مادرم . . .

چهره اش چقدر خسته است و نورانی، و صدایش چه پر محبت است و گرم. همو که دامنش پر از ستاره است و دست هایش مملو از عشق. از او گفتن و نوشتن چه سخت است. او که بر بلندای مهربانی و ایثار جای گرفته و بهشت خدا با تمام برکات و ثمراتش در زیر پای اوست. همو که سکوتش سرشار از ترانه لالایی است و شانه هایش مطمئن ترین جا برای ماندن و آرمیدن. او که در غبار سفر عمر، صبورانه می شکند تا زیستن بماند و عشق تجلی یابد