دنیا را باید به «پیش و پس از عملیات بزرگ وعده صادق» تقسیم کرد. تکنولوژی و دانش ایرانی بر تمام داشته‌های غرب پیروز شد و آن‌ها با تمام قدرت پدافندی خود حریف یک درصد قدرت آفندی ایران نشدند. همانگونه که در بالا گفتم، ایران با هزینه بسیار اندک، یعنی بسیار کمتر از 50 میلیون دلار عملیاتی گسترده و پیچیده را انجام داد که اگر قرار بود همان عملیات را امریکایی‌ها انجام دهند بیش از دو میلیارد دلار برایشان آب می‌خورد.

دنیا تمام این محاسبات را دیده و می‌بیند؛ پیش از این هم قدرت تسلیحات ساخت ایران را در یمن، عراق، سوریه، لبنان، غزه و مهم‌تر از همه در تاسیسات نفتی آرامکو، عین الاسد، اربیل و ارتفاع 60 هزار پایی تنگه هرمز و در نهایت هم آسمان اوکراین دیده بود و می‌دانست که در غرب آسیا اتفاقی افتاده است. امریکایی‌ها با تلاش‌هایی این‌چنین می‌خواهند مانع از رسیدن صدای حقیقت به گوش مردم جهان شوند، آن‌ها دوست ندارند کسی به واقعیتِ قدرت ایران پی برده و بداند که می‌توان با یک پنجم پول یک سامانه پاتریوت یک سامانه 15 خرداد یا سوم خرداد خرید که قابلیت‌هایش هم بیشتر از پاتریوت است...

این را می‌توان در مورد دیگر سامانه‌های تسلیحاتی هم گفت ؛ ارزان‌فروشی ایران موضوعی نیست که غرب بتواند به سادگی از آن عبور کند. روس‌ها فقط 400 میلیون دلار دادند و صدها پهپاد ایران خریداری کردند و همه دیدند که چه بلایی بر سر ناتو درآورد و اگر همین تعداد پهپاد را قرار بود ناتو در اوکراین استفاده می‌کرد باید 10 برابر آن هزینه می‌کردند؛ به همین دلیل باید گفت مشتری‌هایی که برای خرید تسلیحات سراغ ایران آمده‌اند خودشان زمانی حاضر نبودند به ایران فشنگ بفروشند و امروز برای برخی تسلیحات التماس می‌کنند. در مورد تسلیحاتی که برای صادرات معرفی شده‌اند باید گفت که این‌ها فقط نوک کوه یخی است که در روز حادثه دشمن می‌تواند اندازه واقعی آن را مشاهده کند. حالا وزیر جنگ امریکا هر چه دوست دارد، بگوید.