( نامه ای جالب و سرشار از عشق و محبت )

نمیدونم این پفک کیه ، اما خوش به حال پفک و مخاطب اصلی نامه

و اما نامه :

میدونی پفک ؟!
بعضی حرفا گفتنش آسونه ولی موقع عمل که میرسه معلوم میشه چند مرده حلاجی ! اصلا شاید اولش هم خوب شروع کنی ولی وسطاش جا بزنی ، حتی شاید بدون اینکه خودت متوجه بشی کم بیاری .
مثلا ...
وقتی عاشق باباجونت شدم و باهاش پیوند همراهی و وفاداری بستم با خودم گفتم ببین ! مردی که داری بهش تکیه میکنی به اندازه کافی سختی کشیده ، به اندازه کافی از بقیه زخم خورده ، به اندازه کافی قصه پرغصه داره !
اگه میخوای همراهش باشی باید واقعا محرم غصه هاش باشی ، باید مرهم درداش باشی ، باید همراه تنهایی هاش باشی ، باید سنگ صبور روزای سختش باشی ، باید حافظ اسرارش باشی . تو دیگه حق نداری زخمی ترش کنی ، تو دیگه حق نداری تنهاترش کنی ، تو حق نداری بیتابی کنی و نق بزنی ... میتونی ؟!
به خودم گفتم ! عشق ، حقیقت بزرگ و مقدسیه . این چیزی نیست که این روزا همه دارن ازش حرف میزنن و ادعاشو دارن ولی بویی ازش نبردن . اگه میتونی پاش وایسا ، ولی اگه نمیتونی قداست عشق رو لکه دار به بی معرفتی و بی وفایی خودت نکن . میتونی ؟!
پفک ! شاید عاشق شدن دست خود آدم نباشه ولی بقیه ش تا حد زیادی به خودت بستگی داره . اینکه بتونی حق عشق رو به جا بیاری یا نه ؟! و من میترسیدم
حرفا و خواسته هایی که بابات داشت هم من رو بیشتر ترسوند. به خودم گفتم ! عشق مرد عمل میخواد ، مرد خطر میخواد . میتونی ؟!
میترسیدم ولی ارزشش رو داشت . ارزش خطر کردن و ترسیدن و جنگیدن رو داشت . بابات ارزش همه چیزو داره
با خودم قرار گذاشتم ...