برای شیمیایی ها که بیصدا می میرند

شیمیایی

ماهیای سرخ عاشق ، توی حوضی از اسیدن

دلشون یه دریا درده ، کی می دونه چی کشیدن ؟!

می دونی چه دردی داره ، بی صدا ترانه خوندن ؟!

می دونی چه سوزی داره ، تو آتیش نفس کشیدن ؟!

هد هد صبا شدیم و هفت شهر عشقو گشتیم

ما نفس کم نیاوردیم ، معلومه کیا بریدن !

سینه آتیش خلیله ، اینجا عشقه که دلیله

ببین این دلای عاشق ، چه بهشتی آفریدن !

بچه های خط دوم ، سرشون به خاک ، اما

بچه های خط اول ، آسمونو سر کشیدن

فکر اون گلای سرخم که سرا رو خم نکردن

می میرن ولی نمی گن که گلوشونو بریدن

لاله ها کی گفته تنها ، همونایی ان که رفتن ؟

اینایی که پر شکسته ن ، مگه کمتر از شهیدن!