قطار های مغناطیسی بلیط خروج ایران از بحران های دیپلماتیک و اقتصادی

قطار های مغناطیسی یک رده بالاتر از قطار های تندرو با هدف جایگزینی ارزانتر برای هواپیماهای مسافر بری قرار میگیرند , روش کار قطار های مغناطیسی به این گونه است که با استفاده از نیروی الکترومغناطیسی ارتفاعی چند سانتی متری از خطوط ریلی مخصوص میگیرند و با کمک همان نیرو با سرعتی نزدیک به یک هواپیمای مسافربری به سمت مقصد حرکت میکنند .

جدیدا قطارهای مغناطیسی درچین درحال آزمایش است که میتواند به سرعت 600 کیلومتر در ساعت برسد .. اگر بتوانیم بااین کشور قراردادی برای وارد کردن این نوع خطوط ریلی و واگن + انتقال قسمتی از تکنولوژی آن منعقد کنیم قطعا نقش به سزایی در حل برخی مشکلات داخلی و خارجی ایجاد خواهیم کرد .

به عنوان مثال با تاسیس یک شبکه ی سراسری میان 4 استان تهران , البزر , قزوین و مازندران میتوانیم مشکلات عمده ی جمعیتی و ترافیکی تهران را ( به عنوان پرجمعیت ترین و پرخرج ترین شهر ایران ) حل نماییم بدین منظور دیگر نیازی نیست کسی از استانهای مجاور برای شغل بهتر به این شهر نقل مکان کند و فاصله زمانی قزوین - تهران را به 20 دقیقه و فاصله تهران کرج را به 7 دقیقه کاهش میدهیم .

با ایجاد یک شبکه ی کشوری نیز میتوانیم فاصله ی زمانی شهر های بندری و صنعتیمان را تا شهر های بزرگتر ( مانند بندرعباس - تهران ) را تا 1 الی 2 ساعت کاهش داده و شرایط را برای پیشرفت اینگونه شهرها فراهم آوریم .

اهمیت این موضوع زمانی آشکار میشود که نگاهی به تحریم های هوایی بیاندازیم که بهره برداری از یک فرایند انتقال مسافر سریع را به دلیل گرانی سفرهای هوایی از ما سلب کرده , پس لازم است که  موضوع را تا قبل از وضع همچین تحریم هایی در حوزه ی مسافرت های ریلی کشورمان پیگیری نماییم .

همچنین با اتصال چابهار به مرز بازرگان فاصله ی ده روزه ی راه آهن پاکستان ایران ترکیه را به 6 روز کاهش داده و با انجام عمل مشابهی توسط پاکستان و ترکیه این فاصله از 6 روز به 10 الی 12 ساعت کاهش پیدا میکند و به جز آن اگر فرایند سراسری سازی این راه آهن در چین تکمیل شود فاصله ی زمانی شانگهای تا خلیج فارس به 12 ساعت کاهش پیدا میکند و با فراگیری آن در اروپا شاید به جایی برسد که روزانه صد ها میلیون نفر با استفاده از این شبکه از مرز ایران عبور کنند , پس خیلی از کشور ها براین میایند تا برای سهولت در استفاده اقدام به حذف روادید با ایران نمایند و این  یعنی جهش اقتصادی و سیاسی کشور

از آن گذشته بنابه تجربه ی شکلگیری ایالات متحده با ایجاد یک شبکه میان ایران و کشورهای هم فرهنگ و هم زبان مانند افغانستان تاجیکستان ازبکستان ترکمنستان جمهوری اذربایجان و کشور های هم عقیده مانند عراق , سوریه و ارمنستان .. شاید توانستیم موجبات شکل گیری ایران بزرگ را در ده ها سال آینده فراهم آوریم .

و اما هزینه ی آن چگونه تامین شود ؟

برای کشوری مانند چین که روزانه 10 میلیون بشکه نفت وارد میکند موضوع نفت در برابر انتقال تکنولوژی و واردات قطعات سنگین قطعا قابل توجه خواهد بود کما اینکه برای منابع ایران نیز با وجود کاهش چشم گیر صادرات نفت در چند سال اخیر مشکلی پیش نمیاید و نوعی جبران تولید محسوب میشود این یعنی معامله ی دوسر سود ( درحال حاضر ایران روزی 2 میلیون بشکه نفت تولید میکند که 900 هزار بشکه ی آنرا به چین میفروشد )