مفتیان وهابیت كه روزی فتوا به كفر شیعه و روزی تحریم دعا برای پیروزی حزب الله لبنان و... می‌دهند، هر روز با افاضاتشان پرونده درخشان خود را درخشان‌تر و طبل رسوایی خود را شهره آفاق می‌سازند.
اما این بار سخنان مفتی اعظم عربستان عبدالعزیز آل الشیخ یادآور فتوای شریح قاضی است كه با جملات خود امام حسین را محكوم و یزید را مبرای از هر خلاف شرعی دانسته است.
آری صف بندی سپاه سید‌الشهداء و یزید تا روز قیامت برپاست.
كل یوم عاشوراء وكل ارض كربلاء
« دانلود فیلم این سخنان با حجم 2 مگابایت »
مفتی اعظم عربستان شیخ عبد العزیز آل شیخ در برنامه زنده كه از ماهواره المجد عربستان پخش می شد در پاسخ خانمی در رابطه با یزید و قیام امام حسین علیه السلام این چنین پاسخ داد:
زمان پرداختن به این امور گذشته و زمان آن سپری شده است . آنها گروهى بودند كه درگذشتند، هر كار نیك و بدی كردند براى خود كردند و شما هم هر چه كردید براى خود خواهید كرد و مسئول كار آنها نخواهید بود.
بیعت یزید بن معاویه، بیعتی شرعی است كه در زمان پدرش معاویه از مردم گرفته شد و مردم هم بیعت كرده و به این بیعت گردن نهادند. امّا هنگامی كه معاویه از دنیا رفت حسن و حسین بن علی و ابن زبیر از بیعت با او خودداری كردند.
حسین و ابن زبیر در تصمیمشان مبنی بر بیعت نكردن به خطا رفتند. چون بیعت با یزید بیعتی شرعی بود و این بیعت در زمان زندگی پدرش معاویه و در مقابل چشم مردم گرفته شده بود. ولی خداوند در آنچه مقدر می فرماید حكیم و علیم است، آن امت‌ها هم بنا به تقدیر خداوند در گذشتند و از دنیا رفتند.
شما را به خدا قسم! من دوست ندارم این مطالب را از من نقل كنید. این‌ها مسائلی است كه گذشته است. تاریخ هم در باره این مطالب به شكل‌های مختلف حكایت نموده است. ولی به هر شكل این قضایا گذشته و تمام شده ... یزید و حسین بیش از هزار و اندی سال است كه از دنیا رفته‌اند ...
ولی به عقیده من بیعت یزید بن معاویه بیعتی شرعی بوده! و حسین را نصیحت كردند كه از مدینه به طرف عراق نرود، او را نصیحت كردند كه بیعت كند ولی او نپذیرفت. ابن عباس و ابن عمر و فرزدق و بسیاری از صحابه او را از رفتن به عراق بر حذر داشته و به او گقتند كه: رفتن به عراق به مصلحت او نیست. ولی حسین این نصیحت‌ها را نپذیرفت... و خدا هم هر آنچه مقدر فرموده بود انجام شدو...
ولی با این وجود ما برای حسین از خداوند درخواست رضایت كرده و برای او عفو و بخشش را خواستاریم. و مقدرات الهی حكمت‌هایی دارد كه ما از آن آگاه نیستیم ...
اصلاً فائده نقل این مطالب چیست؟ حسین هر اشتباهی كرده برای خود كرده...
عقیده اهل سنت و جماعت این است كه واجب است تا به فرامین كسی كه مورد بیعت قرار گرفته و مردم حول محور او جمع شده‌اند گوش فرا داده شده و از او پیروی گردد!!! و قیام و سركشی علیه او نیز حرام می‌باشد. و از همین‌رو خروج و قیام حسین علیه یزید حرام بود...
ما می‌گوییم: حسین در قیامش علیه یزید اشتباه كرد و برای او بهتر بود كه این كار را نمی‌كرد. و باقی ماندن در مدینه و بر آنچه مردم بر آن اجتماع كرده بودند بهتر و سزاوار‌تر بود. و هر چه به او گفته شد كه عراق طرفدار و همراه تو نیست گوش نداد و توجهی ننمود...
و حقیقت این است كه مردم عراق و شام و مصر و حجاز و یمن با یزید بن معاویه در زمان زندگی و حیات پدرش بیعت كرده و امامت و رهبری وی را پذیرفته بودند، به همین جهت هم قیام علیه او و تجاوز به حریم خلافت او جایز نبود. این تمام مطلب است بیش از این هم سخنی نمی گوئیم و معتقد به بیش از این هم نیستیم.
متن عربی:
یا اختی هذه امور مضت و تاریخ مضی تلك امة قد خلت لها ما كسبت و لكم ما كسبتم و لا تسئلون عما كانوا یعملون.
بیعة یزید بن معاویه بیعه شرعیة أخذها أبوه له فی حیاته فبایعه الناس و قبلوا بیعته و لما توفی امتنع الحسن و الحسین بن علی و ابن الزیبیر عن المبایعه.
و امتناع الحسین وابن الزبیر عن المبایعه كانوا بذلك رضی الله عنهما غیر مصیبین. لأن بیعة یزید بیعة شرعیة و بیعة اُخذت له فی حیاة أبیه و أعطاهم نصب عینهم. ولكن الله حكیم علیم فیما قضی وقدّر. تلك أمة مضت.
والله إنی ما أحب أن تكتب عنّی هذه المسأله. هذه المسائل مضی و التواریخ كلها تحكی القضیه بأسالیب مختلفة. فمن التواریخ من یقول: ... هذه المسائل مضت. مضی یزید و مضی الحسین ولهم أكثر من ألف و... سنة مضت...
لكن اعتقد أن یزید بن معاویة: بیعته، بیعة شرعیة؛ و أن الحسین رضی الله عنه و أرضاه نصح أن لا یخرج الی العراق و لا یقبل من دعاه الی البیعة. حذّره ابن عباس و ابن عمر والفرزدق. و كبیر من الصحابة حذّروه من الخروج الی العراق. أن الخروج لا یؤدّی لمصلحة. لكن رضی الله و أرضاه ما قبل... والله قدّر ما قدّر وقضی ما قضی و اذا نفذ القضاء ل..
لكننا نترضی الحسین و نسئل العفو عن الجمیع ولله فیما قضی وقدّر حكمة لا نعلمها...
ما الفائدة من هذا المطلب؟ الحسین أخطأ ما أخطأ...
اهل السنة والجماعة عقیدتهم وجوب الانقیاد لمن بویع وإن من بویع و اجتمعت الكلمة علیه وجب علی الجمیع السمع و الطاعة له. وحرم الخروج علیه. حرم الخروج للحسین رضی الله عنه و أرضاه...
نقول: الحسین رضی الله عنه وأرضاه فی خروجه كان الأمر خلافا مع عقیدته و كان عدم الخروج أولی. والبقاء هو الأولی والدخول فیما دخل الناس هو أولی. لكنه كره عما قیل إن العراق كله معك...
أن العراق والشام و مصر والحجاز ویمن قد أعطو البیعة لیزید بن معاویه فی حیاة أبیه وأصبح إماماً معترفاً به لا یجوز الخروج علیه ولا التعدّی علی خلیفته. هذا هو الأمر ولكن لا نقول بأشدّ.
والحقیقة أن العراق والشام و مصر والحجاز ویمن قد أعطو البیعة لیزید بن معاویه فی حیاة أبیه وأصبح إماماً معترفاً به لا یجوز الخروج علیه ولا التعدّی علی خلیفته. هذا هو الأمر ولكن لا نقول بأشدّ.
منبع | نویسنده : پایگاه کمیل به نقل از وب سایت رهبران شیعه
| 
