در مورد مبارزات شهید هاشمی نژاد کتاب زندگينامه‌ سياسي شهيد هاشمي‌نژاد توسط انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ رسیده است. شهيد هاشمي‌نژاد در سال 1311 در بهشهر متولد شد. پس از طي مقدمات تحصيل، عازم قم شد و در محضر آيت‌الله بروجردي و امام خميني،‌ مدت 14 سال، زانوي شاگردي به زمين زد. در سال 1340 عازم شهر مقدس مشهد شد و در آنجا فعاليت‌هاي سياسي و مبارزاتي خود را گسترده‌تر کرد.

در شب پانزدهم خرداد 1342 به علت سخنراني پرشوري که در تهران ايراد کرد توسط مأموران رژيم دستگير شد ولي پس از آزادي از زندان به مشهد بازگشت و مبارزه را ادامه داد. شهيد هاشمي‌نژاد در آبان 1343 براي دومين‌بار به علت سخنراني عليه رژيم توسط ساواک دستگير شد.

در سال 1350 نيز براي سومين بار دستگير و براي هميشه ممنوع‌المنبر شد. اما در سال 1354 با ايراد سخنراني پرشور ديگري عليه رژيم توسط ساواک دستگير و به 2 سال زندان محکوم گرديد. پس از آزادي از زندان به مشهد بازگشت و در کنار آيت‌الله خامنه‌اي آنقدر در عرصه مبارزه کوشيد که حضرت امام در نامه‌اي خطاب به ايشان فرمود: «من چشمم به افرادي مانند شماها روشن است» در سال 57 نیز ساواک قصد ترور ايشان را داشت که ناکام ماند.

ايشان پس از انقلاب به عنوان نماينده مردم مازندران در مجلس خبرگان قانون اساسي انتخاب شد و پس از آن به عنوان دبير حزب جمهوري اسلامي مشهد برگزيده شد و با شروع جنگ تحميلي، در جبهه‌هاي دفاع مقدس حضور يافت. سرانجام ايشان در هفتم مهرماه 1360 هدف نارنجک منافق کوردل قرار گرفت و به آرزوي ديرين خود يعني شهادت نائل شد.

هجرت امام خمینی از بغداد به پاریس-13 مهر 1357
در سال 1357، وقتي که نهضت اسلامي مردم ايران به رهبري امام خميني به اوج خود رسيده بود، رژيم شاه پس از آنکه از سکوت امام نا اميد شد، دست به فعاليت‌هاي سياسي براي محدود کردن ايشان و يا اخراج ايشان از عراق زد. به همين جهت رژيم عراق منزل ايشان را در نجف محاصره کرد و رفت و آمد‌ها کنترل و محدود گرديد.

امام که به هيچ وجه حاصر به ترک مبارزه نبودند تصميم به مهاجرت از عراق به سمت سوريه گرفتند اما به علت تيرگي روابط عراق و سوريه، قرار شد که از طريق کويت عازم سوريه شوند. با آنکه جهت ورود به کويت، ويزا صادر شده بود، پس از رسيدن به مرز کويت، مقامات دولت کويت دستور جلوگيري از ورود ايشان به خاک کويت را صادر کردند. امام شب را در بصره گذراندند و تصميم گرفتند به پاريس هجرت کنند.

به هنگام هجرت به پاريس در پيامي به ملت ايران، دلايل اين هجرت را چنين بيان نمودند. "اکنون که من به ناچار بايد ترک جوار اميرالمؤمنين عليه السلام را نمايم و در کشورهاي اسلامي دست خود را براي خدمت به شما ملت محروم که مورد هجوم همه جانبه اجانب و وابستگان به آنان هستيد، باز نمي‌بينم و از ورود به کويت با داشتن اجازه، ممانعت نموده‌اند، به سوي فرانسه پرواز مي‌کنم.

پيش من مکان معيني مطرح نيست؛ عمل به تکليف الهي مطرح است. مصالح عاليه اسلام و مسلمين مطرح است. ما و شما، امروز که نهضت اسلامي به مرتبه حساسي رسيده است، مسؤول هستيم. اسلام از ما انتظار دارد." به اين ترتيب، عصر روز 14 مهر ماه 1357، امام و همراهان به بغداد منتقل شده و روز بعد، هجرتي تاريخي را در راه رضاي خدا انجام دادند و در آنجا پس از توقفی کوتاه در پاريس در دهکده‌اي به نام «نوفل لوشاتو» اقامت کردند.

اقامت ايشان در فرانسه بر خلاف تصور رژيم شاه، باعث تسريع در انقلاب شد و هر روز سيل خبرنگاران و عکاسان و ... به ديدار امام مي‌شتافتند؛ به طوري که، اين دهکده کوچک به کانون مهمترين اخبار جهان تبديل شد و پس از چند ماه منجر به پيروزي انقلاب اسلامي گرديد.