( نامه ای جالب و سرشار از عشق و محبت )

نمیدونم این پفک کیه ، اما خوش به حال پفک و مخاطب اصلی نامه

و اما نامه :

سلام پفکم
امیدوارم سالم و سرحال باشی
قول داده بودم برات از فاصله غرور تا عشق بگم
میدونی پفک ! یه چیزایی آفت عشقه مثل غرور ، مثل توقع
به هر اندازه ای که مغرور باشی از عشق خالصانه فاصله میگیری
اگه تو ابراز محبتت ، حساب و کتاب کنی که مثلا زیاده روی نشه یعنی عشقت خالص نیست
اگه رابطه عاطفی رو مثل معامله ببینی و با هر رفتار عاشقانه انتظار جبرانش رو داشته باشی یعنی عشقت ناب نیست
اگه فکر کنی که چرا همش من برم سمتش ؟ صبر میکنم تا خودش زنگ بزنه ! بهش نمیگم دلم تنگ شده تا ببینم اون چی میگه ! اصلا از خودم ضعف نشون نمیدم و نمیذارم بفهمه بهش نیاز دارم ! این فکر و خیالا همه شون مثل تیشه هایی هستن که به ریشه عشقت بزنی و نذاری بالنده بشه
پفکم ! وقتی عاشق میشی بی بهانه عشق بورز ، بدون چشم داشت ! عشق موهبت ارزشمندیه ، قیمتی تر از اینه که باهاش معامله کنی ، بی کرانه تر از اینه که جیره بندیش کنی ، قشنگ تر از اینه که آلوده به غرورش کنی
من این مسیر رو رفتم پفک ، سخته ولی شیرینه
عاشقش بودم ولی عشقم ناب نبود ، آلوده به غرور بود .
وقتی بهش محبت میکردم واکنشش برام خیلی مهم بود برای همین گاهی تو ذوقم میخورد
فکر میکردم اگه یک طرفه ابراز دلتنگی و نیاز کنم خودمو کوچیک میکنم ، فک میکردم مدل عاشقی کردن اونم باید مثل من باشه
گاهی یادم میرفت عشق من بزرگتر از این محاسبات کودکانه ست
یادم میرفت عشق ناب یعنی اینکه بی بهانه دوسش داشته باشی
اذیت میشدم
اذیتش میکردم
ولی باباجونت بهترین مرد دنیاست
با مهربونیِ تمام ، حوصله به خرج داد تا آروم آروم عاشقی کردن رو یاد بگیرم
میدونی پفک ؟! خیلی از ما آدما قدر چیزای ارزشمند زندگی مون رو تا وقتی که داریم نمیفهمیم . قدرش رو وقتی میفهمیم که از دستش بدیم یا بترسیم که از دستمون بره . منم قدر باباجونت و بزرگی عشقم بهش رو با این ترس فهمیدم
وقتی قدرش رو فهمیدم عشقم هم خالصتر و پخته تر شد
و الان بی بهانه دوسش دارم