حوزه    فرهنگ –  زبان و ادبيات
موضوع    رواج غلط‌هاي املايي و نگارشي

ايسنا:
تأثیر خندوانه، بهنوش بختیاری و تتلو در زبان!

رضا شکراللهی با اشاره به این‌که در حال خفه شدن در سیل غلط‌های املایی هستیم می‌گوید این موضوع را باید در دل خود مردم و با کمک چهره‎ها و برنامه‌های پرطرفدار و رسانه‌های پرمخاطب حل کرد.

این ویراستار در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی شیوع اشتباه‌های نوشتاری اظهار کرد: بحث بر سر زبان فارسی بحثی‌ است که دیگر شکل ملال‌انگیز پیدا کرده، اما جالب است که به جای پیشرفت، مدام پسرفت کرده‌ایم. تا زمانی دراز بحث بر سر معادل‌های فارسی، رسم‌الخط و آیین نگارش بود، اما مدتی‌ است که از خیر همه‌ی آن مباحث گذشته‌ایم، زیرا در حال خفه شدن در سیل غلط‌های املایی هستیم.

او همچنین تاکید کرد: این‌طور هم نیست که غلط‌های املایی به وجود آمده باشند، بلکه با گسترش امکانات و زمینه‌های نوشتن برای عموم مردم، این غلط‌ها بروز پیدا کرده‌اند. حتا در همین غلط‌های املایی هم دائم پسرفت می‌کنیم. اوایل غلط‌ها بیشتر به کلمات با ریشه‌ی عربی یا واژه‌هایی که با رسم‌الخط‌های متفاوت نوشته می‌شوند، محدود می‌شد. اما امروزه غلط‌ها هم پیشرفت کرده‌اند و به املای انواع و اقسام کلمات و واژه‌های ساده نیز رسیده‌اند.

او ادامه داد: چیزی که اوایل به شوخی می‌مانست، ولی حالا شوخی شوخی، جدی شده است! نمونه‌ی شاهکار و ویروسی استفاده از «ه» به جای کسره در هر جای ممکن و ناممکن است. به عنوان مثال زمانی ممکن بود کسی از کم‌سوادی بنویسد «دصت شما درد نکنه»، حالا رسیده‌ایم به این‌که می‌نویسند «دسته شما درد نکنه.» ویروسی که حتا تیتر روزنامه‌ها و زیرنویس برنامه‌های تلویزیون را هم درنوردیده است.

شکراللهی درباره‌ی علت این اشتباه‌های نوشتاری اظهار کرد: استفاده از نوشتار محاوره‌ای رواج پیدا کرده که این به خودی خود بد نیست. اما محاوره‌ای نوشتن چون خودش در فضایی بی‌قاعده شکل می‌گیرد و پیش می‌رود، زمینه‌ساز انبوه غلط‌های املایی‌ است.

او افزود: مسئله‌ی دیگر گسترش ابزارها و فضاهای اشتراکی ساده برای نوشتن است، از پیامک تا فیسبوک، تلگرام و... . با توجه به پایین بودن سرانه‌ی مطالعه در ایران، اغلب مردم صورت نوشتاری واژه‌ها را در حافظه ندارند و به جای آن حافظه‌ی غنی شنیداری از کلمه‌ها دارند که حالا به منبع نگارش در همین شبکه‌ها تبدیل شده است.

او با بیان این‌که مسئولیت همه چیز را هم نمی‌توان و نباید به گردن نهادهای حاکمیتی و دولتی نظیر فرهنگستان زبان و ادب فارسی انداخت، اظهار کرد: فضای آزاد نگارش، محصول دوره‌ی مدرن امروزی‌ است. آزادی شیوه‌ی نگارش کلمات، پابه‌پای آزادی بیان و تعاطی و تعامل میان جامعه پیش می‌رود. نباید همه چیز را به فرهنگستان نسبت داد، پس خودِ ما کجاییم؟

او در ادامه گفت: درست است که فرهنگستان بزرگ‌ترین مسئولیت‌ها را در این زمینه دارد، اما آیا نافی وظیفه و نقش تک‌تک ماست؟ آن هم فرهنگستانی که مهم‌ترین واکنش رئیس محترم آن در فضای عمومی، حرام‌لقمه خواندن کسانی‌ است که با معادل‌های آن شوخی کرده‌اند. پس راه حل چیست؟ برخی از روی تنبلی یا کم‌سوادی خیال می‌کنیم چون فارسی زبان مادری ماست، پس هر طور که دل‌مان بخواهد آن را می‌نویسیم.

فارغ از بحث‌های تخصصی، کمتر دیده‌ام که زبان‌شناسان مباحث را به غلط‌ املایی تعمیم بدهند. برای ایستادن در برابر این هجوم سیل‌آسای غلط‌های املایی باید به باز کردن یک زاویه‌ی سوم فکر کرد.

توصیه و پیشنهاد :

   1.    پيشنهاد مي شود اين مطلب در ساير سايت‌هاي انقلابي هم منعکس شود.

2.    پيشنهاد مي‌شود در مقاله‌اي مباحث اين اظهارات تحليل و بررسي شود و ابعاد ديگر و عوامل ديگر آن مطرح شود. از جمله دلايل پايين بودن نرخ مطالعه‌ي عمومي است که باعث مي‌شود اموخته‌هاي دستوري در دوره‌ي مدرسه به مرور فراموش شود و اشتباهات اين‌چيني رايج شود. همچنين به تبع گسترش فضاي مجازي و تريبون يافتن هر فردي کم‌سواد و کم‌مايه‌اي گرايش به محاوره‌نويسي بالا رفته و اين يعني عوام هم مي‌توانند مروج يک گويش يا نگارش هرچند غلط باشند و...