دو دلیل کلی باعث میشود که نرخ تورم یک کشور افزایش پیدا بکند:
دلیل اول ساده است، ممکن است بانک مرکزی یک کشور تصمیم به چاپ بیشتر پول بکند و نقدینگی را افزایش دهد.
یا اینکه با یک جنگ یا فاجعه اقتصادی مواجه بشود در این صورت ارزش پول کاهش و تورم افزایش پیدا میکند.
اما  یک دلیل دیگر هم ممکن است باشد. اینکه در اثر مرور زمان هزینه محصولاتی مثل بنزین افزایش پیدا بکند. به همین خاطر ارسال محصولات فروشگاهی با هزینه بیشتری صورت میگیرد به همین دلیل هزینه برای مصرف کننده هم بالا میرود. بعد خریداران به سختی میتوانند محصول جدید را با قیمت جدید بخرند. خریداران و مصرف کننده ها در ازای این افزایش قیمت ها از کارفرمایان خودشان درخواست حقوق بیشتر میکنند. ممکن است کارفرما موافقت بکند اما فشار به او انتقال پیدا میکند و مجبور است برای بالا بردن سود، هزینه فروش را افزایش دهد. پس مجددا شاهد افزایش قیمت خواهیم بود و این چرخه مدام ادامه پیدا میکند.  اقتصاددان ها در این شرایط میگویند اقتصاد در این نقطه جا خوش کرده. وقتی که نرخ تورم افزایش پیدا میکند مردم عادی و برخی تجارت ها دچارآسیب میشوند و برخی هم ممکن است با روش هایی مثل احتکار به فکر سود آوری باشند.
آمریکائی ها عموما نرخ تورم پایین را تجربه میکنند اما در بحران اقتصادی 2008 نزدیک بود این کشور یک شکست اقتصادی سنگینی بخورد چون حباب مسکن شکسته شده بود. در ایران هم در دوران مختلف این نرخ به دلایل مختلف بالا و پایین شده بود. یکی از دلایل در اواخر دهه 80 بود که حذف یارانه از محصولات و در عوض تبدیل آن به نقدینگی برای رسیدن به دست مردم بود. همچین اتفاقی مثل تحریم، کمبود ذخایر ارزی و اخیرا ورشکسته شدن صندوق هایی سرمایه گذاری مثل کاسپین باعث شد که نرخ تورم بالاتر برود.
اما اگر به دید سرمایه گذارها برگردیم. یکی از خطرات افزایش نرخ تورم متوجه کسانی است که یک سود مشخص مثل سود بانکی یا سود اوراق قرض ها را جذب میکنند و هنگامیکه پول خودشان را برای مدت زمان طولانی سپرده گذاری میکنند یا اوراق قرضه را برای مدت طولانی خریداری میکنند، در حقیقت خطر پایین آمدن ارزش پول خود را خریده اند. پول آن ها سالانه، ماهانه و در برخی موارد بصورت روز شمار بالاتر میرود اما طی مرور زمان در اقتصاد مریض ارزش پولشان کاهش پیدا میکند. این باعث شده است که مردم پول خودشان را به چنین سرمایه هایی تبدیل نکنند و شاید به دنبال خرید سرمایه هایی مثل دلار باشند که در ظاهر سوددهی و امنیت بیشتری دارند. همچنین ممکن است ریسک پذیری شما هم بالاتر برود و سرمایه گذاری های به شدت عجیبی را  طی این مدت انجام بدهید. راه حل های کمی برای کسانی که از حساب سپرده سود دریافت میکنند وجود دارد. ایالات متحده برای سرمایه گذارانش راه حل هایی اوراقی بنام سریل را طراحی کرد. در چنین اوراقی شما درصد سود ثابتی را خواهید گرفت. اما دولت به شما قول میدهد که اگر تورم افزایش پیدا بکند ارزش پول شما کاهش پیدا نمیکند و دچار مشکل نمیشوید. خزانه داری کشور هم یک سری اوراق به نام تیپس را عرضه میکند که مثل اوراق قبلی است و ارزش آن مثل شاخ نرخ مصرف کننده تنظیم میشود و طی مرور زمان تغییر میکند و باعث میشود با پیشرفت تورم ارزش پول کاهش پیدا نکند. سرمایه گذاری در شرایطی که تورم شناور است و گاهی مثل الان سر به فلک گذاشته کار سختی است، مخصوصا که اگر سرمایه گذاری شما بلند مدت و بر اساس اوراق قرضه باشد. در حال حاضر سیستم بانکی ما گزینه های زیادی را پیش روی سرمایه گذار قرار نداده و البته ممکن است در آینده نزدیک شاهد افزایش سود بانکی باشیم که برای کاهش نقدینگی و همچنین کاهش تورم بصورت موقتی اتخاذ بشود. در چنین شرایطی بهتر است هر ایده سرمایه گذاری را با نرخ تورم در نظر بگیریم و سعی کنیم در بازارهایی سرمایه گذاری کنیم که با افزایش نرخ تورم، دچار اسیب نشود.