همیشه وقتی توی کوه بودم، آدم ها برام سه دسته بودن! کوهنورد معمولی مثل خودم، کوهنورد حرفه‌ای و باز هم کوهنورد حرفه‌ای! اما دسته دوم و سوم فرق داشتن.

دسته دوم اونایی بودن که از نظر فنی و تکنیکی آدم های حرفه‌ای بودن توی کوهنوردی که کاری بهشون ندارم اما دسته سوم یا کوهنوردهای حرفه‌ای کیا بودن.

دسته سوم معمولا مسن‌تر بودن و جزو دسته دوم هم بودن.
 اما مهم ترین خصوصیت اونا چی بود که من بیشترین احترام رو برای این دسته قائل می شدم. دسته سوم با مرام بودن یعنی مرام و مسلک کوه نوردی داشتن. مرامی که فقط می شه توی ارتفاع بالای 3000 متر پیداش کرد.

لازمه که یکبار با یکی از این آدم ها کوه بری تا متوجه بشی اخلاق کوه نوردی یعنی چی.
لازمه که توی ارتفاع زیاد به وسیله‌ای نیاز داشته باشی تا بفهمی این عزیزان چجوری برای مشکلت راه حل پیدا می کنن و در خیلی از موارد حتی جونت رو نجات میدن.

توی این مطلب بطور کامل در مورد این نوع اخلاق نوشتم که می تونید بخونید ولی برای نمونه چندتا از مشخصات اخلاقی یک کوهنورد حرفه ای (دسته سوم) رو اینجا میارم :

1.  همیشه پشت سر شما قدم بر می‌دارد، زیرا در صورتی که جلوی شما حرکت کند شما مجبور می‌شوید به دنبال او بدوید و این باعث آزار شما می‌شود.

2.  در طول مسیر از او فقط تحسین و جملات انگیزشی در مورد خودتان می‌شنوید، تا احساس کمبود و آماتور بودن خود را فراموش کنید.

3.  در ارتفاع معمولا افراد با اینکه نیاز حیاتی به غذا و کربوهیدرات دارند، اما بی‎اشتها می‌شوند. در این موقعیت و زمانی که او این موضوع را در شما احساس می‌کند، شما را به خوردن خوراکی تشویق کرده و در صورت امتناع شما، غذا و خوراکی خودش را به شما تعارف خواهد کرد و شما را دوستانه مجبور به خوردن آن می‌کند و البته بدون اینکه شما دلیلش را متوجه شوید.

4. در صورتی که حس کند شما خسته شدید و یا از نفس افتادید شروع  به صحبت کردن با شما می‌کند، به طوری که مدت زیادی سختی مسیر را از یاد ببرید و حواس‌تان به گفته‌های او معطوف شود.

5.  در طول مسیر هر جایی که نیاز باشد روش‌های صحیح کوهنوردی و تکنیک‌های آن را دوستانه و محترمانه به شما آموزش می‌دهد.

6. توجه زیادی به محیط‌ زیست و نریختن و جمع‌آوری زباله دارد و شما این موضوع را به وضوح در این فرد می‌بینید.