🔻نوشتم که «خلیج فارس» برای ایرانی‌ها یک «غیرتِ تاریخی» محسوب می‌شود و این غیرت باعث شده تا هر کسی در هر جایی خواسته کوچک‌ترین تعرضی به این نام یا عنوان یا تاریخ کند مورد هجمه سنگینی قرار بگیرد. با این حال، ما نباید فقط مهاجم باشیم و باید برای «خلیج فارس» تولید محتوا کنیم و آن را به جهانیان معرفی کرده و از این هویت در گسترده جغرافیایی پراکندگی جمعیتی ایرانی‌ها بیشترین بهره را بگیریم. خلیج‌فارس شناسی صرفا یک فصل میان‌رشته‌ای در ایران نباید باشد بلکه مسوولان دولتی، نهادهای خصوصی و به ویژه شرکت‌های نفتی و صنایع مستقر در خلیج فارس و پس‌کرانه آن وظیفه دارند در این زمینه اقدامات مهمی انجام دهند.

🔻باید رشته خلیج‌فارس شناسی در دانشگاه‌های معتبر جهان مورد حمایت مستقیم و غیرمستقیم قرار بگیرد، باید این صنایع بخشی از درآمد خود را در قالب مسوولیت‌های اجتماعی به حمایت از پایان‌نامه‌های اختصاص دهند که در سطح جهان در مورد این دریای زیبا نگاشته می‌شود و کمک کنند تا این پایان‌نامه‌ها به زبان‌ همان کشور ترجمه شوند. این فقط بخشی از کار است و بخش دیگری هم دارد که معمولاً در جنگ و جدال سیاسی گم می‌شود. در حالی که اگر چین یا روسیه یک بار از عنوان جعلی برای خلیج فارس استفاده کردند شاهد هجمه سنگین در داخل و خارج به این دو کشور هستیم، اما واکنش خاصی به تحریفات روزانه امپریالیسم انگلیس و امریکا که فتنه اصلی در این زمینه زیر سر آن‌ها است صورت نمی‌گیرد و این موضوع خیلی بد است.

🔻دهم اردیبهشت باید از همان ابتدایی به عنوان یک هویت ماندگار در ذهن و فکر دانش‌آموزان نقش ببندد و در این زمینه وزارت آموزش و پرورش هم مسوولیت خاصی دارد. در عید نوروز امسال دیدیم که مردم چگونه برای دیدن خلیج فارس و زیبایی‌های آن به سواحل و جزایر آن آمدند؛ باید از این سفرها خاطره‌نویسی شود و مهم‌تر از همه، باید فعالان فضای مجازی، اساتید دانشگاه‌ها، دانشجوهای خارجی به این منطقه سفر کنند تا حقیقت در ذهن‌شان برای همیشه تصویر شود. چند سال پیش به یکی از دولت‌ها پیشنهاد دادم که وزیر امور خارجه و حتی رئیس جمهور برخی از دیدارهای دیپلماتیک خود را در بنادر خلیج فارس برگزار کنند و حتی تورهای تفریحی برای مقامات کشورهای خارجی برای سفر به کیش فراهم کنند تا هویتِ ماندگار این خلیج کوچک و زیبا در تاریخ پردوام شود.