حضرت امیر(ع) بعد از سقیفه در ابتدا با ابوبکر بیعت نکرد. حضرت تا جایی که میتونست تلاشش رو کرد که خلافت به جای اصلی خودش برگرده. ولی نه مهاجرین حضرت رو حمایت کردن و نه انصار.
به زور خواستن بیعت بگیرن و حضرت رو به مسجد بردن ولی بازهم حضرت بیعت نکرد. اتفاقات زیادی افتاد که حدود۳ الی ۶ ماه طول کشید.

حضرت قبل از شهادت حضرت زهرا بیعت نکردن. ولی اتفاقات ناگواری در جهان اسلام اتفاق افتاد‌. قبایل زیادی بعد از شهادت پیامبر(ص) خلافت ابوبکر رو نپذیرفتن و کلا اسلام رو گذاشتن کنار و مرتد شدن (اصحاب ردّه) و این قبایل باهم جمع شدن که با مسلمونا بجنگن.

ولی مسلمونا به ندای جنگ لبیک نمی‌گفتن. اومدن پیش امیرالمؤمنین، گفتن آقا وضعیت اینطوریه. اگر بیعت نکنی هیچ‌کس برای جنگ نمیاد و اسلام نابود میشه. حضرت برای حفظ اسلام و زحمات پیامبر مجبور به بیعت شد. و وقتی خبر بیعت پخش شد مردم دلشون قرص شد. این بیعت بمعنای پذیرفتن ولایت خلیفه اول نیست. حضرت در طول خلافت اعتراضات زیادی به خلیفه داشت.

ولی حضرت زهرا(س) بیعت نکردند.

- - - - - - - - - -

مطابق سخن مورخان، طوایف عرب، پس از درگذشت پیامبر(ص)، از اسلام رو گرداندند و فقط اهل‌مدینه، مکه و طائف به اسلام وفادار ماندند. سیدبن‌طاووس سپس به بیان ارتداد هر یک از قبایل پرداخته و آن را مانع منازعه و قیام امام على(ع) با دستگاه خلافت میداند؛ زیرا اگر امام با آنها به منازعه برمی خاست، اهل مدینه درگیر جنگ می شدند و اهل‌ردّه بر آنها غلبه می‌یافتند و اهل‌مکه نیز که با نیروی قهریه مسلمان شده بودند، با از میان برداشته شدن قدرت مسلمانان، به کفر خود باز می‌گشتند و تنها طائف باقی می‌ماند که آنها هم وضعیت روشنی نداشتند.

پس اگر امام‌على‌(ع) با ابوبکر بیعت نمی‌کرد و از حق خود دست برنمی‌داشت و با او به مبارزه برمی‌خاست، اصل‌اسلام در خطر بود. بنابراین، امام ناگزیر شد با ابوبکر بیعت و با اهل مدینه برای مبارزه با اهل ردّه همکاری کند."(۱)

📚 کتاب تاریخ تشیع ج۱_لطف‌الله‌جلالی ص۱۲۲_۱۲۳

(۱)_ابن طاووس. کشف المحجه ص ۱۲۳ و ۱۲۴ _ ابن ابی الحدید شرح نهج البلاغه ج۳ ۱۵۳_۱۵۵