|
 نام كتاب: چپ در ايران
سازمان افسران حزب توده (كتاب ششم)
نام ناشر: مركز بررسي اسناد تاريخي
تعداد صفحات: 507 صفحه
قيمت: 2200 تومان
ششمين جلد از مجموعه كتاب‌هاي چپ در ايران، به اسناد مربوط به «افسران حزب توده» پرداخته است. مقدمه كتاب به مباحثي همچون: چگونگي پيدايش حزب توده ـ پس از سقوط رضاخان ـ سازمان افسران و كيفيت تأسيس و آيين‌نامه آن به‌طور مبسوط اشاره دارد كه آن بحث طرح شده مربوط است به اقدامات تروريستي اين سازمان.
اولين سند متن اصلي كتاب تاريخ 23/8/27 را بر خود دارد كه گزارشي است از اقدامات و عملكردي كلوپ مركزي؛ و آخرين سند مندرج در اين اثر، گزارشي است از «عمليات مخرب و براندازنه» افسران و درجه‌داران وظيفه و دستگير و متواري شدن تعدادي از آنان كه تاريخ 31/6/50 بر صدر آن ذكر شده است.
پس از متن فهرست اعلام و بعد از آن ضميمه‌ها آورده شده است.
مقدمه كتاب در مورد سازمان وابسته به حزب چنين آورده است:
«... حزب توده ايران علاوه بر وظايفي كه برعهده داشت سازمان كوچكتري را نيز رهبري مي‌كرد كه اين سازمان‌ها عهده‌دار وظايف خاص خود بوده‌اند كه يكي از آن‌ها سازمان نظامي حزب توده، معروف به سازمان افسران است.»
(مقدمه، ص چهار)
در اين كتاب در خصوص «كيفيت كشف سازمان نظامي حزب توده» فصلي گشوده شده است كه بسيار خواندني و محل اعتنا است. به گوشه‌اي از آن اشاره مي‌كنيم:
«در تاريخ 21/5/1333 سروان اخراجي ارتش ابوالحسن عباسي كه داراي فعاليت‌‌هاي قابل توجه و مخفيانه به نفع حزب توده بوده و با بعضي از افسران ارتش و شهرباني و ژاندارمري و خسرو روزبه ارتباط داشته درحالي كه حامل چمداني بود و از منزلي به منزلي واقع در خيابان جمال‌الحق خارج مي‌شد، دستگير و از بازرسي محتويات چمدان، مقداري مدارك و اطلاعات به دست آمد. بعد از مراجعه به منزل مشخص شد كه منزل مورد نظر از آن سروان عباسي نبوده بلكه متعلق به برادر اوست. در اين زمان به برادر‌زاده‌هاي سروان عباسي مراجعه شد تا شايد بشود منزل سروان عباسي را پيدا كرد. اما بعد از مراجعه به آنان معلوم شد كه آنان نيز محل سكناي وي را ندانسته بلكه از طريق رابط يعني احمد روزبه كارمند راه‌آهن و برادر خسرو روزبه با او ارتباط مي‌گيرند....»
(مقدمه، ص چهارده)
در خصوص «اقدامات تروريستي سازمان افسران» از زبان خسرو روزبه مي‌خوانيم:
«... ما گروهي به‌وجود آورده بوديم كه بتوانيم سريعتر به هدف‌هاي اجتماعي نايل شويم و فكر مي‌كرديم كه ممكن است با ترورهاي سياسي به هدف‌هاي سياسي رسيد... عقيده‌اي كه ما را دور هم جمع كرده بود، اين بود كه خيال مي‌كرديم حزب توده ايران محافظه‌كار است؛ يا لااقل رهبران آن از افراد ترسو و محافظه‌كار تشكيل شده‌اند و نمي‌خواهند يا قادر نيستند تصميمات تند و شديد بگيرند...»
(مقدمه، ص بيست و يك)
| 
