_{دوستي جاي خاصي در روابط نوجوان با همسالان دارد.در سنين بلوغ، عواطف انساني بيدار شده و آماده شكل‌گيري و شكوفائي است و بهمين علت، انگيزه عاطفي نيرومند نوجوانان را به سوي دوستي با همسالان سوق مي‌دهد. اين انگيزه كه در سنين كودكي سطحي و زودگذر بود، اكنون به صورت عميقي در درون نوجوانان فعال است و لذا دوستيهاي نوجوانان به زودي به دست فراموشي سپرده نمي‌شود. دوستيها در مقايسه با ساير كنشهاي متقابل همسالان صميمانه تر است , با احساس شد يد تر ي همراه است, صاد قانه تر است وكمتر همراه با نقش بازي كردن براي كسب محبو بيت ومقبوليت اجتماعي است. . وقتي علاقه قلبي بين دو دوست ايجاد مي‌شود، آن دو از صفات و حالات همديگر تاثير مي‌پذيرند. در يك مطالعه فشرده, نوجوانان طبقه ي متوسط هر دو جنس,دوست نزديك, را كسي ميدانند كه بيش از هر كس ديگري مي توانند با او راحت حرف بزنند واحساسات واقعي خود را در ميان بگذارند. رابطه با دوست دو جانبه تلقي مي شود,دوستان نزديك از اينكه در باره ترسها وترديدهاي خود حرف بزنند نمي ترسند, آنان يكد يگر را راهنمايي مي كنند, وحتي اگر با نظر ديگري مخالف باشند به دلايل يكد يگر گوش مي دهند. از آنجا كه نوجوانان از خطرات احتمالي آشكار كردن احساسات دروني خود مي تر سند, طبعا وقتي از شرايط دوستي حرف مي زنند برنياز به امنيت تاكيد مي كنند: آنان مي خواهند دوستي وفادار وقابل اعتماد داشته باشند تا بتوانند در شرايط بحراني به او تكيه كنند. در حقيقت از نظر نوجوانان رفتار غير قابل اعتماد علت اصلي اختلاف بين دوستان نزديك محسوب مي شود. ازآنجا كه دوستان نزديك آزادانه از يكديگر انتقاد ميكنند,نوجوان مي تواند بدون احساس طرد شدگي, رفتار, سلايق وعقايدش را اصلاح كند. دوستان به نوجوان كمك مي كنند تا احساسات پيچيده خود وديگران را درك كنند. بهترين تاثير دوستيهاي نزديك اين است كه براي نوجوان حكم نوعي درمان را دارد, به نوجوان اين امكان را مي دهد كه احساسات سر كوب شده ي خود اعم از خشم واضطرب را ابراز كند ونوجوان در مي يابد كه ديگران هم اميدها وترسها و ترد يد هايي نظير او دارند. برخي ازنوجوانان ميگويند:, دوست نزديكم برايم خيلي مهم است زيراكه بااو درباره چيزهايي حرف مي زنم كه هيچ وقت نمي توانم آن را با پدر ومادر يا ساير همسالانم در ميان بگذارم. مثلا در باره مسائل خود يا دردسري كه دچار آن شده ايم يا آرزوهاي خود حرف مي زنيم. حرف زدن با او به من كمك مي كند تا بفهمم كه فقط من نيستم كه مشكلاتي دارم كه آ زارم مي دهد. سرانجام اينكه دوستان به نوجوان در يافتن حس هويت خود نقش مهمي ايفا مي كنند . دوستان نوجوان نيز با در ميان گذاشتن تجارب,برنامه ها , اميدها وترسها به طور خلاصه با حرف زدن درباره خود بهتر مي توانند خود را درك كنند. نوجوان آگاه است كه براي رسيدن به د يد گاهي منسجم از دنياي بيروني و خودش نمي تواند صرفا متكي به افكار خود باشد وبدون آگاه شدن از افكار اصلاحي ديگران انسان دچار, خود پرستي يا توهم دربا ره خود مي شود. در ضمن نوجوانان مي دانند كه درك متقابل فرايندي دو جانبه است,وقتي دوستي مشكلي دارد بايد راهنماييش كرد زيرا بسياري اوقات وقتي كسي درگير مشكلي است نمي تواند خوب همه چيز را ببيند,علاوه بر اين وقتي كه دوستي نوجوان را, واقعادرك مي كند, وباز هم به او علاقه دارد احساس عزت نفس واعتماد به نفس او بيشتر مي شود. به طور خلاصه , دوستيها تحت شرايط مطلوب به نوجوان كمك مي كند تا هويت خود را بشناسد وبه آن اعتمادوافتخار كند.البته دوستيهاي نوجوانان گاها, داراي تاثيرات منفي نيز ميباشد.با توجه به اينكه نوجوانان بيشترين تاثير را از دوستان و همسالان خود مي‌پذيرند و به نظرات آنها درباره خود بسيار اهميت مي‌دهند. اين اندازه اهميت دادن به نظر همسالان درباره خود، ممكن است گاهي چنان حالت افراطي به خود گيرد كه منتهي به از دست دادن استقلال شخصيت شود يعني شخصيت نوجوان بازتابي از خواسته‌هاي همسالان شود. روشن است كه از دست دادن استقلال شخصيت، تا چه اندازه مي‌تواند آرامش زندگي نوجوان را بهم بزند و او را مدام با اضطرابهاي روحي روبرو سازد.}