( نامه ای جالب و سرشار از عشق و محبت )

نمیدونم این پفک کیه ، اما خوش به حال پفک و مخاطب اصلی نامه

و اما نامه :

میدونی پفک ؟!
وقتی یکی برات مهمه ، دوسش داری ، عاشقشی ، مهمترین آدم زندگیته ، نفسته ... باید خوب بشناسیش
باید علایقش ، آرزوهاش ، آرمانهاش ، خاطرات گذشتش ، برنامه های آیندش و ... رو بشناسی ...
باید اخلاقش دستت بیاد ، بفهمی چی عصبانیش میکنه ؟ چی خوشحالش میکنه ؟ چی ناراحتش میکنه ؟ چی بی حوصله ش میکنه ؟ چی حوصله شو میاره سرجاش ؟ چی خستگیش رو کم میکنه ؟ چی باعث خنده ش میشه ؟ چی اخم میاره تو صورتش ؟ و ...  
شناخت به تنهایی هم کافی نیست ؛ باید بفهمی تو هر موقعیتی چطوری رفتار کنی تا بهترین باشی ! تا بودنت و نبودنت فرق داشته باشه ! تا بودنت بهتر از نبودنت باشه !
باید بدونی وقتی خوشحاله چکار کنی تا خوشحالیش دوچندان بشه ؟ وقتی ناراحته چکار کنی تا از غمهاش کم بشه ؟ وقتی عصبانیه ... وقتی خسته ست ... وقتی ...
باید بدونی کِی مثل پروانه دورش بچرخی ! کِی بذاری تو حال خودش باشه ! کِی بهش تکیه کنی ! کِی تکیه گاهش بشی !
برای فهمیدن همه اینا باید یه مدتی باهاش باشی ، از نزدیک ببینیش ، باید همه این حالتا رو در وجودش ببینی ، باید بازخورد رفتارای خودت رو ببینی تا بشناسی و بفهمی ...
تازه اینکه صرفا کنارش باشی کافی نیست ، باید دقت کنی ، حواست رو جمع کنی تا به یه شناخت خوب برسی
تازه این شناخت با یه روز و دو روز به دست نمیاد ، باید یه مدتی بگذره . شاید چند ماه هم کافی نباشه حتی
تازه اگه کسی که میخوای بشناسی یه آدم پیچیده و اسرارآمیز باشه کارت سخت میشه
 حالا ببین اگه تمام راههای ارتباط و شناختت از این آدم پیچیده ی اسرار آمیز ، فقط از راه چت و تلفن باشه چقدر کارت سخت تر میشه !
وقتی یه مشت کلمه جلوی چشمات رژه برن و قرار باشه از روی اونا این آدم رو -که مهمترین آدم زندگیته- بشناسی ! بفهمی الان خوشحاله ؟ ناراحته ؟ خسته ست ؟ عصبانیه ؟ شاده ؟ بی حوصله ست ؟
وقتی تنها راه ارتباطت باهاش صدات باشه و صداش . چطور میتونی کنارش باشی ؟ چطور میتونی حواست بهش باشه ؟ چطور میتونی از غصه هاش کم کنی ؟ چطور میتونی خستگیش رو دربیاری ؟ ...
تا اشک تو چشمات رو نبینه ، تا دستاشو تو دستات نگیری ، تا نگرانی رو تو چهره ت نبینه ، تا همراهی و همدلی رو تو نگاهت نبینه ... چطور میتونی آرامشش باشی ؟!
دلم برای خودم میسوزه پفک ... 😔😔😔