطرح است که هر وقت کسي شهيد شود، يا عالم يا روحاني از دنيا برود جمعيت تشيع کننده‌ي ايشان زياد هستند. در مقابل از جريانات روشنفکري (از جمله هنرمندان و نويسندگان) که هم داعيه‌ي مردم و طرفداري مردم را با خود بسيار دارند و هم از جانب مردم بسيار منتقد و بر ضد نظام و وابستگان نظام هستند، وقتي دچار فقدان يکي از خود مي‌شوند، مراسم تشييع محقر و کم جمعيتي دارند.

در اين اواخر مراسم تشييع هما روستا، محمدعلي سپانلو، سيمين دانشور را بررسي کنيد. تقريباً در اين سه از سوي برخي دوستان يا همکارانشان از کمي جمعيت تشييع کننده گله شده بود. حتي فرض بگيريد روزي که شجريان با همه‌ي شهرت و اعتبار و بت‌سازي که از او شده از دنيا برود چه اتفاقي خواهد افتاد؟!

به نظر مي‌رسد اين نقطه يکي از پايانه‌هاي مهمي است که ميزان جايگاه و اعتبار اجتماعي دو جريان مهم کشور را – شبه روشنفکري غرب‌زده و در مقابل انقلابيون و دين‌گرايان استقلال‌طلب – مشخص مي‌کند و بايد از آن بهره‌ي رسانه‌اي لازم را برد.

توصیه و پیشنهاد :

   1.    پيشنهاد مي‌شود گزارشي تحقيقي تهيه شود و بر اساس آمار اين تفاوت مرور گردد.

2.    پيشنهاد مي‌شود با يکي از جامعه‌شناسان مطرح مصاحبه‌اي ترتيب داده و اين مسئله بررسي شود.

3.    پيشنهاد مي‌شود با يکي از شخصيت‌هاي مدعي روشنفکري هم مصاحبه‌اي ترتيب داده شود و از او در اين مورد پرسش شود.

4.    پيشنهاد مي‌شود مقاله‌اي تحليلي هم از اين موضوع در رسانه‌هاي انقلابي توليد شود. و داعيه‌ي مردم در ميان جريان روشنفکري بررسي و بازخواني شود.