عنوان عکس
عنوان عکس
عنوان عکس
عنوان عکس
عنوان عکس
عنوان عکس



شعری در مورد گردان کمیل



آی دونه دونه دونه                       نون و پنیر و پونه

قصه بگم براتون؟                          قصه ای عاشقونه

 

یه وقت نگین دروغه                یه وقت نگین که وهمه

اون که قبول نداره                        نمی تونه بفهمه

بریم به اون فصلی که                     اوج گرمیه ساله

ماجرای قصه مون                        داخله یک کاناله

 

کانالی که تو اون دشت                   مثل قلبه زمینه

دور و بر این کانال                         پر از میدونه مینه

 

یک کانال که تو این دشت                مثل قلبه زمینه

     دور و بر این کانال                       ببین چه دلنشینه

 

اون یکی پا نداره                روی زمین افتاده

اون یکی رو ببینین               چقدر قشنگ جون داده

 

رنگ و روی اون یکی                       از تشنِگی پریده

همون که رویه پاهاش                       سردو تا شهیده

 

اونجا که نوزده نفر                             کنار هم خوابیدن

ببین چقدر قشنگَن                             تمامشون شهیدن

 

یکی ازش خون میره                     ببین چقدر آرومه

فکر می کنم که دیگه                       کار اونم تمومه

 

مجتبی پا نداره                  سر علی شکسته

مجید دَمر افتاده                  کریم به خون نشسته

 

گلوله و گلوله                   انفجار و انفجار

پاره های بچه ها            قاب شده روی دیوار

 

هر جا رو که می بینی              دلاوری افتاده

هر جا جگر گوشه ی              یه مادری افتاده

 

حالا تو بُهت دشمن                   میون فوجِ دشمن

از اون همه دلاور                   فقط رضا بود و من

 

آی قصه قصه قصه                  اتل متل توتوله

خمپاره و آر پی جی               نارنجک و گلوله

 

صورت مهدی رفته              مصطفی سر نداره

رضا نعره می کشه                 خیز برو!، خمپاره

 

این جمله توی گوشم              مونده واسه همیشه

التماس رضا رو                         فراموشم نمی شه

 

الو الو کربلا                    پس نخودا چی شدن؟

یاورِ دو به گوشم                 بچه ها قیچی شدن

 

کربلا، کبوترا                    از تو قفس پریدن

ما آذوقه نداریم                 مهمونامون رسیدن

 

کربلا جون به گوشی؟             جواب بده برادر

بی سیم اینطور جواب داد:         الو به گوشی یاور؟

 

چیزی نداریم که تا                سره سفره بذاریم

یاور دو به گوشی؟                  دیگه غذا نداریم

 

رضا منو نیگا کرد               صورتشو تکون داد

بغضی کردشو بی سیم            از تویه دستش افتاد

 

عجب کربلائیه                           نشون به اون نشونه

عطش نعره می کشه                   پنج روزه تشنه مونه!

 

پنج روزه که می جنگیم         کشته می شیم، می میریم

بی سیم میگه: عقبگرد                ولی عقب نمی ریم

 

رضا تشنه و زخمی                     به زیره نورِ آفتاب

من از پیِ گلوله                           دنبال یک قطره آب

 

هیچی پیدا نکردم                     خسته شدم، نشستم

برای چند لحظه ای                    هر دو، چشمامو بستم

 

دیدم که توی باغی                          شهیدامون نشستن

می خندن و می خونن                    درهای باغ رو بستن

 

عجب باغه بزرگی                           چه باغه رنگارنگی

پر از صفا، پر از عشق                        عجب باغه قشنگی

 

من و رضا از بیرون                   توی باغ رو می دیدیم

صدای بچه ها رو                      اینجوری می شنیدیم:

 

آهای آهای بچه ها                         اینجا عجب حالیه

بچه ها هستن ولی                            جای شما خالیه

 

صدا پیچید تو عالم                       صدا رو می شنیدم

یهو با یک صدایی                       از توی خواب پریدم

 

رضا نعره می کشید                       آهای، آهای بسیجی

تانک ها دارن می رسن                   بدو، بدو آر.پی.جی

 

تانک بعثی خودش رو                 پشته کانال رسونده

نعره کشیدم رضا!                           گلوله ای نمونده

 

رضا سرش رو با بغض              روی سجده می ذاره

خشابی تو دستاشه                         دستو بالا میاره!

 

دستو میاره بالا                            انگار داره جُون می ده

می زنه زیره گریه                        خشابو، نشون می ده

 

میگه ببین خدایا                            روحیه ها عالیه

ولی چیکار باید کرد                       خشابمون خالیه

 

صداش یهو بند اومد                  توی دسته یه شهید

عینهو یک معجزه                    یه گولّه آر.پی.جی دید

 

رو به سوی اون شهید             خندیدو سر تکون داد

یواشی گفت مرتضی                   گلوله رو نشون داد

 

حرفه اونو گرفتم                          نگاهشو فهمیدم

جونه تازه گرفتم                        سوی شهید دویدم

 

و ناگهان صدایی                      صدای سرد سوتی

و ناگهان خمپاره                          و ناگهان سکوتی

 

رضا یهو نعره زد                          بی شرفا اومدن

ماسکو بذار مرتضی                    که شیمیایی زدن

 

سینه م پر از آتیش شد                   چشمامو هم گذاشتم

اومد، یه شیمیایی                           ماسک، ولی نداشتم

 

لبخند زدم و گفتم                       ماسک نداریم رضا

نعره کشید حرف نزن                   نفس نکش مرتضی

 

چفیّه تو، آب بزن                         حمله شیمیاییه

گفتم داری جوک می گی                    قمقمه ها خالیه

 

رضا پرید ماسکشو                 گذاشت رو صورت من

نعره کشیدم رضا                       ماسکتو خودت بزن

 

خندید و گفت مرتضی                         برادرم بی خیال!

من رو گذاشتشو رفت                       رفتش بالای کانال

 

نفهمیدم چه چیزی                         قلبه اونو می آزرد

نفهمیدم واسه چی                          پیرهنشو در آورد

 

رضا نعره می کشید                          بی شرفا با شمام

کانال هنوز ماله ماست                 بیاین، بیاین، من اینجام

 

دوشکاچی از روی تانک                          اونو هدف گرفتش

کاره رضا تموم بود                               نعره کشیدو گفتش

 

بیاین، بیاین، من اینجام                     گردان هنوز روی پاست

بیاین، بیاین، ببینین                        کانال هنور ماله ماست

 

گلوله های دوشکا                              هزار هزار ده هزار

رضا دوید سوی تانک                          و ناگهان انفجار....

 

فضایه تویه کانال                          زدود و گاز، پر شده

هیچی دیگه ندیدم                        نفهمیدم چطور شده

    

خلاصه توی کانال                    اون روز عجب حالی بود

آهای غنیمت خورا                     جاتون عجب خالی بود

 

یه وقت نگین دروغه                      یه وقت نگین که وَهمه

اونکه قبول نداره                        نمی تونه بفهمه

 

قصّه فرود نداره                          فرازه قصّه اینه

گلوله آر.پی.جی                       هنوز روی زمینه

 

هرکی میخواد خدافِظ              هرکی می خواد بمونه

باید تموم عالم                      این حرفها رو بدونه

 

باید اینو بدونه                           گردان هنوز روی پاست

هنوزم که هنوزه                   قلب زمین ماله ماست

 

آهای آهای با شمام             گردان هنوز روی پاست

هنوزم که هنوزه                   قلب زمین ماله ماست!

 یاعلی......


موضوعات مرتبط: 8 سال دفاع مقدس ، شهدا ، درباره کمیل
برچسب‌ها: كميل , شهداي گردان كميل , گردان كميل , كميل ابن زياد


تاريخ : ۱۳۹۱/۰۹/۰۷ | | نويسنده : ارتباطات قرارگاه ضد صهيونيستي كميل |
.: :.