دوستان عزیزم قبل از شروع مطلب این نکته را ذکر نمایم که تمامی مطالبی که در سایتم گذاشتم تجربیات و تحقیقات خودم هستند و شاید برای شما و در زندگی شما تاثیر چندانی نداشته باشند اما می توانند راهنمای مناسبی برای شما خوبان باشند و این مطلب را هم خدمت شما عرض کنم که به مطالب این حقیر بطور کامل اکتفا نکرده و تحقیقات بیشتری داشته باشید و از تجربیات واقعی دیگران نیز بهره بگیرید . سپاسگذارم . محمد
ابتدا باید مطمئن شوید كه مشكل ساز اصلی خودتان نیستید. باید یقین كنید كه اشتباه نمیكنید. سپس سعی كنید خود را از این گمان كه او شما را نالایق، بیعاطفه، بیاعتنا و بیشعور میداند رها سازید و باور كنید كه طغیان فرد پرخاشگر، ریشه در مشكلات خودش دارد و رفتار شما سبب پرخاشگری وی نیست.
هر روز این موضوع را به خود یادآوری كنید. شاید باور این موضوع، در ابتدا برایتان مشكل باشد؛ ولی با تصمیم گیری مجدانه و ثبات قدم پیروز خواهید شد.برای موفقیت در معاشرت با همسر پرخاشگرتان شاید استفاده از تدبیر همدری كردن مؤثر واقع شود؛ اما مطمئناً بسیار دشوار و پردردسر خواهد بود.
اگر مطمئن شوید كه پرخاشگری شریك زندگیتان ریشه در زندگی سخت گذشتهی او دارد و یا به مسایل ژنتیكی و وراثتی مربوط است، آرامش بیشتری خواهید یافت و آگاهی شما به اینكه عامل به وجود آمدن پرخاشگری همسرتان نبودهاید، سبب آرامش شما خواهد شد.
اما ممكن است وقتی به این نتیجه رسیدید كه تقصیر با شما نیست، دیگر نتوانید تمام رفتارهای پرخاشگرانهی او را به راحتی بپذیرید. زمانی كه كشف كنید مشكل كجاست، همدردیتان تا حدی كاهش مییابد و دیگر همهی بدرفتاری های او را قابل قبول نمیدانید، حتی اگر پرخاشگری او دلیل بیولوژیكی داشته باشد.
راه دیگر نجات، از خود دفاع كردن است. آگاهی دقیق از میزان پرخاشگری همسرتان نسبت به خودتان به شما كمك میكند از تهاجم او آسیب كمتری ببینید. همیشه آماده روبرویی با یك حادثه یا مشكل جدید باشید.
- هرگاه احساس كردید كه تهاجم او دارد شكل میگیرد:
- نشانههای پرخاشگری را كه در رفتار او میبینید با او در میان بگذارید. برای نمونه:«علی جان، تو هنوز از راه نرسیده شروع كردی به دخالت در كار من؟! من تصمیم گرفتم برای شام چی درست كنم. خرید كردم، سبزیجات را آماده كردم و همهی كارها رو به راه است. حالا تو تصمیم گرفتی به زور ماهی كباب كنی. چند دفعه باید تكرار كنم كه من ترجیح میدهم خودم به تنهایی آشپزی كنم؟»
- احساس خودتان را آنطور كه در واقع حس میكنید به او بگوئید. مثلاً«این مطلب برای من بیمعنا و بیارزش است. ادامه نده! چون سبب رنجش من میشوی و در ضمن مرا سخت عصبانی میكنی!»
- از دوست خود بخواهید تا شما را از احساسات خشمگینانهتان رهایی بخشد مثلاً «دلم نمیخواهد وقتی به خانه میرسد با این حالت خشم با او روبرو بشوم، اصلاً دلم میخواهد این موضوع كوچك را فراموش كنم و دیگر حرفی راجع به آن نزنم.»
- نتایج به دست آمده را با نزدیكان خود در میان بگذارید. چنانچه همسرتان تمایلی به تغییر رفتارش نشان نمیدهد شما برنامهی رفتاری بعدی خود را تنظیم كنید.چون ممكن است در حین نشان دادن واكنش، ناگهان و به شدت احساس ترس، خجالت، حسد و یا بیپروایی در شما شكل بگیرد.
پس باید پیش از شروع، عواقب اعمال خود را در نظر بگیرید و رفتار خود را كنترل كنید، حتی اگر واكنش شما چندان هم جدّی نباشد. تغییر باید آرام انجام شود تا تأثیر مطلوب را بجا گذارد. چنانچه این تغییرات محكم وحساب شده انجام گیرد، به تدریج میتواند تأثیر مطلوب را بگذارد.
همیشه پیآمدهای احتمالی گفتار و رفتارتان را در نظر بگیرید و سپس به آسانی آنچه را میخواهید بگویید:«اگر برای شام ماهی میخواهی، باید من برایت درست كنم. بنابراین نباید دوروبر من بپلكی، نگران باشی و یا در كارم دخالت كنی. اگر این كارهایی را كه گفتم نكنی تا یكماه دیگر از خوراك ماهی خبری نیست!»
ضمن اینكه در مقابل فرد پرخاشگری كه وجودش در زندگی شما مهم و مؤثر است، باید از موضع خود حمایت كنید برای تغییر اوضاع نیز باید طوری عمل كنید و قدم پیش بگذارید كه پایه های اصلی زندگیتان استحكام خود را از دست ندهد.
یكی از این راهها، جلب حمایت اطرافیان است. سعی كنید با قبول مشكلات موجود در ارتباط خود با فرد پرخاشگر، باور كنید كه او قادر به بهبود رفتار خود نیست. بدین ترتیب به تدریج روابط شما بهتر خواهد شد و اوضاع رو به بهبود خواهد گذاشت.
- میتوانید برای تسكین احساسات برانگیختهی خود:
- به دوستان دیگرتان توجه بیشتری كنید.
- برای انجام امور روزمره وقت بیشتری صرف كنید.
- در فعالیت اجتماعی شركت كنید و بدین ترتیب برای به دست آوردن فرصت های طلایی و چگونگی بهبود بخشیدن به روابط خود با دیگران تلاش كنید.
شاید گاهی تحمل از كف بدهید و فكر كنید كه چرا باید این همه تحمل به خرج داد؟ اما نتایج مفیدی كه از این رهگذر به دست خواهند آمد، ارزش تحمل كردن را دارد. بنابراین، پافشاری به خرج دهید تا پیشرفت كنید.
در اینجا دو نكتهی بسیار اساسی را یادآوری میكنیم :
اول، ابراز احساسات خوشبینانه و رفتار توأم با نرمش و دوم پافشاری معقول برای مقابله با پرخاشگری نابجای او. مطمئن باشید زندگی توأم با سلامتی شما، ارزش شكیبایی را دارد. به او فرصت دهید تا این ارزش را از چگونگی رفتارتان دریابد.
عشق یك طرفه شما برای برقراری روابط سالم و بهره مند شدن از سلامتی كافی نیست. او نیز باید به طور مؤثر به شما علاقهمند باشد و عملاً آن را نشان دهد.
- برای رسیدن به نتایج مورد نظر باید به موارد زیر توجه كنید:
- قابلیت تغییر پذیری و انعطاف
- آمادگی لازم برای اصلاح رفتار در هر زمان
- اقدام به تمرین تدابیری كه تا كنون برای كاهش بدبینی، خشم و پرخاشگری توصیه شده است.
با وجود این اگر یكی از طرفین قبول نداشته باشد كه تغییر روش امری لازم و ضروری است، پافشاری در مورد این عدم پذیرش، مانعی جدی در راه برقراری ارتباط سالم و لذت بخش خواهد بود.
توجه داشته باشید كه اگر غالباً دنبال فرصتی است تا شما را سرزنش كند و حتی هربار پس از آنكه در موردی از او عذرخواهی میكنید، دست بردار نیست و پس از گذشت یك ماه به هیچ وجه از بردباری شما حسن استفاده را نكرده و تغییر روش نداده است، شما باید تغییر رفتار دهید و به دنبال در پیش گرفتن چارهای دیگر باشید.
اكنون دیگر شاید لازم باشد به دنبال متخصصی باشید تا با اقدامات مناسب، روابط شما را بهبود بخشد. فكر میكنم عاقلانهترین راه این است كه هر دو نفر به اتفاق از مشاوری با تجربه مانند روانپزشك، مددكار اجتماعی، روانشناس و یا یك روحانی كمك بگیرید و با او مشورت كنید.
اگر همسر شما موافق باشد چه بهتر از این فوراً درمان را با كمك فردی متخصص شروع كنید ؛اما اگر موافق نباشد، كه اغلب نیز چنین است، چه باید كرد؟
پافشاری كنید به او بگوئید: مدت ها پیش دوستت داشتم و هنوز هم چنین است اما نمیدانم چه شده است كه روابط، ما چون گذشته صمیمانه و گرم نیست. چندی است كه به دنبال پیدا كردن مشكل هستم، بیا با هم آن را بیابیم و حل كنیم. بیا به یك مشاوره مراجعه كنیم به این امید كه او بتواند مشكل كوچك ما را حل كند و اوضاع مثل سابق شود.
وقتی تو قبول نمیكنی، احساس خفقان میكنم مثل اینكه در تلهای گرفتار شده باشم. بدون هیچ امیدی به بهبود روابطمان، بنابراین به موافقت و همراهی تو نیاز دارم، حتی برای یك بار هم كه شده باید از وجود یك متخصص استفاده كنیم. اگر قبول كنی حتماً این مشكل را حل خواهم كرد. من آمادهام تا در این راه اقدامات مؤثرتری انجام دهم و بیشتر تلاش كنم.
ولی اگر باز هم لجاجت نشان دهی و حاضر به همكاری نشوی، به این نتیجه میرسم كه حتی قادر به تصمیم گیری درست برای حل مشكلمان نیستی بنابراین تركت خواهم كرد.»
چنانچه تمام این مراحل را پیمودید و در حل مشكل پیشرفتی حاصل نشد و از مراجعه به روان درمانگر نیز نتیجهای به دست نیامد، یا آنچنان كه هست او را بپذیرید و یا تركش كنید.
موضوعات مرتبط: خانه و خانواده